Volgens mij heb ik niet het woord verstandelijk gehandicapt gebruikt ... ik heb gezegd ouders/mensen die bewezen niet voor hun kinderen kunnen zorgen. Volgens mij bedoel ik het dan veel breder. Ik weet hoor, dat het nooit zal veranderen, maar dat maakt zoiets niet minder triest en vreselijk voor die kinderen ... maar ja, alles voor het recht van de "ouder" ...
Dit dus. Als ik voor mijn werk (relatiebeheerder bij een grote kraamzorgorganisatie) in zo'n gezin kom, ga ik altijd in overleg met de verloskundige/ JGZ verpleegkundige en we nemen conact op met jeugdzorg, of doen een melding bij het AMK. Als mensen al bekend zijn bij jeugdzorg, zullen ze er niet zomaar "tussendoor glippen" en kun je er vanuit gaan dat er toezicht zal komen. Triest.........helaas ken ik geen succesverhalen dat het na 2 keer wél goed gaat. Verplicht steriliseren is uiteraard niet mogelijk en mi ook niet gewenst, maar je hoopt altijd dat mensen zelf na al die ellende (want natuurlijk houden ze wel van hun kinderen en doet een uithuisplaatsing veel pijn!) wijzer zijn en geen kinderen meer op de wereld zetten. Ik heb op dit moment een cliënt die zwanger is van nr. 7 en waarbij de andere 6 niet thuis mogen/ kunnen wonen. Dan krab ik me ook weleens achter de oren...........
Maar waarom is zoiets dan niet gewenst? Ik bedoel ... al 6 keer bewezen dat ze het niet kan, waarom is het niet gewenst om verplicht te steriliseren om nummer 7 dus te voorkomen? Ik vind dat je in zulke gevallen gewoon in moet kunnen grijpen. Dit is gewoon vervangingsgedrag ... het is verdikkie toch geen pop die ze krijgen??
Tja.. Ik had ook een client die riep: ik ga net zolang door tot we er 1 mogen houden. Alle kinderen hadden een syndroom (genen van haar) , de ene nog verder beperkt dan de andere. Allemaal al uit huis geplaatst. Maar nee, zij moest en zou een kind.. Tja.. Zo moeilijk WSS was elke keer vanaf dag 1 betrokken.
Triest... Volgens mij hebben al die instanties meldplicht. En het komt volgens mij ook voor dat een ongeboren kind al onder toezicht staat oid. Dus dat het direct in gaat wanneer de moeder bevalt of dat het kindje dan al gelijk weg gehaald wordt. Heftig hoor..
In dit specifieke geval zou het misschien wel gewenst zijn ( elk jaar dat ze weeeer zwanger is, sta ik weer met mijn oren te klapperen!)maar wat ik bedoel is dat de grens onmogelijk te bepalen is voor een ander. het is gewoon een hele moeilijke, ethische kwestie.
De eerste vriendin van mijn vriend (dus niet de moeder van zijn dochter) leeft er ook maar op los. Heel verhaal maar kon niet voor haar kind zorgen kind is uit huis geplaatst en woont bij haar ex schoonzus. Dochter is nu 12 jaar en woont hier vanaf haar derde. Met vader heeft ze veel contact maar kan niet voor haar zorgen (ze slaapt en komt daar wel veel) moeder spreekt elke keer af en komt niet opdagen. Nu is dochter 12 en wilt haar moeder niet meer zien. Maar goed daar gaat het nu niet om. Deze vrouw heeft een tweede en derde kind gekregen met verschillende mannen. Alle twee uit huis geplaatst. En nu is ze zwanger van de vierde. Ik vind dit ronduit niet kunnen er is een melding via de verlos gedaan bij jeugdzorg dat ze zwanger is. Ts heel veel sterkte wat een rot situatie
Eens hoor Strijkkraal, maar er zal geen politicus zijn die zn vingers eraan durft te branden. Vraag me überhaupt af of het grondwettelijk mogelijk is.
