Hoe kun je een kind niet leuk vinden? Dat is een terechte vraag en ik vind het ook heel erg. Het is mijn neefje nog wel en ik heb geen idee hoe te reageren. Het was altijd al een moeilijk kind. Veel uitdagen, anderen treiteren en natuurlijk constant in bescherming genomen. Als hij zijn zin niet kreeg ging hij compleet door het lint met schoppen en slaan en zelfs naar de keel van zijn moeder vliegen, gooien met spullen en als je er iets van zei dan was dat al helemaal not done want je kunt hem beter laten anders wordt het alleen maar erger Even was het wat minder, inmiddels is hij negen bijna tien, tijdens de zwangerschap van zijn moeder maar nu lijkt het alleen maar erger te zijn. Hij treitert zelfs de baby omdat hij het leuk vind als hij huilt. Met ballonnen op het hoofd slaan, speen afpakken tot het kind overstuur is, stiekem knijpen etc. Verder doet en ziet hij op de pc en tv de meest belachelijke dingen. Zo speelt hij GTA5, Mortal Combat en Call of Duty, wat sommige kinderen misschien niets doet maar zo ongeschikt voor dit kind! Mijn dochter bleef een keertje slapen daar en ondanks dat ik heel duidelijk heb aangegeven dat ze een bepaalde film niet mocht zien hebben ze deze toch gekeken. Op zijn tablet kijkt hij stiekem porno na bedtijd, tenminste voor zover je het bedtijd kunt noemen, en ook films als SAW en Nightmare zijn voor hem gewoon toegankelijk. Tijdens het buitenspelen na het slapen waren mijn dochter en hij met een vriendje van hem, beide jongens besloten midden op straat hun broek omlaag te trekken en tegen auto's en in putten te plassen, op auto's te spugen en met een stokje in iemands autoslot te morren. Een oudere man die het zag hebben de twee heren keihard uitgelachen vanwege zijn accent. Dit gedrag kan naar mijn idee echt niet door de beugel allemaal. Wanneer hij verder in de buurt van mijn dochter is is hij hoogst onbeschoft en minderwaardig, scheld haar uit, noemt haar dom constant, ze lijkt op een varken en ze kan niks. Stiekem knijpen, krabben, slaan als zijn moeder niet kijkt en uiteindelijk krijgt zij dan te horen dat ze niet zo moet zeuren want hij is nu eenmaal een jongetje... :x Wellicht ben ik geheel onterecht geïrriteerd maar het komt me echt mijn neusgaten uit dat gedrag. Waarschijnlijk is het een combinatie van opvoeding en gedrag maarja spreek familie daar maar eens op aan. Als ik ook maar een mini ding aankaart krijg ik enkel te horen dat die van mezelf ook geen engel is .... er zit toch echt een verschil tussen een ondeugend kind en een mini vandaal en bullebak naar mijn idee... Of zie ik het nu helemaal verkeerd en is dit echt normaal jongensgedrag allemaal???
Ehm nee dit is geen normaal gedrag. Maar als je familie hier niks over wil horen, dan kun je er weinig aan doen. Behalve je dochter daar niet meer laten logeren. Dat je familie het goed vind dat een 10 jarige daar naar kijkt zeg. Bah.
Nee, dat is in mijn optiek geen normaal jongensgedrag. Ik vind het best zorgelijk klinken, ook de spellen die jij noemt die hij speelt. Die spellen zijn behoorlijk gewelddadig. Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik het contact met jouw dochter minimaliseren en er zelf bij blijven (geen logeerpartijtjes dus). Maar dat zou ik doen!
