Ik vond het jammer dat je niet meer de keuze hebt om de achternaam van je man aan te nemen. Je houdt inderdaad in je paspoort (en dus officieel) je meisjesnaam. Ik gebruik nu in mijn werk mijn meisjesnaam en verder getrouwde naam-meisjesnaam. Ook ik vind het de normaalste zaak van de wereld dat in een gewone situatie een kind de achternaam van de vader krijgt.
Destijds bewust gekozen voor zijn naam, voor die van mij. In de praktijk gebruik ik zijn naam eigenlijk. Ik vind het niet ouderwets, maar ook een eer dat ik zijn naam mag dragen.
Jammer inderdaad dat je hier niet zoals in Spanje de achternaam van je vader en moeder krijgt. Dat zouden ze nog eens als mogelijkheid moeten geven. Dan had ons kind gewoon beide achternamen gekregen, dat had ik het mooist gevonden.
Ik ben getrouwd en heb toen bewust gekozen voor een dubbele achternaam, eerst de zijne, dan de mijne. Ik sta er ook op dat mensen hem zo gebruiken. Vond het lastig om mijn eigen naam weg te doen. Ik heb zo gekozen zodat we als gezin allemaal dezelfde naam hebben, al staat er bij mij dan nog mijn meisjesnaam achter. Het is inderdaad zo dat je voor de overheid en instanties altijd je meisjesnaam blijft houden. Soms best ingewikkeld want ik gebruik dus bijna altijd mijn meisjesnaam. Er is tegenwoordig geen handige keuze denk ik. Ik heb trouwens wel Nederlandse mensen gezien die hun kind beide achternamen hebben gegeven zoals in Spanje. Maar die mensen hadden ook allebei elkaars naam erbij aangenomen. Iedereen een dubbele naam dus. Alles kan.
mijn vriend en ik zijn niet getrouwd en mijn kinderen hebben allemaal mijn achternaam. ze hebben ook allemaal de zelfde vader. dit is een keus die we samen gemaakt hebben. mochten we ooit gaan trouwen dan zal hij mijn achternaam er bij gaan dragen, dus ook dat i een optie. s6 ermee
Bedankt voor alle reacties! Wat fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die het niet de normaalste zaak van de wereld vinden dat een kindje standaard de achternaam van de vader krijgt. Ik heb er nog eens heel goed over nagedacht en we hebben het er samen ook nog weer over gehad. Het ziet er naar uit dat ons meisje toch de achternaam van haar vader krijgt en dat ik ook zijn achternaam aan zal nemen. Op die manier hebben we alle 3 dezelfde achternaam, wat denk ik de beste oplossing is. Anders is het of voor hem niet leuk of voor mij niet leuk en misschien is het ook wel puur een kwestie van er aan moeten wennen.
Aha, dus ons plan kan dan misschien wel want dat zijn wij van plan dat de beeb zowel mijn als zijn achternaam krijgt. (Eerst de mijne dan de zijne)
Hier hebben we allemaal mijn achternaam in plaats van die van mijn man . Hoewel ik geen hardcore feminist ben of e.d., vind ik het altijd jammer als er maar klakkeloos gedaan wordt wat er altijd al werd gedaan, zonder dat er echt een goede reden voor is. Het idee om de naam van de man aan te nemen stamt uit de tijd dat de man het hoofd van het gezin was, terwijl dat nu natuurlijk allang niet meer het geval is. Ik zou het mooi vinden als er wat meer variatie kwam in welke naam er werd gebruikt (en of er een combi wordt gebuikr natuurlijk) en er wat meer over na werd gedacht en het niet meer gezien zou worden als "afwijkend" wanneer de naam van de man niet wordt gebruikt. M'n man was het hier gelukkig 100% mee een! (kwam er zelfs zelf mee)
Zelf krijgen/ hebben de kids de achternaam van mijn man maar echt puur en alleen omdat zijn naam mooier is. Als mijn achternaam mooier was hadden ze zeker die van mij gekregen!
Hier heel bewust gekozen, eerst trouwen, dan een kindje. En met het trouwen heb ik ook zijn naam aangenomen. Dat heeft niks met wel of niet geëmancipeerd te maken, dat wilden we heel graag. Hij is de enige jongen in het gezin van 4 kinderen en stiekem ben ik er best trots op dat we zijn naam gaan doorgeven Ik gebruik zelf ook altijd zijn naam. Ook in het ziekenhuis. Ik word ook geroepen als mevr ... Ouderwets.. Misschien.. Maar ik ben er trots op en blij mee
Hier ook. Op mijn werk ed gebruik ik wel mijn eigen naam, maar verder staat overal zijn achternaam bij. Ej dan maar niet geemancipeerd, maar tenminste wel eenheid 😉
Je moet doen wat goed voelt voor jou. En daar moet je samen veel over praten en aan elkaar uitleggen waarom je iets zo voelt of niet voelt. Wat het dan ook wordt,mhet is dan JULLIE keuze en daar is geen keuze goed of fout of ouderwets of wat dan ook Onze kinderen hebben mijn achternaam. We zijn niet getrouwd en volgens de wet krijgt een kindje automatisch de naam van de moeder als je verder niets regelt, oftelwel, als je het anders wilt, moet je allerlei handelingen verrichten. Dus zo vanzelfsprekend dat je kind achternaam van partner krijgt, is het volgens de regelgeving dus helemaal niet! Vanuit mijn standpunt heel logisch. Als moeder draag je over het algemeen de meeste zorg voor je kind en als je kijkt naar alle scheidingen, waar je natuurlijk nooit op hoopt, maar dan blijft het kind 9 van de 10 keer bij de moeder. Wij zijn trots op de achternaam van mijn familie, maar dat komt misschien ook omdat mijn familie heel veel voor ons betekent en zijn familie amper in beeld is.... Er is altijd een verhaal achter een keuze immers. Succes!