Ik hoop dat de VK weet dat er 2 kids uit huis zijn geplaatst en doorheeft dat er iets niet klopt/zorgen zijn omtrent opvoedvaardigheden/bieden van veiligheid. Als de VK dit nl niet weet of doorheeft zal ze echt niet zomaar melden. Ik zou t ff checken of iig contact opnemen. BJZ weet nl echt niet of iemand nog een keer zwanger is na een uithuisplaatsing van een (eerder) kind. Zeker als er geen actieve casemanager is in t gezin..
Ik ben het tot zekere hoogte eens, dat sommige mensen, eigenlijk beter zouden moeten weten, dan wel ervan weerhouden zouden moeten worden, om maar kinderen te (blijven) krijgen. Máár (!!) wie gaat dat uiteindelijk bepalen? Wie zou daarover moeten gaan? Niemand die die macht zou moeten/mogen krijgen. En ik denk dat we dat, ook wettelijk niet rond zouden krijgen. Daarentegen, zouden we dat willen uiteindelijk, want daarmee tast je iemand in z'n lichamelijke integriteit aan. Nu betreft het in dit geval het onderwerp kinderen. Een heel erg gevoelige kwestie voor velen van ons, máár, waar eindigt het dan?! Want als die grens eenmaal overtreden word, dan kunnen we er donder op zeggen, dat er nog meer zullen volgen, en dat ons lichaam straks niet meer van ons is, en dat een ander mag/kan bepalen wat er met ons gebeurt. Voor TS... Zover ik weet, doet BJZ in de meeste gevallen, een poging tot de kinderen wel op te laten groeien binnen de familie. Niet het gezin, maar bij andere familieleden, maar zover ik het begrijp, is dat bij jullie niet het geval? Ook lijkt de partner van je zus, duidelijk geen goeie invloed te zijn. Is zij mogelijk van hem emotioneel zo van hem afhankelijk? En zou zij meer openstaan voor hulp wanneer hij niet langer in beeld zou zijn?
Als de kinderen uithuisgeplaatst zijn, dwz onvrijwillig, is er een (gezins)voogd in het gezin. Die hebben dat echt wel in de gaten en anders is er vast een omgangsregeling met de andere kinderen. Groepsbegeleiding/pleeggezin zal dat dan ook opvallen.
Als de andere kinderen uithuis zijn geplaatst dan hebben zij vast een (gezins)voogd. Normaal gesproken zien die de ouders ook nog en dan valt een zwangerschap wel op. Mocht ze hier geen contact mee hebben dan kun je zelf contact leggen met de voogd of AMK om zelf te melden. Verloskundigen e.d. hebben ook een meldplicht maar als zij niets weten van de vorige kinderen staat het niet vast dat ze nu wel een melding doen (wie weet hoe ze zich voordoet bij de verloskundige). Ik wens je veel succes.
Het gaat hier voornamelijk om ouders waarvan al vaststaat (door middel van meerdere kinderen die onder toezicht staan of uit huis geplaatst zijn) dat ze niet goed voor kinderen kunnen zorgen. En dan vind ik dat je wel eens een keer mag beginnen over de knoopjes. Ik ben het ook helemaal eens met Strijkkraal en dat wat je hierboven schrijft is inderdaad het grootste probleem. Niemand in de politiek gaat/durft hier zijn handen aan te branden en dat vind ik erg jammer. In verband met je recht op zelfbeschikking denk ik dus ook niet dat het mogelijk is om de wet te wijzigen.
Dit is dus niet altijd het geval. Ik werk in de jeugdhulpverlening met de doelgroep jonge moeders. Zijn echt situaties waarbij eerste kind uithuis geplaatst is, de moeder geen contact heeft met kind/pleegouders en zelf meerderjarig is en geen hulpverlening meer krijgt/wilt. En dan toch weer zwanger raken. Er is niet altijd (toe) zicht op moeder en evt vervolg zwangerschappen.
Of men nu wel of niet al op de hoogte is van de zwangerschap van je zus......bel zowieso buro jeugdzorg, de vk en zorg ervoor dat ze op hoogte zijn. Uit je zorgen, meer kan je helaas niet doen en dan hopen dat de juiste instanties de juiste beslissing zullen nemen! Sterkte ts!