Hoi, Ik schrijf dit even onder een andere naam ivm herkenning... Na 6 maanden kan ik nog steeds niet wennen aan de naam van ons zoontje. We vonden het onwijs moeilijk om überhaupt leuke jongensnamen te vinden. Ben er zoveel mee bezig geweest. Met 34 weken hadden we wel wat leuke namen, maar dé naam nog niet gevonden. Mijn man toonde weinig initiatief om mee te zoeken, en alle namen die ik voorstelde waren leuk/toch niet leuk/leuk/toch niet leuk Dus met 34 weken zwangerschap, heb ik hem 'gedwongen' een avond samen met mij ervoor te gaan zitten. Toen we *deze naam* tegenkwamen, dachten we beide, "Ja! Leuk en lekker stoer, dat gaat hem worden!" Het voelde meteen goed. Ik heb heel af en toe nog getwijfeld aangezien de naam toch nog best apart is, maargoed..elke keer als ik hem weer voor me zag dacht ik "ja..dit is hem"! Het gaat om (even achterstevoren geschreven) 'zao.B'. Een paar dagen na aangifte...twijfel, zo niet, spijt! Het paste helemaal niet bij ons ventje, maar het zou wel wennen, en erin groeien. Want de naam zelf vond ik nog steeds erg mooi. Niet dus, na 6 maanden..het is nog steeds geen naam die bij hem past. De uitspraak 'rolt' ook gewoon niet zo..weet niet wat het is. Als klap op de vuurpijl, liet mijn man vd week weten het maar een aparte naam te vinden! M'n tenen trokken krom en ik had een knoop in m'n maag..wat erg vond ik dat.. Nu denk ik..waarom hebben we niet nog verder gekeken? Waarom niet gewacht tot na de geboorte? Als het aan mij had gelegen had hij voor de bevalling al een andere naam gehad, maar mijn man vond het allemaal maar zo zo.. Dit was de eerste en enige waar we beide voor wilden gaan. En nu vinden we het beide toch niet bij ons zoontje passen...vinden het nog steeds wel mooi..maar niet passen. En al die andere namen die ik nog leuk vond, zouden zoveel beter bij hem passen... Heb zelf al aan een naamswijziging gedacht, maar dat gaat niet zomaar, en zou me behoorlijk schamen. Man wil dit ook niet, en wil deze naam gewoon houden. Enige wat ik denk..is zijn tweede naam. Dat is een variant op een naam die we evt ook als roepnaam hadden gewild. Hoewel de schrijfwijze anders is (Turkse variant op A.i.d.e.n.), kan het wel op dezelfde wijze uitgesproken worden. Pff moeilijk! Nu het hier thuis uit de lucht is, houdt het me overigens wel minder bezig en noem ik zijn naam zonder er verder iets van te denken. Ik schaam mijn ogen uit m'n kop, maar ik kan het niet helpen. We zijn er echt niet te makkelijk in geweest, integendeel! Maar het was zó moeilijk! Krijgen overigens wel heel positieve reacties uit onze omgeving..scheelt wel weer een hoop.. Ik kan er met dit bericht niks veranderen, maar moest het zeker even kwijt.. Bedankt voor het lezen!
Wat naar dat je je er zo rot onder voelt! Ik zou dat proberen los te laten, je hoeft je er echt niet voor te schamen! Soms is een kindje gewoon niet zijn naam, ook al is de naam verder prima. Ik zou dan denk ik ook voor de tweede naam gaan.
