Ik kan mij er iets bij voorstellen, ik wilde mijn zoon absoluut niet bij mijn schoonouders laten zelfs niet voor een uur maar we kregen ons huis opgeleverd en konden hem niet in de verf lucht laten (mijn familie was op dat moment op vakantie) dus moest af en toe wel nu gaat het steeds makkelijker ik weet dat ze goed voor hem zijn ondanks dat ik er geen goede band mee heb, maar tot op heden heeft hij er 2 keer gelogeerd en staat voorlopig ook niet in de planning. Ik snap jou man wel het is niet helemaal eerlijk om je kindje wel bij jou ouders te laten en niet bij de zijne.
Het is volgens mij vooral bovenstaande quote waar iedereen over valt, inclusief ikzelf... Uit logeren móet niet nee en turven ook niet en ik zou denk ik ook eerst één nachtje doen ipv twee maar zonder gegronde reden zo een onderscheid maken tussen ouders en schoonouders nee, dat kan in mijn ogen niet!
In de eerste post werd gezegd dat ze ruzie had met haar man omdat ze haar kind niet bij schoonouders wil laten slapen, maar wel bij haar ouders. Het is toch net die dubbele standaard waar hier op gereageerd wordt? Dat ze haar kind nog niet wil laten logeren, dat kan ik perfect begrijpen. Dat een weekend te lang is, ook. Maar dat mama meer te zeggen heeft dan papa, terwijl er geen rationele redenen zijn om aan te nemen dat de schoonouders het niet goed zouden doen, dat vind ik toch oneerlijk.
Hier waren mijn ouders (en schoonouders) er ook veel eerder er aan toe om hun kleinkind te laten logeren. Heb toen eerlijk gezegd dat ik daar nog niet aan toe was en dat werd gewoon geaccepteerd. Hier was het juist andersom het voelde veel vertrouwde om hem bij mijn schoonouders achter te laten dan bij mijn ouders. Daarna is het een tijdje goed gegaan en nu sta ik telkens weer voor die keuze. Mijn zoon is autistisch mijn ouders vinden dat er niets aan de hand is waardoor ik een overprikkeld kind terug krijgt. - Mijn ouders zijn beiden doof aan het worden waardoor er veel misverstanden ontstaan omdat ze gewoon het niet horen en als ze het wel horen luisteren ze niet.
nee, ik lees dat TS in principe wel haar kind bij HAAR ouders zou laten slapen maar niet bij haar schoonouders voor wat vage redenen ... dat vind ik meten met twee maten en totaal oneerlijk ...
Ze maakt WEL onderscheid maar zolang het kind nergens logeert is er niet zoveel aan de hand (behalve dat haar partner het duidelijk wel weet.. en aardig is dat niet) Je moet wel lezen.. helemaal niet logeren.. prima (dat staat er) maar als logeren wel aan de orde is, is onderscheid maken verre van chic. Mijn kinderen logeren ook niet bij mijn moeder.. zij kan het - vanwege slechte gezondheid - namelijk niet (uitzonderingen daar gelaten).
Los daarvan... je mag je (schoon)ouders best een plezier doen voordat je kind dat zelf kunt aangeven. Nee, het hoeft niet maar het MAG wel. Kinderen vinden logeren over het algemeen heel erg leuk OOK als ze dat nog niet zelf kunnen aangeven. Maar dat is weer een andere overweging. Onderscheid maken tussen grootouders zonder dat daar werkelijk aanleiding voor is, is gewoon niet netjes en ik kan me voorstellen dat de partner daar fors boos over wordt (het onderscheid.. niet het wel of niet logeren)
Ze zou dat willen, maar nergens staat toch dat ze dat ook doet? Er worden meteen conclusies getrokken over dat de vader niks in te brengen heeft, ik vind het nogal ver gaan om direct conclusies te trekken over het vaderschap van de man van TS en hun relatie. Ik lees hier alleen maar een beetje pusherige opa en oma die gelijk een heel weekend een kind van 18 maanden bij zich willen hebben. Niemand denkt aan het kleintje, wat heeft hij er nou aan? Als hij in paniek raakt 's nachts en opa en oma kunnen hem niet troosten? 18 maanden is ook een fase dat verlatingsangst weer toe kan slaan. Maar de schoonouders mogen niet op hun tenen getrapt worden, dus moet TS maar met alles toestemmen. Waarom niet gewoon een nachtje om te kijken of het wel gaat?
Maar ze mag dat gevoel toch hebben? Ze geeft dat hier ook eerlijk aan, ik vind dat nogal wat. Het is voor haar man alleen niet zo leuk, want het zijn wel zijn ouders. Daarom denk ik aan een compromis, namelijk een nachtje. Nu wordt TS direct met pek en veren haar topic uitgejaagd, om een GEVOEL dat ze heeft
O, en er worden talloze topics geopend over schoonouders waar veel mensen zich in terugvinden en dan wordt er eens lekker geklaagd. Maar TS die het waagt hier te spreken over dat ze in principe haar zoon wel bij haar eigen ouders zou laten slapen (is gewoon menselijk, zolang je het niet DOET maak je toch geen onderscheid?) is gelijk schoondochter from hell en moederkloek en haar man heeft niets in te brengen. Beetje meten met twee maten en ook heel overtrokken conclusies.
ja, en daar heeft ze ruzie over met haar man ... en dat kan ik mij levendig voorstellen. Zou wat zijn als mijn man roept "no way dat Eva bij JOUW ouders gaan slapen, want blablablab", dan hebben wij ook ruzie en mag hij mij haarfijn uitleggen wat het probleem is - dat is eigenlijk wat TS doet. Ze gooit de deur dicht voor haar man, die daar dus gewoon boos over is. En een gevoel mag je zeker hebben, je moet allen wel wat met dat gevoel doen. Dus als het gebaseerd is op niets (en het lijkt me echt geen onoverkomelijk probleem, anders zouden schoonouders ook niet oppassen) dan moet ze zich daar dus overheen zetten, of als er wel iets is, bespreken met manlief. Maar niet eenzijdig de jokerkaart inzetten en zeggen "IK ben moeder, en IK bepaal".
