Dag dames! Het onderwerp spreekt eigenlijk voor zich. De bevalling komt hier steeds dichterbij en in de voorbereiding erop ben ik wel benieuwd naar tips en trucs van ervaringsdeskundigen! Dus een positief topic over de bevalling, wat heeft jou (enorm) geholpen om de bevalling door te komen?? Alvast bedankt!
Luisteren naar de vk!! Manier van puffen,Persen,stoppen, gewoon alles. Maar heb heel veel gekeken naar bevallingen op youtube waardoor ik toch ook wel wat dingen heb opgestoken over hoe het wel en niet moet. Vergeet niet dat iedere bevalling anders is en al neem je je zelf iets voor,het kan altijd anders lopen. Spannend he!
Yoga,maar dat red je ws niet meer. Bekken kantelen als je moet persen, tussen weeen door,buikademhaling,bij weeen focussen op je sleutelbeenderen. Persen met je buik niet met je hoofd. Een vriendin had allemaal gesprongen aderen in haar gezicht omdat ze zo hard met haar hoofd had meegeperst. Succes!
Wat mij heel erg hielp was de gedachte dat wij vrouwen gemaakt zijn om te bevallen. En net zoals Babyangel zegt, luister heel goed naar je verloskundige. Ik ben opmdie manier niet uitgescheurd. Ik had overigens gekozen voor een ruggenprik, daardoor vond ik de bevalling echt gaaf. Omdat ik in m'n zwangerschap helemaal gek werd gemaakt met verhalen van iedereen die wel iemand kon wie's kind is overleden bij de bevalling, vond ik de elektrode op het hoofdje van m'n baby wel heel geruststellend. Zo kon ik tijdens de bevalling haar hartslag horen. Die duurde 16 uur, dus dat was heel prettig. Probeer je te ontspannen en last het allemaal over je heen komen. De beste tip die ik je kan geven is: zorg dat het niet in een roes aan je voorbij gaat.
Rustig/ontspannen proberen te blijven en denken ik kan dit aan. Ik merkte dat zodra ik me begon te verzetten tegen de pijn en dacht ik kan/wil niet meer ik het ook als veel zwaarder en pijnlijker ervaarde... Succes straks!
Mijn tip: Geef je eraan over. Ga erin mee. Als je je gaat verzetten, dan houd je het tegen en duurt het alleen maar langer. De bevalling is overmijdelijk dus je moet er toch doorheen. Tegenhouden heeft geen zin. Oh ja, en dit is echt mijn eigen ervaring dus ik kan niet voor andere vrouwen spreken. Iedereen had het over pijn zoals je nog nooit ervaren hebt. Dus tijdens mijn bevalling (duurde in totaal 4,5 uur) deed het goed zeer, maar ik was nog maar net begonnen. Dus toen raakte ik in paniek, zo van: Wat gaat er in godsnaam nog komen???!!!! Toen bleek ik dus al 7 cm ontsluiting te hebben. Ja, het doet goed zeer, maar als je echt het gevoel hebt dat je het zo niet gaat trekken, dan ben je wellicht veel verder dan je denkt Heel veel succes en zet 'm op!!
Rustig en positief blijven. Zoek de houding die bij jou past. Ik hou van zittend weeen opvangen. Liggen vind ik veel zwaarder. Sommige vrouwen lopen op en neer of staan, kan allemaal.
Doe wat goed voelt. Puffen vond ik vreselijk, dat maakte de weeën nog pijnlijker. Ik blies mijn adem juist langzaam in één keer uit terwijl ik een "fffffffff" of "ssssss" geluid maakte, dat voelde gewoon het beste En geef je er aan over. Hoe beter je ontspant, hoe vlotter het zal verlopen.
je omgeving prettig maken. lekker warm, rustige muziek, donker maken of wat je fijn vind. doen wat voor jou goed voelt en jou helpt te ontspannen Ik heb met de mp3 op gezeten . en inderdaad over je heen laten komen. iedere wee die je gehad hebt brengt je dichter bij de geboorte van je kindje succes!