Ik sluit me aan bij MissT. Dit is écht geen normaal gedrag. Maar ik moet zeggen dat ik het gedrag van moeder ook niet normaal vind. Een kind dat na bedtijd toegang heeft tot een tablet en daar dus ook nog op kan kijken wat hij wil. Hij speelt spellen die absoluut niet voor hem bedoeld zijn, hetzelfde met tv-programma's etc. etc. Dat valt wat mij betreft echt onder de verantwoordelijkheid van de ouder(s). Die zij dus overduidelijk niet nemen. Ik denk dan ook dat zijn gedrag voor een (groot) deel voortkomt uit het onverantwoordelijke gedrag van de ouders. Misschien kun je/kunnen jullie (ik weet niet wat de relatie tot moeder is, zus of schoonzus) eens het gesprek aangaan met de ouders. Zo niet, dan zou ik iig je dochter niet meer bij hem laten zonder dat je zelf toezicht op ze hebt.
Ik zou mijn dochter daar weghouden en er zelf ook niet meer mee in contact willen komen. Ik herken het maar bij mij is het geen familie maar zijn het de buren. Daar laat ik mijn zoon nu ook niet meer mee spelen. En ik word al kotsmisselijk als ik die kinderen zie of hoor. Ben echt gek op kinderen hoor, maar dit soort figuren trek ik gewoon niet.
Ik vind het eerder heel zielig voor het kind... Je begeleidt een kind als ouder, doe je dat niet of niet altijd op een sociaal wenselijke manier, krijg je ook asociale gedragingen van een kind. Uit je verhaal maak ik niet op, dat je het kind niet leuk vindt, je vindt zijn gedrag niet leuk, dat naar aanleiding van jou verhaal ook niet gecorrigeerd wordt. Wat zou je met je post echt willen bereiken?
Ik vraag me serieus soms af of ik het overdrijf qua abnormaal gedrag vinden. Dus dat was een beetje wat ik wilde weten... Aan de andere kant heb ik gewoon het idee alsof zijn ouders het maar hebben opgegeven momenteel, hij werd altijd redelijk beschermd in zijn gedrag maar dit loopt uit de hand naar mijn idee. Het is mijn zus, daar heb ik een hele goede band mee, altijd al gehad en ik wil geen ruzie forceren door er nu iets van te gaan zeggen...het is mijn zus ten slotte. logeren zit er inderdaad even niet in maar hij staat regelmatig ineens na school op de stoep bij mij - er is dan niemand thuis bij hem - en ik wil toch dat hij het idee heeft dat hij ergens terecht kan. Ook als hij ouder is want ik heb het idee dat het behoorlijk uit de hand kan gaan lopen (wat ik natuurlijk niet hoop) en dan heb ik hem liever hier dan op straat. Ik begrijp gewoon niet waarom zij zelf niet ziet dat zijn gedrag niet door de beugel kan en door hun onverschillige gedrag begin je dan op een gegeven moment te geloven dat je overdrijft. Maar als ik erover nadenk: Hij heeft toen hij zeven was een jongetje zijn fiets compleet vernield en met de binnenband wurgspelletjes gespeeld met zijn vriendjes. Toen hij acht was had hij serieus een knokpartij in mijn huis met een vriendje van mijn dochter omdat hij haar niet aardig vond. Als mijn dochter vriendjes langs wil hebben vraagt ze eerst of ik weet of hij komt omdat ze niet voor gek gezet wil worden. Heel zorgelijk, maar ik kan hem ook niet aan zijn lot overlaten en misschien is hij beland in een zeer vroege pubertijd. Hij kan hier in ieder geval altijd terecht, daarheen houd ik wat op afstand.
Omg... Sorry dat ik het zeg. Maar volgens mij is het een psychopaat. Ik zou m'n dochter daar zeker niet alleen laten. Zeker niet logeren als ie dergelijke films kijkt. Eng kind!
Ik weet niet of het kind 'eng' is of bvb een (neurologische) afwijking heeft. Is hier al eens naar gekeken? Hoe doet hij het op school? Los van dit alles is het duidelijk dat zijn ouders niet weten hoe ze een kind moeten opvoeden en begeleiden, ik vrees dus ook dat als dat niet veranderd dat er van hun jongste ook weinig terecht komt. Mijn kind zou ik niet bij zo'n onopgevoed kind in de buurt willen hebben, is gewoon een hele slechte en ongezonde voorbeeld functie.
