Hoi meiden, Vandaag zou ik precies 8 weken zwanger zijn, dus gisteren hadden we een eerste afspraak bij de verloskundige. Ze wilde toen ook een echo maken. Eerst uitwendig geprobeerd. Er was niets te zien. Toen inwendig. Na 20 minuten poeren kwam ze tot de conclusie: Een vergrote baarmoeder (ongeveer 8 weken), een vruchtzak en zelfs al wat vruchtwater, maar geen vruchtje. Het zit dus niet goed. We zijn enorm verdrietig en moesten heel veel huilen. Vandaag belde ze daarom nog even op want de informatie daarna kwam niet meer binnen. Ze kwam met 3 opties: We kunnen afwachten tot het vanzelf komt, de miskraam word opgewekt door medicatie, of ik onderga een curettage. Vandaag heb ik al besloten om niet te wachten tot het vanzelf komt. Dit is vooral omdat mijn baarmoeder een grote heeft van 8 weken en dus nog steeds aan het doorgroeien is. Ik krijg al een buikje en vind dit verschrikkelijk als ik niet zwanger blijk te zijn! Mijn lijf denkt nog steeds dat het zwanger is. Mijn borsten zijn gevoelig en ik voel mij ook nog gewoon zwanger, ook al had ik verder weinig kwaaltjes. Het zou kunnen dat het bij 4 weken al mis was gegaan. Dit weet ze niet. Het was echt millimeter-werk zei ze. Het zou kunnen dat er een heel klein vruchtje zit van een week of 6, maar dit kon ze in ieder geval niet vinden. Maar als het bij 4 weken al mis is gegaan, waarom bloed ik dan nog niet? Waarom komt de miskraam niet op gang en denkt mijn lijf nog dat ik zwanger ben, terwijl dat niet zo is? Vrijdag hebben we een afspraak bij de gynaecoloog. Die gaat ons nog wat meer vertellen over de twee mogelijkheden want samen komen we er niet uit. Wat is nou een betere keuze om te doen? Curettage of medicatie? Hebben jullie ervaringen? Het is verder natuurlijk nog heel vers. Maar ik kan de hele dag alleen maar huilen, huilen en huilen... ik wist niet dat het zo heftig zou zijn. Is het normaal dat ik er zo enorm verdrietig onder ben?
Beste Pitahaya, Wat ontzettend naar dat je dit moet mee maken, wat een zwart gat val je in. Ik weet er alles van 2 x MA moeten meemaken. Echt verschrikkelijk dus het is ook niet heel raar dat je heel verdrietig bent en ook heel boos en dat mag. Ik heb voor een curettage gekozen, beide keren. Het moest van mij zsm mn lichaam uit en zonder al te veel pijnlijke bijkomstigheden. Tegenwoordig is het heel veilig om een curettage te laten doen. Laat je goed voorlichten door het ziekenhuis, er zijn 2 soorten curettage, de zuig is het meest veiligst. Paar weken na de curettage even terug gaan naar de gyn en een inwendige echo laten maken, kan je meteen even zien of alles nog gezond is en niet beschadigd. Heel veel succes en sterkte, praat er veel over, heeft mij ontzettend geholpen. Neem de tijd om het te verwerken. Nogmaals heel veel sterkte ik voel met je mee. Lfs Anne
Dank je wel voor je bericht. Ik neig ook een beetje naar een curettage. Maar de verloskundige heeft mij een klein beetje bang gemaakt. Ze zei dat er kans bestaat dat er littekenweefsel achter blijft in de baarmoeder. En kan dit dan negatieve gevolgen hebben voor een eventuele volgende zwangerschap? Ik zie dat jij zwanger bent. Van harte gefeliciteerd! Wat erg dat je twee keer het hebt moeten meemaken. Daar moet ik echt niet aan denken!
