Ik ben nu bijna 21 week zwanger en soms voel ik me helemaal niet meer mijzelf. Laten we wel even voorop stellen ik hou zielsveel van het meisje in mijn buik en haar voelen schoppen is het fijnste gevoel dat er bestaat het is niet dat ik depressief ben maar ik heb denk ik de zwangerschap onderschat het zijn een aantal aspecten die mij dwarsbomen en ik word er gewoon neerlachtig van Soms heb ik gewoon helemaal nergens zin in en wil ik gewoon non sociaal een filmpje kijken en heb ik geen zin om naar vrienden toe te gaan vrolijkheid is dan ook ver te zoeken. Soms ben ik een dag down en soms een dag vrolijk down en daar weer heel boos. zucht Bijv de sexualiteit ik was altijd een meid met een hoog libido maar nu heb ik veel minder sex ik weet niet waar mijn gebrek aan initiatief vandaan komt. En over initiatief gesproken ik was meid van duizend ideeen springend van de energie en ik had altijd wel een creatief plan of idee om uit te voeren. Nu is mijn hoofd zo leeg en ik weet soms gewoon helemaal niet wat ik wil of ga doen in mijn vrije tijd. Ik ben soms gewoon moe neerslachtig en heb nergens zin in ook geen zin om bijv naar een vriendinnen te gaan. Ik voel me gewoon energie loos.Ik ben die neerslachtigheid ook zo zat! Ik mis mijn oude trendy garderobe en het mode vrouwtje zijn. Ik voel me zon aansteller he maar ik heb gewoon een domper. Ik wil me niet eens zo voelen en verveel me soms gewoon met mijzelf ik had het allemaal makkelijker ingeschat. Tuurlijk heb ik mijn goede momenten en soms barst ik weer van energie en vrolijkheid . Wanneer word dit beter Iemand nog tips ? Ik merk gewoon dat ik moet wennen aan alles en dat ik sommige dingen echt onderschat heb.
Hoewel ik je neerslachtigheid niet herken, herken ik wel de enorme drang om gewoon weer mezelf te zijn. Ik hoef nog maar een week of 2 en kan niet wachten om weer eens als vanouds intiem te zijn met mijn man, lekker de beest uithangen haha. Die dikke buik zorgt er niet voor dat ik me sexy voel, dus helaas staat het bij ons ook al een tijdje op een zeer laag pitje. En die zwangerschapskleding ben ik ook zoooooo zat. Steeds maar weer die broeken met zo'n zak om je buik (zo noemt mijn dochter dat haha). Ik wil weer lekker een wijntje drinken, mezelf fatsoenlijk kunnen bewegen, leuke lingerie aan, en mijn eigen kleding aan. Maar ondanks dit alles voel ik mij zeer gezegend dat ik uberhaupt weer zwanger heb mogen worden. Maar af en toe wat klagen mag best. Je neerslachtigheid kan wel bij je zwangerschap horen....hormonen! Maar als het te erg wordt bespreek dit dan wel echt met je verloskundige of huisarts. Anders wordt het wel een hele vervelende en lange zwangerschap, terwijl je er juist van moet genieten. Succes en sterkte!
Herkenbaar en heel vervelend ook omdat ik dit bij mn eerste veel minder had. Ik moet nu nog vier weken en dan ben ik op twee maanden na ruim anderhalf jaar zwanger geweest. Ik heb nu heel erg de neiging om onaardig tegen mensen dichtbij me te doen omdat ik denk, ja, jullie plukken leuk de vruchten maar ik zit altwee jaar in een achtbaan. Niet helemaal eerlijk maar tijd voor mezelf staat op nummer 1 straks. Uiteraard ben ik heel blij net ons dametje straks maar ik ga ook weer even op zoek naar mezelf straks.
