Haay, Wij hebben nu 3 lieve meisjes en daarmee is onze wens vervult. In princiepe komen er geen kindjes meer bij... Hebben jullie ook moeite met het afscheid nemen van het zwanger zijn, ik vnd het enorm moeilijk dat mn buik geen beebje meer zal dragen. Nu hoopte ik erg dat ik lekker tot 40 wk zwanger mocht blijven juist omdat het de laatste zw is geweest en ben ik met 35 weken bevallen. Dat dit ook de laatste keer is dat er zo lief klein beebje in het wiegje ligt vind ik zo moeilijk. Misschien komt er ooit nog wel een kindje bij, ben tenslotte pas 25. Maar ivm gezondheid middelste icm gecompliceerde zwangerschappen ziet t er naar uit dat we klaar zijn. Hoe geef je dat een plekje/hoe neem je afscheid van zo mooie periode? Hebben jullie tips of ervaringen? Liefs hooyo
Allereerst nog gefeliciteerd met de geboorte van jullie derde dochter! Hopelijk gaat alles goed? Moet zeggen dat ik het soms nog moeilijk vind Ben 26, drie prachtige kindjes en wij hebben echt definitief besloten dat er geen vierde kindje komt (man heeft zich vorig jaar laten steriliseren). Zelf probeer ik maar zoveel mogelijk te kijken naar hoe wonderlijk ieder kindje op zichzelf ook weer is. Hoe bijzonder de periodes zijn waarin ze zich ontwikkelen etc. Maar die kleine baby'tjes, zwanger zijn (ookal had ik last van HG 2x en bekkeninstabiliteit), borstvoeding, die eerste weken.. Ohh, moeilijk hoor!
Herkenbaar dames! Ik ben bijna 36 weken zwanger van ons tweede kindje en met name wat mijn man betreft, zijn we zo compleet. Verder hebben we ook geen ruimte voor een derde en vind ik het dus ook wel prima. Maar inderdaad wel herkenbaar... nooit meer schopjes in je buik, nooit meer standaard belangstellend bevraagd worden over hoe het met je gaat. Dat vond ik na de vorige zwangerschap zo heftig. Tijdens je zwangerschap vraagt iedereen hoe het met je gaat....en dan is de kleine er en dan die eerste weken wordt het uiteraard nog wel gevraagd, maar zodra de kleine 2 maanden oud is vraagt niemand meer naar jouw welzijn, terwijl je nog steeds barstensvol hormonen zit.
Heel herkenbaar,ben dus gelukkig niet de enige die dat heeft... Ik ben 31 en heb 4 kindjes waarvan we er 1 hebben moeten verliezen en ik heb april mijn 3e ks gehad en werd sterk afgeraden nog een zwangerschap aan te gaan voor mij en een baby's gezondheid... Ik heb nu na 3 jongens wel een meid mogen krijgen en dat is voor ons de kers op de taart en wij willen nu ook geen kinderen meer,maar het gevoel en de wetenschap dat ik nooit meer zwanger zal zijn kan ook me gedachten niet loslaten. Het is zo bijzonder en zo mooi... Als ik nu zwangere zie lopen denk ik: ohhh wilde dat ik nog mijn mooie buik had... Het is allemaal zo snel gegaan
Fijn dat het herkenbaar is. Het is ook niet zo dat ik niet tevreden ben maar kan t geen plekje geven nog. Nu ben k ook wel net pas bevallen dus nog vol hormonen... Hoe doen jullie dat? Niet teveel bij stilstaan?
Ik zou het over me heen laten komen,ik kan het dan ook beter een plekje geven,is gewoon een tijdje dat je je zo voelt... Zie dat jij pas anderhalve week geleden bevallen ben,dan zit je nog vol hormomen haha Lekker genieten nu meis!
Ik vind het ook herkenbaar, mijn man vond twee wel genoeg maar ik zou zo graag een derde willen, maar mijn man heeft zich laten steriliseren dus het gaat helaas niet meer... Zelfs na een jaar kan ik me er nog niet bij neerleggen
Gefeliciteerd met jullie 3e dochter! Hier heb ik tot aan de eerste verjaardag van de 2e heel erg aan de zwangerschap gedacht en dat het zo jammer was dat ik dat nooit meer zou gaan meemaken. Na zijn verjaardag is het eigenlijk overgegaan dat gevoel,alsof er een knop om werd gedraaid? En nu is het prima zo.