Beste Pitahaya, wat ongelooflijk verdrietig voor jullie. Je zou te maken kunnen hebben met iets wat in het engels een 'blighted ovum' heet. Hier kun je er meer over lezen als je wilt: Blighted Ovum - Anembryonic Pregnancy Een 'blighted ovum' is een lege vruchtzak zonder vruchtje. Je lichaam denkt dan wel zwanger te zijn, maar dat is het niet. Ze schatten in dat de oorzaak van ongeveer 50% van de vroege miskramen zo'n 'blighted ovum' is. Een andere oorzaak kan een zogeheten 'mola zwangerschap' zijn. Maar als je verloskundige dat had vermoed, dan had ze dat wel tegen je gezegd, verwacht ik. Heel veel sterkte! Edit: Ik ben vergeten te zeggen... Ik heb zelf 4 miskramen gehad in verschillende stadia, maar ik heb alle 4 afgewacht tot het natuurlijk kwam. Ja, dat is hartstikke zwaar, maar ik heb IVF nodig vanwege schade aan mijn eileiders, dus ik wilde geen risico's meer nemen. Dat is puur voor mij persoonlijk en ik kan me heel goed voorstellen dat iemand voor een curettage kiest, hoewel ik dan eerder voor medicatie zou gaan.
Hallo, ik zit in de zelfde situatie als jij. Ik zou nu ruim 8 weken zijn, maar loop nu dus met een levenloos vruchtje in mijn buik. Ik voel me zwanger en ik heb een buikje. Kan me niet voor stellen dat ik zo ineens een miskraam ga krijgen, mijn lijf heeft het gewoon helemaal niet door. Alles groeit ook nog. Ik heb vandaag de vk gesproken eigenlijk omdat ik het weg wilde, maar zij vertelde me het zelfde als die van jou. Litteken weefsel kan inderdaad een probleem zijn met weer zwanger worden en mogelijk vroeggeboorte maar ik geloof dat de kans maar heel erg klein is. Ook zei ze dat het het beste is als het vanzelf komt. Ik krijg begin volgende week een afspraak (weet nog niet wanneer) als het er dan nog niet moeten we toch wat gaan beslissen. Ik kan je niet helpen, heb zelf geen idee wat te doen, maar je bent niet alleen en ik volg je topic even mee. Ik hoop wel dat je je vlug een beetje beter gaat voelen.
Allereerst: wat naar dat je dit moet meemaken! Ik heb dit recent ook meegemaakt (zie handtekening). Er zat bij mij wel een vruchtje van 6+0 en op het moment van echo was ik bijna 9 weken. Ik voelde me op en top zwanger en ook de vruchtzak is doorgegroeid. ik wilde er ook z.s.m. vanaf en vond de pillen 'eng'. Heb gekozen voor curretage wat me 100% mee is gevallen. Geen pijn, weinig bloedverlies en lichamelijk weer snel hersteld. Ben binnen 3 dagen na constatering MA gecurreteerd en vond dat het fijnste. ik wilde het dode vruchtje snel weg hebben omdat je dan verder kan. Emotioneel is het zwaar maar dat maakt volgens mij niet uit of je pillen of curretage doet. Stel de vragen aan de gyn die je wil stellen (tip: maak een lijstje, ik was zo emotioneel en overdonderd dat ik de helft vergeten was). Ik ben nu 3,5 week verder en hoewel ik ups en downs heb is het overweldigende verdriet weg. ik ben aan het wachten tot mijn cyclus op gang komt en ik weer zwanger kan worden. Ik heb er veel over gepraat met familie, vriendinnen en lotgenoten hier op het forum. Dat helpt echt. Neem de tijd, het is een rouwproces. Heel veel sterkte!
