Ml en ik hebben net een NL film gekeken op film1. Nogal shocking vond ik zelf: "het diner". Twee stellen die erachter komen dat hun puberzoons een hulpeloze en dakloze vrouw zwaar hebben mishandeld en vermoord. Ze herkenden hun zoons door bewakingsbeelden van Opsporing verzocht. De vaders zitten enorm met zichzelf in de knoop: what to do?! De moeders willen hun zoons een alibi verschaffen en praten het goed. Ze willen alles vergeten en hun zoons een normale goede toekomst geven. Je gaat toch denken wat je zelf zou doen. Al is bovenstaande situatie extreem maar het komt wel voor. Denk aan alle onopgeloste (moord) zaken. Ik zou mijn kind aan zijn haren naar het politiebureau sleuren of 112 bellen om m.op te laten halen. Zou m nooit meer willen zien denk ik... Wat zouden jullie doen? En bij diefstal of vernieling of mishandeling? Is een moederhart zo groot dat je je kind beschermt?
Ik zak ze nooit in de kou laten staan, maar zal er zeker op staan dat ze hun verantwoordelijkheid nemen en zich melden bij de politie.
Voor nu zou ik ook zeggen dat ik hem naar de politie toe stuur, maar als je echt in zo'n situatie zit weet ik niet of je dat altijd echt waar kan maken. Er komt dan zoveel gevoel bij kijken!
Kan me niet voorstellen dat er ooit iets gebeur dat ik mijn kind NOOIT meer zou willen zien. Het zal een nachtmerrie zijn, hij zal zijn verantwoordelijkheid moeten nemen, maar ik zal hem elke stap steunen.
Je kunt alleen maar gissen wat als.... Maar als je daadwerkelijk in de situatie bevind dan pas weet je wat je zal doen.
Hier pak ik ze bij kop en kont en breng ze zelf naar het politiebureau. Daar ben ik heel makkelijk over. Ik merk het nu al met plaag gedrag van de oudste (hij ging mee met een ander klasgenootje in zijn gedrag) en hij had een kindje brillo genoemd omdat het kindje net een bril had en daar best onzeker over was. Maar hij heeft van mij wel die zelfde dag nog bij haar huis sorry moeten zeggen. Zulke dingen tollereer ik niet. Hij heeft dat ook netjea gedaan en hij had zelfs een tekening gemaakt. En speciaal voor haar zijn eigen bril ook nog maar eens op gezet
Dan ben ik misschien wel erg hard... Maar er zijn grenzen bij mn kind willen.steunen. Ik hou ontzettend veel van ze maar als ze een zinloze moord begaan... ik denk dat het daar voor mij ophoudt.
Ik zal mijn kind beschermen, altijd van hem blijven houden en altijd voor hem op blijven komen. Maar zal nooit zijn fouten ontkennen!
"Grappige" is ook dat in het boek naar voren komt dat de ouders altijd gezegd/gedacht hebben dat als de kinderen een misdaad zouden plegen, ze hun kinderen aan de haren naar de politie zouden slepen. Maar toch, toen het puntje bij paaltje kwam... Boek vind ik trouwens mooier dan de film!
Ik denk dat je het inderdaad pas weet als je echt in zo'n situatie zit. Ik hoop het dus nooit zeker te weten. Maar in principe is mijn reactie: toch aangeven. En hoe dat dan verder loopt qua contact enzo, tja. Zal wel aan de situatie liggen.
Ik zal er niet het contact door verbreken, daar is zelfs nog erger voor nodig. Maar ik zou er wel op staan dat ze gestraft zouden moeten worden. Edit: ik zou me wel kapot schamen
Dit. Ik heb ook de neiging om te zeggen dat ik hem zelf naar het politiebureau toe zal schuppen. Maar het zal erg aan de situatie liggen denk ik.
Geen idee, dat soort dingen weet je pas als het gebeurt denk ik (en hoop het natuurlijk nooit mee te maken). Maar ik zal altijd van mijn kinderen blijven houden, en het waarschijnlijk ook op mezelf betrekken (wat als ik dit en dat anders had gedaan als moeder, blabla)..