Dank je! 'Stiekem' hoop ik dat ook, al moet ik eerlijk zeggen dat ik behoorlijk op zou zien tegen de babytijd.
Wat ontzettend spannend Lieverd2012! Ja, ik snap dat je dan ook tegen de babytijd op ziet. Dat zou ik ook doen. Mag ik vragen hoe jullie omgaan met vragen uit de omgeving als 'wanneer komt de tweede'? Ik krijg deze vraag de laatste tijd heel vaak en meestal antwoord ik met 'we gaan niet voor een tweede' maar eigenlijk is het 'hij wil geen tweede'. Van binnen voelt het een beetje als een onwaar/onvolledig antwoord, daarbij vind ik de vraag ook redelijk confronterend om die reden.
Als ik eerlijk ben krijgen wij die vraag niet. Bijna iedereen weet dat het bij ons heel lang duurde voor ik zwanger was en dat het bij ons dus anders zit dan bij 'normale' zwangerschappen. Bovendien heb ik het eerste jaar continu geroepen dat er bij ons echt geen tweede komt en weet niemand dat we er nu ietsjes anders over denken. Lijkt mij moeilijk als je er steeds weer mee geconfronteerd wordt door die vragen. Ik snap nooit zo goed waar mensen zich eigenlijk mee bemoeien, gaat ze toch niks aan?! Misschien kun je een onderscheid maken in wie de vraag stelt: als die persoon dichtbij jou/jullie staat kun je er misschien eerlijk over zijn en bij anderen zou ik het gewoon oppervlakkig houden á la 'nu (nog) niet' of 'wie weet' of zoiets. Lekker in het midden laten, ik vind het de meeste mensen namelijk echt nul komma niks aangaan. Ik weet niet of jij dat ook hebt, maar ik stoor me vaak aan zinnen als '.... (naam) is bevallen van haar eerste kind' enz. Ik snap wel waarom dat zo gezegd wordt, maar het klinkt altijd of er automatisch nog een, twee, drie, vier volgen of zo. Alsof een eerste kind slechts het startschot is of zo. Maar mijn irritatie komt waarschijnlijk omdat het onderwerp wat gevoelig ligt, normaal ben ik niet zo pietluttig.
Bedankt voor je reactie Lieverd2012. Ik herken ook heel veel in jouw verhaal. Voor ons is het ook geen vanzelfsprekendheid geweest. Ik werd pas na 1 jaar voor het eerst zwanger en dat was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Een operatie volgde en een eileider moest worden verwijderd. Gelukkig waren we ongeveer 4 maanden daarna weer zwanger. Ondanks dat, vragen mensen steeds vaker (nu m'n dochter 2 is geworden) wanneer nummer 2 komt. Ook 2 familieleden hebben dit onlangs gevraagd. En dat het goed is om een broertje/zusje te hebben want dan leer je op je beurt wachten en dat het leven niet om jou draait. Werd bijna letterlijk gezegd. Ik ben benieuwd of anderen deze vraag ook krijgen, waar er ook (hoogstwaarschijnlijk) geen 2e meer gaat komen en hoe jullie hierop reageren? Op zich snap ik de vraag wel maar vind ik het ook persoonlijk worden. Eigenlijk hetzelfde als vragen naar de eerste.
Ja.. voor veel mensen is dat zo'n vanzelfsprekendheid. Maar alles heeft zijn voor- en nadelen. Maar is echt onzin hoor. Het ligt er maar helemaal aan hoe je als ouders opvoedt, je kind veel in contact laten komen met andere kindjes en aan het karakter van het kind. Genoeg voorbeelden van gezinnen waar er altijd maar strijd is tussen broer(s) en zus(sen). Ja en later hebben ze iets aan elkaar, kunnen ze de zorg voor de ouders delen. Kan.. maar dat gaat ook niet altijd op hoor.
