Dreumes 20 maanden huilt snachts uren

Heb je wel eens geprobeerd of een muziekje ofzo helpt? Wij hebben een babyfoon met van die klassieke deuntjes en onze zoon wordt daar heel rustig van. Ik heb dan het idee dat hij weet dat er nog iets is en dat hij niet alleen is (terwijl ik gewoon in mijn eigen bed lig). Zo ga ik overdag soms ook expres stofzuigen als hij moeite heeft om in slaap te komen zodat hij me nog hoort. Misschien dat zoiets helpt om hem weer in slaap te krijgen?

Vervelend probleem hoor!

 

Lijkt alsof ik mijn eigen verhaal lees. Alleen was hij vanaf de geboorte een gemakkelijke slaper.
Deze fase heeft bij ons zeker een maand geduurd! Precies hetzelfde als bij u alleen begon het vaak ook al met het naar bed brengen.
Bleef ik op de kamer was hij rustig maar slapen ging hij niet doen, hij bleef maar controleren of ik er nog was.
Toeval of niet maar we hebben hem een nachtlamp gegeven die best wel sterk is en sinds toen gaat het weer goed.

Hij had al een nachtlampje, spookje van de ikea
Nu nog eentje waarvan je bijna pijn aan je ogen krijgt als je s'ochtends de kamer binnenloopt maar hij slaapt wel weer stukken beter

 

Bij mijn oudste was rond die leeftijd het nachtlampje de oplossing. Om die reden heeft de jongste die ook nog niet. Heb ik die troef nog achter de hand.

 

Hier ook die fase bijna afgesloten hopelijk

Hier het middagslaapje beperkt tot nog maar 1 uur max. En geen boekjes meer voorlezen tijdens het avond ritueel alleen nog maar 1 boekje met plaatjes wat ze al kent, ze kreeg er nachtmerries van maar ja voor je doorhebt waar die nachtmerries vandaan komen

Nu slaapt ze weer beter en nog maar af en toe een nachtmerrie

 

Misschien ligt het aan het doorbreken van de laatste 4 kiezen? Ik zag de leeftijd van je kindje en dacht meteen daaraan.

 

Ja is een fase, en die heeft hier ruim 2,5 maand geduurd.
Tot slot nog naar de dokter geweest om zeker te zijn dat er niks medisch was en toen hebben we resoluut het roer omgegooid!
Eerder kreeg ze dan midden in de nacht droge luier, drinken ect. Gebeurd allemaal niet meer geen drinken en geen droge luier, we lieten haar gewoon huilen en ging steeds terug en zeiden niet meer als 'sssst tijd om te slapen' als we wegliepen ging ze nog harder huilen. Dit heeft ze een paar nachten volgehouden zo en toen gaf ze op! We gingen steeds na 5-10-15-20-30 min terug om te zeggen sssst tijd om te slapen, haalden haar niet uit haar bedje, legde haar alleen weer neer en weer weglopen. Tijd bijhouden en na 10 min weer hetzelfde.
Kinderen van deze leeftijd hebben een hele sterke biologische klok en worden op een gegeven moment wakker van gewenning, dat moet je dus doorbreken anders blijf je aan de gang.
In bed nemen was ook bij ons geen optie, ik heb het net zolang volgehouden tot ze opgaf. Die techniek toepassen van laten huilen en sssst zeggen heeft ze 1,5 week volgehouden en toen was het goed.
Geen drinken meer midden in de nacht, geen droge luier en niet uit bedje. Dat heeft zijn vruchten nu afgeworpen wij hebben onze nachten weer terug en iedereen slaapt weer heerlijk.
Je moet dat zelf doorbreken want zo went hij aan dit ritme.
Succes! Het is moeilijk maar deze techniek (van Jo frost the nanny ik heb haar boek) werkt pas als je het een week volhoudt pas dan ga he het merken geef niet te snel op. Maar je moet er zelf wat aan doen!

Verder hebben we haar slaaptijden veranderd, ze sliep altijd heel veel.
Nu maak ik haar om 8:15uur wakker, om 11:30uur lunch en om 12:00-15:00uur slapen dan maak ik haar weer wakker. Om 19:30uur naar boven, wassen, pyjama, tandenpoetsen, boekje lezen, naar bedje en dan slaapt ze het klokje rond. Dit werkt prima eerder sliep ze smorengs tot 9:30uur en in de middag tot 16:30uur dat hebben we dus verkort en een nieuw ritme gemaakt en dat werk helemaal top!

 

Rond 1,5 jaar hebben de meeste kinderen debheftigste verlatingsangst en nachtangsten fase.
Wat je ook doet, laat aub je ukkie tijdens deze fase niet alleen achter op zijn kamer, dat lijkt me verschrikkelijk als je je inleest met welke angsten ze kampen in deze ontwikkelingsfase.

Hier hebben alle 3 kinderen deze fase gehad ergens tussen 18 en 23 maanden. We hebben er veel erover gelezen en besloten om ze vertrouwen te geven tegen verlatingsangst.
Ze mochten ten alle tijde bij ons komen liggen, of gingen wij op een matras naast het bedje slapen. Fase heeft ongeveer 1,5 mnd geduurd, en daarna gingen ze gewoon alle drie weer de hele nacht doorslapen in eigen bed.
Ze zijn daarna nooit bang geweest in hun kamer, in het donker, van nachtmerries oid.. Hier heeft het heel erg geholpen om de veiligheid van ouderlijk bed altijd als open deur aan te bieden. Je eigen kamer is de leukste plek ter wereld, maar als je bang of ziek bent, ben je altijd welkom. En daar maken ze misschien 2x per jaar gebruik van..

 

mijn oudste heeft dit heel erg gehad. hij sliep ook vaak bij ons want het was gewoon zielig. Nu slaapt hij samen met zijn zusje en heeft hij het nooit meer en zijn zus heeft het ook nooit omdat ze samen slapen. Bij ons heeft het 1,5 jaar geduurd

 

Ik herken het van onze zoon en onze dochter heeft het nu sinds twee weken zo af en toe ineens. Onze zoon wilde rond die leeftijd ook de deur van zn kamer niet meer dicht en wat later bleek dat hij ook ineens bang van het donker waz ... hij kreeg een lampje op de gang. Merk bij dochter daar nog niets van dus ik hou de deur nog even dicht.

Ik ben er altijd bij gebleven en doe dat nog steeds. Ik wachtte echt tot ze weer sliepen en ging dan pas weer weg. Heb nu het matrasje uit het ledikantje van mn zoon weer erbij gepakt en die ligt onder mn dochters bed. Als ze dan wakksr wordt dan kruip ik daarop en ga naast haar op de grond liggen.

Zo slapen wel allemaal weer het snelste want weglopen terwijl ze nog wakker is, is echt drama en het wordt aldoor maar weer moeilijker om haar weer rustig te krijgen.

Naast me laten slapen in bed is geen optie omdat ik wakker word als ze zich omdraait of beweegt. Denk vanwege angst dat ze eruit valt. Pfff dan ben ik kapot de volgende dag ...