samen delen?

Ik vind het geweldig dat je dit post. Ten eerste zie ik zo dat iedere moeder die het beste met haar kids voor heeft, aan zichzelf twijfelt en ook dat het allemaal zo simpel niet is.
Ik ben zelf nog maar in verwachting van mijn eerste, maar kan wel gelijkaardige situaties met mijn nichtjes voor de geest halen.
Het is ook echt niet evident.
Afpakken, is not done, sowieso. Waar het vooral om draaide was vrede en harmonie. Wie dus als eerste het speeltje heeft, wordt aangemoedigd om te delen. De ander om het te vragen om te delen of om op zichzelf iets anders te spelen.
Hoe makkelijk hier ook neergetypt, als de situaties zich voordoen, is het inderdaad ineens allemaal niet zo simpel meer eh.

 

Hier andere situatie (knuffel of iets mee naar de opvang)

Ik leer haar dat ze daar samen moet spelen en delen met haar knuffel. Maar dat afpakken niet mag. Maar zij mag ook niet afpakken ook al is het bij gebeurt, ze moet het dan gewoon terug vragen. Het gebeurt wel eens voor mijn neus dat haar grote vriend speelgoed afpakt, ze gaat dan naar hem toe en zegt dan mag ik terug ? En dan krijgt ze het ook netjes terug.
Meestal geeft ze daarna alsnog dat speelgoed omdat ze er klaar mee is.

Het is erg lastig sowieso want ja ze hoeft niet samen te spelen als ze niet wilt. Maar ze moet wel beseffen dat ze niet alleen is en dat iemand soms graag met haar of haar speelgoed speelt.

Ik zou vooral de oudste leren dat de middelste nog niet goed kan vragen. En dat ze dan het terug moet vragen als de middelste afpakt. Maar dat als de middelste met iets speelt dat ze dan moet vragen of zij er mee mag spelen straks. Samen spelen gaat meestal automatisch.


Ik zeg nu wel automatisch zij over je oudste maar geen idee of t jongen of meisje is, dus mijn excuus daarvoor haha.

 

Ik irriteer me mateloos aan het "samen spelen samen delen"! Als de een gewoon lekker met iets zit te spelen, hoeft er niet gedeeld te worden. Vind ik zo'n onzin en zo probeert ons buurmeisje onder het mom van "samen delen" altijd gewoon iets af te pakken, omdat zij aan de beurt is. Die regel geldt alleen als ze tegelijk met hetzelfde willen spelen. In andere gevallen wacht de een maar gewoon totdat de ander uitgespeeld is.

 

Hier zijn in huis een paar hele duidelijke regels rondom het spelen:

Niet afpakken! Degene die het in handen heeft, mag ermee spelen. De ander heeft maar te wachten.

Niet slaan, bijten of op een andere manier elkaar pijn doen - dat betekent meteen straf.

Als de ander iets niet wil, ga je er niet mee door.

Dat zijn mijn handvatten in huis. Mijn meiden zijn natuurlijk wel iets ouder dus zeker de oudste kan zich beter inleven, maar die regels scheppen veel duidelijkheid. En natuurlijk ook regelmatig protest of gehuil, maar dat moet dan maar. Toen ze kleiner waren had ik een aparte plank met speelgoed speciaal voor de oudste, maar inmiddels is eigenlijk alles van ze samen. Ze spelen overal samen mee dus toe maar. Ik moet zeggen dat het over het algemeen eigenlijk heel goed gaat en dat ze ontzettend leuk samen spelen, zeker sinds de jongste beter is gaan praten en begrijpen, nu kunnen ze echt samen spelen en dat doen ze volop. Meestal is het genieten hier

 

Maar dan is samen spelen samen delen in mijn ogen toch verkeerd uitgelegd. In mijn ogen is het, dat als jij klaar bent met die auto, dat broer/zus/vriend(in) er mee mag gaan spelen.

Je moet gewoon niet hebberig doen, de spullen waar een ander niet mee mag spelen omdat het je favoriete barbie is, dat berg je dan maar even op en speel er maar mee als je weer alleen bent, of als ze oud genoeg zijn zelf afspraak maken er over met je zus/broer/vriend(in)

 

Delen is op die leeftijd is nog vrij moeilijk. Zeker tot 2 jaar zijn kinderen namelijk vooral op zichzelf gericht.
De gouden regel is hier, niet afpakken. Samen spelen, samen delen, gebruik ik eigenlijk alleen bij mijn oudste 2.

 

Wij hebben inmiddels een hele studie hierover gemaakt met een drieling van inmiddels 5 jaar. Er zijn talloze boeken over geschreven, raar maar waar

De basisregels hier in huis zijn:
- Ieder kind heeft een kist met eigen speelgoed, dat is alleen van hem/haar en dat hoeft ie nooit te delen;
- De rest van het speelgoed is van alle drie samen. De eerste die het pakt bepaalt of hij/zij op dat moment alleen of samen wil spelen.
Ze mogen niks afpakken, maar ze mogen elkaar ook niet hard negeren/afwijzen.
Dus netjes vragen: 'mag ik meespelen?', en dan netjes antwoorden. Dit kan prima vanaf 2 jaar, werkt op een kdv ook goed;
- wat hier ook helpt is een 'hulpje/kind van de dag' aan te wijzen. Elke dag mag een ander kind als eerste kiezen, en dat geldt voor alles wat ze in huis mogen kiezen/bepalen.
Zo voorkom je dat een dominant of ouder kind altijd voordringen of broer/zus gaat domineren.

Dit allemaal kost veel tijd (wij zijn er mee begonnen rond 18mnd), maar het werpt echt de vruchten af. En de kinderen leren thuis meteen de regels die op scholen ook gelden.

 

Leuk topic, ik zat daar namelijk ook over te denken.
Ik wil ook dat de kleine deelt, het word immers ook aangeraden en in mijn hoofd zit ook dat als je kan delen dit goed is.
Maar aan de andere kant...als mijn dochter een pop pakt die gewoon ligt te liggen en niemand kijkt er naar om, ze begint te spelen en is leuk bezig, ander kindje ziet het, komt aan en wil ook.
Moet ze dan delen? Natuurlijk het is niet haar pop, maar ze geeft de pop af, pakt een ander speeltje, en binnen 5 tellen staat er een ander kindje dat ziet dat dat nog eens leuk spelen is, en wil het graag hebben...weer delen?

Ik vind de grens lastig, als ik een boek lees en iemand zegt oe die wil ik lezen, zeg ik ook niet tlijk hier heb je hem, helleu, ik ben dat boek aan het lezen, wacht maar tot ik hem uit heb

Afpakken is not done, die is simpel, maar wat betreft het delen en samen spelen is die lastig. Je wilt ook geen kind dat elk dingetje wat ze in haar handen heeft weg geeft, dat is althans niet helemaal de bedoeling.