@pita heel veel sterkte meid ik heb gister mijn curretage gehad onwijs zenuwachtig maar wat ben ik blij dat ik nu ''schoon'' ben om 1uur werd ik de operatiekamer ingereden en om 2uur liep ik al richting auto om naar huis te gaan had nog wat krampen maar vandaag echt nergens meer last van nog wel wat licht bloedverlies ik doe het nog wel rustig aan maar als dit zo blijft zoals nu ben ik geneigt de gyn te bellen om te vragen of mijn afspraak eerder te zetten als dat mogelijk is
Wat vreselijk meid! Kan me voorstellen dat jullie ontzettend verdrietig zijn. Ik heb ook zeer recent een MA meegemaakt. Ik heb gekozen voor curettage. Ik wilde het meteen mijn lichaam uit en niet afwachten of opwekken met pillen. Ik was al zo ontzettend verdrietig en het bewust meemaken van de miskraam durfde ik niet aan. Daarnaast een praktische reden: ik zou een week later met een nieuwe baan beginnen. Maar de hoofdreden was toch wel van emotionele aard. Ik wilde het zo snel mogelijk mijn lijf uit. De curettage is me heel erg meegevallen lichamelijk gezien. Ben wel een nachtje in het ziekenhuis gebleven, maar dat had er meer mee te maken dat ik niet zo goed tegen narcose kan en dat in combinatie met alle emoties. Had wel verwacht dat de opluchting na de curettage groter zou zijn. Ik had natuurlijk wel verwacht dat ik verdrietig zou zijn, maar niet dat ik zo heftig overvallen zou worden door mijn emoties. Wat voelde ik me leeg en eenzaam. Nu heb ik nog zo mijn momenten dat ik er heel verdrietig om ben, maar de scherpe kantjes zijn er gelukkig wel van af. Kies waar jij en je partner je goed bij voelen. Er is geen 'goed' of 'fout'. Heel veel sterkte toegewenst!
Hoi pitahaya. Ik ken je nog van het nod topic in juli en kwam dit topic van je tegen. Ik vind het vreselijk dat je dit moet meemaken zeg! Heel veel sterkte met de keuze en de verwerking straks. Neem je tijd! Liefs
Oh wat ontzettend erg voor jullie. Dat verwacht je niet als je buikje mooi mee groeit. Bij mij ging t mis net voor de 6 weken, alles kwam spontaan op gang, en duurde bij elkaar een week. Ik ben ook ontzettend verdrietig geweest, ongeveer 3 weken lang, daarna wou ik zo snel mogelijk weer verder, en verder bij ons was nieuwe icsi behandeling. Ik stelde als doel om opnieuw zwanger te zijn voor de uitgerekende datum, en gelukkig is dat doel gelukt, ik ben nu bijna 10 weken zwanger alweer. Toch denk ik nog dagelijks terug aan de miskraam, het heeft gewoon een ontzettend grote impact gehad. Ik wens jou en je partner heel veel sterkte met het verlies, en het een plekje te geven. Veel sterkte, het is niet niks.
Wat een ontzettend verdrietig nieuws en wat zul je er door overvallen zijn! Helaas heb ik het ook meegemaakt en ik heb vandaag een curettage gehad. Ik weet sinds ruim 2 weken dat het niet goed zat en heb zo al wat tijd gehad om na te denken. Mijn eerste reactie was dat ik het af wilde wachten, maar dat is in de loop van de tweede week gedraaid naar toch een curettage willen. Mij is dat erg meegevallen. Ik vond het wachten op wat komen zou erg zwaar, zeker in combinatie met de angst dat er iets zou gebeuren waar onze 6-jarige dochter bij zou zijn. Nu heb ik haar kunnen vertellen dat ik voor een kleine operatie naar het ziekenhuis moest en is het voor iig geen trauma geworden. Mijn advies aan je is om even de tijd te nemen om alles te laten bezinken en een besluit te nemen. Voor alle 3 de opties zijn denk ik voors en regens te noemen. Doe waar je het beste gevoel bij hebt. Heel veel sterkte de komende tijd!
Wat een ontzettende lieve reacties van jullie! En wat erg dat dit toch zo vaak voorkomt.. We hebben in ieder geval de keuze gemaakt om niet te wachten. Ik heb niet het gevoel dat het spontaan gaat komen. Als het bij 4 weken misschien al is fout gegaan, dan loop ik dus al 4.5 week met een 'verkeerde' zwangerschap. Dan was het vast al gekomen. Gisteren hebben we telefonisch contact gehad met de verloskundige. Zij heeft een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Die afspraak hebben we morgen om 8.50 uur. De gyn gaat ons nog eens vertellen over de verschillende mogelijkheden, ik krijg nogmaals een inwendige echo en dan daarna of medicatie mee of er word een afspraak gemaakt voor een curettage. Verschrikkelijk... maar ik wil hier zo snel mogelijk vanaf. Want ondanks dat groeit mijn buikje gewoon door. Erg naar.
