Ik heb het ook een paar keer meegemaakt en vond het ook doodeng. Je bent wakker, maar je kan gewoon niet bewegen. Ik lag me dan echt te concentreren om een vinger te bewegen.....Inderdaad lukte dat dan ook na een paar minuten (die dan heeeel lang duren). Goed van je dat je contact met je dokter heb gehad hierover, je weet maar nooit!
Gelukkig maar Linnepin... Maar goed... nu weet je het gewoon even zeker.. Op ervaringen van anderen afgaan vind ik altijd link.... Je hoeft niet hetzelfde te hebben en tenzij er hier een arts zit heb je er niet voor geleerd om onderscheidt te kunnen maken.. Goed dat je even gebeld hebt... Je zult jezelf een stuk zekerder voelen nu denk ik!
Herkenbaar en dan word ik eerst paniekerig (van o nee niet weer, stel dat ik me nu s écht niet meer kan bewegen..) en krijg ik hartkloppingen als ik merk dat ik niks kan bewegen.. en omdat ik t al vaker heb gehad weet ik dat t weer over gaat, dus moet ik van mezelf heel rustig ademen (wat moeilijk is) en dan gaat t snel weer over.. Een soort hyperventilatie maar dan wat 'erger'. Zo omschrijf ik mijn gevoel.
Ik heb dit ook heel vaak gehad toen ik depressief was.Ik ben wakker,zie en hoor alles,maar kan gewoon niet bewegen en niets zeggen.In het begin raakte ik ook in paniek en durfde ik gewoon niet meer te slapen.Als ik het nu soms nog heb probeer ik rustig te blijven en mij te concentreren op bv mijn hand om dat te bewegen.Als dat lukt 'word ik terug wakker' Is heel eng hé
ik heb dit ook een aantal keren gehad, doodeng naar mijn gevoel duurde het ook een halfuur. Heel zwaar gevoel op borst alsof er 200kg op zat en ik helemaal geduwd werd in bed. Ik had mijn ogen wel open maar kon niks bewegen brrr zo eng.
Ja, echt eng. Maar ik ga er maar vanuit dat het bij deze ene keer blijft. Ik denk dat het spanningen en vermoeidheid zijn die dit veroorzaakt hebben. Gek dat je lichaam daar op zo'n manier op reageert. xxx Linda
Linnepin, Ik hoop ook dat het bij deze ene keer blijft voor je. Ik heb zelf ook zoiets gehad als jij niet helemaal hetzelfde, ik heb het altijd in het hartje van de nacht. Echt heel vreselijk, en ik denk altijd dat ik dood ga. ik wist nooit wat het was, maar na dit topic heb ik dankzij babylover die link naar wikipedia gezien en dat is gewoon precies wat ik heb. Heb ik nog wat geleerd ook.
sterkte en ook ik hoop dat je het niet meer mee hoeft te maken! Ook sterkte met je op hand zijnde scheiding meis! vreselijk!
Dankje. Die steun kan ik zeker gebruiken. Het is niet niks. Maar uiteindelijk wel beter voor ons allemaal. xxx Lina
Jeej wat herkenbaar! Ik heb het een hele tijd heel vaak gehad, enorm eng. Ik ging me dan focussen op mijn arm om die tegen mijn man aan te "gooien". Na een paar minuten lukte dat ook wel (lijkt uren). Ook voel ik dan een soort van trilling in mijn hele lijf en hoor het zelf, herkennen jullie dat ook?
Ik heb het ook wel eens gehad. Een keer was het echt heel eng en achteraf had ik daar zelf een verklaring voor: mijn geest was wakker, maar mijn lichaam nog niet en dat gaf een hele vreemde gewaarwording. Maar misschien kan je beter naar de huisarts gaan, ik heb het niet gedaan omdat ik er vrede mee had ( dus met mijn eigen verklaring) en heb het daarna nooit meer op die manier gehad.
Nou ik heb er ook wel vrede mee nadat ik de huisartsenpost had gebeld. Ik hoop dat het niet nog een keer gebeurt. Maar ik denk dat ik dan toch minder bang zou zijn...
Nu dat ik weet wat het is (dank aan jullie) voel ik me toch beter. Ik dacht altijd dat ik gek was ofzo... Helaas heb ik het heel vaak...Het gebeurt mij zowel een keer per maand of nog vaker. Ik hoop dat het voor jou eenmalig was Linnepin