Wij zitten tijdelijk in België (op de taalgrens). We blijven hier vijf jaar en zitten nu op de helft, voor het werk van mijn man. Ondertussen hebben ons huis in Nederland nog niet verhuurd, maar dat gaan we binnen kort wel doen omdat we eigenlijk niet meer terug willen. Liever willen we Europa uit, maar het aanbod voor expats wordt steeds kleiner. Kids vinden het hier geweldig, maar weten ook dat dit niet voor altijd is. Ze leren nu ook Frans, dat vind ik wel een plus. Wel zien we familie en vrienden een stuk minder (3/4 uur rijden) en hebben we de neiging dat de compenseren naar de kinderen met speelgoed . Maar laatst een feest georganiseerd voor iedereen en dat was geweldig, inclusief het huis vol logees. Kwaliteit ipv kwantiteit Oja, ook zijn wij een uitvalsbasis voor weekendjes weg blijkbaar. We hebben met grote regelmaat "gasten" over de vloer. Ik denk dat alsmje richting Zuid Europa gaat, je dat nog meer hebt, en dan ook wel wat langer dan een weekendje. Wij vinden het wel gezellig.
Dat mag toch niet als Nederlander? Jouw kinderen wel, vanwege hun geboorterecht, maar als jij als Nederlander boven de 18 een andere nationaliteit aanneemt verlies je de Nederlandse nationaliteit.
Behalve als je getrouwd bent en de nationaliteit van je partner aanneemt. Dat is het enige geval waarin je je Nederlanderschap kan behouden is mij door de ambassade hier verteld. Paar jaar geleden wilden ze dat gaan veranderen, maar dat is er omdat het kabinet viel uiteindelijk niet van gekomen.
Zo noordelijk wonen we niet hoor, schijnt dezelfde breedtegraad te zijn als Milaan, haha... maar ja, landklimaat, dus hete zomers en erg koude winters. Er zijn nog wel koudere steden in Canada dan waar wij wonen, maar ik vind dit persoonlijk al koud genoeg. Toronto komen we regelmatig - deel van mijn schoonfamilie woont er. Is minder koud dan waar wij wonen, met name door de Great Lakes. Qua bevallen: heb mijn familie niet heel erg gemist, maar ik ben een van die vrouwen die helemaal niemand om zich heen wil bij een bevalling, en het liefst daarna ook nog een maand alleen met kindje in een grot kruipt . Maar ik mis mijn familie verder wel hoor! Gelukkig is er Skype tegenwoordig. Mijn schoonzus' ouders zijn hier in de jaren 50 uit Nederland naar toe gekomen, en in die tijd deed een brief er 6 tot 8 weken over - dan heb ik niks te klagen
Ik woon sinds 6 jaar in Duitsland. Mijn man is Duitser en toen we elkaar beter leerden kennen was het eigenlijk meteen duidelijk dat ik zou gaan verhuizen. Op dat momejnt had ik geen vaste baan en mijn man had en heeft zijn droombaan. Het bevalt mij hier heel goed Maar ik moest wel ontzettend wennen. Toen ik hier kwam wonen sprak ik de taal amper en het dialect wat ze hier spreken kon ik al helemaal niet verstaan. De taal heb ik uiteindelijk heel snel geleerd om dat ik heel kort na de verhuizing zwanger was en het dus wel moest leren wou ik mijn gyn kunnen verstaan. Ik geef mijn nederlandse nationalteit trouwens niet op, maar ik ben wel van plan om de Duitse nationaliteit aan te nemen. Zoals hier al is gezegt een dubbele nationaliteit mag als je de nationalteit van je partner aanneemt.
Hier sinds 2007 in Frankrijk ile de france. Man werkte hier en heb hem hier leren kennen door een blind date. Dat liep zoals het 'moest' en na 14 maanden op en neer reizen ben ik hier komen wonen. Ik werk als zelfstandige voor nederlands en engels sprekende klanten. Binnenkort ga ik ook de franse markt op en hoop dan iets meer te integreren. Ik spreek iedere dag beter frans omdat ik ook iedere dag frans leer minimaal 45 minuten. Nog ooit terug naar NL ... nee als het aan mij ligt niet. Ik kom er net van vandaan en ik zweet, heb stress en voel me echt niet gelukkig daar. Al hoe wel er wel dingen zijn die ik wel eens mis ... maar dat is meer op tijden dat ik weet dat ik naar NL ga ...