Ik lees nergens dat het zo is gegaan, dat TS zelfs maar heeft uitgesproken dat ze hun zoon wel bij haar ouders wil maar niet bij de zijne. Ik lees eerder dat man boos is omdat TS terughoudend doet over dat weekend, en dat dus samen met zijn ouders. Ook lees ik nergens dat TS zegt dat zij de moeder is en dus bepaalt? Lezen jullie zoveel tussen de regels ofzo, ik heb dat echt nergens uit haar post kunnen opmaken?
Jeetje, het e.e.a. wordt wel erg uit verband getrokken zeg. TS als je niet wilt laten logeren dan is dat je goed recht. Het is wel handig als je daar met je partner op één lijn zit. Daarnaast moet je je afvragen wat het met je partner doet wanneer jij aangeeft dat theoretisch je je kind wel toevertrouwt aan je eigen ouders maar niet aan die van hem. Het is in ieder geval de moeite waard om hier eens bij stil te staan. Succes PS: mijn kids vinden en vonden logeren al heel jong heel leuk (bij mijn schoonouders). Echt een dagje (want een dagje is echt wel genoeg als ze zo jong zijn) genieten voor iedereen. Voor hen (ja, ik gun mijn (schoon)ouders dat zeker, voor mij en mijn man (heerlijk uit eten, theater, shoppen) en voor mijn kids (gruwelijk verwend worden!) Win-Win- Win
Een terugkomend discussiepunt tussen mij en mijn partner...ik ben er nog niet aan toe om onze zoon van 18 mnd een weekend bij mijn SCHOONouders te laten logeren. Schoon- in hoofdletters, omdat ik hem in principe wel bij mijn eigen ouders zou laten slapen. Mijn man beweert dat dat het abnormaal is dat ik dit niet wil, dat ik zijn ouders iets ontneem. Terwijl ik denk en hoor van mensen om me heen dat het nog helemaal zo raar niet is op deze leeftijd. Ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen. Hij slaapt 's nachts nog niet door en het idee staat me gevoelsmatig zo tegen....Hoe gaat dat bij jullie????? Hier staat het anders vrij duidelijk. De rest komt er in postings achteraan, omdat ze wss niet de bijval kreeg die ze hoopte. En de andere opmerking wordt ook vooral door andere posters aangegeven.
Misschien ben ik dan heel dom, maar ik lees hier niet dat zij hem recht in zijn gezicht gezegd heeft: "luister zoonlief kan prima naar mijn ouders maar niet naar de jouwe want daar voel ik me niet goed bij?" Het lijkt mij een discussiepunt omdat de man van TS er steeds op terugkomt, waarschijnlijk aangestoken door zijn ouders. En omdat TS daar niet enthousiast op reageert, krijgen ze ruzie. Nu zit ik ook dingen in te vullen, dat besef ik heel goed, maar ik begrijp de hele ophef niet zo. Het is meer het gevoel dat zij erbij heeft en dat deelt ze hier.
Ik begrijp TS wel een beetje. Hier heeft het vrij lang geduurd voordat de kinderen bij schoonouders ging logeren, terwijl ze al wel eerder bij mijn ouders logeerde. Maar dat was een besluit van mijn man en mij samen. Het ' gevoel ' zat ook niet goed toen ze kleiner waren. Vooral omdat schoonouders naar hun eigen plezier kijken, en niet naar het welzijn van onze kinderen. Maar gelukkig vond mijn man dat ook. Nu ze ouder zijn, kunnen de kinderen makkelijker aangeven wat ze wel en niet willen en hebben ze al gelogeerd bij mijn schoonouders. Ging trouwens prima, maar ze waren helemaal van het padje na de tijd. Tsjah, dat hadden we ook wel verwacht. En al helemaal niet een weekend zo'n kleintje uit logeren... nee dat wilde ik ( en mijn man ook ) echt niet op die leeftijd.
Hier sluit ik me volledig bij aan! Als ik dit soort topics lees, hoop ik altijd heeeel erg dat ik later schoondochters krijg die mij als oma bij het leven van hun kindjes zullen betrekken. Voor je schoonouders is het toch net zo bijzonder? Het is het kind van hun kind, hoe mooi is dat?!
Dank je Fiorelle, je legt de vinger exact op de zere plek. Ik voel me gepusht en snap niet dat even wachten totdat hij 2,2 of 3 jaar oud is zo ene probleem is. Je leest mijn berichten goed: in principe logeert hij nergens. Toen hij ongeveer 5mnd was is hij een paar keer uit noodzaak bij mijn moeder wezen logeren. Inmiddels is dat al meer dan een jaar geleden. Nogmaals dank, ik schrik van de negatieve reacties die ik eerder heb gekregen.