Wie heeft hier ervaring mee? Mijn zoontje krijgt BV, gaat op zich goed. 's Avonds vanaf een uur of acht wil hij clusteren. Dus lekker bij mij (of man) liggen en vaak drinken. Ik begreep dat dit normaal was bij BV en wij geven ons er dan ook maar aan over. We vinden het ook heerlijk om hem op onze buik/borst te laten slapen. Maar dan het probleem. Als wij ergens tussen 22:00 en 00:00 op bed gaan, wil hij met geen mogelijkheid in zijn eigen bedje slapen. Hij slaapt overdag beneden in de wieg. 's nachts naast ons bed in de kinderwagen bak. Ik snap ook wel dat het veel lekkerder slaapt op mijn borst, lekker warm, hartslag ed. Maar ik ben de laatste week elke keer bezig tot 2 en soms zelfs 4 uur voor ik hem tevreden in zijn bed heb. Steeds weer een beetje drinken (doe ik dan in bed), aan mijn borst in slaap vallen en zodra ik hem terugleg, weer wakker en huilen. Ben net (voor luieruitslag) bij de HA geweest en zij zei dat het moeilijk is. Officieel kun je een baby niet verwennen, maar toch vind hij het bij mama lekkerder dan in bed. Hoe vind je een goede weg hierin? Leggen jullie je kindje altijd zo snel mogelijk terug in bed? Na de voeding zit ik altijd ook nog wel even met hem, om hem rechtop te laten ivm boeren, vaak de hik en leg hem dan pas terug. Ik vind het moeilijk, maar nachten van slechts 3 uur slapen houdt ik niet lang vol. Wie heeft dit ook (gehad) en goede tips? En laten jullie zo'n kleine baby wel even huilen of niet? (overigens ga ik ook overleggen met de wijkverpleegkundige, maar ik hoor ook graag verhalen van andere moeders)
Misschien het bedje warm houden met een kruik zodat de overgang niet te groot is? En een pyjamashirt oid van jezelf in het bedje leggen voor jouw geur?
Ik vind het een raar idee om zo'n jong kindje alleen te laten slapen. Vandaar dat ze de eerste maanden bij ons in bed sliep. Dit vond zij prettig maar ik ook, en met de bv vond ik het erg handig. Ik weet niet of je er iets aan hebt maar dit is hoe wij het hebben ervaren en hebben gedaan.
Je kan ook het aankleedkussen tussen jullie inleggen en je baby daarop laten slapen. Zo deden wij dat altijd, onze kinderen wilden ook altijd bij ons slapen.
Hier ligt de jongste (nu 11 dagen oud) bij mij in bed; mijn man ligt op de logeerkamer. Niet erg gezellig voor m'n man, maar wel heel praktisch en zo slapen we allemaal het best. Ik kan razendsnel aanleggen en slaap dan gewoon verder. Dochter slaapt ook veel rustiger op die manier. Mijn oudste heeft ook lang bij mij gelegen, is helemaal goed gekomen uiteindelijk hoor Ze slaapt nu gewoon altijd in haar eigen bed.
Hier ook goed gekomen hoor met slapen, alhoewel ze sinds een weekje weer lekker naast me ligt. Wijkt niet van mn zijde wellicht door de nieuwe zwangerschap ofzo maar vind t wel lekker.
Ik vind het zo griezelig bij ons in bed. Ik wil mijn man niet eruit sturen (al biedt hij dat wel aan, dat wil ik echt niet). Het is wel al eens gebeurd dat hij bij mij in bed in slaap viel en dan gaat het idd goed. Maar hoe doen jullie dat dan met dekbed? Leg je het aankleedkussen bovenop je eigen dekbed? En daar weer dekentejes overheen? Een baby mag toch beslist niet onder een dekbed slapen? De keren dat ik in slaap gevallen ben en hij wel een tijd naast mij geslapen heeft ging het wel goed hoor. Ik had een hand om hem heen en het dekbed weggeslagen, maar ik blijf het toch een beetje een eng idee vinden...
Onze zoon slaapt ook tussen ons in en vind het heerlijk en wij ook. Hij slaapt bij ons hoofdeind op een aankleedkussen met zijn dekentje er om heen. Gaan nu een slaapzak proberen want hij schopt zijn dekentjes weg. Toen hij net geboren was sliep hij op mijn buik/borst met zijn dekentje om hem heen en mijn dekbed lag bij mijn voeten.
