ik en mn vriend zijn allebei 21 en we hebben nu een kleine van 3weken. bij ons was het wel een ongelukje door de pil heen terwijl ik een trouwe pil slikker ben! maar ze was vanaf het moment dat we het wisten meteen gewenst en nu is ze der het lijkt zo van zelf sprekend alsof ze der al heeeeel lang is... familie reageerde gelukkig positief had ik niet verwacht maar toch goed gegaan xxx
He ik ben ook 24 en ben heel bewust gestopt met de pil. Ook ik heb een goede baan en een HBO gedaan Ik heb hetzelfde hoor, iedereen verwacht maar dat ik carriere wil maken etc etc. Mijn ouders begrijpen het ook niet. meeste van mijn vriendinnen hebben het over een wereldreis maken en dat soort dingen en denken nog niet eens aan kinderen. Ik wil gewoon graag mama worden en heus wel blijven werken, ben namelijk de kostwinner. Lijkt me heerlijk jong moeder worden. Heb nu nog zoveel energie om leuke dingen te doen.. En de kans dat alles goed gaat is gewoon groter nu dan pas over 10 jaar. Lekker je eigen droom volgen en je eigen leven leiden.
Hoi hoi Ik ben zelf 20, was 19 toen ik zwanger werd en dit was bewust. Ik merk ook dat mensen net doen alsof het een 'ongelukje' is geweest, en zeggen bv; o, kan ik je feliciteren of??' Ik vind dit vreselijk om te horen. Ik heb er zo veel zin in om een kindje te krijgen en op te voeden. Mijn vriend is ook supertrots nu hij pappa wordt, zo mooi om mee te maken. Ik heb altijd al jong moeder willen worden. En daar komt bij dat jong zwanger zijn minder complicaties geeft bij zwangerschap en bevalling. Dus het is ook nog eens 'gezonder' om jong zwanger te zijn. Ik wil tegen iedereen zeggen: Geniet van de zwangerschap!!!!! Groetjes Aline
Het is heel verschillend per persoon denk ik, ik ben 27 en moest er tot voor kort niets van weten... en nog ben ik heel soms nog wel eens bang dat ik misschien toch nog iets te vroeg ben... en dat betekent niet dat ik er niet heel veel zin in heb, het is gewoon een bepaalde onzekerheid. Ik vind iig dat het voor ieder verschillend is, als er mensen zijn die zich er goed bij voelen op 21 jarige leeftijd, waarom zou dat dan niet mogen? Ik had er niet aan moeten denken, maar ik kan begrijpen dat er mensen zijn die daar anders over denken
Ik ben zelf op 21 jarige leeftijd moeder geworden.. Ik heb altijd graag jong moeder willen worden, omdat ik het heerlijk vind dat ik straks nog lekker van alles met mijn kinderen kan doen...!!! Ik was er ook zelf helemaal klaar voor en voor mij kon het niet snel genoeg gaan.. Liever was ik al eerder mama geworden maar op dat moment had ik geen vriend, dus dan wordt het lastig he..!!!
Ik moest vandaag afrijden voor mn rijbewijs en ik had een examinator die zn oordeel over jonge moeders ook al klaar had.... ik werd heel de tijd ondervraagd; of t een ongelukje was, of ik wel een vriend had ( dat is toch niet normaal je gaat toch ook niet aan een 30 jarige zwangere vrouw vragen of ze wel een vriend heeft). En toen ik hem vertelde dat ik aan een universiteit studeer, kon die het niet laten om te zeggen dat het krijgen van een kind nu wel zonde van mn toekomst is .... haha ik weet dat ik me er niks van aan moet trekken maar ik werd me toch BOOS met als gevolg dat ik niet meer echt op de weg lette en .. jaja heel erg gezakt ben!!!