Lopen veel lopen. Zwaartekracht van het lopen, de druk die daardoor op je bekkenbodem gezet wordt, bevorderd de ontsluiting. Ik had een weeënstorm en mega bewegingsdrang, heb dan ook een halve marathon gelopen. Door veel eentonig geluid te maken kon in de pijn aan. Ieder moet zijn eigen manier ontdekken hoe zij de weeën op kan vangen
De hartslag van de kleine! Ik lag ook aan monitors omdat ik een ruggenprik wilde. Die is overigens nooit gezet, tegen de tijd dat de anesthesist klaar was met de andere 2 dames zat ik zo in mijn eigen wereld en was de tijd tussen de weeën te kort om veilig te prikken. Ik heb uiteindelijk 4u lang weeën weg lopen puffen met "deze wee komt nooit meer teruug" in mijn hoofd te zeggen op het ritme van zijn hartslag Bij het persen vond ik de tips die ik gekregen had tijdens mijn spoedcursus bevallen ideaal!
- Verschillende houdingen aannemen, wat op dat moment het fijnste voelt. - Russsstig ademhalen, ook al is dat op een gegeven moment heel moeilijk - Remifentanil - Idd luisteren naar de verloskundige/gynaecoloog - En vooral in je achterhoofd houden dat de pijn voor een goed doel is!
Ik heb heel veel baat gehad bij m'n iPhone met muziek. Heb bijna de gehele bevalling in m'n eigen wereldje gezeten met muziek op. Verder zo'n grote ronde bal om op te zitten. En je eraan over geven. Niet gillen/huilen, dat is onnodige energie.
Ik had steeds t zi netje: onze baby komt vandaag... De gedachten dat we hem zouden gaan zien gaf me echt dat doel om het te doorstaan! Vooraf had iemand tegen me gezegd: there is nothing you can't handle.. Dat vond ik ook mooi..je bent als vrouw zijnde zo sterk op dat moment..je kan dat gewoon aan ( ook al denk je op dat moment van niet) En verder is er idd al gezegd dat je je niet moet verzetten tegen de pijn, dat werkt niet maar het is wel lastig. En vraag om pijnstilling als je dat wil!
geboorte tens voor de pijn bij de weeen. superding en ik was hierdoor ook superrelaxted. ik had het idee dat ik de controle had over de pijn. de tens stimuleerd ook je eigen endorfines die pijnstillend en rustgevend werken. verder je inderdaad erin mee laten gaan. niet tegenwerken. dat werkt echt alleen maar nadelig en houd de boel tegen.
Zorgen dat je ongeveer weet wat je kan verwachten, en wat er allemaal bij hoort (poep, kots...). En wat betreft de weeën, doe wat goed voelt. Wandelen, zitten, liggen, hangen... Ik moest wiebelen tijdens de weeën. Bij de eerste weeën van mijn tweede bevalling wiebelde ik met mijn tenen, later leunend op het bed met mijn kont, nog later sloeg ik als stampertje mijn voet tegen het bed en toen ik mijn persdrang moest wegzuchten hing ik op mijn man en timmerde ik hem op zijn rug. Bij de eerste rende ik tijdens de hevigste weeën rondjes om de tafel, maar bij de tweede was de verlos bij ons gebleven, zat in de woonkamer, maar zij paste nog niet in mijn coconnetje, dus ik bleef stug in de slaapkamer. Mijn dochter moest ik er actief uit werken, toen kon ik me rustig laten meevoeren door de stem van de verloskundige. Mijn zoon moest ik tegenhouden, en ik moest gaan liggen en mijn benen optrekken toen hij er al bijna uit was naar mijn idee, toen was luisteren een heel stuk moeilijker! Ik denk wel dat als ik rechtop was gebleven, ik een stuk meer was uitgescheurd. Hoewel het bij de tweede na uren rustig voortkabbelen ineens helemaal losbrak, heb ik altijd wel goed losstaande weeën gehad. Elke wee duurde precies vijf kortjakjes, dus ik kon naar het einde van de wee toe denken, hoe hevig die ook was. Dat hielp ook veel.