Joh, daar hoef je je toch helemaal niet voor te schamen! Het is vervelend dat de situatie nu zo is, zoals ie is, maar schamen...nee, nergens voor nodig. Ik weet dat er een ander lid van zp (ik meen Tjessia, maar pin me er niet op vast) met een soortgelijke situatie heeft gezeten m.b.t. haar zoontje. En zij hebben er uiteindelijk volgens mij voor gekozen om toch zijn 2e naam te gaan gebruiken. Ook een ex-collega van mijn moeder heeft dit aan de hand gehad, en zij en haar man hebben uiteindelijk ook besloten om voor hem een andere naam te gaan gebruiken. Ik zou er gewoon eens over nadenken om zijn 2e naam als roepnaam te gaan gebruiken. Succes! EDIT: Ah, ik heb het topic dat ik bedoelde gevonden: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/210442-naam-veranderen-baby-niet.html
Goh vervelend zeg. Misschien omdat jullie je teveel focussen op de naam dat het je allemaal meer tegen gaat staan. Voor mij persoonlijk is een naam altijd passend bij een kind omdat, wanneer je het kind kent er automatisch die naam aan koppelt. Tenzij het echt een hele vreemde naam is, maar dan nog. De naam van jullie zoon is toch een hele mooie naam, niets vreemds aan. Vaak hoe langer je over iets nadenkt hoe meer bezwaren je gaat zien. Misschien door het een beetje los te laten en het feit te accepteren dat hij zo heet ga je er ook anders tegen aan kijken.
Vervelend dat jullie je er zo onder voelen! Maar schamen is echt niet nodig... Heeft Wilfred Gene ook niet bij een van zijn kinderen de tweede naam als roepnaam gebruikt omdat die achteraf toch beter past? Lijkt me in ieder geval een goed idee als je er zo rot onder bent!
Als ik dit zo lees, en als ik het onderwerp van Tjessia lees, ging het in ieder geval bij haar steeds meer knagen. En de eigenlijke roepnaam kreeg ze een afkeer van. Ik hoop dat je tot een goede beslissing komt waar je vrede mee hebt. Ik denk trouwens dat je niet officieels zou moeten veranderen, maar gewoon de tweede naam gaan gebruiken... Wel zo makkelijk en in Amerika zie je dat wel vaker. In ieder geval wil ik je bedanken dat je je verhaal hebt gedaan, denk dat ik met mijn vriend ga overleggen om in ieder geval een reservenaam achter de hand te hebben voor het geval het niet voegt. Tot nu toe is het voor mij DE naam, maar er zijn er ook 2/3 die ik zelf wel zou willen maar mijn vriend absoluut niet...
Ik heb het bij mijn zoontje destijds ook gehad. Gelukkig is dat na een tijdje volledig weggeëbd en ben ik inmiddels weer ontzettend blij met zijn naam. Het was gewoon een kwestie van wennen. Als het echt niet verandert kun je altijd nog zijn 2e naam gebruiken. Of je gaat hem vanaf nu Bo/Beau noemen. Kan ook!
Hiervoor hoef je je niet te schamen, al begrijp ik het wel. Je kunt altijd een foutje maken, alleen betreft het hier de naam van je kind. En dat is erg vervelend voor jezelf. Als je er nu na 6 maanden niet aan gewend bent en je man ook niet, dan kun je inderdaad de 2e naam gaan gebruiken als roepnaam. Je hoeft daarvoor niets officieel te veranderen. Het komt vaker voor dat de 2e naam de roepnaam is. Het zal misschien even wat verbazing oproepen bij je omgeving, maar als je daar doorheen bijt, dan weten ze na een paar weken niet anders meer. Veel sterkte, lijkt me helemaal niet leuk!
