Klopt, de school denkt het en mijn reactie is meer algemeen bedoeld. Ik word er een beetje kriegel van dat tegenwoordig ieder kind een stempel moet hebben. Jantje huilt gauw, Pietje is erg druk, Jolanda wiebelt op haar stoel en Puk loopt steeds weg, Dirk is erg brutaal en Maaike kan niet samenwerken. Als de school jouw zoon er echt van 'verdenkt' zouden ze je hulp moeten bieden bij het zoeken naar een plek waar hij getest kan worden en dwn nog is de vraag of en hoe de school daar vervolgens mee om gaat, dat zou ik dan eerst wel willen weten voordat je zo'n (dure) test laat afnemen!
dus misschien heeft jouw zoon ook zoiets van een ervaringstekort van oneerlijke toestanden?omdat hij thuis en sportschool etc geen problemen heeft? waar alles waarschijnlijk veel eerlijker gaat?
Dat vind ik helemaal niet gek gedacht. Toen school vorige week opperde dat hij misschien hoogbegaafd is, hebben we daar direct onze vraagtekens bij gezet. Wel is duidelijk dat hij sturing nodig heeft. Ook is het zo dat hij door zijn manier van reageren last heeft van één jongetje, dat hem probeert uit te lokken. Hij haalt echt het bloed onder zijn nagels vandaan door bijvoorbeeld bij elke beweging die zl maakt 'ieuw' te roepen. Of zl een duw te geven en dan naar de juf te roepen dat hij geduwd werd door zl (zelf gezien: verbijsterend!). Mijn zoon gaat graag naar school, vindt leren erg leuk en heeft ook veel vriendjes, maar ik merk nu wel dat de lol er een beetje afgaat doordat hij zo vaak issues heeft. Hij voelt zich daar vervelend bij en ik wil voorkomen dat hij straks geen zin meer heeft in school.
Mijn (hb) dochter heeft ook erg last van faalangst. Wil dingen niet doen als ze denkt dat ze het niet kan. Haar werk vind ze te moeilijk, te saai of te makkelijk, het is niet vaak goed naar haar zin. Daarbij is ze ook erg perfectionistisch, en als er een stippeltje verkeerd gaat op haar tekening kan dat resulteren in een huilbui onder de tafel. Ook heeft ze een heel sterke drang naar autonomie, wat op school vaak lastig is. Ze kan ontzettend koppig zijn.
faalangst is dat het kind die ervaring vermijdt. en om het gevoel te kunnen vermijden durft geen risico's meer en het kan ook heel erg verspreiden totdat het kind op een gegeven moment echt niks meer wil doen behalve die dingen die hij al heel goed kan.(zoontje tekende vorig jaar op school steeds dezelfde ding, met heel klein variatie; omdat dat ooit een succes tekening was) hier is mijn prachtige schilderij weer!
Mja of hij hoogbegaafd is of niet doet er niet toe als er niks aan de hand is. Als er wel wat aan de hand is is het soms wel handig om te weten. Want hokjesgeest of niet... Eenmaal ervaring met hoogbegaafd pik je een redelijk deel van de kinderen zo op de eerste indruk uit. Dus leuk of niet... Het is een soort van hokje. Maar gelukkig wel een heel breed hokje want je hebt net zo veel variatie in hb-kinderen als in niet-hb-kinderen. Maar je herkent ze vaak doordat ze niet alleen sneller denken maar vooral VERDER.. Vandaag een bruin kippeei bij het ontbijt en morgen een witte... Meeste kinderen zullen er geen seconde over na denken en eten hun ei. Hb-kinderen valt het meestal wel op dat het ei de ene keer een andere kleur heeft dan de andere keer en vraagt zich dan af hoe dat komt. Het is geen ziekte of straf.. Maar soms net even anders. Hier net als tamio... Faalangst, perfectionistisch, denkt veel, leest graag. Verder is ze zich heel bewust van oorzaak en gevolg. (Bijv, ze snoept uit eigen beweging niet te veel want dat is niet gezond, sport graag want dat is leuk en bovendien gezond, kiest vaak voor gezond broodbeleg, drinkt niet uit andermans glas ivm bacterieen, kan 6 stappen vooruit bedenken als ze iets doet wat de reacties van andere mensen zijn, feilloos gevoel voor oprechtheid (en dus ook voor mensen die niet oprecht zijn)en eerlijkheid. Verbaal heel sterk dus ben jij niet eerlijk.. Krijg je hem terug ook. Kan goed overweg met iedereen maar echte vriendinnen zijn moeilijk te vinden. De 2 die ze heeft lopen allebei ook ver voor op hun klasgenoten. Ruzie maakt ze zelden tot nooit want dat is maar stom. Maar als iemand dr steeds loopt te klieren laat ze het heel lang gebeuren en op een dag doet ze 1x wT terug en dan is het klaar ook. Kan heel lang sudderen met thuis dus een heel sip kind want waarom iemand uit zichzelf steeds ruzie zoekt of gemeen doet snapt ze niet zo. Langer evrhaal dan gepland.. Hoop dat je er wat aan hebt... En wil je vooral op het hart drukken dat een hoog iq-cijfer geen oplossing is en ook niet perse de oorzaak van alle problemen die er eventueel spelen
Ze is 6,5 nu. Ze heeft nog veel meer problemen gehad. In de kleuterklas had ze echt een schurft hekel aan school, (nog gaat ze niet graag hoor, ze heeft een hekel aan dingen moeten en op school moet je nu eenmaal dingen). Ik moest haar letterlijk naar school slepen en als ze los schoot rende ze weer terug naar huis. Ze is toen ook depressief geweest. Ze voelde zich niet begrepen en anders dan de rest (dat laatste had ze heel sterk). Ze is toen na groep 1 naar groep 3 van het voltijds hb onderwijs gegaan en zit nu in groep 4. Het verloopt nog niet vlekkeloos maar deze laatste genoemde problemen zijn grotendeels wel opgelost.
