@Mojo: Je darmen zetten door hormonen op en gaan ook anders liggen. Dat kan steken en pijn geven. Ik werd bij mijn zoontje met (volgens mij) 5,5 weken 's nachts wakker met onwijs buikpijn, dacht echt dat het mis was. Waren mijn darmen. Ik heb er nu minder last van (wel dat het opgezet is) dus kan zijn dat het bij 2e minder is ofzo. Het schijnt na 12 weken ook weer wat af te kunnen nemen. Bang dat het misgaat: Hier eigenlijk niet. Wat ik heel raar vind want je moet er serieus rekening mee houden. Maar ben bij mijn zoontje zo verschrikkelijk zenuwachtig geweest en wilde dat nu echt niet. Het scheelt misschien ook dat ik mijn zoontje al heb lopen en dus minder tijd heb om er over na te denken.
@child: Ik heb lange tijd gedacht geen kinderen meer te willen door wat ik tijdens die zwangerschap heb meegemaakt. Ook zijn ik en de papa van mijn dochter niet meer samen. Ik had op 18 weken de hele dag door harde buiken. Baarmoederhals was 1,7 cm. Ik heb alles genomen wat kon, prepar, utrogestan, 2 keer longrijping, tractocile. Ik had nierstenen van het liggen, darmontsteking en zwangerdchapsdiabetes. Na de zwangerschap kreeg ik nog een schildklieraandoening ook. Door al die factoren zouden ze preventief een cerclage willen doen.
Jeetje wat heftig sam!!! Oei dat is idd slordig van mvm.. Ik twijfel nog even verder.. Is eigenlijk een kleine moeite maar ik zal eens bellen of ze t kunnen ophalen dan, dan is het mij prima iig. Dat meebrengen vond ik vorige keer wel handig maar als dat nog op dezelfde dag is als toen wordt t lastig nu. Ik kreeg de vorige zs pas heel laat een buikje, hoop eigenlijk dat het nu wat sneller zal gaan..
Oh ja en bang dat t mis zal gaan ben ik op zich natuurlijk ook wel omdat die kans er natuurlijk altijd is.. Maar het voelt goed dus ik blijf positief, je kunt er toch weinig aan veranderen en ik wil nu al genieten ipv in de zenuwen zitten.
Nee. Tegen alle verwachtingen in heb ik op 38 weken zelf gesmeekt om ingeleid te worden. Ik heb wel geleerd niet alles van zelfsprekend te vinden en daardoor zit de schrik er flink in.
Fijn dat je het herkent. Ik verwijt mezelf nl. dat ik nu minder blij zou zijn met deze zwangerschap omdat ik soms slecht in mijn vel zit en minder angst voor verliezen heb. Terwijl ik weet dat ik heel erg blij ben met zwangerschap en kindje en enorm veel verdriet zou hebben als ik het verlies!
Ja, dat herken ik wel. Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat dat het is. Ik heb nu meer zoiets van ik weet dat ik zwanger kan worden, ik weet dat ik zwanger kan blijven en dat ik een zwangerschap kan uitdragen, want dat is me al eens gelukt (niet dat je er iets aan kunt doen als dat niet lukt!). Ik heb nu gewoon wat meer vertrouwen in mijn lijf denk ik. En verder sta ik er denk ik ook gewoon minder bij stil omdat mijn dagen gevuld zijn met een drukke dreumes. Ik voel nog niet erg veel, daardoor denk ik soms icm bovenstaande gevoelens ook wel eens dat het 'mis' is. (Nu ben ik weer misselijk) Maar meer dan afwachten kunnen we toch niet. En als het mis is kunnen we het niet tegenhouden. Ik hou maar in mijn achterhoofd dat er dan al iets mis is in de aanleg. Ik vind het wel fijn dat ik vroeg een echo krijg (7+5).
Hier ook wel hoor. Ik heb vertrouwen in mijn lijf, sta er eigenlijk niet bij stil dat het mis kan gaan. Als het misgaat zal ik flink balen maar ook gewoon even slikken en weer doorgaan. Ben vrij nuchter en ben al enorm gezegend met een zoon en dochter. We hadden nog 2 cryo's en als die op waren zouden we stoppen. Ik zie dit echt als een cadeau van God. Ik gelovig en heb mijn leven in Gods hand gelegd. Hij weet wat goed voor mij is en zal mij geven wat goed voor mij is. En als dit wonder van ons weggenomen wordt zal Hij daar een reden voor hebben.
