IJsbeer geniet lekker van je verlof. En die 100kg heeft inderdaad met de trap te maken. Maar bij ons heeft de trap een gekke draai dat ik zowiezo niet op de brancard de trap af zou kunnen. Wel fijn Blie dat je kleintje al goed ingedaald zit en nu is het grote wachten begonnen, heel veel succes met de laatste loodjes.
Lijkt me sowieso doodeng om op een brancard de trap af te moeten! En thanks, als het zo doorkabbelt als nu is het prima vol te houden. Maar misschien moet ik die vluchttas eens klaar gaan zetten Volgens mij heb ik een soort heeeele lichte voorweeen of zo. Om de zoveel tijd voel ik een steekje. Maarja misschien zijn t mn darmen wel
Angel, op een brancard de trap af lijkt me inderdaad ook niet geweldig inderdaad. Ik werk op 5 hoog en dacht wat als... volgens mij past er nooit een brancard in de lift... Blie, oh wat erg lijkt me dat, ik wil eigelijk niet dat mensen weten of ik aan het bevallen ben zodat ik e.e.a. rustig kan timen daarna... Maar wel lief dat ze zo betrokken zijn! Spannend dat gepruttel in je buik. Geniet er nog even van!
Wil ik ook niet hoor, ze horen het wel daarna! Maar zo tegen het einde krijg je toch de 'ben je al begonnen?' vragen van jan en alleman, schijnt erbij te horen, zucht
Ik krijg dagelijks op t schoolplein van die snuggere opmerkingen. "Weet je zeker dat t er maar 1 is ""nog niet bevallen? " "Zal ik eens net dr praten. Dan komt ze wel " "Hoelang moet je nog?" En dat dagelijks, dan wordt je soms wel een beetje rebels. Bij ons zou ook geen brancard van de trap kunnen en de ambulance mensen tillen ook eigenlijk niemand van de trap. Doet altijd de.brandweer. Ook om zichzelf in te dekken als er iets gebeurt. Ik werk zelf in de thuiszorg, wij tillen ook niemand die gevallen is. Wij bellen ook de brandweer voor tilassistentie. Heel normaal tegenwoordig. (Al moet ik er zelf ook absoluut niet aan denken )
ik heb een bmi van 27, dus officieel heb ik wel overgewicht. al vind ik het zelf nog wel meevallen. heb een dikke kont - en tegenwoordig ook een buikje natuurlijk - maar voor de rest valt het naar mijn weten wel mee
Ach InLove, gisteren op mijn werk zij de ene collega: je hebt best bescheiden buik, andere collega kijkend naar mijn buik dat het ook wel tijd werd om met verlof te gaan. Zoveel mensen .
Wij hebben een boven en beneden buitendeur. Dus ondanks het niet plat is kan de trap wel ontweken worden. Maar ik wilde in eerste instantie ook graag in het ziekenhuis gevallen. Maar bij nader inzien begint het toch te kriebelen dat ik misschien liever thuis zou bevallen. Ook al het het mooiste moment zal zijn van mijn leven om de kleine op mijn borstkas te zien liggen voor het eerst. Toch gaat het voor mij ook een lastige dag worden ivbm mijn verleden. Thuis lijkt me dan ook veiliger voelen ofzo. Vandaag een onderzoekje gehad en ik wil maar niet gaan slapen omdat ik me nogal van slag voel. Nu begin ik toch wel erg tegen de bevalling op te zien. Meer dan bij de gedachte dat het pijn gaat doen.
Rietje, wat akelig voor je. Heb je het al met je verloskundige/gynaecoloog besproken? Misschien is er iets wat je kan helpen?
Zou ik ook zeker doen en eigenlijk zou ik ook nog yoga gaan doen als je dat nog niet doet. Want bij een bevalling is ontspanning het belangrijkste en als je nu al zo er tegenop ziet wordt het er op t moment zelf vaak niet makkelijker op helaas. Een goede yogainstructrice kan je goede dingen aanreiken. Zelf ben ik erg blij dat ik vanaf 15 weken al begonnen ben en hoor van alle cursisten na de bevalling dat ze veel aan de oefeningen hebben gehad bij t opvangen van weeen. Maar wat voor een onderzoek heb je gehad waar je wakker van ligt dan? Of was het een fysiek onderzoek wat niet prettig was waardoor je nu angstiger wordt?