Oh Pitahaya, wat erg om te lezen dat het jou ook overkomen is. Ik zat samen met jou in 'Uitgerekend mei 2015' (las daar vooral mee). Bij mij is het sinds vorige week zondag al foute boel. Sinds die tijd verlies ik bruin, sinds maandag is daar ook rood bloed met stolsels bijgekomen. We weten zeker dat het voorbij is, ik heb ook bijna geen zwangerschapskwalen meer. Zou nu ook op 8 weken zitten. Bij mij is het dus al anderhalve week bezig. Hoewel ik zowel langzamer aan het idee heb kunnen wennen, vind ik het enorm slopend. Elke keer als ik naar de wc ga, word ik er weer mee geconfronteerd. Ik denk dat ik liever had gehad dat het in één keer weg was. Wij krijgen volgende week pas een echo om te kijken hoe het ervoor staat. Ik hoop dat alles dan weg is. Ook nog een medische behandeling... ik weet niet of ik dat trek. Heel veel sterkte voor jou!!
Neeee, dat meen je niet!!! Jemig zeg. Wat erg. Had jij nou wel al een goede echo gehad of niet? En waarom krijg je in hemelsnaam volgende week pas een echo? Mocht je bij dit bloedverlies niet meteen naar de verloskundige komen? Ik hoop dat het bij jou gewoon vanzelf weggaat. Hier hoop ik ook nog steeds spontaan op. Heb net heel boos op mijn buik lopen slaan, maar het komt gewoon niet vanzelf!
Ik had maandag een echo. Daarop was alleen een vruchtzakje te zien met een termijn van 5 weken. Ik had 4 weken geleden voor het eerst een positieve test, dan was ik pas 1 week zwanger. Dat kan nooit natuurlijk. Ik vond het zelf al eng dat ik zo weinig symptomen had. Maar iedereen zei: 'wees blij.' Mijn gevoel zei alleen dat het niet goed was, en dat bleek dus te kloppen. De VK dacht dat ze niet veel verschil kon zien met afgelopen maandag, anders had ik vandaag al een echo gehad. Waarschijnlijk was er dan nog steeds alleen een vruchtzakje te zien en dan hadden we nog geen zekerheid gehad. Daarom moeten we een week wachten. Als het vruchtzakje dan niet gegroeid is, of er zit geen vruchtje in, dan is het foute boel. Maar ik hoop eigenlijk dat ze dan helemaal niets meer zien. Dan kunnen we weer opnieuw beginnen... maar hoe doe je dat?
Sterkte meis..! vervelend dat het zo lang duurt Ik vind dat zelf het moeilijkste.. het accepteren dat je weer op 0 staat en weer daar moet beginnen. Weer de spanning van het wachtbankje en wel of niet ongesteld worden.
Ja, dat vind ik ook vreselijk. En stel dat je weer zwanger raakt... dan die eerste weken! Dat is dubbel spannend. Maar voor mij is het nu ook eerst dat het er uit moet en dan weer wachten op een nieuwe cyclus. Daar komt nog bij dat ik ook nog eens pcos heb, dus mega lange cyclussen.... Zucht, ik heb er gewoon geen 'zin' meer in. Wil gewoon zwanger zijn. Ik was deze keer in 3 maanden zwanger, door lange cyclussen was het de tweede ronde. Ik vind dat al te lang duren. Wil meteen in eerste ronde weer zwanger zijn.
Wat verdrietig! Allereerst veel sterkte gewenst. Wij hebben gekozen voor medicatie, vond ik veel prettiger. In de ochtend 4 tabletten ingebracht en na wat krampen ben ik aan het begin van de avond het vruchtje verloren. Curretage wilde ik liever niet omdat het toch een operatie is en ik het zonder dit soort medisch ingrijpen wilde oplossen. Dat is gelukt. Sterkte!
Ik snap je gevoel / frustratie helemaal. Het is wat ik in mijn eerdere post schreef, die acceptatie is echt heel moeilijk. Was voor mij ook de 1e zwangerschap. Ik ga er voor nu maar van uit dat het waarschijnlijk niet in 1x raak is en dat ik even moet wachten want hoewel je ook de succesverhalen leest (in 1x weer raak) is het vaker zo dat je lichaam even moet herstellen. Nogmaals sterkte!