Schaam je zeker niet! En wat rot dat je je er zo onder voelt. Dikke knuffel. Ik geloof dat je door hormonen ook wel iets een andere smaak hebt. Was er zelf ook bang voor dat ik hem later niet mooi meer zou vinden. Ik vind de naam van jouw zoontje heel normaal, het is niet mijn smaak, maar ik hoor de naam veel. Veel mensen vinden de naam dus echt heel mooi. Maar het is zonde dat hij niet bij jullie past en bij jullie zoon. Ik zou er veel open met je man over praten. En anders is de tweede naam een goede optie. Het omschakelen zal even wennen zijn voor de omgeving maar hij is nu nog klein. Goed ook dat je er hier eerlijk over bent, ik denk nl echt niet dat je de enige bent. Hopelijk vind je een goede oplossing
Goh wat een rottige situatie zeg!! Sterkte met het nemen van de beslissing! Stom vind ik het in ieder geval niet. Moedig dat je toe durft te geven dat je zo twijfelt. En je zoontje is nu nog zo klein dat je nog kan veranderen. Ik vind het hierboven genoemde Bo ook een goede optie! Ik ken een Davey die nu Dave heet, Suzanne die nu Suus heet en een Jeffrey die nu Jef heet. O en Jantje Smit is nu Jan! 😉
Hier konden jullie vooraf niet op anticiperen, mijn broertje draagt de namen van mijn opa's en heeft een heel andere roepnaam. Kan prima. Wellicht zal jullie omgeving er even aan moeten wennen maar als jullie het een beter passende naam vinden en het beter voelt gewoon een roepnaam gebruiken. Als het in mijn directe omgeving zou gebeuren zou ik er niet raar van opkijken. Succes
Vervelend dat je de naam niet vindt passen, maar goed dat je dat durft te zeggen! Volgens mij is het best normaal om een andere roepnaam te gebruiken dan de gegeven naam, ik ken bijv een Gerarda met roepnaam Ilona en een Gijsbertha met roepnaam Nicole... Dus ik denk dat je best een andere roepnaam kunt geven die je beter vindt passen bij je zoontje! In ieder geval heel veel succes bij het kiezen of houden van de naam
Wat een vervelende situatie zeg! Vind de naam wel erg leuk trouwens.. Jammer dat het niet past. Zoals eerder genoemd zou ik overwegen om de tweede naam te gebruiken.. Wat vindt je man daarvan?
Ik ben ook niet superblij met de naam van onze jongste. Bij de oudste moest ik trouwens ook wel even wennen hoor, omdat we hem in de buik anders noemden en die naam (echt zo'n flauwekul buik-baby naam) voor mijn gevoel gewoon bij hem was gaan horen en die 'nieuwe' (echte) naam nog niet. Maar na een aantal weken was ik er aan gewend en na een paar maanden vond ik het een superleuke naam. Maar ja... Die naam kun je binnen een gezin maar 1 keer vergeven natuurlijk en voor onze jongste konden we gewoon geen naam vinden die we allebei net zo leuk vinden als de eerste. Het is bij ons dus een beetje "doe dan die naam maar" geworden. De naam combineert heel mooi met onze achternaam en ik vind hem op zich ook wel leuk. Maar ook niet meer dan dat. Ik vind het wel jammer. En ik herken dat schuldgevoel ook wel. Niet dat ik me schuldig voel omdat het geen goede naam is ofzo. Maar meer dat ik het gewoon jammer / oneerlijk vind dat we voor hem niet net zo'n mooie naam hebben als voor zijn broer. Maar de naam staat me niet tegen ofzo. En bovendien zou ik nog steeds niet weten welke naam ik beter zou vinden. Of ja, ik kan er wel een paar verzinnen maar die vond mijn man niet mooi en omgekeerd. We hebben een erg verschillende smaak. Dus er is geen alternatief en wijzigen is geen optie. Weet je: in je omgeving zul je er vast reacties op krijgen van mensen die het raar vinden als je jouw kind ineens anders gaat noemen. En het is voor je kind misschien ook wel vreemd om later te horen dat hij eerst anders heette. Maar ik denk dat het voor een kind ook niet leuk is om later te horen dat zijn ouders zijn naam eigenlijk niks vinden. Dan zou ik liever hebben dat er alsnog een naam is gekozen die goed was. Ik zou dus gewoon doen wat voor jullie goed voelt. Als de naam echt niet goed voelt, moet je hem gewoon wijzigen en iets kiezen dat wel past.
Wat vervelend dat het zo voelt. Als je man er net zo over denkt, dan zou ik serieus overwegen hem anders te gaan noemen. Nu is het makkelijker dan als hij bv. twee (of nog ouder) is en over een paar weken/maanden is iedereen aan de nieuwe naam gewend? Ik heb het bij de jongste (2,5) ook nog steeds het gevoel dat een andere naam beter had gepast (dat had ik tijdens de zwangerschap al)...alleen is mijn man het er niet mee eens... En de naam die ze nu heeft is wel 'second best', dus ik zal het er mee moeten doen...