Het enige wat ik wil, is mijn zoon op de juiste manier begeleiden en hem daarbij zelfverzekerder maken. Hij denkt inderdaad vele stappen verder dan veel van zijn klasgenoten en dat stuit weer op onbegrip. Vaak denk ik ook dat dat te maken heeft met de dingen die hij in zijn jonge leventje al heeft meegemaakt, waardoor hij misschien iets 'ontwikkelder' is. Hij zoekt vooral uitdaging op school, vooral rekenen is echt zijn ding. Maar hij is ook bang om fouten te maken. Ik ben zelf Neerlandicus en hoor dat hij een veel hoger leesniveau heeft dan dat waarin hij op school zit. Kennelijk komt dat er daar toch minder uit, ook al zit hij op een hoger niveau dan zijn klasgenoten. Ook het constant wisselen van leerkrachten is voor hem lastig, maar volgens mij geldt dat voor alle kinderen in zijn klas. Het is ook nogal wat om steeds een ander voor je te hebben staan, met weer andere regels. Ik probeer te ontdekken hoe ik hem kan leren om op een andere manier te reageren en hem te leren om niet meer bang te zijn om fouten te maken. Vorig jaar is dat redelijk gegaan, maar door alle onzekerheden op school is hij dat besef nu echt helemaal kwijtgeraakt.
Ik heb mijn dochter een abonnement op rekentuin en taalzee gegeven. Ze wilde al heel lang squla eigenlijk. Een vriendin raadde dit aan dit vond ze ook leuk en is veel goedkoper. In eerste instantie was ik er niet zo voor omdat ze al voor loopt maar ze wilde het zo graag dat ik het haar toch heb gegeven. Maar het leuke hiervan blijkt, het is adaptief en de computer stelt het zo in dat ze ongeveer 25% fouten maakt. Nou ze zat dus gisteren bijna te huilen achter de IPad, maar blijft het spelen want ze vind het wel erg leuk. Het blijkt dus op een andere manier leerzaam dan ik had gedacht Verder weet ik ook niet hoe we met die faalangst om kunnen gaan. Daar ben ik dus ook zoekende naar.
Mja wij kregen ooit als tip dat er maar 1 manier is om van faalangst af te komen. Namelijk, leren dat fouten maken niet erg is. (Met als risico dat je kind daarna denkt dat het zn best niet hoeft te doen omdat een fout maken helemaaaaaaal niet erg is!) En daar zelf ook het goede voorbeeld in geven. (En dus zelf fouten maken zodat ze ziet dat anderen OOK weleens fouten maken en dat dan de wereld ook al niet vergaat.) Dus dat ze altijd 25% fout heeft... Is heel goed Tenzij ze daardoor meteen de handdoek in de ring zou gooien natuurlijk.. Maar toch. Hier trouwens ook een fanatiek lezer. En ze kan beduidend beter lezen dan wat ze op school qua avi-niveau hebben getoetst. Op school moet ze ehcter "op niveau" lezen. Thuis doen we daar niet aan. Haar favoriete boek is een geschiedenisboek voor middelbare scholieren bijvoorbeeld. (Je kunt mij niet wijsmaken dat dat niveau groep 6... Maar ze vindt het geweldig en heeft geen seconde meoite met lezen. Dus van mij mag ze )
Goh, dat is goed! Het leert ze op deze manier ook andere dingen. Ik zou zo graag zien dat hij wat losser in het leven gaat staan, zich minder druk maakt over fouten maken en zich minder van anderen aantrekt. Ik weet, het is een leerproces, maar ik wil hem daar zo goed mogelijk in begeleiden. Hopelijk kan de school hem ook een beetje helpen, maar dat is helaas tot nu toe tegengevallen.
oplossing is het kindje rijker maken aan faalervaringen(heel zielig) in een veilige omgeving. we zijn er mee bezig. werkt super!maar je moet wel met een psycholoog/begaafdheids deskundige eerst spreken. we worden goed begeleid.
