Ruggenprik werkte niet ondanks goed geplaatst

nou ik moest verdoofd worden via ruggenprik voor een operatie, heb uiteindelijk een half uur gewacht en 2 keer bijgeprikt maar het werkte nog steeds niet.
Daarna ben ik maar onder narcose gebracht. Goed dat je dit plaatst want ik wilde dit nog melden bij de verloskundige , ik zie me al liggen voor een spoed keizersnede of iets en dan voel ik dadelijk alles

 

en bij de tandarts werkte het ook pas na 4 prikken, hij geloofde me niet eens. "Je voelt gewoon de druk", doe normaal man ik voel pijn! Ik greep zelfs naar zijn arm als reactie toen hij bezig was. Werd die nog boos ook, ja hallo ik voel alles toch :/

 

Het zal vast wel in mijn medisch dossier staan neem ik aan? En anders kan ik altijd een 'bewijsje' vragen van de behandelende gyn van toen, het was een gynaecologische ingreep.

 

Goed dat je het zegt ga dit ook navragen hoop dat het niet nodig is bij de tandarts werd ik altijd extra bijverdoofd..Bij het hechten bij de bvalling van mijn oudste voelden ik ook alles hun bij prikken voelden nog alles toen zei ze of ik prik je nog een paar keer of we gaan verder hechten want dat zijn ook prikjes maar dan ben je er zo vanaf..Hechten was erger dan de hele bevalling heb het zonder pijnstilling gedaan maar toen was het nog te doen maar dat hechten leek wel gek te worden.

Mijn vriendin kreeg een spoedkeizersnede baby moeste eruit ze heeft alles gevoeld was echt een hell zei ze en heeft er een trauma aan overgehouden..Het komt niet vaak voor maar ze zouden hier beter op moeten testen bespaard aanstaandr mama's veel leed..

Bedankt voor het delen van je verhaal ga gelijk de vk erna vragen volgende afspraak..En wat een zegen dat je zoontje wel gezond is

 

Wat erg dat hij het lef heeft boos te worden vooral bij een moeder met kinderen die weten heus wel wat pijn inhoud..En dan verdienen ze er dik aan mogen ze ook wat meer inleven

 

Hier ongeveer hetzelfde verhaal alleen kregen ze bij mij de ruggenprik niet gezet, aantal keren misgezet, uiteindelijk ook onder algehele narcose omdat hartje wegviel. Ik heb het er ook nog best moeilijk mee, het gaat zo anders als je van te voren verwacht had. Nu is het ook nog niet zo lang geleden maar ik zie er nu al tegenop als ik ooit weer zwanger mag raken.

 

Het is inderdaad soms heel lastig.
Veel mensen schieten tijdens de sectio in paniek omdat ze iets voelen...dat men dan doorvraagt wat er precies gevoeld wordt alvorens narcose of iets dergelijks toe te passen heeft een reden. Vaak voelen mensen namelijk alleen beweging en druk...dat is normaal...echter kan het voor velen toch zeer beangstigend zijn. Voor de hulpverleners erg belangrijk om daar goed onderscheid in te maken...daarom wordt er doorgevraagd.

Wat betreft het niet werken van de ruggeprik ondanks dat hij goed geplaatst heeft heeft wel een verklaring...tevens het niet werken van een verdoving bi jde tandarts die niet goed werkt.

Ik zal beginnen met de tandarts. Het middel dat de tandarts gebruikt is afhankelijk van de zuurgraad van het weefsel wat betreft werking. Zodra deze is verstoord zal deze minder of niet werken. Ontstoken weefsel is hierdoor vaak erg slecht of niet te verdoven. Dit is heel vaak de oorzaak waardoor het slecht of niet werkt. Andere oorzaken zijn bijvoorbeeld het niet goed plaatsen van de verdoving of het niet lang genoeg wachten voor het inwerken.