Het blijft een spannende tijd. Maar bang? Nee dat ben ik niet ondanks dat ik een maand geleden een miskraam heb gehad bij 6+4. Zou heel blij zijn als ik een echo zie met een kloppend hartje maar ook dat geeft geen garanties voor de rest van het verloop van de zwangerschap. Ook dat heb ik ervaren. Maar kan nu niet m'n hele zwangerschap in angst leven. We zullen van zelf zien hoe het loopt. Ik geniet want ook deze weken komen niet meer terug. Realistisch gezien zullen we niet allemaal overblijven hier. (Wat ik natuurlijk wel hoop) Maar daar kun je toch niet de hele dag druk om maken?!
@ Boris, wat zit er in de kruidvat tas? @ Dansjes, ik zal blij zijn als ik een 7 weken dansje kan doen Ik het vind het tot 6 weken wel spannend, want als ik een mk kreeg dan gebeurde dat tussen week 5 en 6. Ik heb nu ook een beetje een menstruatiegevoel dus ik loop weer 10 x per uur naar de wc @ Sam, welkom en gefeliciteerd @ Hier, vandaag kwamen mn zwager en schoonzus hun dochtertje weer ophalen. Ze hebben ook nog een zoontje, die was niet blijven logeren. Maar die hadden ze dus een shirtje aangetroken met 'ik word grote broer' Schoonzus is dus ook zwanger (ook van de derde haha), nu 6 weken en we schelen maar 9 dagen. Wij hebben het dus vanmiddag ook aan hun verteld over onze zwangerschap. Mijn plannetjes over de manier van vertellen aan mensen valt ook een beetje in de soep. Mijn moeder weet het inmiddels namelijk ook al omdat ze het vrijdag over een zwangerschap had van iemand anders, en ik voel me dan schijnheilig als ik dan niks zeg. En dat vonden we nu dan dus ook bij sz en zwager om nu niks over onze zwangerschap te vertellen. En ja, sz en zwager vinden het dan nu wel een leuk idee om het over een paar weken samen aan schoonouders te vertellen.
Inderdaad, proberen te genieten van deze weken. Bij iedereen bestaat de kans dat het mis kan gaan, en dat gebeurt ook regelmatig. Ik ben er wel wat meer mee bezig dan bij vorige zwangerschap. Omdat ik in week 3 van de cyclus een kijkonderzoek heb gehad, is de kans bij mij nu groter dat het mis kan gaan. Heb afgelopen weekend wel regelmatig steken aan de linkerkant van mijn buik gehad en mijn schouders doet wat pijn, straal wat uit. Kunnen symptomen zijn ban bbz en aangezien ik dit onder zoek heb gehad js die kans aanwezig. Ik ga morgen voor de zekerheid de gyn even bellen. Komend weekend een bruiloft en weekendje Ardennen, dus wil wel even zeker weten dat ik daar met een 'gerust hart' naar toe kan (of het een miskraam wordt weet je nooit, maar wil even zeker weten dat het in mijn baarmoeder zit) We zullen zien!
Tweety, mij is verteld door mijn vk dat klachten, zoals pijn in je schouders etc, van een bbz zich pas uiten rond 8 weken zwangerschap. Dus ik denk dat je nu dan nog niets zou merken als het een bbz is.
Heb een afspraak gemaakt voor de eerste echo voor 27 september, dan ben ik 6+6. 14 oktober intake bij de verloskundige. Zijn er mensen hier die intresse hebben in een geheime Facebook groep?
Is misschien wel handiger via Facebook omdat dat wat makkelijker is in omgang. Foto's plaatsen en reageren...
Springday; oh oke, bedankt voor je antwoord! Erg spannend allemaal, en wil natuurlijk niet dat als ik in de Ardennen zit dat zoiets tot uiting komt... Telefoontje naar gyn kan nooit kwaad denk ik.