Mijn man en ik hebben na een fertiliteits behandeling op 1 juli ons dochtertje mogen verwelkomen. Ze is dus nu 6 weken en het moederschap valt me met momenten echt zwaar en ik ben heel onzeker en bang om iets verkeerd te doen. Daar voel ik me dan enorm schuldig over dat ik het soms zo moeilijk vind en gestresseerd ben, omdat ik zo graag een kindje wilde, en dat dan nu eindelijk heb, maar wel deze stomme gevoelens ervaar. Olivia slaapt nooit zelfstandig. Vroeger sliep ze blokken van drie en vier uur 's nachts in haar eigen bedje. Nu slaapt ze meestal tussen ons in in bed, want in haar bedje slaapt ze heel licht en is ze snel weer wakker en dan wil ze telkens eten als ze wakker wordt (ik geef borstvoeding). Overdag slaapt ze enkel in mijn armen (of bij papa), maar zodra ik haar neerleg, wordt ze wakker. Dan kan ze een tijdje rustig rondkijken, maar na verloop van tijd, wordt ze dan ontevreden, gaat ze huilen en moet ik haar pakken en meestal wil ze dan ook eten. Een speentje helpt niet. In de draagdoek slaapt ze wel als een roos. Maar zelfstanding inslapen lukt dus nooit! Als ik haar wakker ergens neerleg (draagmand of box of bed), ze valt nooit zelf in slaap. Ze begint dan te huilen en ik krijg het niet over mijn hart om haar dan te laten doen. De vroedvrouw raadde me aan om er nu gewoon aan toe te geven, ik kan haar niet verwennen als ze zo klein is, zegt ze. Vanaf 12 weken moet ze het wel zelf beginnen kunnen, dus ze zei om vanaf 10 weken haar beginnen te conditioneren. Op dit moment zie ik het helemaal niet gebeuren dat ze dit allemaal wel vanzelf zal leren, zoals veel mensen me proberen gerust te stellen 'dat ritme komt allemaal vanzelf wel als ze wat ouder wordt'. Is dit normaal en kan iemand me gerust stellen of tips geven? Het kan toch niet goed zijn, dat ons dochtertje bijna dag en nacht vastgehouden moet worden? Ik wil graag genieten van deze periode maar maak me zo'n zorgen, dat ik deze gewoontes nooit afgeleerd krijg. Vanaf vier maanden moet ze naar de creche en daar zal ze zoveel aandacht niet krijgen... Bedankt voor alle tips en tricks!
Zooo herkenbaar! Met name het 'zorgen maken' over het feit dat ze niet/moeizaam in haar wiegje wou. Inmiddels is mijn dochter bijna 5 maand en slaapt ze geweldig! Ze slaapt, met een kort jengeltje, helemaal zelfstandig in en slaapt 's avonds/'s nachts her klokje al rond. Ik heb me NU al voorgenomen om me bij een 2e minder zorgen te maken en haar de eerste weken lekker bij me te nemen wanneer ze niet wil slapen in haar wiegje..
Niet zelfstandig willen slapen is echt volkomen normaal bij een 6 weken oude baby. sterker nog... ik vind twaalf weken echt veel te vroeg om dat te gaan conditioneren! Naast slapen en eten hebben baby's ook mama-honger. Ze willen dicht bij je zijn. Als je zelf toch je handen vrij wil hebben is een draagdoek of een ergonomische drager heel fijn (GEEN babybjorn, stokke of chicco e.d.). De baby hoort je hartslag, voelt je warmte, word gewiegd door je bewegingen. Wat je veel hoort is dat kinderen op de creche andere dingen doen dan thuis en wellicht ze, omdat daar de situatie anders is wel gewoon in bedje slaapt. Zou ik me nu absoluut geen zorgen om maken. Houd haar lekker veel bij je, zelfs tot 6 maanden kun je haar niet verwennen.
Ik heb mijn zoon (mede door lichamelijke klachten) de eerste 4,5 maand elke slaap in de draagzak/doek gehad. De nachten lag hij in de cosleeper. Vanaf 4,5 maand gaan oefenen in bed en juist door die veilige basis de eerste maanden, pakte hij dat heel goed op en slaapt sindsdien als een roos. Hij is nu 8 maanden en de nachten dat hij wakker is geworden, zijn op een hand te tellen. Ook overdag gaat hij vredig liggen. Hij weet dat hij me kan vertrouwen. Wanneer hij zich nu slecht voelt, neem ik hem meteen weer in bed of in de doek. In de doek zit hij nog wel vaker, maar meestal wakker omdat hij in bed langer slaapt.