Bij de ruggeprik van TS is er naar mijn idee sprake van een epiduraal die is geprikt. De epiduraal kan gewoon goed gewerkt hebben ondanks je gewoon kon plassen en lopen, de epiduraal hoeft hier namelijk niet perse effect op te hebben.
Dus de verdoving voor de bevalling heeft voldoende aan een bepaalde hoeveelheid en sterkte van verdoving.

Als je wil gaan opereren is deze blokkade echter niet genoeg. Je hebt dan twee keuzes. De epiduraal verwijderen en een spinaal prikken (verdoving met ander middel op een andere plek) of de epiduraal ' optoppen'. Ofwel extra verdoving inspuiten door het slangetje wat al in de rug zit.
Welke keuze er gemaakt wordt hiervoor hangt af van de mate van spoed en de voorkeur van de anesthesioloog (en de verwachting of iemand moeilijk te prikken is)

Voor het optoppen van de epiduraal kun je verschillende middelen gebruiken. Het optoppen doen sommigen niet graag omdat je hier toch iets langer geduld voor moet hebben. Het duurt langer voordat je een goed blok hebt dan dat je een spinaal prikt. Een ander nadeel is dat als je eenmaal extra medicatie hebt ingespoten je optie tot een spinaal vervliegt. Je hebt namelijk te maken met een maximale dosis die je kunt geven. Als het blok niet tijdig voldoende werkt zul je dus over moeten gaan op narcose.
In sommige ziekenhuizen prikken ze altijd een spinaal ipv de epiduraal die er al zit...in andere toppen de altijd de epiduraal op. Het is puur een kwestie van voorkeur.

Wat ik je zou aanraden bij angst voor een volgende bevalling die mogelijk een keizersnede zou worden is afspreken de anesthesioloog te spreken zodat deze je kan uitleggen wat er aan de hand was. Ik vermoed dat het probleem het optoppen is geweest...dan kun je altijd afspreken dat je bij een sectio een spinaal wil hebben. Echter kan ik me de keuze voorstellen om de epiduraal te gebruiken bij iemand met persdrang...dan is het prikken van een spinaal gewoon heel erg moeilijk...dan heb je de epiduraal eruit en kun je deze ook niet meer gebruiken...enige optie is dan ook narcose. (epiduraal moet eruit voor het kunnen prikken van een spinaal omdat deze fysiek in de weg zit).

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat ik bedoel want momenteel is het nogal warrig in mn hoofd, mn excuses

 

Helaas kunnen ze niet 100% zeker weten of de epiduraal en spinaal goed zitten...het enige wat je dat kan vertellen is het feit dat hij werkt. Als hij niet werkt wil het niet zeggen dat er een verwijtbare fout is gemaakt...het is een risico van de techniek.

De adrenaline houd gelukkig de lokale verdoving niet tegen.

Het zwart op wit vragen van het bijzijn van je man zou ik persoonlijk niet doen. Als het personeel dit niet wil hebben heeft het namelijk een reden. Er is personeel voor het kind en voor jou. Als er iets met 1 van jullie aan de hand is wat de volledige aandacht van het personeel vereist kun je daar geen partner bij gebruiken...daar is simpelweg geen tijd voor. Vaak laten ze het wel toe als er geen problemen worden verwacht bij het kind en de moeder. Of als men zeker weet dat het kind het niet zal overleven ivm de verwerking.
Vergeet niet dat het voor de partner enorm traumatiserend is als het niet goed gaat en er opeens heel hard gewerkt moet worden om moeder en/of kind stabiel te krijgen. Zeker aangezien er niemand is om hem bij te staan om dat moment. Soms moet je nou eenmaal de poten uit je lijf rennen...en dan kun je de partner niet gebruiken..dat vertraagd enorm. Het hoeft ook niet eens ' mis' te gaan om traumatiserend voor de partner te zijn.

Wat je trouwens wel regelmatig ziet bij vrouwen die lang weeen hebben opgevangen is dat ze het duwen en trekken wat ze voelen ook automatisch gaan ' wegpuffen'. Als je dan bespreekt wat ze nou eigenlijk voelen kan men opeens ermee stoppen...je zit dan mentaal zo nog in een soort van modus om met heftige pijn om te gaan.

