Ik had bij peuter en kleuter al een berichtje gepost dat ik bang ben dat ik iets fout doe omdat ik altijd zo kwaad word op mijn dochter van 3. Nu blijkt dat ik niet de enige ben... Daarnet nam haar juf me terzijde, blijkbaar is mijn dochter opeens het stoutste kindje van de klas geworden. Ze wil nooit luisteren naar de juf, doet kindjes pijn enz. Wat doe ik toch verkeerd? En als ik mijn dochter al niet kan opvoeden wat moet ik dan binnenkort met een tweede? Ik word er echt depressief van. Momenteel moet ik heel streng zijn want ze was erg moe (is ze vaak de laatste tijd dus ik dacht misschien ligt het daaraan?) dus ik stak haar in haar bed. Daar zit ze nu de boel af te breken. Ze krijst tot ze bijna geen lucht krijgt, springt op en neer,... Ik kan haar toch haar zin niet blijven geven? Ze wil ook nooit eten, wil enkel nog snoep. Die knoop heb ik ook doorgehakt nu, géén snoep meer en wil ze haar boterhammen of bord niet eten dan krijgt ze gewoon niets en zo haar bed in. Ik moet gewoon structuur krijgen en vaste strengere regels want dit loopt echt erg uit de hand. Als baby was ze altijd zo braaf! Ik heb al schrik voor adhd omdat ik dat als kind had maar de juf zei dat ze daar geen tekenen van vertoont (ze is niet druk integendeel vaak heel kalm ook)
Mischien heeft ze wel ADD, dus niet de H van het hypere, het is wel erfelijk, dus wie weet. Idd structuur is heel belangrijk. Snap ook zeker dat je er depri door voelt. Veel geduld en tijd... Heel veel sterkte.
Structuur en duidelijke grenzen zijn inderdaad erg belangrijk. Maar als je je echt zorgen maakt om ADHD, waarom ga je dan niet gewoon een keertje langs de huisarts?
ADHD is pas vast te stellen vanaf 5-6 jaar. Mijn dochter is nog maar 3. Of adhd erfelijk is weten ze nog steeds niet. Ik heb een ernstig zuurstoftekort gehad bij de geboorte en ik heb het, mijn zusje had een normale geboorte en die heeft niets. Verder hadden mijn ouders geen adhd, en hun ouders ook niet. Dus ik weet het niet wat ik ervan moet denken. Ik kan een adhd kind niet aan, ik heb teveel meegemaakt zelf door adhd. Bovendien is er een tweede op komst bij ons en ik heb speciaal zo lang mogelijk tussen gelaten om eerst te kijken hoe mijn dochter zou worden van karakter. Ze was echt een heel rustig en braaf kind dus ik snap het niet waarom ze nu ineens zo stout is. Ik voel mij echt zo'n loser
De juf sprak over 'de laatste 2 weken' dus ik vroeg of ze daarvoor stout was en ze zei neen ze was altijd erg 'vinnig' maar de laatste 2 weken is het echt erg... Problemen met concentratie heeft ze ook niet, ze kan heel goed alleen spelen en dan hoor je haar een hele tijd niet. Ze is ook erg slim en sprak al erg snel in volzinnen. Nee ik denk misschien toch eerder dat wij het gewoon helemaal fout aanpakken. Ik geef haar waarschijnlijk gewoon teveel toe omdat ik moe ben.
Probeer je groot te houden waar ze bij is. Tegenover haar moeten de regels heel duidelijk zijn. Als het echt teveel voor je wordt, bedenk dan dat je je er niet voor hoeft te schamen. Vraag je partner of ouders om wat meer hulp, zodat jij ook je momenten voor jezelf kunt nemen.
Ja je hebt gelijk... Mijn man is nu thuis, bij hem luisterde ze wel. Ik moet gewoon strenger zijn en kalm blijven. Ze merkt dat ze bij mij alles gedaan krijgt en dat mag niet. Pfff het is moeilijker dan ik dacht!
Komt allemaal wel goed.. Als ze eenmaal begrijpt dat ze niet over je heen kan walsen, dan gaat het een stuk makkelijker.