Onze dochter heeft tot 5 maanden tussen ons in geslapen. Ik vond het heerlijk en inderdaad zoals al gezegd is kun je ze niet verwennen op die leeftijd. Na die 5 maanden in haar eigen bedje gelegd en ging meteen prima. Als jullie het zelf niet vervelend vinden dan lekker tussen jullie inleggen Oja en overdag had ik onze kleine ook het meerendeel van de dag op de arm. Onze dochter is inmiddels 15 maanden en in mijn arm slapen wil ze jammergenoeg niet meer dus ik ben blij dat ik dat die eerste maanden lekker veel heb gedaan. Maar goed, je moet er zelf ook achter staan natuurlijk
De draagdoek is echt een wondermiddel en vindt ze heerlijk. Dus dat is een goede oplossing voor als ik mijn handen vrij wil hebben. Als mijn man en ik uit eten willen gaan, gaat ze gewoon de draagdoek in en kunnen we gezellig eten, zonder zorgen. We krijgen dan enorm veel aanstarende blikken, maar voornamelijk zijn de mensen heel vertederd Ik vind het niet meer erg om haar bij me te hebben, in het begin heb ik me daar erg tegen verzet omdat ik een heel andere verwachting had van een baby en moederschap. Ik dacht dat ze steeds zou slapen en had het allemaal makkelijker voorgesteld. Het lijkt mij ook dat andere mensen hun baby's gewoon wel makkelijk slapen in hun wiegje of box overdag en daardoor word ik dan onzeker of ik iets verkeerd doe.. Ik zit er vooral mee in, dat het allemaal wel vanzelf zal komen, dat ze zelfstandige zal kunnen slapen? Is het iets dat je echt moet aanleren, of zal ze het vanzelf beginnen doen, wanneer ze er klaar voor is?
6 weken kunnen ook regeldagen zijn, dus dat is sowieso misschien een verklaring voor het vele drinken. Verder lekker bij je houden. Ik ben ook een groot voorstander van een veilige basis bieden in de eerste maanden. Bij mijn dochter ook gedaan en dat is een super slaper en gaat sinds ze een maand of 4 is denk ik graag naar bed zonder paniek Je kan het wel al gewoon gaan oefenen in de zin van slapend op bed leggen en naarmate ze ouder wordt steeds iets wakkerder op bed leggen. Merk je dat je zodra je der neerlegt ze gaat jammeren bv gewoon weer lekker bij je houden en het volgende slaapje opnieuw proberen. Je zult zien dat het op den duur steeds vaker wel gaat lukken. Echt waar komt goed en geniet lekker van het samen zijn. Voor je het weet is het weer voorbij
Het komt echt wel goed. Je dochter heeft 9 maanden veilig in je buik gezeten en is nu in de grote wereld. Onze jongste had het savonds heel erg en ineens kon hij in zijn eigen bedje slapen. Wat je kunt doen is het af en toe proberen. Probeer haar zelf te laten gaan slapen, lukt het niet? Dan weet je het en hou je haar weer lekker bij je. Hier ging het rond de 3 maanden beter. Helemaal uit zichzelf. Meestal komt het vanzelf. Het moederschap is niet alleen makkelijk, vrijwel iedere moeder is onzeker. En dat kindje wat lief in de wieg slaapt op het moment dat jij het ziet? Dat wil niets zeggen andere moeders willen ook graag laten zien hoe goed hun baby is. Niemand wil een huilende baby katen zien. Sommige kindjes doen het makkelijker dan anderen, maar dat ligt niet aan jou. Lees maar eens alle slaaptopics
Heel herkenbaar! Mijn dochtertje nu 7 weken heeft er ook last van gehad! Was bij ons echt heeft geholpen is haar inbakeren (puckababy). Ik kan haar nu wakker weg leggen en valt uit zich zelf in slaap. Dit kon ik eerst niet. Sliep ze ook alleen bij mij op de arm, en als ik haar weglegde werd ze ook weer wakker.
