Na de tweede bevalling wat erg zwaar was zei ik tegen mijn vriend dat ik het wel goed vond zo. Onze zoon was net een paar minuten oud en was echt helemaal op. Later begon bij mij het gevoel van nog een kindje en dus dat het gezin nog niet compleet was terug te komen en heel sterk ook. Mijn vriend wilde absoluut niet. Later zei hij van wel en dan weer niet. Heb hem ook vaak verweten dat hij met mijn gevoel speelde. Hij zei toen dat hij zo was geschrokken dat onze zoon 9 weken te vroeg was geboren. Wij veel onzekerheid hadden en stress en dat hij dat niet nog een x wilde meemaken. Dat kon ik me voorstellen maar bij onze dochter was de zwangerschap helemaal goed verlopen dus zei ook dat het niet weer zo hoefde te zijn. Hij vertelde mij een paar maanden geleden dat hij het toch wel mooi vond om voor nog een kindje te gaan als ik dat nog graag wilde. Ik had mij er denk ik al bij neergelegd want het gevoel was minder geworden. Ik heb afgesproken met hem dat ik de gyn zou bellen en vragen wat de risico's zijn ivm de laatste zwangerschap: tweeling, openruggetje, vroeg geboorte enz. Die vertelde mij dat de kansen vrij klein zijn maar wel aanwezig. Ik heb ook een recept gekregen voor foliumzuur een extra grotere dosis dan die je kan kopen. Maar omdat mijn vriend ander werk had en hij het toch niet naar zijn zin had/ heeft hadden we besloten sowieso te wachten tot er zekerheid is met werk. Nu ziet het ernaar uit dat er volgende maand zekerheid is met werk dus dan zouden we ervoor kunnen gaan. Alleen nu heb ik het gevoel eigenlijk niet meer. Het lijkt op het moment of ik helemaal geen gevoel heb trouwens. Ik kan niet zeggen ik vind het goed zo of niet. Vind het daarom om een beslissing te maken zo moeilijk. Ik wil het er niet met mijn vriend over hebben omdat ik dan bang ben dat hij zegt dat het wel goed is zo en ik dan toch het gevoel weer terug krijg. Soms fantaseer ik nog wel over nog een kindje erbij. Dan lijkt het me geweldig. Maar als ik dan denk wat er te wachten staat in de zwangerschap dan houd het me weer tegen. Als ik nu zo een kindje kan krijgen zeg maar zonder dat ik de zwangerschap hoef te doorstaan zou ik meteen ja zeggen. Ik denk dat dat ook het probleem is dat ik het gevoel niet meer heb vanwege de zwangerschap zelf. Ik zou dan ook in het zh op controle moeten ipv de vk wat ik al erg vind. En ik kan spuiten krijgen vanaf een bepaalde week tegen vroeggeboorte. Maar dit alles vind ik best een last en ben bang dat ik dan niet kan genieten. Van de zwangerschap van mijn dochter heb ik niet genoten kon het steeds niet geloven dat alles goed was. Had zoiets van er is medisch altijd wel wat bij mij dus nu ook wel maar bij haar was het niet het geval achteraf dus een top zwangerschap. Besloten van de zwangerschap van mijn zoon te genieten en dat kon dus niet omdat het niet goed was met onze dochter en veel angst om onze zoon ook te verliezen. Sorry voor het lange verhaal maar kan het nergens kwijt en het is een enorme opluchting...bedankt voor het lezen!!
als je meteen ja zegt tegen een kindje erbij (buiten de zwangerschap) dan zou ik het er zeker voor over hebben. maar ik kan me natuurlijk niet voorstellen hoe jij de zwangerschap(pen) hebt ervaren.. maar ik zou zeggen als je direct ja zegt tegen een kindje dan gaat de zwangerschap (hoe zwaar ook) zeker lukken
Hier is mijn eerste te vroeg geboren en bij de tweede heb ik ook die injecties gehad en stond sowieso onder behandeling in het zkh (wat ik persoonlijk alleen maar fijn vond). Ik heb die 2 dingen niet als extra belastend voor de zwangerschap bevonden maar bij een volgende zwangerschap zou voor mij (en jou) nooit meer onbezorgd zijn omdat we weten hoe het kan lopen. Misschien heeft het nog wat meer tijd nodig en wordt je gevoel steeds wat sterker? (is hier wel het geval)
Ik zie het zh eigenlijk wel meer als belastend. Ik heb zo'n fijne vk gehad en de gyn was ook wel aardig maar meer onpersoonlijker dan de vk. Misschien heeft het idd wel meer tijd nodig ik weet het niet. Ik denk er wel vaak aan maar dan is er meteen ook weer de angst.