De laatste twee weken? Spanningen van de sint misschien? Bij mij zijn ze de laatste tijd ook niet te houwen hoor! En nu zijn ze echt doodmoe! Ik heb twee kids, een dochter van net 6 en een zoontje van bijna 4. Vooral mijn zoontje kan heel druk zijn en heeft veel correctie nodig. Als je haar naar bed stuurt, blijf daarbij! Al breken ze de tent af! Zolang ze zichzelf niet verwonden natuurlijk. Maar vermoed je dat, ga dan even kijken. Maar blijf bij je standpunt! Altijd als ik een van m'n kids hoor huilen breekt mijn hart, maar vaak is het beter om bij je standpunt te blijven (zeker bij mijn zoontje). Ik weet het, het is heel moeilijk om consequent te blijven, maar het werkt wel. Ik denk eerlijk gezegd dat jouw vorm van adhd niet erfelijk is (je kreeg het door zuurstofgebrek). Daar zou ik me (nog) niet zo'n zorgen over maken. Wat je beschrijft klink erg als een 3 jarige! Mijn dochter had het ook toen ze 3 was en mijn zoon nu dus ook. Inmiddels is mijn dochter 6 en weer haar kalme, rustige zelf geworden hoor! (met uitzondering van spannende periodes als ...nu... ) Hou vol! En blijf duidelijk en rustig! Enne..je bent heus niet de enige die wel eens begint te schreeuwen hoor... als je er maar geen gewoonte van maakt!
Allereerst: Wat rot voor je! Het is ontzettend vervelend dat je bij zoiets al snel geneigd bent om de fout bij jezelf te zoeken. En ondanks dat het probleem vaak wel een stukje bij de opvoeding ligt, hoef je jezelf er zeker niet voor te schamen, of jezelf een loser te voelen! Heel dapper dat je zoiets toegeeft en hulp zoekt. Ik denk dat het probleem vaak niet schuilt in het streng zijn, maar in het consequent zijn. Dus nee is nu nee, maar de volgende keer ook, ook al vind jij het de volgende keer juist wel makkelijk om bijvoorbeeld je kind voor de tv te laten eten. Om maar een klein simpel voorbeeldje te noemen. Vaak, ik weet niet of dat het geval is, weet je kind dat jij je onmachtig voelt wanneer je kwaad en/of gefrustreerd reageert. En daar zal een kind niet goed op reageren. 3 jaar is een leeftijd dat grenzen opgezocht worden: Hoe ver kan ik gaan? En als mama of papa de grens soms wel trekt, en soms niet omdat het dan bijvoorbeeld even makkelijker uitkomt, je kind niet meer weet waar het aan toe is. Wat belangrijk is: Op drie jarige leeftijd heeft een kind nog niet de mogelijkheid zich in een ander te verplaatste. Dus hoewel het vaak overkomt alsof je kind de hele boel expres terroriseert: Dat is het niet. Dat moet je jezelf wel goed kunnen beseffen, dat een kind van drie die mogelijkheid nog niet heeft. Het is puur de grens opzoeken, iedere keer weer. Ik weet bij lange na niet of alles op jou van toepassing is hoor, pik eruit wat je gebruiken kunt. Ik denk dat het ook belangrijk is om je te beseffen dat je niet de enige bent die tegen deze problemen aanloopt. Meer ouders dan je denkt kampen met dezelfde problemen. Alleen mensen geven het niet graag toe. Zelf maak ik de nodige 'fouten' met de zoon van mijn man, en ik kan daar goed met mijn man over praten. Perfect kun je het gewoon niet doen. Wanneer je echt niet meer weet hoe je het aan moet pakken, neem dan contact op met je huisarts. Deze weet goed waar je maatschappelijke hulp kunt krijgen, en weet dat dat niet raar is! Je zou ook contact op kunnen nemen met stichting Jeugd en Gezin. (Of heet dat tegenwoordig bureau Jeugdzorg?) Die krijgen vaker telefoontjes met dit soort vragen en weten vaak prima naar wie of wat ze je kunnen verwijzen. Ik weet zeker dat het goed komt.
Ik denk dat jouw kindje in de wel bekende peuterpubertijd zit. Je moet je er vooral niet schuldig om voelen. Wees streng en consequent en laat zien wie de baas is, dat zal ze snel genoeg door hebben. Geloof me de kinderen van mijn zus waren duiveltjes en dat is helemaal goed gekomen. Dit hoort er gewoon bij meid!