Ook dit is voor mij heel erg herkenbaar!! Ons meisje wilde ook altijd gedragen en in slaap gewiegd worden. In het begin probeerde ik me te verzetten, omdat iedereen om je heen wel een mening over heeft. Maar daarna heb ik een draagdoek gekocht en naar mijn eigen gevoelens geluisterd. Wow wat was de draagdoek een top geschenk. Ik was/ben zo blij met het aanschaffen van een draagdoek. Ons meisje sliep veel beter lekker dicht bij haar mama. Ook ik gaf borstvoeding en hebben we een co sleeper voor haar gemaakt. En met 6 maanden was het over. Kleine meisje rolde telkens bij mij in bed. Ik vond dat een eng gebeuren. En tot mijn eigen verdriet haar na een weekje in haar eigen kamertje gelegd. Dat ging vrij goed. Ze werd weleens wakker maar het zelf inslapen ging goed! Oja, wat ook hielp voor ons kleine meid was een zacht muziekje via de babyfoon. De babyfoon muziek 3 of soms 4 keer aan zetten en ons kleine meid was naar dromeland vertrokken. Het is maar waar jij achter staat. En je moet niet zoveel naar andere mensen luisteren. Luister naar je eigen gevoelens. Als jij het niet erg vindt dat ze nog in slaap gewiegd moet worden. Dan gewoon lekker laten gaan!! Ons kleine meid wilt nu helemaal niks weten van in slaap gewiegd worden. Gewoon lekker slapen in haar eigen bedje! Daarom geniet van dit mooie moment met je kleintje. Ze worden al zo snel groot!! En geloof me je zal dit moment nog eens gaan missen.
Wat mariskam ook zegt heeft bij ons naast de draagdoek ook erg goed geholpen was het inbakeren. Het enige 'minpuntje' was dat ze niet goed aan gaf wanneer ze honger had. Maar ik bod mijn borst dan iets vaker aan en ook dat ging prima.! Bij de volgende baby zal ik meteen mijn draagdoek en inbakerdoek uit de kast halen!
Ze is nog zo klein, hou haar maar lekker bij je hoeveel ze dat ook wilt. Hier hele sterke armspieren gekregen want mijn kleine wilde altijd bij me op de arm (draagzak ook gekocht maar was niet zoon succes). Tot op de dag van vandaag lopen we nog vaak rond het huis samen. Geef er maar aan toe, komt allemaal vanzelf goed .
Gewoon lekker bij je houden, als je je kindje in een draagdoek bij je kunt houden lekker doen. Zelf ben ik pas met 6 maanden echt begonnen met het zelfstandig in slaap laten vallen, daarvoor altijd met de fles in mijn armen en dan slapend wegleggen (eventueel het bedje voorverwarmd met een kruik zodat ze niet van de kou zou schrikken). Toen ben ik heel langzaam aan begonnen met een halve fles in mijn armen, dan in bed leggen en dan de rest van de fles geven. zo rond haar eerste verjaardag kon ik haar gewoon in bed leggen (na de fles) en dan ging ze zelf slapen.
Onze zoon slaapt ook niet zelfstandig en dat hoeft ook niet van ons. Hij is nog zo klein en zoekt geborgenheid. Tuurlijk is het zwaar de hele dag je kindje op je arm wiegen of ermee lopen. Wij hebben een draagzak gekocht maar dat was geen succes dus ook hier een mama met hele sterke armen. In de nacht slaapt ie soms in zijn eigen wiegje maar vaak tussen ons in. Geef hem de geborgenheid die hij zoekt en het komt allemaal wel goed.