Hoi, Wat een lieve en begripvolle reacties allemaal! Jeetje, had ik eerlijk gezegd niet verwacht.. Ook dat er toch nog meer zijn met een soort gelijk verhaal. Dé naam zal het voor ons mannetje gewoon niet worden. Het went stukje bij beetje wel meer. Eerlijk waar..toen hij net geboren was dacht ik nog "jeetje kleine vent, wat voor naam hebben we jou nou weer gegeven" Nogmaals, de naam zelf vind ik te gek, maar ik vond en vind het niet bij hem passen, dus ik voelde me schuldig naar hem toe. Ik had ook echt moeite om de naam hardop te zeggen, tegen hem of iemand anders. Alsof ik het niet over mijn eigen kind had. Dat is nu wel en stuk minder hoor, en noem ik zijn naam gewoon. Vanmiddag sprak ik met zijn tweede naam tegen hem, en gek genoeg, voelde dat heel goed! Het past! Ik durfde het niet tegen mijn man te zeggen, over het idee om zijn tweede naam te gebruiken. Als hij nee zegt, is het einde verhaal en heb ik het gewoon te accepteren. Hij had al aangegeven zijn naam niet te willen veranderen, althans..niet officieel. Ik ben er toch voorzichtig over begonnen en het viel me 100% mee, hij staat er voor open en vind zijn tweede naam ook zeker goed bij ons zoontje passen. Alhoewel het voor hem niet perse hoeft, begrijpt hij mij volledig. Ik wil niets ineens overhaasten, wil er wel goed over nadenken. Vind het allang een opluchting dat de keuze er alsnog is!
Wat fijn dat je met je man gepraat hebt en dat hij ervoor open staat om je zoontje bij zijn 2e naam te noemen. En wat fijn dat de 2e naam goed voelt! Dat zegt toch wel wat, dat je in 6 maanden niet hebt kunnen wennen aan zijn 1e naam en dat dit nu wel goed voelt. Maar inderdaad goed over nadenken. Het is een belangrijke beslissing. Heel veel succes!
Wat goed dat jullie er er over gehad hebben en fijn dat je man er ook voor open staat. Inderdaad maar goed over nadenken en het er samen over hebben voor jullie een definitief besluit nemen. (Ik vind het trouwens allebei mooie namen! ) Hopelijk komen jullie er samen naar tevredenheid voor jullie allebei uit! Hier past de tweede naam nog minder dan de eerste. We hebben het er tijdens mijn zwangerschap ook nog over gehad om de tweede naam als roepnaam (en dan ook als eerste naam) te nemen, maar ik vond die naam te lief voor de baby in mijn buik. Daar sta ik nu nog steeds achter, de naam ìs te lief voor haar. Het is een super lief meisje, maar ook eentje met veel pit en een duidelijke 'kop er op', dus vind ik een 'krachtige naam' beter passen.
Wat fijn dat je het er met je man over hebt kunnen hebben en dat hij ook positief reageerde. Denk er gewoon nog eens goed over na, heb het er over en ga zijn 2e naam eens wat vaker gebruiken. Dan weet je vanzelf zeker of je zijn roepnaam wil veranderen. Voor andere mensen zal het misschien wat wennen zijn, maar daar moet je mijns inziens echt poep aan hebben. Doe wat jullie denken dat het juiste is om te doen. En vergeet niet, nu kan het nog makkelijk, nu hij nog maar 6 maanden is. Succes met je beslissing!
Ik heb zelf twee namen. Mijn ouders hebben me mijn roepnaam als eerste naam gegeven. Dat vond ik als tiener al niks. Maar toen ik aangaf dat ik bij mij tweede naam genoemd wilde worden, wilden ze dat niet. Vooral mijn vader vond me een aansteller. Ik ben nu ruimschoots volwassen. En draag mijn tweede naam. Het merendeel van de mensen kent me niet anders. Alleen in het vliegtuig heet ik nog bij mijn eerste naam. Als de tweede naam van jullie zoon beter voelt, gewoon doen! Mensen wennen snel genoeg, hij is te jong om het te merken. En mensen die het raar vinden? Gewoon laten kletsen. Jullie leven. Jullie keuze!