Ik vind het verschrikkelijk lief en zorgzaam wat je doet voor je neefje, maar vergeet niet dat jouw gezin/jouw dochter wel op de eerste plaats komt. De dingen die jij noemt, zijn echt wel zorgelijk. Heb je die zorgen al eens met je zus gedeeld? Of met iemand anders? Je zou dit gedrag ook met een professional kunnen bespreken. Je hoeft niet per se namen te noemen, maar advies inwinnen lijkt me niet zo gek aangezien jouw neefje zoveel tijd bij jouw gezin doorbrengt. Stomme vraag misschien, maar waarom staat hij voor een gesloten deur thuis? Hij is toch pas 10 jaar? Heb je het gevoel dat er een goede vertrouwensband is tussen jouw neefje en jouw zus? Google ook eens op ODD-CD. Wat is ODD-CD?
Mijn gezin komt zeker op de eerste plaats en voor hem zijn de regels hier in huis ook een stuk strenger dan voor mijn dochter. Hij is idd pas bijna tien maar woont dusdanig dicht bij school dat hij dat heel goed zelf kan lopen. Het komt wel vaker voor dat zijn moeder nog even naar de winkel is en hij zijnssleutel niet bij heeft. Soms gaat hij buiten spelen maar vaak komt hij hier. Misschien dat hij de strenge regels stiekem erg fijn vindt. hij heeft de diagnose ADHD gekregen maar zelf denk ik dat hij hele andere problemen heeft die dichter in de buurt van CD komen idd. Zijn ouders zijn erg verdedigend als het op vreemd gedrag aankomt. Zo is iedere juf en meester die hij heeft gehad onredelijk qua straf etc. Hem bij mijn dochter weghouden en ze compleet mijden vind ik geen optie. Een eng kind vindt ik ook zeker overtrokken. Het is nog steeds een kind dat gewoon geaccepteerd wil worden. Momenteel loopt zijn gedrag naar mijn idee wel dusdanig uit de hand dat ik me er goed aan kan irriteren en hem soms echt gewoon niet leuk vindt. ik heb een beetje het idee dat zijn ouders het een soort van opgegeven hebben. Hoe kaart je zoiets aan zonder dat het uitloopt op een ruzie. Niemand wil horen dat zijn kind erg zorgelijk gedrag vertoont.
Wat zouden de ergste gevolgen voor jullie zijn als er ruzie van komt? Soms is het misschien wel even juist om ruzie te hebben en wordt het er alleen maar beter van. Mijn vader en zijn vrouw hebben ook lang getwijfeld of ze mijn broertje en zijn vrouw aan zouden moeten spreken over hun dochter van 8 jaar en hoe zij er mee omgingen. Eten (of het niet eten) was een groot issue. Alle aandacht ging er de hele dag naar uit. Het meisje kreeg daardoor de hele dag aandacht, negatieve aandacht. Mijn vader en zijn vrouw waren bang dat het meisje al heel jong een eetstoornis zou ontwikkelen en hebben dat gezegd. Omdat ze later niet terug wilden kijken: hadden we maar iets gezegd, dan hadden we het kunnen voorkomen. Het huis was te klein, mijn broertje en zijn vrouw waren boos op opa en oma. Waar bemoeiden ze zich mee. Het lag aan opa en oma, niet aan hen (?). Er was níks aan de hand. Een tijd is er geen spontaan contact geweest, een jaar geloof ik. Wel verplichte dingen zoals kerst enzo. Maar nu is het contact weer normaal en ze hebben wat met het advies gedaan. Het heeft hun de ogen geopend en gaan een stuks relaxter met hun dochter om. Misschien kan je het probleem aankaarten, maar ook erbij vermelden of je ergens mee kan helpen?
