Ik vind het zeker wel een gedeelde verantwoordelijkheid. Ja, ze is het vergeten en dat is fout. Maar het is jouw lijf en je weet dat je het moet hebben, je zegt zelf hoe belangrijk het is. Dus je had er zelf ook alert op moeten zijn en ik vind het echt vreemd dat je overweegt strafrechtelijk stappen te zetten. Dat je wil terugkomen bij de verloskundige met dit verhaal snap ik, zij mag best aangesproken worden op de fout die ze heeft gemaakt. Maar plaats jezelf niet in de slachtofferrol door de verantwoordelijkheid volledig op haar af te schuiven. Je bent volwassen en verantwoordelijk voor jezelf.
Mijn eigen verantwoordelijkheid? Ja uiteraard, maar dat neemt niet weg dat de verloskundige eind verantwoordelijk is en hun dit ook moeten documenteren en vervolgens in de kraamweek dubbel moeten checken. Dit beleid was niet in de praktijk, nu dus wel. Dus dit zal niet gauw nog een keer gebeuren. Daarbij, mijn bevalling heeft van begin weeën tot het einde nog geen 40 minuten geduurd. Ik was niet bepaald op deze planeet zeg maar Ik had mijn dochter op mijn borst terwijl de verloskundige beneden de boel aan het fatsoeneren was Bij mijn eerste bevalling kreeg ik meteen na het hechten de prik, ik was in de veronderstelling dat dat ook nu wel het geval zou zijn. Naïef? Misschien wel, maar je vertrouwd toch wel op het professioneel vermogen van de verloskundige. In mijn eerste post laat ik ook weten dat ik niet de persoon ben om zoiets tot een strafzaak te laten komen, zo ben ik niet. Ik werk zelf in de zorg en een fout is menselijk en kan gebeuren. Ik ben ook al meerdere keren in gesprek geweest met de verloskundige. De eerste keer kwam er iemand hier thuis die mij van alles had uitgelegd. Toen ik onlangs weer in de praktijk was en een gesprek had met een andere verloskundige gaf ik aan me er niet zo druk over te maken terwijl ik het idee had dat zij dit wel deden. Zij gaf toen aan dat het wel degelijk iets is om je druk over te maken. Ik ben iemand die zich niet laat weerhouden door tegenslagen. Waar het mij gevoelsmatig om gaat: Mijn man en ik hebben een hele sterke wens om voor een 3e te gaan in de toekomst.. Maar ik vraag me dus af of je dit wel moet willen als er toch antistoffen gevonden zijn. Als we uit gaan van hoge waarden, dan is het niet alleen het kindje wat er onder lijdt maar ook onze 2 andere kindjes. Maar goed, nu ik weet dat we op voorhand al kunnen bloedprikken kunnen we altijd nog verder denken aan de hand van die uitslagen. Misschien is er helemaal niets aan de hand.
Pardon? Heb jij mijn eerste post wel gelezen? Volgens mij geef ik daarin duidelijk aan dat ik niet zo in elkaar steek om hier een strafzaak van te maken. En ik vind het nogal kwetsend om tegen mij te zeggen dat ik mezelf in de slachtofferrol zet. Dit is absoluut niet aan de orde.
Ik vind ook zeker dat de verantwoordelijkheid bij de verloskundige ligt. Als je ligt te bevallen dan heb je wel andere dingen aan je hoofd! Ipv een strafrechtelijke zaak zou je eventuele extra kosten die je hierdoor krijgt ook kunnen verhalen op de verloskundige praktijk. Zij zijn daar waarschijnlijk voor verzekerd. Ik vind ook dat dat los staat van de vraag of je ze aardig vindt of niet. Dat je de extra kosten verhaalt betekent niet dat je ze naar het leven staat oid.
T gaat om dit zinnetje. Er staat idd niet dat je van plan bent om er iets mee te doen maar je zet er wel bij dat je omgeving je adviseerd om uit ze zoeken of..
Nou, inderdaad zeg! Ik weet wel dat ik na de bevalling in de verste verte niet helder genoeg was om om die spuit te vragen.. Pas ver buiten de termijn waarbinnen hij gegeven moet worden, zou ik daar een keer aan gedacht hebben. Daarnaast vind ik dat een medische handeling die verricht moet worden nóóit 'de verantwoordelijkheid' van een patiënt is. Zou even lekker zijn zeg.
Volgens mijnhad mn vriendin die spuit gewoon in huis toen ze ging bevallen,lag bij de kraamspullen. De huisarts vroeg ook nog of ze de spuit had gehad.... Vind t zo apart dat er pas na 8 weken achter word gekomen. Neemt niet weg dat t erg vervelend is dat je dit mee moet maken...hopelijk heeft t geen gevolgen
Ik vind dit absoluut de verantwoordelijkheid van de verloskundige. En erg makkelijk gedacht van die andere dames dat jij daar zelf maar aan had moeten denken. Ik hoop niet dat dit zelf mensen zijn die in de zorg werken, met zo'n lakse houding "moet de patiënt zelf maar aan denken". Als ik het goed begrijp hebben jullie sowieso de wens voor een derde kindje. En er zijn blijkbaar onderzoeken die je al op voorhand kunt doen. Ik zou bij de praktijk aangeven dat jij deze onderzoeken wilt laten doen, maar dat je het niet eerlijk vindt dat jij moet opdraaien voor kosten die een rechtstreeks gevolg zijn van hun fout. Als zij haar werk goed had gedaan, had jij immers die onderzoeken niet nodig gehad. Ik zou hun reactie afwachten voordat je er eventueel een formele klacht bij de klachtencommissie van maakt.
