Heeyy dames , Ik vroeg me af voor de dames die van familieleden of vrienden een negatieve reactie kregen op hun zwangerschap, hoelang ze dat hen kwalijk namen. En wat voor effect dat heeft op lange termijn. Ik ben zelf namelijk een persoon die goed nadenkt over de gevolgen van een handeling of reactie. Daarom vraag ik me ook af of ik ze het ooit kan vergeven. Toen ik vertelde dat ik zwanger raakte reageerde ze opgewekt. Alleen de weken daarna werd ik genegeerd en werd er geen woord over gesproken. Ze hebben het er achter mijn vriend en mijn rug over gehad met andere. Toen we dit hoorden hebben we uitgelegd dat het allemaal goed komt en wat onze plannen waren (we wonen namelijk in bij mijn ouders). Mijn vriend heeft een baan en ik ben 4dejaars WO student. Ook staan we allang ingeschreven dus de kans op een huis is groot. De uitzet hebben we al bij elkaar gespaard. Desondanks dit voor te leggen werd de situatie en ik nog steeds genegeerd. Tot we de dagen erna een brief ontvingen met allerlei zeer kwetsende punten( zal niet in detail treden). Ik ben hier zo door gekwetst dat ik me af vraag of dingen ooit nog hetzelfde worden.
Voor het leven, ben ik bang. Hangt natuurlijk ook wel af van de vorm van die negatieve reactie. De mensen die mij, toen ik zwanger was van m'n zoon, hebben gezegd dat abortus de enige optie was en dat ik nóóit voor een kind zou kunnen zorgen, hoef ik nooit meer te zien, in ieder geval Als het om iemand zou gaan die moeite zou hebben met m'n zwangerschap en die daarom niet instant blij was bij het vertellen, daar zou ik niet lang teleurgesteld om blijven In jouw situatie zou ik er ook helemaal klaar mee zijn, maar ik heb sowieso een bloedhekel aan dingen die achter iemand's rug om gaan.
Voor eeuwig denk ik:x Nee serieus, sommige dingen kun jewel vergeven maar zul je nooit vergeten, bij mij zou het altijd een rol blijven spelen denk ik. Het zou wel helpen als diegene over een tijdje zegt dat hij of zij het helemaal fout heeft gehad, maar dan nog...
Eigenlijk heel mijn schoon familie alleen schoonvader niet reageerde negatief. ik zie er nu al tegenop om hun de baby te laten vast houden straks en wil sat liever ook eigenlijk niet.
Herkenbaar helaas. Ik kreeg ook geen positive reacties van bepaalde familieleden. Van mijn eigen zus heb ik de gehele zwangerschap niks gehoord. Niet eens een simpel appje van hoe gaat het? Ik weet ook niet hoe ik daar straks mee om moet gaan als de kleine er is ( over 3,5 weken uitgerekend) ik laat het wel op me afkomen en ik zie het wel. Maar is heel moeilijk.
In een situatie als die van TS zou ik wel een tijdje boos blijven. Het ligt erg aan hóé negatief en waaróm negatief. Is het omdat mensen zelf problemen hebben met kinderen krijgen is het wat anders dan wanneer ze het je gewoon niet gunnen of omdat ze vinden dat je er niet klaar voor bent of wat dan ook. De enige negatieve/niet zo leuke reacties die ik bij mijn dochter kreeg kwamen van mensen die zelf moeite hadden met kinderen krijgen, en ze reageerden ook meer stil en terughoudend dan echt negatief, dus daar had ik alle begrip voor en heb ik ze geen seconde verweten (in hun schoenen had ik me precies zo gevoeld). Bij deze zwangerschap gelukkig nog geen negatieve reacties gehad.
Gewoon op je strepen staan hoor. Mijn schoonmoeder heeft, toen we (na jaren!) vertelden dat het gelukt was om zwanger te raken, dat ze geen meisje hoefde, want die hadden ze al genoeg in de familie. Zij hoeft ook niet te verwachten dat ze straks heel hypocriet met onze dochter kan gaan zitten knuffelen
Ik vind het echt altijd zo shockerend om te lezen dat er mensen zijn die dat soort dingen zeggen! Laat mensen toch dankbaar zijn voor het mogen krijgen van een gezond (klein)kind, in plaats van allemaal eisen te stellen aan waar dat arme kindje allemaal aan moet voldoen. Dat soort schoonouders ben je beter kwijt dan rijk!