Je geeft aan dat hij de strenge regels voor hem bij jou thuis misschien wel prettig vind en hij daarom naar jou komt als er bij hem niemand thuis is. Hoe is hij dan bij jou? En wat voor gevolgen heeft het als jij zijn ongewenst gedrag corrigeert/ hem daarop aanspreekt? Als dat goed/ beter gaat kun je dat meenemen in een gesprek met je zus. Aangeven dat hij het onder jouw regels goed/ beter doet, dan wanneer hij bijvoorbeeld niet op zijn gedrag wordt aangesproken. Het zal heel moeilijk zijn maar ik denk inderdaad ook dat je toch je zus er op moet aanspreken, in het belang van het jongetje. Voor hetzelfde is er echt iets met hem aan de hand en kan dat met hulp, op wat voor manier ook, opgelost worden.
Ik vind eerlijk gezegd het gedrag van de ouders nogal zorgelijk. Het gedrag van het jongentje komt op mij "normaal" over.... met ouders die zich niet als ouders gedragen "ontspoort" ieder kind. * Hoezo zijn zijn ouders niet thuis en gaat hij dan maar naar jou? * Hoe kan het dat een jongetje van 10 naar films als Saw kan kijken? (Die vind ik zelfs doodeng!) * Hoe kan het dat hij zomaar toegang heeft tot geweldadige spellen? * En waarom wordt zijn idiote gedrag goed gepraat met "het is een jongen". Niet normaal hoor... Ik snap dat je hem niet zomaar bij je dochter wil weghouden, maar ze heeft er wel last van (ze hoopt dat hij niet komt als er vriendjes langskomen) en een kind dat wurgspelletjes speelt heb ik toch echt liever niet in de buurt van mijn kinderen. Niets doen lijkt mij dus geen optie Ik zou het toch nog een keer aankaarten bij de ouders. Sowieso hem heel erg duidelijk maken dat hij altijd welkom is, maar dat er in jullie huis, jou regels gelden. Zo "bescherm" je iig je dochter. Sterkte!
Kijk dit jongetje heeft zichzelf zo niet gemaakt uiteraard. Al zou ik mijn kind voorlopig niet in de buurt willen hebben omdat kinderen snel van elkaar overnemen. Als dit mijn zus was zou ik dit heel gauw heel serieus bespreken...wat daar dan ook de gevolgen van zijn. Je eerste post is een goede opsomming om te laten zien hoe afwijkend dit is.
Kan je het gesprek niet op een andere manier aangaan met je zus? Dus niet meteen over het gedrag van je neefje, of de opvoedkunde van je zus praten. Maar het meer opgooien als van: ik weet dat de diagnose adhd is, maar las laatst iets over ODD-CD en daar herken ik ook veel in. (Lees net dat het ook in combi gaat met adhd). Het is lastig als je aangesproken word op je opvoedkunde, maar dan schiet iedereen in de verdediging. Gaat ze zelf iets lezen over ODD-CD, en herkent ze het, dan zal ze er waarschijnlijk wel naar gaan handelen om verder te komen toch? Hoop dat ik het een beetje duidelijk verwoord.
Zijn gedrag is absoluut abnormaal en ik kan je vertellen dat dit soort jongens massaal in de jeugdhulpverlening rondlopen. Om je even een idee te geven van hoe ernstig zijn gedrag is... Ik zou ab-so-luut niet willen dat hij bij mijn kinderen in de buurt kwam, (gewoon omdat het duidelijk is dat ze zich niet veilig zouden voelen in zijn buurt), OF met hem een stevig gesprek aangaan over de voorwaarden waaraan hij zich moet houden als hij bij jullie is. En die dan ook strak aanhouden: zich er niet aan houden, dan is daar het gat van de deur.
Bespreken met je zus is wel een lastige ws, maar ik zou het wel doen. Wij hebben ook een dergelijke situatie bij de hand gehad en dat leverde eerst een flinke bekoeling in het contact op, maar resultaat was wel dat de situatie aangepakt werd. Voor de lieve vrede maar niets doen, past niet zo in mijn straatje, en al helemaal niet als het om mijn kinderen gaat.
Helemaal mee eens. En je vergeeft het jezelf nooit als zo'n kind later zichzelf of een ander wat aandoet. Ook al is het niet je eigen kind, het is wel je neefje dus je moet er zeker wat mee doen voordat het dus te laat is.