Ik legde het kussen tegen het hoofdeinde ,tussen onze kussens, aan. En dan een lekker dekentje eroverheen.
Ik lig zelf onder een eenpersoonsdekbed, dochter onder haar eigen deken. Oudste dochter lag al snel in een slaapzakje, vannacht eens kijken hoe dat bij de jongste bevalt!
hier lag ze helemaal boven in ons bed en hadden we het voedingskussen om haar heen (niet tegen haar aan maar eromheen) Ze sliep in een slaapzak. Wij hadden onze kussens iets lager gelegd zodat wij wel onder het dekbed konden liggen. Gezien zij zo'n 50cm hoger lag was de kans nihil dat het dekbed over haar heen zou komen.
Ik lig zelf idd ook lager dan zij; als zij onder het dekbed komt, lig ik er zelf dus ook volledig onder... dat gebeurt niet snel
Mijn gevoel zegt ook bij ons slapen. Dan zouden hij en ik (en ook mijn man) zoveel beter slapen. Ik bedenk net dat ik sinds kort 2 1 persoonsdekbedden heb (1 voor mijn dochter, maar die was nog niet toe aan peuterbed). Ik ga ons grote 2 persoonsdekbed tijdelijk omwisselen voor 2 1 persoons. En hij of onder zijn eigen dekentje of idd in een kleine slaapzak. Ga het meteen opzoeken en vanavond de grote test. Over afwennen of afleren denken we dan later wel weer na. Bedankt voor jullie tips.
Persoonlijk zou ik nooit kiezen voor bij ons in bed slapen. Vooral ivm wiegendood. Ik vind dat echt doodeng. Het wordt ook serieus afgeraden. Ik begrijp en lees dat mensen het vaker doen, maar persoonlijk zou ik er niet voor kiezen. Naast de vergrote kans op wiegedood, vond ik zelf ook dat ze moesten leren in hun eigen bed te slapen. Ik had geen zin om dat dan later nog te moeten leren aan ze. Maar goed, ik heb er natuurlijk twee en das ook weer anders Een co-sleeper lijkt me dan echt een stuk veiliger, als je je kindje graag dichtbij je wilt. Hoop dat je iets vindt! En overleg met je wijkverpleegk. is ook heel goed. Tenminste: hier heb ik echt een goeie
Hier ging ze ook bij ons in bed als ze niet wilde slapen, hoog tussen onze kussen in. Elk momentje dat goed ging in haar eigen bedje sliep ze gewoon daar. Nachtrust is belangrijk, met meer energie gaat het verzorgen en herstellen veel beter . Toen de wijkverpleegkundige hier kwam voor het eerste bezoekje lag ze ook bij ons op bed tussen kussens in, ze zei er niks van.
Mijn baby slaapt op zijn zij, met zijn buik strak tegen mijn buik aan. Met het eten voor zijn neus zogezegd Mijn eenpersoonsdekbed ligt wat lager dan, en hij ligt onder zijn eigen dekentjes. Inderdaad nooit je baby (ook niet een beetje)toedekken met je dekbed! Ik vertrouw volledig op mijn instinct, dus geloof niet dat ik op hem zou gaan liggen. Een man daarentegen.. die heeft dat instinct niet vanuit de natuur gezien omdat hij het kind niet gedragen en gebaard heeft.. Mijn baby ligt dus aan mijn kant van het bed, niet tussen ons in. Maar ik heb wel een bed van meer dan twee meter breed, waar ook nog eens een maxi Co.-sleeper aan vast zit. Daar leg ik hem vaak ook wat uurtjes in, zodat ik ook nog even mijn lichaam wat meer kan ontspannen/op m'n buik kan pitten
Mijn zoontje slaapt nog steeds de meeste nachten bij ons. Zelf vind ik het heerlijk. Toen hij nog zo klein was vond ik het ook wel heel spannend hoor. Ik legde zijn wiegmatrasje op ons dekbed en dekte hem dan gewoon toe met een dekentje. Ik sliep in het begin ook zonder kussen en lag zo ver mogelijk naar beneden toe in bed.