Ik lees ff mee. .Hier jammer genoeg ook ervaring met negatievelingen bij de vorige zwangerschap..zal nu nog erger worden ben ik bang..aan de andere kant..so wath het is ons leven denk ik dan..mar goed het is moeilijk met negatieve reacties om te gaan
Het erge is dat die mensen vaak zelf ook een kind op de wereld hebben gezet. Ze weten hoe hormonen zijn, ze weten hoe een wonder een gezond kindje is en dan toch zo raar reageren. Zeg dan niks... Ik snap wel dat mensen die zelf al jaren kinderen kunnen krijgen het moeilijk vinden om blij te zijn, maar mensen die zooo dichtbij je staan en onvoorwaardelijk achter je zouden moeten staan... Pfff lastig. Hoop dat je ze op den duur kunt vergeven, vergeten wordt lastiger denk ik.
Geen ervaring mee maar ik denk dat ik die persoon dat heel, héél lang kwalijk zou nemen. Denk dat wat mij betreft het contact over zou zijn. Ligt er misschien ook aan wie het is. Een kennis/"vriend" zou ik compleet negeren (maar wel nadat ik haar even stevig de waarheid zou hebben gezegd). Met familie is dat wat lastiger maar ook die persoon zou stevig de waarheid zeggen en verder me niks meer van diegene aantrekken. Al kom je die wellicht nog tegen op een feestje. Wie weet gaat het contact weer verbeteren na wat jaren maar helemaal hetzelfde zal het nooit meer worden: zij heeft je gekwetst en dat ga jij niet vergeten. Overigens zou ik heel kort door de bocht zijn wanneer ik diegene weer zou spreken: wat erg dat JIJ er zo'n last van hebt dat WIJ een kindje krijgen (met sarcasme-modus aan he). Ik zou een brief terug schrijven waarin jij je gevoelens kwijt kan en zeggen dat ze de pot op kan en dat ze op geen enkele manier contact hoeft te zoeken wanneer jullie kindje er is. Dat jullie straks een heel gelukkig gezinnetje gaan worden en dat jullie zonder haar kwetsende opmerkingen beter af zijn. Je hebt haar ook niet meer nodig zou ik zo zeggen, anderen zijn wel blij voor jullie. Enne, zo te lezen is jullie situatie misschien niet helemaal ideaal maar jullie zijn duidelijk goed bezig (jij laatste jaar studie, je vriend werk en je hebt sowieso een dak boven je hoofd. Uitzet is zo te lezen ook geen probleem). Ik ken er wel een aantal die in een heel wat mindere situatie zaten. Geniet van je zwangerschap en ik hoop voor jullie dat jullie snel een eigen plekje hebben.
Ook ik heb helaas te maken gehad met negativiteit in mijn zwangerschap. Genegeeerd door meerendeel van mijn familie. Een eerste zwangerschap is iets wat je nooit vergeet en wat nooit evenaard zal worden. Omdat ze voor mijn gevoel zo'n gitzwarte vlek op mijn o zo bijzondere gebeurtenis hebben achtergelaten heeft dit onze relatie dermate beschadigd dat deze niet meer hetzelfde is. Dit komt na mijn gevoel ook niet meer goed. Ze hebben mij laten kampen in de laatste weken met de vraag of en hoe ik ze zou inlichten, of ik ze zou uitnodigen in de kraamweek (en dat streek tegen alle haren in!) Uiteindelijk, heb ik besloten om ze later in de week uit te nodigen om te komen kijken. Er werd nergens over gesproken en ze waren o zo blij om de kleine te zien. Hoe hypocriet ook. ik zal het ze nooit vergeven, mede omdat hun er zo luchtig over doen alsof het om niks ging, het heeft mij echter ontzettend gekwetst en ik zal die herrinering van mijn eerste zwangerschap, waarin ik door meerendeel van mijn familie gekwetst ben voor altijd bij me dragen. Tot op de dag weet ik niet waarom ze dit gedaan hebben. Het begon bij mijn zus en iedereen stond achter haar. For no reason wij hebben een stabiele lange relatie, goed inkomen, eigen woning, dus huisje boompje beestje. Wij zijn zelf van mening dat het jaloezie was. mijn zus heeft nml wel eens gezegd: wij gaan netjes het rijtje af. Eerst de oudste (mijn oudste zus) dan ik en dan jij pas... Maar iedere situatie is anders dus ik kan niet bepalen voor jou hoe het voor jou is en wat het met jou doet. Mijn relatie zal jammer genoeg nooit meer hetzelfde zijn maar ik heb mij er inmiddels bij neergelegd. Ik wil ook zelf niet meer dan dit. We zien elkaar op verjaardagen en meer ook niet. laat je niet gek maken want je zwangerschap is het belangrijkste en niet waard om net zoals ik er zoveel mee bezig te houden
mijn schoonmoeder had hele lullige reacties gegeven toen we vertelden dat we een kindje kregen, en ik was bang dat ik het haar nooit zou vergeven. maar toen ze afgelopen week op mijn zoontje paste kon ik het wel snel vergeven toen ik zag wat ze allemaal voor hem gehaald had en hoe goed ze het eigenlijk deed.
