Ik kan er zelf makkelijk over praten, maar begrijp dat het voor veel mensen een schok is als ze iets vragen en dan zo'n antwoord krijgen. Ik heb ook liever dat mensen wel iets simpels zeggen, dan dat ze helemaal niets zeggen. Dan ga ik me pas ongemakkelijk voelen. Ik vind het juist vreselijk als mensen me dan willen knuffelen ofzo. Zeker als je iemand eigenlijk niet zo goed kent. Een hand op je arm heb ik dan liever. Nu ik weer zwanger ben vragen veel mensen die niet weten wat er is gebeurd of het de eerste is. Soms zeg ik dan maar gewoon ja alleen om van die ongemakkelijke situaties te vermijden.
Lieve meiden, dank voor jullie delen van jullie ervaringen. Ik vind het heel waardevol. Ik hoop dat ik deze moeder een beetje kan steunen (en een digi-kneepje voor jullie zelf).
ja wel raar.. wie weet of die mensen het zelf wel aankunnen en genoeg verdriet hebben meegemaakt. Dan wil je het ook af en toe wel kwijt, of die erkenning hebben dat je je kind hebt verloren. Moeten zij dan altijd maar zwijgen? Ts ik vind je reactie goed, ook al ben ik geen moeder die haar kind heeft verloren, maar wel bijna. Ik wordt misselijk van de reacties Ik wist dat het goedkwam, maar nu gaat het toch goed? etc. opmerkingen die sommige mensen maken om het minder erg te maken.