Heel blij met de naam van dochter, maar, wij zijn na haar geboorte verhuisd naar het buitenland. Als ik had geweten dat zóveel kindjes hier dezelfde naam hebben had ik misschien wel een andere naam gekozen, hij staat hier namelijk met stip op nr 1. De naam is prachtig maar dus niet zo origineel, dat vind ik wel jammer. Naam van zoontje heel blij mee, we moeten m wel vaak spellen en herhalen hier maar dat vind ik niet zo erg. Hij hopelijk later ook niet En als we ooit weer terug verhuizen naar NL is het precies andersom, naam van dochter hoor je nooit en die van zoon juist weer wel.
Ik ben ook ONTZETTEND blij met de namen van onze kinderen ! Ben ook wel blij dat ik nog geen enkele andere persoon ken met deze namen, ik zou dat maar 'raar' vinden, hoewel het geen zelfverzonnen namen zijn, ze passeren hier af en toe toch in de namentopic (maar in BE komen ze veel minder voor). Pruts drie gaat ook een geweldige naam krijgen, we hebben ze beide al (bijna) vastliggen (meisje en jongensversie
Heeel lang een andere naam op nummer 1 gehad tot op een dag ik me bedacht en het V werd. Super blij mee! De "1e" naam past ook helemaal niet bij m. We hadden ook een koos naampje toen die in de buik zat en we zeiden nog, die houden we erin maar die naam past al helemaaaaaal niet bij hem haha.
beide keren rond 22-24 weken erover uit, 'ja dit is het!'-gevoel en daarna geen twijfels meer gehad, ook niet toen ze er eenmaal waren
Ja, nog geen seconde spijt van gehad. Ik vind hem echt nog steeds prachtig en hij past ook helemaal bij haar.
SUPER blij! Ook nu we in het buitenland wonen altijd complimenten. De namen passen ook echt bij onze kinderen en ik weet zeker dat ze ons later ook dankbaar zullen zijn om hun mooie/stoere namen.
Absoluut geen seconde spijt gehad van de naam. Hij past perfect bij ons meisje en we krijgen er veel complimenten over (het is een naam die je niet vaak hoort, maar niet 'gek' of zo).
Kan nog steeds, na ruim 4 jaar, niet geloven dat dat mooie meisje met die mooie namen van mij is. Rond de 23 weken zwangerschap hebben we unaniem voor deze namen gekozen en nog nooit spijt van gehad.
Jazeker! Ze zijn uniek hier in de buurt, en Kenji is zelf ook blij met zijn naam. "Op school ben ik de enige Kenji en hoeven ze nooit te vragen, welke Jop?" Kenji is in 2013 ook maar iets van 43x gegeven en Caylen maar 3x.
Spijt niet, maar als ik van te voren had geweten wat voor karakter onze tweede zou krijgen, dan had ik hem een wat minder 'lieve' naam gegeven. Hij is nu echt Pepijn, maar een wat stoerdere naam (zoals bijv zijn 3e naam, Willem) had misschien beter gepast.
Nee, ik ben niet blij met de naam die onze zoon heeft. Hij heet M.ik.a en dat is de naam die mijn vriend al vanaf 4 weken in zijn hoofd had. Tussendoor zouden we hem een andere naam geven maar dat werd hem toch niet. Daarna echt 100den namen opgezocht maar mijn vriend zei echt op alles nee. Dus nee ik ben niet blij met zijn naam!maar het belangrijkste vind ik dat hij later zelf blij is met zijn naam.
Ja, super blij! Alleen heeft de tweede een hele lieve naam (Ise) terwijl ze best pittig is dus daar had wellicht de schrijfwijze Ize beter bij gepast.
Absoluut, hoewel de naam van de oudste de middenweg was, we kwamen gewoon niet uit een jongensnaam. Eerst moest ik wel een beetje wennen, maar nu ís hij het gewoon en kan ik me niet indenken dat hij anders had geheten Naam voor de tweede was meteen klaar, toen we wisten dat we een meisje kregen, en die vind ik nog steeds zo gaaf. Nu waren we er weer meteen uit qua meisjesnaam, jongensnaam weer zo lastig. Nu weten we sinds kort of we een knul of meisje krijgen, dus weten we ook of we nog door moeten zoeken of lekker klaar zijn qua naam, als de 20 weken echo hetzelfde zegt...
ja super blij! meisjesnamen vinden was een groot probleem, gelukkig hebben we 2 jongens Beide namen hadden we al gekozen voor de 12wk
Wat een frustrerend topic, ik denk bij iedere post alleen maar 'en wat is die naam dan wel...?' Hier met beide namen nog steeds heel erg blij. De oudste was vrij snel duidelijk en onze absolute nr 1-naam. Bij de jongste was het een hele klus, en zijn tig namen de revue gepasseerd voordat mijn man met deze naam kwam. Mijn eerste reactie was 'he, nee' , maar hij bleef toch bij me plakken en na een paar dagen vond ik hem opeens geweldig. Ik ben er nu dus ook hartstikke blij mee.
IK ben nog steeds heel erg blij met de namen van onze 3. Bij onze dochter hadden we 2 namen een had mijn man bedacht de andere ik. Beide namen vonden we heel mooi en kiezen wat haar roepnaam zou worden ging echt niet. Wij hebben toen gezegt als ze geboren is dan zien we wel of ze een A of een Y is en zowel de Hebamme als wij zeiden meteen zij is een Y en geen A Bij onze tweede waren we al snel uit zijn tweede naam. Mijn man is voor een heel groot deel opgevoed door zijn opa en Oma en op het sterfbed van zijn opa konden wij nog vertellen dat er weer een kindje onderweg was. Wij hebben hem toen gezegt dat als het een jongen zou zijn dan zouden wij hem vernoemen naar hem en dat hebben wij dan ook gedaan. Zijn roepnaam heeft iets langer geduurt omdat het ook bij zijn tweede naam moest passen. Bij de jongste waren we het al heel snel eens over de eerste naam Maar de tweede naam was lastiger. Mijn man had altijd al een naam in gedachten en ik kon daar niet zo aan wennen. We hebben toen een andere naam bedacht die mijn man niet zo goed vond. Op het Moment dat hij geboren is vroeg mijn man mij nog eens welke naam wij nu als tweede wilden en toen vond ik zijn bedachte naam ineens wel ok en dat is hem dan ook geworden
Hier hetzelfde voor de 2e... Konden geen jongensnaam vinden - die we hadden was "bwoh, dus deze maar" en dus zonder echte overtuiging. Maw erg blij dat het een meisje werd. Al is haar naam pas 10 min voor de bevalling gekozen. Het ging tussen deze en een andere (die al van het begin van de zwangerschap vaststond en ook op de proefdruk stond), en achteraf gezien had deze naam minder gepast... Eerste naam was ook een soort compromisnaam, maar achteraf gezien ook beter passend dan de 2 namen waar we het compromis uit gemaakt hebben...