Zijn er nog meer dames hard opzoek? Ik ben nu een jaar opzoek naar een parttime baan.. maar het wil niet opschieten er is zo weinig parttime en als je solliciteert ben je 1 van de 200. Ik stuur vaak open sollicitaties en ik heb daarin meer succes, had een baan gevonden voor 3 dagen maar helaas nu weer werkeloos omdat de zaken slecht gingen en er voor mij geen werk meer was:x. Hoelang zijn jullie al opzoek?
Pff, erg he, ik heb nu gelukkig een baan maar was een jaar bezig om deze te krijgen (dus een jaar werkeloos) Wekelijks verzond ik zeker wel 160 brieven maar alsnog een jaar bezig geweest, heel veel succes!
Ik heb 9 maanden gezocht. Nu doe ik dat niet meer. Ik ben weer naar school eb deze studie is best zwaar qua thuiswerk dus tijd voor een baan heb ik niet. Ik stuurde we best wel veel per week weg, wel alleen week wat ik ook kon doen, geen timmerman ofZo. Vaak kreeg je niet eens een reactie, soms dat je niet in de criterium pastte. Ja dikke ruk, ik ben gewoon te 'oud' voor een parttime baan op vrijdag en zaterdag.
Al ruim anderhalf jaar. Zonder succes. Om gek van te worden. Ik heb alleen de technische beroepen niet gehad geloof ik, maar verder alles wel.
Ik ben sinds 15 Juli werkloos. Maar mijn verlof loopt door tot eind augustus. Daarna dus echt werkloos. 2 jaar geleden deed ik er 1 maand over om werk te vinden. Maar hoe dat nu zal zijn zal mij benieuwen. Heb wel hier en daar een paar sollicitaties gedaan. Maar kreeg vaak te horen dat ze 16/17 jarige meiden zochten. Wel ga ik per eind augustus 1 dag in de week vrijwilligerswerk doen om geen gat op mijn CV te krijgen. En er toch een dag er tussen uit te zijn. Hoop dat we met ze allen snel werk vinden dames!
Ik wordt per okt werkeloos, bedrijf waar ik werk stopt ermee. Tuinbouw sector waar waarschijnlijk ook niets meer te vinden is omdat er zoveel mee stoppen of failliet gaan. Maar wat ik wel wil weet ik ook niet.
ja hier ik ben werkeloos geraakt nadat mijn contract niet verlengt werd met als gevolg dat rekeningen zich opstapelen ( zucht) ik begin aardig in de knoop te raken. Ik ben financieel medewerkster, zou je toch denken.. goh daar is een hoop werk in.. maar helaas. Ik word niet aangenomen om verschillende redenen. Voor het ene bedrijf te slim, de ander te dom, te jong, te oud.. en noem zo maar op. In febr stopt mijn ww.. ik hou mijn hart vast!
Ik duim dat je voor die tijd iets vind. ik kom van school dus geen ww oid helemaal niks echt balen. Ik ben receptioniste/administratief medewerker/secretaresse ook daar zou je van verwachten dat er veel in is maar valt enorm tegen. Ik wil graag naar school en verder leren maar ik wil een tweede kind en als ik aan een opleiding begint ben je jaren verder maar om aan een tweede kind te beginnen moet ik wel een baan hebben. Maar heb me voorgenomen als ik over een jaar nog niets heb ga ik toch maar naar school.
Oh wat erg voor sommige dames hier! Ik ben nu toch wel bang dat ik voorlopig niets gaat vinden. Stomme bezuinigingen ook! Vroeger solliciteerde je en je werd door 4 banen gebeld. Kon je nog kiezen ook. Maar nu mag je überhaupt al blij zijn als je op gesprek mag komen. En dat gebeurd al niet eens zo snel meer. Sterker nog... sommige bedrijven zijn te asociaal om je geen afwijzing te sturen. Dames.... heel veel succes met solliciteren!
Hier ook werkeloos sinds Oktober vorig jaar. Toen ging de organisatie waar ik werkte dicht, omdat er geen contracten binnen kwamen. Ik was 34 weken zwanger en alhoewel ik het had zien aankomen, had ik weinig aan sollicitaties kunnen doen (want, het mag dan wel niet, maar als je met een 7 maanden dikke zwangere buik komt binnen waggelen gaan ze je echt niet aannemen). Ben nu nog met verlof (hier in Canada heb je een jaar verlof, maar krijg je wel maar 50% van je salaris), en ondertussen aan het sollicteren. Ik ben behoorlijk hoog opgeleid, maar in mijn sector is niet zo heel veel. Paar keer gesprek gehad, maar meestal staat hier bij de vacature al 'wij bedanken iedereen die solliciteert voor hun interesse, maar zullen alleen degenen die wij willen spreken contacteren':x. Dus 9 van de 10 keer hoor ik niks. Heb wel twee consultancy contractjes binnen weten te halen voor na mijn verlof, dus heb iets om op terug te vallen - tot april volgend jaar kunnen we het redden. Maar ik zou heel graag gewoon weer aan het werk willen!