 

Ben je op de operatiekamer nog een keer geprikt in je rug? Dat haalde ik namelijk niet uit je verhaal...indien dat niet zo is dan heb je alleen een epiduraal gehad. Het is echt weer een nieuwe prik zeg maar.

 

Ik heb ook net meegemaakt dat de ruggenprik tot drie maal toe niet werkte.

Had 17 september een geplande keizersnede, en na drie keer prikken kon ik nog steeds m'n benen bewegen en voelde ik ook de prik- en warm/koud test. De controleprikjes deden echt pijn.
De anesthesist begreep er niets van. Bij 2 van de 3 prikken was hij 100% zeker dat hij ze goed had geplaatst. Mijn zoontje is uiteindelijk onder algehele narcose gehaald. En gelukkig is verder alles goed gegaan. Maar ook bij de narcose hebben ze behoorlijk wat middel moeten gebruiken om mij goed onder zeil te houden...
Hoop dat dat goed in mijn dossier komt te staan met het oog op evt volgende operaties.

Het gekke is dat ik vorig jaar (verwijderen van poliepen) en in 2009 (spoedkeizersnede) beide keren ook een ruggenprik heb gehad... die zaten in één keer goed en werkten snel.

Daarom was ik extra verbaasd dat het dit keer zo is verlopen.

 

Helaas hier nog iemand met dezelfde ervaring. Mijn eerste keizersnede verliep prima en vond het dan ook niet erg toen bij mijn tweede zwangerschap de ontsluiting niet vorderde en het een keizersnede werd. Na het zetten van de ruggenprik raakten mijn benen niet meteen gevoelloos, wat ik bij de eerste keizersnede wel meteen had. Dat vond ik al vreemd en ook bij controle warm/koud op de buik kon ik voelen, dus werd het bed gekanteld in de hoop dat de verdoving meer 'omhoog' zou lopen. Nogmaals werd het gevoel in mijn buik gecontroleerd en nog steeds kon ik deels dingen voelen. Het tijdsbesef ben ik wat kwijt, maar het volgende moment had ik pijn, helse pijn. Ze waren dus begonnen met de keizersnede en de ruggenprik werkte dus duidelijk niet. Ze hebben van alles ingespoten/bijgespoten wat kon, maar het hielp allemaal niets! Heb het woord algehele narcose nog horen vallen, maar zover is het niet gekomen. Mijn zoontje is alsnog met een pomp en naar mijn idee het volledige aanwezige ok-personeel drukkende op mijn buik, geboren. Toen eenmaal de navelstreng was afgeklemd, kon het 'zware' spul het infuus in, zodat ik het einde van het hechten niet meer voelde. Erg traumatisch dus.
Nu weet ik niet hoe het bij een volgende keizersnede zou gaan, want ten eerste durf ik het absoluut niet nog een keer aan en de gynaecoloog heeft mijn sterk afgeraden om ooit nog zwanger te worden, vanwege verklevingen van de eerste keizersnede en omdat ik ditmaal een wondontsteking heb gehad, zal het er nu waarschijnlijk nog veel erger aan toe zijn daarbinnen.
Heb na de tijd nog wel een gesprek in het ziekenhuis gehad en is mijn uitgelegd wat er allemaal gebeurd is en wat er geprobeerd is. Het kwam er eigenlijk op neer.......kan gebeuren, u heeft gewoon dikke pech gehad.:x
Heb het nog steeds niet een plekje kunnen geven en merk nu de allereerste verjaardag van mijn zoontje dichterbij komt het me weer meer bezighoud. Die dag zal ik ongetwijfeld de bevalling herbeleven en daar wil ik echt niet aan denken.

 

Tjonge wat heftig Enjoy!! Wat een traumatische ervaring moet dat indd geweest zijn voor je!