De gyno heeft een aantal standaard vragen die ze stelt wanneer je daar gaat lopen. Daardoor is ze op de hoogte. Maar ze weet niet dat het me nog dwars zit. Wist ik zelf ook niet. Als je een hoop meegemaakt hebt dan kan het voelen alsof je geen verleden hebt. Pas toen ik het fysieke onderzoek had merkte ik aan mijn lichaam dat het helemaal in de stres schoot. Terwijl ik er helemaal geen gedachten bij heb. Doordat het mijn lichaam is en niet mijn bewuste gedachten kan ik mezelf niet rustig krijgen met gedachten. Ik zal iets moeten vinden waar mijn lichaam van kalmeert. Ik vermoed dat warm water misschien een oplossing is. Maar ik vrees dat dit een ongewone situatie is en dat ik nu snel aan de bel moet gaan trekken. Ze hebben naast pijnstillers ook kalmerende middelen. Ik vrees dat ik iets nodig heb om me te kalmeren.
Rietje, goed om aan de bel te trekken en kijken wat kan helpen om te kalmeren. Ademhalen is een hele belangrijke (heb zelf af en toe een soort paniekaanval/onbeheersbare huilbui en neem daar nu niets voor in en weet dat het bij mij na max 30-60 minuten normaal gesproken weer rustiger wordt). Ademhalen en blijven bedenken dat het gevoel weer voorbij gaat, accepteren dat het nu even zo is. Ik heb zelf veel gehad aan Mindfulness en de vervolgcursus daarop Compassietraining.
Ik heb een beetje mindfulness gehad. Op welke manier gebruik jij hem? de vorm die ik heb gehad was gericht op de omgeving en die bewust waarnemen. Zijn er ook andere technieken binnen de mindfulness?
Uit Mindfulness gebruik ik soms de technieken die jij beschrijft, maar meestal: me richten op ademhaling, wat ik voel in mijn lijf, kijken welke emoties er zijn zonder ze uit te willen pluizen (dus proberen er niet in op te gaan, maar opmerken). Ik doe weleens de Bodyscan, soms het Meer (beide van Edel Maex). Ik gebruik vooral het idee dat je je niet 'uit dingen kan denken': voor praktische dingen kun je een oplossing bedenken, voor vervelend voelen of dingen die gebeurd zijn niet. De oefening van het Meer sluit daar mooi op aan. Uit de compassietraining vooral de insteek om aardiger/milder naar mezelf te zijn als het niet zo goed lukt allemaal, dat iets maakt dat het zo loopt/voelt en ik mijn best doe. Niet dat het altijd lukt hoor. In jouw geval is het denk ik even zoeken naar wat je helpt. Misschien afleiden, bijvoorbeeld door je op iets in je omgeving te richten en de technieken die je beschrijft; of juist accepteren dat de situatie voelt zoals die voelt, je je bewust richten op je ademhaling en evt. wat je voelt in je lijf. Ik kan me voorstellen dat je ervoor zorgt dat je na een controle tijd en ruimte neemt om tot jezelf te komen. Als je er niet zelf uitkomt zou ik kijken of iemand je erbij kan helpen, zoals je zegt eerst gericht op kalmeren. Als je denkt dat je er iets aan hebt kan ik nog veel meer vertellen over wat ik nu doe en voor mij goed werkt, dat wordt wat persoonlijker maar ik kan je dan een PB sturen.
Ja laten we er via pm ff over verder praten. Ik heb dit topic volgens mij een beetje gedood. Wat hebben jullie tot nu toe geregeld voor de kleine?
Het lange wachten is hier voorbij. Ik ben vrijdagochtend bevallen van een mooie dochter van 4100gram. Puntgaaf en een vlotte thuisbevalling!
Ooh wat fijn Inlove!! Van harte gefeliciteerd en geniet ervan! Super dat de bevalling goed verlopen is! Ik teken ervoor om op die termijn te bevallen haha Rietje ik kreeg helemaal geen melding dat er hier reacties waren. Maar ik ken niets van mindfulness ed dus veel heb je aan mij toch niet haha. Wil je wel veel succes wensen daarmee, ik hoop dat je je weg er een beetje in kunt vinden. Misschien is het een geruststellende gedachte dat je op ieder moment om pijnbestrijding kunt vragen?
@ In Love: GEFELICITEERD! @ Blie: Het is zeker een fijne geruststelling dat er pijnstillers zijn.Ik vind alleen de dingen die erbij komen kijken zo eng klinken.
Ja ik ook hoor, wil echt geen pijnstilling dus hoop van harte dat ik t zo aankan. Maar misschien helpt het om de angst te relativeren of zo, "als de pijn ondraaglijk zou worden, kan ik het weg laten nemen". Maar ik weet niet of dat zo werkt natuurlijk in jouw situatie.