Bedankt iedereen voor de geruststelling. In de draagdoek slaapt ze heel diep en je kan zien dat ze zich daar heel veilig voelt. Ze zit niet de hele dag in de draagdoek, ik ga ook eens met haar wandelen of in de maxi cosi eens naar de grootouders ofzo. En verder slaapt ze dan in mijn armen op de sofa. Haar eten heeft ook nog totaal geen regelmaat. Als ik haar heel de dag in de draagdoek zou houden, zou ik makkelijk drie uur tussen de voedingen kunnen laten, omdat ze daar zo diep in slaapt. Maar als ze bij mij slaapt op de sofa en ik sta op, dan wordt ze vaak sneller dan drie uur wakker en wil ze sneller eten. Geef ik daar ook gewoon aan toe en doen we alles op haar ritme (dat is wat ik nu doe, we zitten gremiddeld op acht, negen voedingen per dag/nacht) Of probeer ik er drie uur tussen te laten? Een speen wil ze niet. Komt een eetritme ook gewoon vanzelf? Ik voel me soms zo'n slechte moeder. Ik ben zelf iemand die heel gestructereerd is en een echte controle freak en enorme perfectionist. Gewoon alles loslaten is voor mij het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb in mijn leven. Ik heb constant malende gedachten of ik het wel goed doe en geen vertrouwen dat het allemaal vanzelf wel in de plooi zal vallen... Ik doe heel erg mijn best om gewoon mee te gaan in wat Olivia wil en nodig heeft, maar omdat het me zoveel moeite kost, vergeet ik te genieten van haar en daar baal ik enorm van
Ik herken erg wat je zegt. Bij de oudste had ik dat ook heel erg maar dat is vanzelf goed gekomen. Had me ook voorgenomen dit niet te gaan 'voelen' bij de tweede maar helaas is de twijfel weer toegeslagen haha. Ookal weet ik dat het goed komt. Ik weet iig zeker dat je het prima doet. Gewoon aan over proberen te geven, doe ik ook (weer )
Het is normaal dat je leven op zijn kop staat als je moeder (of vader!) wordt, al ervaart niet iedereen dat even sterk. Het is normaal dat je soms huilend op je knieën met je handen in het haar wilt gaan zitten omdat je het ècht even niet meer weet (en er is niets mis mee om dat ook daadwerkelijk te doen als dat oplucht). Het is normaal om soms het gevoel te hebben dat je aan alle kanten te kort schiet. Het is soms verleidelijk om jezelf het etiket "slechte moeder" op te plakken. Doe het niet! Slechte moeders zouden NOOIT een topic openen als het jouwe. Je bent een moeder in opleiding! Je leert iedere dag! Je mag fouten maken! Het vertrouwen dat het goed komt, moet groeien door ervaring. Veel vrouwen hebben in hun postpartum periode ook last van angsten en piekeren. Je hormonen hebben een enorme achtbaan doorgemaakt en vrijwel niets in je leven is nog het zelfde. Niet abnormaal, maar als je er veel last van hebt en er zit geen stijgende lijn in, zou ik eens met de huisarts overleggen. Het lijkt misschien alsof er totaal geen structuur in zit met een pasgeboren kindje, en in veel opzichten is dat ook zo. Maar het is mogelijk om wat vaste gewoontes aan te brengen in je leefritme. Ga bijvoorbeeld om 1 uur wandelen (en laat voorbijgangers je kindje uitgebreid bewonderen, dit komt jouw eigen genieten ten goede!). Zing om 7 uur een liedje voor haar. Breng verschillen aan tussen dag en nacht (veel/weinig geluid, veel/weinig licht, veel/weinig activiteit). Kleine dingetjes die een controlfreak (ik ben er zelf ook eentje, al is het afgelopen jaar een doorlopende les geweest in loslaten) een beetje houvast geven. Ik lees dat je borstvoeding geeft. Dat gaat gepaard met clustergedrag. Voeden op verzoek is iets wat ik absoluut kan aanraden: Zo wordt de balans tussen vraag en aanbod perfect geregeld en daar pluk je op de langere termijn de vruchten van. Dus steeds aanleggen als je dochter erom vraagt, ondanks de omstandigheden (draagdoek vs bankzitten). KDV komt echt wel goed. Een kindje begrijpt over het algemeen het verschil in context en past zich aan. Met of zonder conditionering (ik zou voor zonder kiezen). Ik hoop dat je hier wat aan hebt! En ik wil het toch even zeggen: Wat een mooie naam is Olivia!
Herkenbaar hoor! Mijn dochter sliep ook niet zelfstandig toen ze dezelfde leeftijd had. Gewoon maar aan toegeven, het wordt vanzelf beter. Ik merkte op een gegeven moment dat ze niet meer in slaap viel in mijn armen en ben haar toen (wakker) in haar bedje gaan leggen. Ze is nu bijna 6 maanden en heeft nu ineens weer een periode dat ze overdag moeilijk in slaapt valt als ik er niet bij ben. Dus blijf ik net zolang bij haar totdat ze wel in slaapt valt. Oh, en wat betreft de creche; ik was ook bang dat mijn dochter moeilijk in slaap zou vallen. Ze gaat nu sinds 1.5 maand naar de creche, en ze slaapt daar nog steeds maar 20-30 minuten. Als ze maar slaapt, dat is denk ik het belangrijkste. De gemiste slaap haalt ze later thuis dan wel weer in.