Veranderen? Mijn kleuter is heel verlegen. Inmiddels gaat het op school goed. In de klas heeft hij vriendjes en bij eht buiten spelen speelt ie ook met andere kindjes. Maar buiten schooltijd, bijvoorbeeld odnerweg naar school of de supermarkt, dan zien zijn klasgenootjes hem weleens en roepen hem. Hij reageert dan helemaal niet. Hij zwaait niet, roept niet terug. Als ik dan zeg bv 'noa roept je'. Dan zegt hij jaaa ik hoor het. Maar kijkt niet op of om. Ik vind het sneu voor de kindjes en zwaai dan zelf even. Maar hoe kan ik hem zover krijgen dat hij dat zelf ook doet?
Mijn kleuter deed precies hetzelfde. Alsof zijn klasgenootjes buiten school niet bestonden. Ik ben het blijven benoemen en ineens ging het beter. Ook is mijn kleuter vrij verlegen. Na de zomervakantie is het roer helemaal om. Hij maakt nu zelfs speelafspraakjes!. Kortom, geef hem de tijd, het komt vanzelf goed.
Niet. Denk ik. druk opleggen werkt alleen maar averechts. Gewoon zelf groeten, zoals je nu doet, en hopelijk volgt hij dan op een gegeven moment je goede voorbeeld.
De mijne is in het algemeen toch echt niet verlegen maar ik herken dit heel erg. Soms heeft hij daar gewoon geen zin in zegt hij. Ik vind het ook wel sneu voor de andere kindjes.
Ik zou het bij hem niet meteen op verlegenheid gooien, maar hem uitleggen dat het netjes is om terug te zwaaien/groeten als je begroet wordt door iemand. Misschien proberen uit te leggen hoe hij zich zou voelen als mensen hem zouden negeren als hij enthousiast zwaait? Op die manier kun je misschien de eerste stap maken dat ie tenminste terugzwaait naar zijn klasgenoten, en dan bijv jouw hand vasthoudt.
ja wat adi zegt...ik zie dit niet als verlegenheid, maar leg het uit als beleefdheidsvorm. Of je nu verlegen bent of niet als kindjes je groeten zeg je netjes hoi terug. Stel het als regel.
Idd... Hier ook een verlegen kind maar het is wel zo netjes om hallo terug te zeggen dus dat moet ze ook van mij
Deed mijn oudste ook. Ik had de regel ook, maar als ze het nog niet doen, tja, dan niet.. Het komt ook vanzelf wel denk ik hoor, mijn oudste groet nu vaak als eerste.
Soms is het denk ik ook verwarrend om die kinderen ineens in een andere situatie te zien. Dat heb ik ook wel eens dan kom ik iemand tegen en denk ik; wie is die vrouw ook al weer? En dan blijkt het de cassiere van de supermarkt te zijn of zo. Gisteren kwamen we een meisje tegen uit een andere kleuterklas die mijn zoon vriendelijk begroette, maar mijn zoon zei niets terug. Toen ik vroeg waarom hij dat niet deed zei hij; ik weet niet meer hoe ze heet.
Mijn zoon heeft ook heel lang niets gezegd tegen klasgenootjes en bekenden. Het lijkt een soort verlegenheid. Ondanks dat we het meerdere keren uitgelegd hebben dat het netjes is dat je iets terug zegt wilde hij niets zeggen. De laatste weken zegt hij nu iets meer maar nog steeds niet tegen iedereen. Gisteravond hebben we nog een rondje gefietst en kwamen we zijn juf tegen. Hij heeft hoi gezegt, want het was netjes om iets te zeggen, zegt ie. Toen ik vroeg wie dat dan was, zei hij dat hij het niet wist. Huh? Ze leek wel op mijn juf zegt ie later. Dus misschien herkent hij kinderen/mensen niet als hij ze in een andere omgeving tegen komt.
Ik zou het tijd geven. Wel zelf altijd vriendelijk groeten en zeggen "hé kijk, x zegt goeiedag", maar dat hij zelf groet of zwaait of dag zegt ... dat komt wel. Misschien af en toe zelf voorstellen om een klasgenootje mee te nemen naar huis na school?
Bij hem is het echt verlegenheid en heeft het niet te maken met respect. Hij zal bijvoorbeeld nooit een handje geven aan de dokter, hij staart naar de grond en je ziet gewoon dat hij totaal niet op zijn gemak is. De kinderen herkent hij ook want als we de hoek om zijn benoemt hij het zelf. Verder zijn er een paar kindjes bij wie hij vorig jaar zat die niet meer in zijn klas zitten. Die wil hij dan heel graag spreken. Als we dan naar die klas lopen klapt hij dicht en zegt helemaal niets. Ook als er wel tegen hem gepraat wordt. Het hoort echt bij zijn karakter en zou graag zien dat hij toch nog meer los komt. Maar het is wel een goed idee om te kijken of het helpt om her als regel te stellen. Alleen is hij echt verlegen en heel inetogen vegeleken met andere kinderen. Maar bedankt allemaal voor jullie reacties . Hier kan ik zeker wat mee en fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met zo een kindje.
Mijn dochter reageerde toen ze wat jonger was vaak ook niet. Had overigens niet veel met verlegenheid te maken volgens mij, maar ze had t vaak niet door leek het, of ze sloot zich af. Is vanzelf over gegaan
Mijn oudste had dit ook, ze durfde het gewoon niet, of zei zo zachtjes wat terug dat ze het niet hoorde... Ik zwaaide dan zelf of zei hallo en uiteindelijk doet ze het nu zelf ook.
Ik weet zeker dat het niet aan hem voorbij gaat omdat hij in het begin nog met smoesjes kwam ('ik kon niet groeten want ik moest opletten dat de bomen niet vallen'), dit meende hij echt. Tot het niet meer me smoesjes komen maar echt gewoon zeggen ja ik hoor het of ja ik heb hem of haar gezien maar verder niet reageren. Maar ik zal dan blijven groeten/zwaaien en hopelijk neemt hij het dan snel over. Vind het zo sneu voor de kindjes want ze vindne hem allemaal leuk en schattig en groeten hem allemaal of komen op hem afgerend. Maar hij reageert dan bijna niet. In de klas gaat het gelukkig wel goed hoor ik van zijn juf al zal hij nooit zo enthousiast zijn als andere kindjes.