Via de juf, kan je hulp vragen bij de jeugdverpleegkundige. Zij kan je helpen, met hetgeen jij moeilijk vind. Je kan met je opvoedingsvragen bij haar terecht. Aangezien je zelf onzeker bent, is het misschien fijn als je op iemand terug kan vallen.
mijn dochter heeft ook deze periodes, gaat ook echt erg en ik word dan ook erg boos en achteraf denk ik wat doe ik raar en stel ik me aan. ik zal toch het voorbeeld moeten geven. maar toch is het belangrijkste structuur elke dag hetzelfde zodat ze weet waar ze aan toe is. ook wat extra positieve aandacht kan helpen. Ze zit in een fase n dat gaat weer over, toch is het belangrijkop zulke momenten rustig de baas te blijven en zelf tot tien tellen voordat je reageert. Het is heel moeilijk daar weet ik alles van, maar bij mij werkt het! Ik denk niet dat je gelijk aan adhd hoeft te denken omdat bijna elk kind deze periode ondergaat. Ze zitten met zichzelf in de knoei op dit moment en hebben de duidelijkheid van de ouder nodig om zichzelf nog te kunnen begrijpen. Succes en sterkte.
hoi, weet je<ik had dat ook met mijn dochter toen ze 3 was,nu is de dochtertje van mijn buurvrouw aan de buurt ze is gisteren 3 geworden. Streng,regels,regelmaat ....maar ze moet het gevoel hebben dat ze de leifste mama van de wereld heeft(ook als ze streng is) Probeer haar te belonen voor dingen die ze goed doet!met goed zo schatje,zie je dat je het kan,je bent heel lief en mama vind erg leuk als dit of dat doet.Dan zul je zien dat het gaat werken.Maar in die leeftijd gaan ze juist alles uiproberen hoe en wat dus maak je niet te druk,het komt goed!Probeer je dochtertje betrekekn bij je zwangerschap,eigenlijk bij veel dingen die je doet,dan voelen ze die kleintjes eg goed bij Succes verder! Beata
ik zou je niet teveel zorgen maken hoor want zoals ik lees zit jou dochter inderdaad in de welbekende peuterpuberteit. wat je nu wel zeker moet doen is alle regels heel consequent toepassen en zeker niet toegeven aan haar grillen ook niet als het op dat moment effe beter voor je uitkomt. je meid is je nu volop aan het uittesten en haar grenzen aan het verleggen maar ook dit gaat over en nadien gaat ze wie weet wel eens zo braaf zijn. af en toe je man eens op haar letten zodat je derzelf mischien eens voor een uurtje ofzo ertussenuit kan helpt ook wel om jezelf beter onder controle te houden( en vooral je zenuwen) en ook met hem goed afspreken dat jullie dezelfde regels naar haar toe passen of je krijgt anders daar problemen succes ermee!
Voordat we meteen een stempel op een kind plakken wat het heeft... Niet doen! Daar zijn wij echt niet voor aangesteld... daar zijn specialisten voor! In een ander topic spraken ze erover dat een juf dat niet kan uitspreken dus wij als ouder ook niet Vraag aan de juffen als je echt denkt dat het zo de verkeerde kant op gaat en je er niet happy bij bent als ze iemand weet die je kan helpen met de opvoeding. Ik heb een jeugdverpleegkundige in huis gehad een aantal keren en zijn manier van opvoeden pas ik nu al een tijd toe en ik ben er zo gelukkig van geworden en mijn dochter ook! Als ik toch problemen mocht hebben, kan ik hem zo weer bellen. Ik ben ook via de juf met hem in contact gekomen! Ik weet niet of je in Nederland woont of niet... Maar in nederland is het via de ggd... In Belgie weet ik het niet, maar dat kan de juf je vast vertellen... Er zal echt wel zoiets in Belgie zijn ook... Heeel veel succes! En leef per dag... Probeer zelf rustig te blijven... Hoe rustiger jij blijft, hoe beter het wordt... Heb je belangstelling in de manier van opvoeden zoals ik hem nu doe... Laat het dan even weten... Zijn er meer die belangstelling hebben? Laat het maar weten.. Ik heb hier het schema nog die ik zo kan mailen en ik weet hoe de manier werkt..