Hey allemaal, Ik wilde hier even mijn verhaal kwijt! Sinds 3 augustus 2012 zijn wij bezig met onze grootste wens te verwezenlijken, maar het pad er naar toe blijkt langer te duren dan we hadden gehoopt. 2 jaar en een miskraam verder mogen wij ons nog altijd geen papa en mama noemen.. en dat doet zeer! Om ons heen raakt iedereen zwanger, sommige binnen 1 maand na het stoppen met anticonceptie, maar ook vriendinnen en familieleden die al lang bezig waren. Tot een zeker hoogte kan ik blij voor ze zijn, maar oei wat steekt de jaloezie van binnen.. Herkennen jullie dat; 3 weken in de maand gaat het prima, de eerste twee weken is het wachten op de eisprong en genieten van het baby maken. De eerste week na de eisprong gaat ook nog wel, maar die laatste week! Elke ochtend weer spannend om te zien of mijn temp nog steeds hoog is, iedere dag is er eigenlijk een te lang.. Nog 2 dagen, hmm mijn borsten zijn gespannen, ja en ik voelde me vanochtend toch lichtelijk misselijk.. Nog 1 dag, ja nog steeds gespannen borsten en dat misselijke gevoel, normaal krijg ik ook puistjes rond mijn menstruatie, zie je wel, dit is de maand, deze maand krijgen wij onze positieve test. Je zit jezelf al zwanger te rekenen, te dagdromen over hoe gelukkig en blij je zult zijn met die twee streepjes.. Om vervolgens de volgende dag wakker te worden, shit lage temp, maar nog geen bloed "dat geeft moed", terwijl je dondersgoed weet dat het over is, ook deze maand zal je gewoon weer ongesteld worden en ja hoor, nog geen uur later, K*T!!! toch weer ongesteld.. Deze maand waren wij dit zat.. Dit duurt te lang.. Ondanks mijn regelmatige cyclus, mijn tempverhoging, en onze vorige zwangerschap*, lukt het ons niet om weer zwanger te raken. Vanochtend stond ik met lood in mijn schoenen bij de huisarts, want het voelt toch een beetje als toegeven, toegeven dat het niet lukt, toegeven dat er misschien wel wat mis is, met mij of met vl. Gelukkig was de huisarts positief en nam ons erg serieus. Dus de deur uit met een semenanalyse en als de uitslag hiervan goed is, een doorverwijzing naar de gynaecoloog. Nieuwe hoop, want lukt het ons samen niet, dan maar met hulp!
Ik kan me voorstellen dat dit heel moeilijk is! Goed dat jullie hulp hebben gevraagd! Ik heb geen ervaring maar wilde jullie wel even heel veel sterkte en succes wensen!!
Het wachten is en blijft héél vervelend. En wat rot dat jullie de mmm in moeten. Ook wij vonden dat echt best een stap. Eng, maar naar nu blijkt, noodzakelijk. Vonden we het eerst eng, nu zijn we dankbaar voor de hulp die we krijgen en voor de stappen die worden genomen. Ik hoop dat er snel een oorzaak wordt gevonden en dat jullie van daaruit jullie wens wel kunnen verwezenlijken. Sterkte, nu ook met het afwachten op de uitslag van de analyse.
Ik vind het al dapper dat jullie zo lang gewacht hebben voordat jullie hulp in schakelden. Hopelijk komt er gauw een nuttige uitslag uit de semenanalyse, succes in de medische molen en hopelijk is met een beetje hulp jullie binnenkort al een kindje gegund.
Sterkte meis! Wij hebben precies in hetzelfde schuitje gezeten... het voelt alsof je 'faalt'. Hopelijk blijf je goede hoop houden, want bij ons was het na de eerste behandeling in het ziekenhuis raak! Succes bij de gynaecoloog, hopelijk is het snel raak bij jullie, het is jullie gegund.
Jeetje wat rot voor jullie, ik hoop dat jullie het een plekje kunnen geven. En verder, Heel herkenbaar... Wij zijn nu net een jaartje bezig en elke maand is de teleurstelling weer groot als je weer ongesteld word. Ik herken ook echt die laatste week wachten. Vorige maand begonnen met ovulatie testen en die zijn netjes positief, gevreen op de goeie dagen en nog is het niet raak. En dan hoor je idd om je heen dat iedereen zwanger is... Tuurlijk misgun je het een ander niet, maar eigenlijk zak je door de grond.... Deze maand/ cyclus ook begonnen met temparaturen, al vind ik dat nog erg latig vol te houden m.b.t. mijn volcontinu werkrooster. Goed dat je naar de Dokter bent gestapt! Wij gaan in de vakantie mijn man zijn sperma na laten kijken, volgens de dokter is dit de eerste maakkelijkste stap. ( en ik temp en ovulatietest bijhouden) Dus voor ons is het ook allemaal even afwachten. Sterkte met alles en hopelijk is het snel raak!!
Ik snap hoe je je voelt Wij zijn totaal 3,5 jaar bezig geweest. Het wachten elke maand is verschrikkelijk. Ik werk in een winkel en elke x zag ik zwangeren vind het echt verschrikkelijk was echt jaloers. Jullie hebben nu een stap gemaakt naar de dokter, en komen jullie dichterbij jullie droom. Wil jullie veel succes met alles wat komen gaat
Rfijn dat jullie inmiddels de stap naar de huisarts hebben genomen. Hier sind dec 2012 bezig en ook nu pas naar de huisarts geweest. Het is een flinke stap maar zo wordt er in ieder geval gekeken waar het aan ligt. Het blijft lastig als je al zo lang bezig bent dat mensen in je omgeving zomaar zwanger raken. Het doet pijn. waarom staan wij nog steeds met legen handen... Ik hoop dat iedereen die al zo lang moet wachten binnenkort toch eindelijk een kleintje mogen verwelkomen.
Ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt door hulp te vragen, hoe moeilijk ook. Misschien hoef je niet eens zo heel ver in de MMM en heeft je lichaam alleen dat laatste zetje nodig.
Ik herken je gevoel heel erg, wij zijn bijna twee jaar onderweg. Sinds oktober 2012 geen anticonceptie meer. Gelukkig zijn we al gezegend met een zoontje (2008) die nu 6,5 is. De stap naar de fertilitietspoli hebben wij al gemaakt. Ik vond het ook heel moeilijk maar ben blij dat we dat toch gedaan hebben. De wens is zo groot! Ik herken je gevoel, dikke knuffel!
ik herken je gevoel zelf ook al bijna 2 jaar bezig voor ons eerste kindje, het is heel frustrerend als iedereen om je heen maar zwanger word en het bij jullie niet wil lukken dat doet inderdaad zeer en ik merk zelf dat mijn jaloezie groter is dan het blij zijn voor het stel dat zwanger is en dat vind ik van mijzelf vreselijk heel erg goed dat je toch de stap hebt genomen om naar de huisarts te gaan ik hoop voor jullie dat jullie snel een mooie positieve test in handen hebben
Ik ben nog niet zo lang bezig, maar ik kan me best voorstellen dat het heel erg moeilijk is! Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie wens snel vervuld wordt!
Ik weet precies hoe je je voelt... Het verscheurt je van binnen. Ik heb ook 2 jaar geknoeid voordat we met IUI begonnen en met IUI 2 zwanger... Het is moeilijk om de stap te zetten, maar soms is een beetje hulp net het zetje wat je nodig hebt! Er moeten zoveel factoren "kloppen" om zwanger te raken. Soms werkt een van die factoren niet zo goed mee en daar kunnen ze je in het ziekenhuis mee helpen. Heel veel succes en ik hoop voor je dat je snel een positieve test in handen hebt!
Ik heb niet alles gelezen maar soms lijkt t dat iedereen zomaar zwanger is maar je weet niet altijd wat eraan vooraf is gegaan niemand loopt ermee te koop als t niet wil. Ik zelf heb de knop omgezet wij zijn 3 jaar verder en ik ben er helemaal klaar mee ga verder met je leven geniet van de dingen die je wel heen en zie Hoe t verder loopt klinkt hard maar er is zoveel moois om van te genieten Zie ook voordelen van t samen zijn dat houd mij op de been en komt er een kind zal ik Ziels Gelukkig zijn maar zonder ben ik t ook
Heey, Wat herkenbaar! Ook wij zijn eind aug 2012 gestopt met de pil! Eerst even ontpillen en kijken hoe de cyclus loopt enz. Ik heb een lange (op zich wel regelmatig) cyclus. Ook wij zijn door gestuurd naar de gynaecoloog! Vanochtend voor het eerst geweest en wat was het spannend! Ik heb aan de hand van de inwendige echo de diagnose pcos gekregen. Maar met een bloedtest kan dat echt worden vastgesteld. Het eigenlijk te veel eitjes en het hormoon dat de eitjes doen groeien die maak ik waarschijnlijk te weinig aan. Gelukkig wordt alles in gang gezet en worden we geholpen! Ik hoop dat je snel een afspraak hebt in het ziekenhuis en hopelijk snel zwanger!! Groetjes!
Herkenbaar! Wij zijn ook bijna twee jaar bezig en vonden het ook erg moeilijk om de stap naar medische hulp te zetten. Na 1,5 jaar zijn wij toen toch naar de huisarts gestapt en meteen doorverwezen. Inmiddels zijn we klaar met alle onderzoeken en moet ik zeggen dat ik toch wel blij ben dat we alle onderzoeken gehad hebben. In ons achterhoofd bleven wij ons toch afvragen of er misschien iets mis zou zijn. Volgens de onderzoeken is dit niet het geval. Nu moeten we wachten tot januari voordat we behandelingen krijgen. Ook dat vind ik nu nog erg vreemd, omdat ik soms toch nog denk dat het ons zelf wel gaat lukken. Succes in elk geval! Dat je maar snel goed nieuws mag krijgen.
Hier precies hetzelfde verhaal. Alleen na een jaar na mijn miskraam was ik het zelf helemaal zat en naar huisarts gestapt. Wat heeft dat ons al wat rust gegeven. Het feit dat we serieus werden genomen en direct een verwijzing naar de gynaecoloog kregen, voelde raar maar toch ook goed. Inmiddels hebben wij alle onderzoeken al gehad en kwam er niets uit, maar gezien onze leeftijd (en die van onze ouders, wat hebben we zelf aangegeven) gaan ze ons verder helpen. Ik hoop dat ik mijn vader voor zijn 80ste verjaardag een mooi cadeau mag geven, maar dan hebben nog maar een paar maanden dat het raak niet zijn. Het voelt raar dat we een derde in schakelen voor zoiets intiems, zoals wij dat voelen, maar ik ben blij dat wij de stap hebben genomen. Succes!!