Mijn dochter gaat sinds ze 3 maanden is twee dagen per week naar de kinderopvang en een dag naar familie, waar twee kinderen van 11 en 7 zijn. Ze geniet van het spelen met de kinderen, maar vindt de rust thuis ook heerlijk. In mijn ogen heeft ze nu 'the best of borg worlds'. Ik vind het 'sociale aspect' dus niet echt doorslaggevend, maar omdat ik me ook afvraag wat het enig kind zijn op dat vlak met je doet (man en ik hebben allebei zussen en hebben daar dus geen eigen ervaring mee) ben ik er nu wat boeken over aan het lezen. Toch denk ik dat het heel belangrijk is hoe je er als ouder in staat en hoe je je kind opvoedt. Trouwens zijn mijn drie beste vriendinnen van vroeger (nog steeds contact mee) allemaal enig kind! En ik vind hun vaak socialer en opener naar anderen toe dan mezelf. Waarschijnlijk omdat zij die vaardigheden sterker nodig hadden dan ik, ik had immers mijn tweelingzus om mee te spelen en feitelijk geen vrienden nodig.
Vragen over of en wanneer er een tweede komt, heb ik me nooit zo druk om kunnen maken. Ik ben daar heel open in. Net zoals dat wij geen derde nodig hebben want we hebben toch al een jongen en een meisje.. Haha vind ik niet zo erg, ik zeg wel wat ik ervan vind.
Ik vind die vraag over de tweede wel lastig hoor. Maar dat komt omdat ik zelf dan steekjes voel omdat het ergens toch pijn doet. Ook al schrijf ik dat ik er rustiger onder ben. Een vriendin is vandaag bevallen van een dochter, de tweede, en ik ben echt stikjaloers. Erg hè? Ik ben wel blij voor haar hoor.
Hier komt ook geen tweede, manlief wil niet nog een kindje. Ik heb me er bij neergelegd, maar gevoelsmatig gaat dat niet weg. De vraag of er nog een tweede komt vind ik ook altijd moeilijk. Ik zeg dan ook dat die er niet komt, maar dat steekt. Ik kan heel jaloers zijn op pas bevallen moeders en vriendinnen. Als manlief erbij is zegt hij het altijd en komt daar later wel op terug. Hij weet hoe moeilijk ik het vind...
Wat een moeilijke situatie - Wat als het over 2 jaar uitgaat en je bent 40+ zonder tweede kindje? - wat als je een tweede kindje neemt en het je je relatie kost? Wat vind je zelf belangrijker? Ga je spijt krijgen van de beslissing? Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie eruit komen !
Ja, en wat ik me ook afvroeg...wat als een tweede kindje zwaar gehandicapt is..of als er enorm veel strijd is tussen die 2. Wat als ik iets heftigs over houd aan de zwangerschap (en niet meer goed voor ze kan zorgen)
De kans is niet groot dat het eerste punt gebeurt. Wel dat ik over 2 jaar 40+ ben overigens. Als dat zou gebeuren zou die wens er nog steeds zijn en ik heb geen idee hoe ik er dan uiting aan zal geven. Ik zou wel enkel met een partner aan een kind beginnen (geen donor nemen bv.). We moeten er dan wederom beiden achter staan. En het tweede punt gaat met hem ook niet gebeuren dus is ook zeer onwaarschijnlijk haha. Ik denk dat het op den duur een acceptatieproces zal gaan worden. Dit gaat op den duur wel lukken. Het zou voor mij anders zijn als ik helemaal geen kind had mogen krijgen. Overigens zou de uitkomst hetzelfde zijn als we er wel voor zouden gaan en het niet zou lukken ik weet niet of het acceptatieproces dan anders is. Ook dit is iets wat ik waarschijnlijk niet ga ervaren. Tsja, op alle 3 de punten heb je weinig invloed. Een zwangerschap en het krijgen van kinderen blijft onzeker en is grotendeels in handen van de natuur. Enkel het eerste punt vind ik iets wat zeker meespeelt bij het beginnen aan kinderen op latere leeftijd. Het zou me gek genoeg niet tegen houden om ervoor te gaan.