Maar wat gek dat ze bij jou gewoon zijn begonnen dan!! Heel raar! Waarom hebben ze geen algehele narcose voorgesteld dan???

Bij mij deden ze de controletesten gewoon steeds weer opnieuw voordat ze echt gingen beginnen met snijden. En omdat ik aangaf dat de controleprikjes pijn deden en ik liet zien dat ik mijn benen nog steeds kon bewegen, gingen ze niet verder. En ze hebben uiteindelijk samen met mij besloten om me onder algehele narcose te brengen.

Nou sterkte met het verwerken ervan! Is niet niks!!

 

Hier vorige week een keizersnee gehad op de 17de.
Ruggenprik leek zijn werk te doen, voelde de kou test op mijn buik niet, de eerste snee ook niet. Maar het scheuren van mijn buik dus wel! Mijn hemel, wat een pijn. Gaf het aan, kreeg via infuus wat ingespoten en ze gingen weer verder. Ook dat voelde ik en raakte in paniek. Toen werd besloten om mij onder narcose te brengen, wat was ik blij.
Heb er echt geen moeite mee dat ik alles gemist heb van de keizersnee, maar moet er niet te lang over nadenken dat het zo'n pijn deed.
Heb de eerste dagen ook niet naar de wond durven kijken, ivm de herinnering.

Over 5 weken heb ik nacontrole, ben benieuwd of de arts een verklaring er voor heeft.

 

Hier ben ik nou zo bang voor. Ik krijg hoogstwaarschijnlijk ook een geplande keizersnede ivm placenta praevia. Maar heb bij mn eerste bevalling een ruggenprik gekregen die niet goed werkte. Weeen kwamen er dwars doorheen (alleen het opklimmen van de wee voelde ik minder) Ze hadden hem op het hoogst gezet wat het hartje van de baby aankon. Maar helaas bleef het heftig qua pijn. Wel zat ik aan een dubbele dosis infuus met weeenopwekkers.
Daarnaast werkte een verdoving niet goed bij de tandarts. Ik dacht dat ik niks zou voelen en toen schoot de pijn ineens erin. Dus angst voor het voelen van pijn ondanks verdoving, is heel groot bij mij. Ik vertrouw verdovingen niet meer.

Dus wil aan de ene kant een natuurlijke keizersnede,maar aan de andere kant durf ik het niet en wil ik gewoon helemaal onder zeil. Maar dan mis je de geboorte weer.

 

Begrijp ook nog steeds niet waarom ze dan zijn begonnen, maar tijdens het nagesprek (had namelijk een klacht ingediend) werd mij verteld dat ik pas aangaf pijn te voelen toen de snee al gezet was. Heb toen best een goed gesprek gehad en werden mij dingen wel duidelijk, maar ik ben nooit zo goed in meteen reageren en denk er altijd lang nog over na. Dus heb nog geen compleet antwoord op de vraag waarom, maar wil het gewoon laten rusten nu.
Ik lees inderdaad dat iedereen die helaas in deze situatie heeft gezeten, onder algehele narcose word gebracht. Ze hebben het wel geroepen, maar niet gedaan. Weet dat er met algehele narcose wel complicaties op kunnen treden, is mij ook verteld tijdens het gesprek (en werk zelf in de zorg, dus redelijke kennis), maar dat risico had ik liever gelopen dan zo te moeten bevallen.
Gelukkig heb ik twee gezonde kinderen en hoef ik nooit meer te bevallen, maar alle medische afspraken, hoe simpel soms ook, bezorgen mij veel wantrouwen. Zal met de tijd wel weer terugkomen.

 

Hier hebben ze tegen mijn man verteld, dat ze max 1 keer extra verdoving bij kunnen geven om nog onder narcose te kunnen. Heb je 2 keer bij gehad en ze brengen je onder narcose, dan kan je hart er mee stoppen. Wellicht hebben ze het bij jou toen 2x geprobeerd? En was er dus geen weg meer terug.....