To.. je bent nog jong en je hebt zat tijd om voor een 2e kind te gaan proberen. Zorg ervoor dat je een opleiding doet die leuk is, maar vooral kans op werk biedt. Denk ook aan je toekomst. Nu ben je nog 1 van de 200 sollicitanten, maar straks ben je te oud voor die ongeschoolde parttime baantjes. Ik snap dit soort gedachtegangen (lees: niet verder leren, maar baren) in deze moderne tijd echt totaal niet. Dat is gewoon financiële zelfmoord plegen.
Hmmm en verstandige meid krijgt haar kinderen op tijd. Hier ook bewust jong mama jongste is net geboren, maar ik ga als de kinderen op de basisschool zitten weer studeren, dan ben ik hooguit 35 als ik klaar ben met de opleiding en kan ik proberen carrière te maken maar hoef ik geen stap terug meer te doen om kinderen te krijgen. En daarbij doordat je dan wat meer levenservaring heb weet je beter te bedenken wat je leuk vindt en dan neemt men je serieuzer naar mijn idee.
Misschien zijn er vast moeders die er niet over na denken. Maar er zijn ook moeders waarbij het nou eenmaal zo liep. Niet iedereen is zo onnozel om maar aan kinderen te beginnen terwijl ze geen scholing hebben gehad. Er zijn moeders die scholing wilde hebben maar geen kans kregen hier voor. Denk aan het financiële gedeelte. Of ongepland zwanger raakte ook al gebruikte ze voorbehoedsmiddelen. Er zijn talloze redenen waarom iets niet helemaal loopt zoals het "hoort" te lopen. En ja het is beter om eerst vastigheid te krijgen en dan pas aan kinderen te beginnen. Maar tegenwoordig zegt dat ook niets meer. Als ze je er uit willen hebben gebeurd dat toch wel. En scholing wat werk bied? Ik koos juist voor de zorg omdat dat altijd zou blijven bestaan! En nu? Zit alweer thuis om een baan te zoeken. Dus ook dat weet je niet van te voren.
Bij mij ging het inderdaad per ongeluk, heb nog net met een 37 weken zwanger buikje mijn opleiding kunnen afronden zodat ik in elk geval een basis had maar had graag verder geleerd. Vind het (vooral omdat ik zelf enig kind ben en dat nooit leuk heb gevonden) belangrijk mijn zoontje een broertje/zusje krijgt waar hij iets aan heeft en niet 6 jaar mee scheelt. Dus dat heeft zeker mijn voorkeur, maar uiteindelijk wil ik wel weer een opleiding gaan volgen.. en waar werk in is tja dat weet je niet ik dacht dat je als administratief medewerker/secretaresse ook om kwam in het werk, valt toch vies tegen!
Helemaal mee eens! Ik ben van mening: eerst een goede basis leggen dmv een opleiding en daarbij hopelijk een goede baan. Daarna pas aan de kids beginnen. (uitzonderingen daargelaten)
Hier wel een goede basis, maar helaas ook geen baan. Ben nu twee jaar bij huis, helaas. Nu kwam dat eerst wel goed uit ivm de gezondheid van onze dochter, maar nu we de goede kant opgaan wil ik zo graag weer aan het werk (iets anders aan je hoofd dan alleen maar de zorgen), maar er is niets te vinden. In mijn eigen vakgebied alleen fulltime, maar dat is geen optie met drie kinderen waarvoor ik ook geregeld de nodige afspraken in het het ZH heb. En andere beroepstakken kom ik niet eens voor in aanmerking. Begin me aardig oud te voelen en ben nog "maar" 34 jaar oud. Pffttt, ik weet het echt niet meer, ben elke dag op zoek, maar wordt er gewoon down van. Bah!
Juli 2013 met verlof gegaan. Week voor terugkomst te horen gekregen dat mijn vaste contract ontbonden zou worden per 01-01-2014 ivm financiële problemen van het bedrijf. Dus al ruim een jaar thuis en sinds januari actief aan het solliciteren. Om gek van van te worden. Kreeg vandaag letterlijk te horen dat ik te oud was
Hier ook zoekende, maar er zijn gewoon bar weinig vacatures. Laatst van pure frustratie op een tijdelijke fulltime baan gesolliciteerd. Ook daarvoor afgewezen, want te weinig ervaring in de sector t.o.v. de andere kandidaten. Tja, dan weet ik het ook niet meer. Momenteel 2 jaar thuis sinds de geboorte van onze dochter. Het eerste jaar wilde ik graag thuisblijven. Was ook nodig vanwege eigen herstel. Nu mis ik toch echt het contact met collega's en een andere daginvulling. Tuurlijk is wat ik nu doe het allerbelangrijkste, nml. voor mijn dochter zorgen en zorgen dat mijn vriend gewoon naar zijn werk kan gaan. Maar het is ook fijn wanneer je waardering krijgt voor je andere talenten.