Gesprel met de gyn aangaan meid. Die kan je precies vertellen wat de risico's eventueel zijn en de mogelijkheden. aan de hand daarvan kun je beslissen of het nodig is om stappen de ondernemen of niet.
Volgens mij zeggen juist veel dat je ook een eigen verantwoordelijkheid hebt. Niet dat het de eigen verantwoordelijkheid van TS is, maar dat ze er ook zelf bij is. De eindverantwoordelijke blijft natuurlijk de verloskundige en ja die zat fout in deze. Ik hoop dat meer mensen juist niet zomaar blind vertrouwen op wat ze krijgen of aangeraden wordt. Mijn dochter krijgt medicijnen tegen absences en ik check iedere keer na levering van een nieuwe fles of dit wel de juiste is, als mijn kinderen gevaccineerd moeten worden vraag ik om een extra check of het de juiste vaccinatie betreft. Niet omdat ik enorm wantrouwend ben, maar omdat mensen nou eenmaal fouten kunnen maken: soms zonder gevolgen, soms met hele erg gevolgen.
Helemaal mee eens! Waarschijnlijk is ze zelf ook erg geschrokken van deze fout en wel bereid om iets te regelen mbt de kosten. Anders zou ik zeker wel overgaan tot een formele procedure. Fouten maken is menselijk, maar als het om een professionele omgeving gaat horen deze wel correct opgelost te worden!
Een strafrechtelijk proces vind ik persoonlijk wel wat ver gaan en zal ik zelf niet voor kiezen. Gaat ook een hoop negatieve energie in zitten. Wat ik wel zou doen: een gesprek aangaan met de verloskundige en het bespreekbaar maken. Zij weten ook wel wat wijsheid is in deze. Dus zou dan antistoffen laten prikken als eerste stap. Aan je verloskundige nu de taak je goed voor te lichten over eventuele gevolgen en mogelijkheden. Misschien zijn deze zorgen ( terecht hoor) nu wel voor niks. Ja, je verloskundige heeft een fout gemaakt, daar is niets meer aaan te doen helaas. Natuurlijk had je er ook zelf bij na kunnen denken, maar ik weet ook niet of ik daar pas bevallen om zou denken. Bovendien kreeg ik sowieso een prik ( voor de placenta), dus dat had ook al voor verwarring kunnen zorgen. Accepteren dat het is gebeurd, het is absoluut een fout van de verloskundige, maar ook zij is maar een mens en probeert vooruit te kijken en pro-actief hierop te reageren. Veel succes!
Dit is sowieso geen strafrecht, want er is geen misdaad begaan. Als je hier iets mee wilt, heb je te maken met: -het tuchtrecht: Een commissie van beroepsgenoten en juristen buigt zich erover, en doet een uitspraak, in het meest extreme geval een schorsing of doorhaling in het register, maar hiervoor meer waarschijnlijk een waarschuwing of berisping. -Als je euro's wil zien, zal dat in de hoek van de letselschade liggen - civiel recht.
Ja ik zou beginnen met het indienen van een formele klacht, als t goed is heeft je verloskundige een klachtenprocedure. Die werkt jouw verhaal uit en dan kan de verloskundige reageren. Je mag ook aangeven wat je met je klacht wil bereiken, en de klachtenfunctionaris informeert je verder.
En al deed je het wel, dan is het toch alsnog jullie keuze? Je moet doen wat goed voelt. Overigens denk ik niet dat er hier iets strafrechtelijks voor te vinden is. Euhm...tenzij ze dit met opzet deed, maar laten we daar niet vanuit gaan. Ik vind dit de verantwoordelijkheid van de verloskundige en niet van TS zelf. Ik kreeg na m'n bevalling van m'n dochter ook een prik (ivm placenta overigens) en heb dat helemaal niet meegekregen, omdat ik zo van de wereld was. Je kan van een net bevallen vrouw niet verwachten dat ze een checklist erbij pakt om na te gaan of de verloskundige haar werk goed doet. En we weten ook allemaal hoe je geleefd kunt worden in een kraamweek, zeker van een tweede kindje. Snap dat je er zelf niet bij stil hebt gestaan.
Ik heb vorig jaar juli een missed abortion gehad waar we in de 13e week achter kwamen, het vruchtje was niet verder gegroeid dan 8 weken. Een week na het inbrengen van de Cytotec bleek ik bij na kontrole bij de gyn zo goed als schoon te zijn, dus einde verhaal. Toen ik weer terug in de auto zat kreeg ik ineens de twijfel of ik in dit geval niet ingespoten moest worden net zoals bij een vorige miskraam (ben 0 negatief van bloedgroep). Meteen terug gegaan naar de gyn en dit bleek dus inderdaad WEL nodig te zijn. Vond dit ook vrij slordig en vraag me ook af of dit nadelig kan zijn voor een eventuele volgende zwangerschap, daar ik ook niet meteen na de miskraam ben ingespoten maar ook pas dagen daarna.