Ik denk niet dat je dit moet zien als een aanval op 'wat oudere' moeders hoor... Zowel ouder (=meer levenservaring) als jonger heeft zijn voordelen. Maar van iets oudere moeders zullen ze nooit iets zeggen, en jonger wel. Bovendien kun je er niets aan doen dat je de juiste man niet eerder bent tegengekomen toch?[/quote] Nou Lin, ik ben nu inmiddels 34 en mocht het dit jaar nog lukken (in verwachting raken) zal ik denk ik tegen die tijd ook wel 35 zijn, maar ik voel me echt niks minder dan meiden vrouwen van 20+ hoor .tuurlijk zal het ongetwijfeld zo zijn dat naarmate je ouder wordt je lichaam misschien iets minder snel meewerkt toendertijd was ik al zwanger bij de gedachte eraan en nu met mijn 34 zijn we toch al iets langer bezig maar verder hoe ik me lichamelijk voel niet anders dan toen, ja duh je hebt 2 kleintjes lopen die energie van je vreten en ook hubs is niet altijd een energiebooster Als ik kijk naar mezelf en naar mijn moeder, ik ben nu 34 en zij is 62 knijp ik in mijn handen als ik zo mag zijn zoals zij, ze gaat nog steeds altijd lekker mee op vakantie, af en toe lekker stappen, ziet er en voelt zich gelukkig ook geen 62, wij zijn vorig weekend weggeweest naar zandvoort dat zij op de kids paste en nu morgen gaat zij lekker met haar vriend (38 :winkJ weekendje zandvoort pakken, het is voor iedereen anders hoor.. Ik ken vrouwen van nog geen 30 die zich al gedragen en eruit zien als een oud wijf (wil niemand beledigen met het woord maar zo omschrijf ik het maar ff) dan heb ik met mijn 34 (en jij misschien ook wel niet) niks te klagen over mijn doen en laten, en wat ik al eerder aangaf, vindt het leuk om te horen dat vriendjes van mijn zoontje zeggen dat ie zon coole moeder heeft, en dat zal de 3e (als het zover mag komen) hoop ik tegen die tijd ook nog zeggen .. :wink
Ik ben op mijn 20ste zwanger geworden en toen ik 21 was is mijn zoon geboren.We hebben er bewust voor gekozen,maar toch kreeg ik vaak de vraag of het een ongelukje was. Nee dus,hij was hartstikke gepland! Liefs Wendy
ik krijg al 4 jaar voor mn voeten gegooid dat ik mn leven vergooi omdat mn man stukken ouder is als mij mn man kreeg het ook te verduren bij al zn vrienden zo van ze neemt strax de benen en dan heb je nix meer,maar naar 4 jaar zijn we nog steeds bijelkaar we zijn in november getrouwd en we wilden alle 2 een baby dat was onze wens en in december raakte ik zwanger . al onze vrienden teminste dat dachten we dat het vrienden waren zien we nooit meer omdat mn man en ik een relatie hebben. We zijn erg gelukkig met elkaar en daar gaat het om 8) ik ben 18 jaar en we hebben er bewust voor gekozen om zwanger te raken en we zijn dolblij
IK ben zelf 20 het was niet verwacht maar wel hartstikke welkom... vader is zelf 31... ik word er zelf heel moe van dat iedreen vind dat ik mijn leven weggooi... ze zeggen dat ik dan nooit meer kan doen wat ik deed... dat vind ik juist onzin ik kan nu juist veel meer... en dan neem ik mijn lieve knulletje gewoon mee ik heb zelfs contact met 2 moeten breken omdat zij mij van alles naar de hoofd slingerde... zeker jammer, ik denk dat ze inderdaad leuker reageren als je bijv 28 of 29 bent... maar jah ik ben blij en me vriend ook en daar gaat het om....
Het ligt gewoon aan hoe je bent....mijn man en ik hebben nu 6 jaar een relatie wonen 3 jaar samen en zijn 2 jaar getrouwd...en ik ben zwanger van de eerste....ik ben net 23 als de kleine geboren moet worden en mijn man net 25......maar zelfs wij kregen opmerkingen....oh wat jong en waarom nu al enz enz enz.....of de opmerking was zeker een ongelukje!! nee het was gepland......nou dan vallen ze helemaal zowat van de stoel af...
men kan op die leeftijd echt zelf wel weten of men er wel of niet aan toe is en aan de omgeving moet je gewoon sc**t hebben, voor sommige is het wel eens moeilijk natuurlijk maar tis en blijft jouw(jullie) keuze.... succes (jonge) meiden...
laat ze maar lekker praten ....gaat erom wat je ervoor terug krijgt .....ik ben zelf 18 /19 als het kind geboren zal worden is niet geplant maar erg welkom mijn vriend en ik zijn dan ook erg blij
Vind ik toch zo'n rare opmerking, dat je je leven zou 'vergooien' door een kindje te krijgen, slaat nergens op... dan zou je je leven dus ook vergooien als je zoals ik 27 bent, of als je de 30 wel al gepasseerd bent, want dat hangt dan samen met het krijgen van een kind en niet met je leeftijd. Wat een onzin, ik denk dat je je leven zo flexibel als je zelf wilt in kunt delen. Natuurlijk met enkele aanpassingen, maar je moet voor wel meer dingen als voor een kind je leven aanpassen, veel minder leuke dingen soms!
ja ik vind het ook erg raar en naar dat mensen dat zeggen...dat je je leven vergooid. Gelukkig heb ik absoluut niet zo´n omgeving ik weet alleen maar zeker dat mijn (schoon)ouders (ze weten het nog niet) het superleuk zullen vinden voor ons. In onze omgeving begint nu ook iedereen zo´n beetje aan de kinderen. Ik ben trouwens 25 en mijn vriend 28.
ik ben het ermee eens dat je leven verandert als de kleine er eenmaal is maar dat is toch ook logisch, en idd kun je niet meer zoals altijd de deur uit kunnen gaan om te gaan stappen te winkelen wat dan ook, je moet nu echt dingen gaan plannen oppas zoeken of wat dan ook maar is dat nou zo erg???? ik was op die leeftijd er gewoon niet aan toe om moeder te worden, wel o.a om genoemde reden, dus er zit echt wel wat van waarheid in, maar voor degene die dat er graag voor over hebben is het toch geen ramp.... zelfs nu nog nu ik inmiddels 2 kinderen heb gaan we nog geregeld stappen - weekendje weg noem maar op, maar zeker wel minder, en ook anders..en zou het niet anders willen.....