Ik ben blij dat onze 1e een meisje was, omdat we van deze naam echt helemaal weg waren.. Vind de naam nog steeds heel mooi en apart, maar wel normaal uitspreekbaar voor iedereen enzo Van de jongensnaam niet echt, was meer degene die bleef hangen zeg maar.. Heb bij geen enkele jongensnaam een wow-gevoel gehad. Nu staan we weer voor dezelfde keus straks, ik vind het nu al lastig
Ik moet nog bevallen, maar ben zeer blij met de naam. En 100% overtuigd van de naam. Sinds 10 minuten geleden. Naam stond al langer vast, maar kon me er toch maar moeilijk een voorstelling van maken regelmatig. Gisteravond het wiegje neergezet. Naast mijn bed. Lig nu wakker. Kijk naar het wiegje en bedenk dat daar over drie maanden een *naam* in ligt en denk 😍.
Helemaal, ze is ook echt een hartendiefje , wat haar naam ook betekend EN mijn zoon zijn naam vind ik ook nog steeds prachtig
Ja, erg blij. De naam past super goed bij hem en ook al hebben we pas 6 dagen voordat hij geboren is de definitieve beslissing genomen, het voelt het na bijna twee jaar nog steeds goed. De reacties op zijn naam (hij heeft de roepnaam van mijn opa als naam gekregen) waren ook leuk.
Ik wilde mijn dochter eerst Faye noemen maar mijn vriend niet. Ik ben blij dat we een andere naam hebben gekozen, want je hoort de naam Faye of Fay steeds vaker. Ze heeft wel als tweede naam Faye. Haar eerste naam is vrij uniek maar wel heel normaal om uit te spreken: Aveline. In 2012 heeft één meisje deze naam gekregen, ons dochtertje dus. Ook met de betekenis ben ik blij, omdat de naam meerdere betekenissen heeft. De naam kan verwijzen naar de hazelaar, of naar een vogel, maar ook naar "desired" of "longed for". En aangezien ik heel lang heb verlangd naar ons dochtertje vonden we dat de perfecte naam.
Met de naam van de oudste niet, maar mijn exman riep op alles wat ik voorstelde nee. Hij had de naam Matthias in gedachten en ik zag mezelf echt niet "Matthias, Mattias" roepen in de speeltuin Uiteindelijk gezegd: jij je zin, het wordt Matthias, dag later vond hij het weer niks. En aangezien ik toen al 37 weken was, heb ik boos gezegd dat IK dan wel de naam zou kiezen. En nee, ik vind het nu toch niet heel mooi, gelukkig is hij (is bijna 18) wél heel blij met zijn naam, hij vind het erg mooi middelste: vind ik echt supermooie namen, nog geen seconde spijt van gehad. Jongste: Vind ik mooi, maar we vonden het weer erg moeilijk, veel vond mijn man niet mooi. Uiteindelijk voor een wat bekendere naam gekozen (de oudste 2 hebben namen die je maar zeer zelden hoort) Wel een mooie naam, maar eigenlijk voor mij te gangbaar.
wij zijn nog steeds erg blij met de namen van onze kinderen. de naam van onze dochter hoor je niet veel en we hadden daar beide meteen een goed gevoel bij. de naam van onze zoon vonden we moeilijker. het is niet mijn nummer 1 naam maar wel een naam die ik erg mooi vind en mijn man ook. het past ook echt bij onze zoon.
Ik ben met allebei de namen erg blij. Bij de oudste had ik een lijstje gemaakt met meisjesnamen die ik mooi vond. Mijn man heeft de naam gekozen, Jenna. Komt in onze omgeving bijna niet voor. Bij 30 weken wisten we eindelijk de naam van de jongste. Man vond mijn meisjesnamen niet mooi en ik die van hem niet. En opeens kreeg ik een ingeving, Alyssa. Man vond deze naam ook mooi. Helaas wordt ze vaak Alicia genoemd. Jongensnamen waren voor ons juist makkelijker.
Ja, nog steeds blij. Behoorlijke tijd getwijfeld of de naam die ik in gedachten had echt dé naam was en rond de 25 weken pas definitief besloten dat er geen betere naam voor mijn zoontje was. Ik sta ook nog steeds volledig achter zijn tweede en derde naam. (derde naam is vernoeming). Jongensnamen heb ik altijd onwijs moeilijk gevonden. Gek genoeg heb ik nu wel al een jongensnaam "klaarliggen" voor als ik ooit nog een zoontje zou krijgen