Wat vervelend dat je je zo down voelt! Ik ben nog niet zo ver in de zwangerschap dus heb dat (nog) niet. Wel baal ik ervan dat ik dat ik mijn eigen jeans niet meer aan kan. Ik hou ervan als ik strakke jeans en truitjes kan dragen. Ben 2 jaar bezig geweest met afvallen en zonder hulpmiddelen ook bijna 20 kg kwijt geraakt (kan niet sporten door lichamelijke beperkingen). Voelde me eindelijk weer mooi en sexy. Nu begon ik met 6 weken al een dikke buik te krijgen, alleen in omtrek trouwens, ben in gewicht nauwelijks iets bijgekomen. Kon dus al vrij snel mijn eigen broeken niet meer aan en als ik nu in de spiegel kijk en die dikke buik zie is het heel erg dubbel! Aan de ene kant heel erg trots dat we zwanger zijn en aan de andere kant voel ik me de olifant weer van vroeger toen ik bijna 100kg woog. Maar goed, ik hoop dat je je toch snel beter voelt en als je je niet meer modieus voelt? Lekker gaan shoppen . Er zijn toch best wel veel mooie en moderne zwangerschapskleding.
Meid ik snap precies wat je bedoelt.. het is ook echt niet iets om je voor te schamen hoor. Ik "mis" mijzelf ook wel. Voorheen de zwangerschap sportte ik regelmatig, deed ik nog wat met vriendinnen en vrienden, sprong ik een gat in de lucht als er feestje op de planning stond en was ik echt altijd bezig met zelf verzorging. Een heerlijke saunaatje daarna de zonnebank oh wat verlang ik er nu echt naar! Sinds de tweede trimester ben ik er mee gekapt. Natuurlijk ga je ff wat met moeite drinken met een vriendin maar ik heb gewoon nergens meer zin in. Soms kijk ik in de spiegel en denk pfoe dat ben ik gewoon niet! Maar weet je ik ga er niet meer over tobben en nadenken. Me kindje is nu belangrijk en ik kijk eerlijk gezegd nu al naar de bevalling EN om me kleine live te zien EN om weer lekker vanouds me eigen ding te doen. Zie het zo we zijn 9 maanden zwanger en geloof me tijd gaat ook snel voor je t weet heb je echt jezelf weer terug
Ooh wat herken ik me in je verhaal! Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik voelde me soms al schuldig tegen over mijn kleintje maar nu weet ik dat het niet aan mij ligt.. Ik ben altijd al gevoelig geweest voor depri zijn en merk nu met al die hormonen dat het wel ff moeilijk is af en toe.. Inderdaad wat je zegt, nergens geen zin in hebben, me niet kunnen verzetten tot het huishouden om vervolgends me rot te voelen dat ik een slechte huisvrouw ben. Gewoon nergens zin in geen positieve kijk meer op het leven.. gelukkig weet ik redelijk hoe ik ermee moet dealen aangezien ik het voor de zwangerschap ook had. Mijn advies voor jou is dus: Kom van de bank, kleed je aan en maak je op en doe wat met je dag! dat is echt de enige manier om dat down gevoel te beheersen!!
Meid je bent zwanger! Echt zwanger.. Het zijn echt je hormonen.. Ik heb het ook hoor.. De ene dag ben ik blij de andere dag weet ik het allemaal niet meer en zijn er momenten dat ik ff alleen wil zijn..maar ook weer niet te lang..en er moet van alles gebeuren..het liefst gelijk...dan heb ik totaal nergens zin in en dan doe ik ook echt niks maar op hetzelfde moment vind ik het weer zo'n zooitje in huis..en dan moet ik weer huilen..voel ik me weer schuldig..of ben ik in een &@! Bui...soms word ik gek van mezelf libido is nergens meer te vinden..was er wel hoor in het begin..heel erg zelfs maar nu niet meer ook mede door bekken instabiliteit...dat speelt trouwens bij mij ook mee met alles...ik wil zo veel maar kan niets.. Maar wees gerust...na de zwangerschap gaat het allemaal als het goed is weer over...bij mijn eerste iig wel haha..en wat die libido betreft die haal je ergens na de zwangerschap ook weer in
Rest nog niet gelezen, maar herken deels wat je schrijft. Ben niet down of neerslachtig, maar, wil wel graag mezelf terug! Gewoon weer benen makkelijk kunnen scheren, alles mogen eten en drinken, weer mooie lingerie aan en vrijen met mijn vriend (sta sinds 20wkn al droog...), weer energie hebben om meer te doen dan alleen boodschappen. Maar als ze dan schopt, ben ik zielsgelukkig en ben ik bovenstaande weer even vergeten!