Pfff inderdaad wat is dat moeilijk! Ik mis mn buik, ik mis het getrappel en het gekroel van de kinderen met mn buik. Mijn man heeft twee dochters uit een vorige relatie, ik een dochter uit een vorige relatie en nu zijn we sinds 11 juni samen ook ouders geworden van dametje nummer 4. Eigenlijk zou ik er nog wel een kindje bij willen, we hebben het goed en leven voor onze kids. Vijf is misschien ook wel veel, maar ik ben er nog niet uit en ik weet zeker dat mijn vriend dit gevoel deelt. Ik ben bijna 27 en hij is 34. We zijn jong genoeg hihi desnoods geven we het nog even tijd . Overigens in beide zwangerschappen erg ziek geweest en natuurlijk over van alles steen en been zitten klagen, maar zou er van alles voor over hebben om nog zon mooi kindje te mogen dragen. Ik mis het echt...
Ik ben ook net pas bevallen van ons 2e kindje en 2 dagen na de bevalling wist ik al dat hij zeker niet de laatste zou zijn het idee om nooit meer zo n klein wondertje te mogen krijgen voelt vreselijk. Ik vraag me af of ik er ooit genoeg van krijg gelukkig deelt manlief mijn wens. Lijkt me erg moeilijk om een definitief besluit te nemen maar denk dat het na een tijdje wel sluit! En je bent idd nog erg jong
Wij hebben 2 kindjes en in mijn hart is er nog zeker ruimte voor een derde. Verstandelijk weet ik dat er geen ruimte meer is in het huis en de portomonaie en daarbij vind ik dit al pittig genoeg zo (mijn oudste heeft adhd). Soms duw ik dat opzij en denk ik van ach waarom niet, nog 1x zwanger, nog 1x zo een klein wurmpje. Iedereen is ook zwanger (ja ik weet het, het valt me nu meer op) Voor mijn man is het gewoon echt klaar en en die herinnert me er ook aan dat het bijna onmogelijk is op alle fronten om een derde kindje te verwelkomen. Maar oei, wat vind ik het soms moeilijk. Al denk ik dat dat na de 4e/5e/6e nog steeds zo is...
Ik ben via ICSI zwanger geworden. Onze dochter was een verse tp van de eerste poging. Omdat we lang op een zwangerschap moesten wachten was is erg onzeker, bang dat ons geluk afgepakt zou worden. Daarom heb ik niet echt genoten van de zwangerschap en daar heb ik best spijt van. Ik vond het wel heerlijk als ik de kleine voelde bewegen. Hopelijk is het ons gegund om nog een zwangerschap mee te maken en hopelijk kan ik dan wel genieten!
Oh......zo herkenbaar! Heb nu twee gezonde kindjes, maar het idee om nooit meer zwanger te zijn en te bevallen, daar moet ik echt niet aan denken. Ook tijdensde zwangerschap van de tweede al niet. Ik kan en wil nog geen afscheid nemen van het zwanger zijn, bevallen en zo'n prachtig nieuw wondertje! Mijn man vindt twee wel prima, maar staat nog open voor mijn wens voor een derde. Dat zal voor mij wel de laatste zijn gevoelsmatig......
Heel herkenbaar! Hier zwanger van de 3de en tevens laatste zwangerschap! Het idee dat mijn vriendinnen nog zwanger moeten worden of straks nog zwanger raken van een 2de maakt me al een beetje jaloers heel stom! Maar 3 kinderen vinden wij echt genoeg,er zal ook geen 4de komen....3 lijkt me al zwaar zat en daarbij vind ik een 4de ook niet "praktisch". Ik wil heel graag bevallen en tegelijkertijd moet ik bijns huilen als ik het getrappel in mijn buik voel. Ik schommel de laatste dagen dus ook erg van emotie. NU willen bevallen,maar ook weer willen genieten....*zucht*
Raar is dat hé babyangel? Wil je succes wensen met je bevalling en geniet nog eventjes van t getrappel
Vergeet dat je nog maar net bevallen bent en vol hormonen zit. Na alle vier de bevallingen heb ik dit gevoel heel sterk gehad. Vooral rond de periode van negen maanden. Daarna ebde het langzaam weer weg.