Kennen jullie dat ook? Van die mensen die je heel lang aan kunnen gapen? Ik heb zo'n collega. Ze kijkt dan niet naar mijn gezicht, maar meer naar mijn benen, of naar mijn t-shirt. En zo zit ze dan wel een minuut lang te kijken. Grrr erg irritant, en ik weet dan niet meer zo goed waar en hoe ik kijken moet. Het liefst zou ik roepen: Kun je het zien? En wat denkt ze erbij he? Ik ben volslank (netjes uitgedrukt) en voel me dan ook gelijk onzeker worden.... Kennen jullie ook zulke mensen? Hoe ga je hiermee om?
Ik ga er altijd vanuit dat ze nog nooit zo'n mooi mens hebben gezien Als het een bekende is, dan ga ik zwaaien 'Helloooo'. Vaak moeten ze dan lachen, want eigenlijk staarde ze maar een beetje in het niets.
oh waarschijnlijk is ze zo iemand als ik waarschijnlijk ziet ze dan dus niet eens waar ze naar kijkt, maar zit ze gewoon diep in gedachten verzonken een eindje voor zich uit te staren..... ik staar alleen zelf wel vaak dan gewoon naar het luchtledige en zorg er dan wel enigszins voor dat ik niet vol iemand aanstaar, maar ook niet altijd heb je zoiets door eigenlijk.... zou het eens aankaarten bij haar dat het je ongemakkelijk laat voelen, en of ze voortaan ergens anders heen wilt staren heb het vermoeden dat ze dit geheel onbewust doet.
Uhm, nee, niet persoonlijk. Wel heb ik er een handje van dat ALS iemand me aanstaart in bus, trein, supermarkt, verjaardagsfeestje, what ever, ik heel goed en vooral héél lang terug zit te kijken, recht in de ogen. Krijg je erg grappige reacties op: van direct wegkijken, tot terugkijken en van ellende op een gegeven moment toch maar wel wegkijken, achterom kijken etc Ben er vrij goed in (al zeg ik het zelf)
Deze collega doet het vaker en we zitten dan meestal met meerdere collega's. Het stomme is dat ze ook rustig erbij kan zitten praten, al starende naar mijn shirt. Dus dan is het geen dromen meer, ze zit dan niet in gedachten verzonken zeg maar, erg vervelend.
Doet me denken aan een plaatje die ik gisteren op Facebook zag; Als mensen naar me staren dan ga ik er van uit dat ze zich afvragen hoe het moet zijn om zo geweldig te zijn als ik.
Ik word heel vaak aangestaard, zo irritant is dat. Je kunt ook op een lacherige manier vragen of je ze ergens mee kunt helpen. Dan is het vaak wel duidelijk. Zelf zeg ik er nooit echt wat van, werp ze alleen de blik des doods toe.
Misschien heb je wel sjans... als ik iemand zie waarvan ik echt denk WOW dan kan ik mn ogen er ook haast niet van af houden
Een vrouw van tegen de 60? Nee bedankt! Ik ga er maar vanuit dan, dat ze me er geweldig uit vind zien.
haha tja wie weet... ik heb soms zelf wel dat ik iets zie bij een ander daar kijk ik dan net iets langer naar; 1 knoopje in een andere kleur, een los draadje, een patroon van een bloes die bij de mouw niet mooi doorloopt. Dan denk ik bij mezelf zou zn vrouw die knop aangenaaid hebben (wat lief!), wat is een goed moment om dat draadje te pakken en probeer ik in gedachten het partoon beter aan elkaar te plakken. Geen idee hoeveel tijd dat in beslag neemt hoor, ik ben nogal van de details
Oh ja, dat ben ik wel gewend eigenlijk, ik ben een tamelijk excentriek type met vrij extreme kapsels en zo dus mensen kijken me meestal als een botsauto aan of staan wat te staren Als iemand echt overdreven bezig is dan spreek ik ze gewoon aan trouwens, niet onbeschoft maar vraag wel rechtuit of ze iets willen vragen of dat ze het normaal vinden om iemand zo lang aan te kijken, krijgen ze meestal een rood hoofd
Ik word dagelijks zo aangestaard, omdat ik nu éénmaal geen maatje 38 heb. Ben het af en toe flink beu en heb vaak zin om gewoon terug te staren. Meestal laat ik het maar zo. Behalve als mijn moeder of mijn zus het doet.
Idem hier Zo kijk ik ook altijd naar iemands mond als ik met ze praat en nooit in de ogen. Is rottig als iemand een slecht gebit heeft of een slechte mondmotoriek of wat dan ook. Mensen denken dan dat ik DAAROM naar hun mond kijk. Maar is dus niet zo, ik kijk altijd naar de mond als mensen praten. Maarja, mensen die onzeker zijn die denken meteen iets anders. Misschien heb je zelf een best indringende blik? dat ze daarom niet je in de ogen kan kijken en dus maar naar je t-shirt gaat kijken omdat ze zich anders ongemakkelijk voelt? Tja, er zijn echt tig redenen voor te bedenken maar de enige die het antwoord weet is je collega. Misschien toch echt n keer stoute schoenen aantrekken en het gewoon vragen. Misschien doet ze het echt compleet onbewust of heeft ze er een hele goede reden voor.
ik ben bang dat ik mij er onbewust ook wel eens schuldig aan maak. Ik zie soms wel een kinderen of volwassenen lopen die er zo bijzonder uit zien of zich zo gedragen dat ik daar dan onbewust naar toe getrokken wordt.
altijd gehad op de sportschool waar op zijn minst 90 % man is ,wordt je gek van , ik ben het type die haar mondje open trekt en na een keer zeggen ja lekker kadetjes vind je niet is het snel over hahahaha of inderdaad kan je het zien hierrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr is mijn hoofd en niet daarrrrrrrr bij mijn humps na een paar maal zeggen was alles over soms moet je mond gewoon weg open trekken , mollig of niet echt er zijn altijd mensen die je wel aanstaren weet wel dat mensen mij niet lang kunnen aan kijken heb een stel ijs ogen kwa kleur en scherp ,zie je snel dat ze afwijken van je blik heb wel eens gehoord dat het net lijkt als of ik door hun ziel heen kijk bij kinderen pas ik mij dus aan en kijk zelf snel even weg als ik een kleintje spreek anders vinden ze mij eng worden