ik wou er nog aan toe voegen mbt je zorgen over het kolven: ik zag er ook als een berg tegenop... als je eenmaal in een ritme zit valt het heus mee. Maar als je echt te weinig kolft kun je altijd nog proberen thuis extra te kolven en als dat echt niet lukt dan kunnen ze je kindje altijd nog een flesje kunstvoeding geven. Je borstvoeding mislukt heus niet ineens helemaal als je zo afentoe eens een flesje kv geeft. Ik kolf ook te weinig en mijn kindje krijgt nu ongeveer 3 flessen kv in de week, dat gaat gewoon goed. Niet over piekeren dus, je weet niet hoe het gaat lopen, waarschijnlijk valt het allemaal heel erg mee! Over de stad in gaan: na mijn eerste kindje vond ik het heel lang vreselijk dat ik niet zomaar even de stad in kon. Ik ging dan 1 avond per maand ofzo naar de koopavond als mijn man thuis was en dat vond ik nog te weinig Maar goed je geeft ook minder geld uit als je niet winkelt. En inmiddels hebben al mijn vriendinnen ook kleine kinderen dus die kunnen ook niet zomaar meer een hele dag gaan winkelen... we spreken nu overdag af in de speeltuin en kletsen daar bij, net zo gezellig en veel goedkoper Als ik echt spullen nodig heb koop ik ze online. Of bij kleding doe ik eerst vantevoren "research" online en dan race ik na het werk even langs 1 winkel om te passen wat ik online gezien had. Ik ben nu helemaal afgekickt van het winkelen.. geen idee waarom ik daar vroeger een hele dag voor nodig had! Ja je leven verandert, sommige leuke dingen verdwijnen, maar er komen andere leuke dingen voor in de plaats!
Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties. Als ik mijn verhaal doe bij de mensen om mij heen dan kijken ze me kwaad aan alsof ik spijt heb dat ik kindje heb. Ze begrijpen me niet. Ik hou van me kind, maar het is me eerste en ik weet gewoon niet hoe je moet leven en werken met een kindje erbij. Maar ik laat het over me heen komen en ga mee met de flow en alles komt goed mik denk maar van iedereen overleeft het en heeft het gedaan en ik kan het dus ook. Toen mijn man en ik alleen waren konden we goed plannen en ik vertrouw erop dat ik goed zal anticiperen op wat komen gaat Dank jullie hebben me echt iets meer rust gegeven over de periode die er komen gaat
ts, je zult zelf moeten ervaren hoe jij de combi werk-kind ervaart, want zelfs als je eenmaal aan het werkt gaat kunnen die gevoelens nog veranderen. Ik ben ontslagen tijdens de zwangerschap van de oudste, vond dat zooo erg dat ik geen werk meer hard. Flink gesolliciteerd en toen zij 1 werd een baan gevonden voor 2 dagen ( wat ik ook wilde). Heb 2 jaar gewerkt maar ergens knaagde iets aan mij en toen zij 3 was heb ik zelf besloten om te stoppen, weet ook niet waarom ik daarvoor zo graag werk wilde, ws door het gevoel ontslagen te zijn. Maar dat was de beste beslissing ooit, een fantastisch jaar gehad voor ze naar school ging, inmiddels heeft ze er een broertje bij en ben ik dolblij dat ik bij hen thuis ben. Maar zoals je ziet is mijn gevoel in de loop van de tijd veranderd. Dat kan bij jou ook zo zijn, nu zie je er tegenop en misschien ben je straks superblij dat je aan het werk bent.
Heel begrijpelijk hoor! Er komt ook superveel op je af, en hoe je ook van te voren allerlei dingen kan bedenken,in de praktijk is het gewoon echt wel even wennen. Ik denk ook dat de ene mama wat meer tijd nodig heeft om aan de nieuwe situatie te wennen, dan de ander, en dat is helemaal niet erg. Laat het inderdaad over je heen komen. Het lijkt ingewikkeld allemaal maar het valt uiteindelijk best mee. Wat het kolven betreft, zie dit niet als iets vervelends, maar als een rustmoment. Zorg dat je lekker warm aangekleed bent, kopje thee er bij, blaadje, filmpje van baby....eventueel kan je ook bij de HA de oxytocine neusspray halen (momenteel wel moeilijk leverbaar), die zorgt er voor dat je een tsr krijgt. Hoeveel je kolft is niet het aller belangrijkst, zolang je borsten maar leeg zijn. Dan hebben ze weer het seintje gekregen: baby heeft melk nodig! Spontaan dingen doen, ja dat is met en baby wat lastig. Maar afspreken, dat kan wel. En jij hoeft verder voor baby geen eten mee te nemen, want dat heb je altijd bij je, hoe handig! Over een paar weken, als je een beetje in het nieuwe ritme zit, kijk je er waarschijnlijk al heel anders tegen aan