Zo jeetje het komt dus heel vaak voor. Niet te begrijpen eigenlijk! Ik denk zoals uit de meeste verhalen blijkt dat het inderdaad nooit meer zo wordt zoals het was. Ook omdat je een soort drang krijgt om jezelf te bewijzen en dus nooit om hulp zal vragen of je zwakke momenten zal bespreken.
Lastig punt Jammer dat het zo moet gaan en dat ze niet gewoon blij voor je kunnen zijn. Maar als je de verstandshouding (zo goed en zo kwaad als het gaat) nog enigszins goed wil houden dan zou ik even haarfijn gaan uitleggen wat je ervan vindt dat zij zo tegen je doen. En uitleggen dat je zeer gekwetst bent. Dan hebben zij de mogelijkheid om in te zien dat ze misschien niet zo slim bezig waren. En dan heb je kans dat ze misschien tot inkeer komen en hun excuses aanbieden. Sterkte ermee en lekker genieten van je zwangerschap!
Ik vind het ook lastig. In het begin van mijn zwangerschap een hele kwetsende mail gekregen van schoonmoeder. Kwam erop neer dat ze vond dat ik een abortus moest ondergaan en dat we dit kindje niet voldoende kunnen bieden. Daarna nooit excuses aangeboden voor de inhoud van die mail. Maar ondertussen wel doen alsof het nooit gebeurd is, door er niet over te praten. Ik speel het spelletje mee maar heb nog steeds momenten dat ik er boos over kan worden.
Iets andere situatie, ik ben er een half jaar geelden achter gekomen dat ik niet geaccepteerd word door de tantes van mijn man. Onze zoon word ook niet geaccepteerd, zien hem niet als familie omdat ik maar aangetrouwd ben, hij is de enige die de achternaam van de familie kan voortzetten. Ik ben ook niet gefeliciteerd met deze zwangerschap, dat hebben ze gewoon genegeerd. Het is zelfs zo erg dat ze niet wilde dat mijn man zijn oma een cadeautje gaf aan onze zoon toen hij twee weken geleden jarig was. (De dames hebben het geld in beheer) Dit hebben ze overigens nooit tegen mij of mijn man gezegd, dit hebben we allemaal via mijn schoonvader moeten horen. En als ze ons zien doen ze alsof er niets aan de hand is en zijn ze heel lief naar ons zoontje. Ik blijf hen dit voor altijd kwalijk nemen, niet voor me zelf maar wel om mijn kind(eren) En hoef ook geen contact meer met ze.
Bij deze derde zwangerschap heel veel negatieve reacties gekregen. Even slikken en dan... Ene oor in, andere oor uit. Jammer dat anderen er een probleem mee hebben, ik ben er blij mee!
Wij woonden samen en hadden trouwplannen op het moment dat we m'n schoonmoeder vertelden dat ze oma ging worden. Haar woorden waren letterlijk: ik weet niet of ik blij moet zijn voor jullie. Nu lijkt ze wel blij te zijn maar het blijft zo steken en het is nogal een zure opmerking. Ook geeft ze aan niet te willen oppassen. Mwah, kan ik nu ook niet mee zitten Schoonmoeders😤
Wij hebben ook familieleden die niet blij zijn... Van mijn mans kant dan... Opmerkingen als...waar beginnen ze aan....of alleen....oh... Het hypocriete ervan is dat ze het niet recht in ons gezicht zeggen maar via via... Niemand die heeft gebeld om te feliciteren maar op Facebook kan er wel net een felicitatie af... Of als je ze tegen komt...niet vragen hoe het met je gaat...mijn buik totaal negeren...zal we gewoon jaloezie zijn! Maar ik toon ook geen interesse meer...het liefst zou ik ze geen eens een geboortekaartje willen versturen maar ik laat me niet kennen en doe het wel gewoon...want tja anders zijn ze straks nog beledigd ook en dan heb ik het gedaan maar van mij hoeven ze niet langs te komen iig...