Hier had onze dochter (nu 4,5) vorig jaar dezelfde feedback van haar juf: erg perfectionistisch, tot op het punt dat de juf fouten uitlokte om te tonen dat dat niet erg is... Ze zit nu in de 2e kleuterklas en kan alle letters lezen (sinds een jaar) en maakt zelf sommetjes. Heb het na lang twijfelen aangehaald bij de schooldirectrice (zelf kleuterjuf geweest). Ze gingen het bekijken met oa ook de schoolpedagoge. Ze keek wat verwonderd toen ik het zei - ze heeft wel eens voor dat kindjes van de 3e kleuterklas interesse tonen in cijfers & letters, maar de 2e heeft ze geen ervaring mee. Eerlijk gezegd weet ik ook niet goed wat ik wil bekomen. Voorlopig amuseert ze zich nog in de klas, maar of nog 2 jaar kleuteren (dit schooljaar inbegrepen) haar kan blijven boeien weet ik niet, maar om haar langs de andere kant uit haar vertrouwde groep klasgenootjes te halen? Edit: onze dochter is niet getest op HB en ik beweer het ook niet, maar ik zie wel dat ze erg snel oppikt en ik vind het wat sneu voor haar om te zien dat ze over de kleuren van de regenboog leert op school terwijl ze thuis papieren vol schrijft met letters. (ze leest letters, maar nog geen woorden)
faalangst is niet dat je het erg vindt om fouten te maken. alle kinderen hebben daar verdriet over, sommige kinderen kunnen enorm overstuur raken, wanneer iets niet lukt zoals ze het willen. zeker 5- 6 jarigen. wanneer het kind weigert te proberen en van alles daarover zegt om het niet uit te proberen. en in geheim dus wel met veel plezier helemaal goed kunnen. het komt omdat zij dan denken 'als ik deze moeilijke ding doe dan weet iedereen dat ik dat kan en ze geven mij nog moeilijkere dingen om te doen wat misschien niet gaat lukken.' zoontje kan zo mooi een vriendin troosten door te vertellen dat fouten maken eenmaal bij het leren hoort, dat je op deze manier je zelf verder kunt ontwikkelen, probeer maar eens kijk hoe het gaat, en oefenen baart kunst... wanneer een tekening nergens op lijkt zegt hij dan ook heel mooi dat het om een fantasie beeld gaat of dat het kunst is en vrije tekening enzovoort. hij snapt het dus maar het helpt hem niet om over zijn angst heen te kunnen komen zonder hulp. hij heeft waarschijnlijk ooit dat gevoel gehad en daarmee overweldigd geraakt. en daarom is hij bang dat hij het weer kan krijgen, daarom doet hij dus van alles om dat gevoel te vermijden(nu dus veel minder dan voor de zomer vakantie)
je ziet mijn zoon nooit fouten maken. hij loopt zo ver met school spullen en met andere zaken. maar hij krijgt dus dingen die je echt niet zo makkelijk kunt zien als je met je handen het probeert te maken. daarin is hij zich ook aangepast, hij kent het opdrachtenboekje na 3 dagen uit het hoofd met pagina nummers. tja. steeds dus wisselen van speelletje net iets dat hem niet makkelijk gaat lukken. heel vermoeiend ook voor mij. en ik weet dat hij nog steeds in zijn comfort zone zit, want buikpijn is het signaal waar ik moet opletten van de psychologe. eind november gaat het zo opgebouwd zijn dat hij dan een klein beetje buiten zijn comfort zone moet gaan. maar het gaat dus goed onder de omstandigheden. volgens de psychologe gaat hij zijn levenlang dankbaar zijn, een baat bij hebben dat ik dit deed hoe erg het allemaal nu lijkt.
Onze zoon is waarschijnlijk ook hoogbegaafd of heeft een ontwikkelingsvoorsprong. Van kleins af aan eigenlijk altijd heel slim,het viel ons niet echt op,anderen zeiden het wel vaak,tot onze dochter dus 3 werd en ik dacht "wat is ze dom" Ons zoontje kon toen hij net zo oud was al veeeel meer. Groep 3 ging alles goed,hij zei alleen wel dat het zo saai was en makkelijk maar ik dacht dat hij gewoon een beetje opschepte. Eind groep 3 bleek hij na de cito op het niveau van groep 5/6 te zitten en toen pas viel het kwartje. juf raadde ons aan om hem toch eens te laten testen. Ik voel me zooo dom achteraf. Over 2 weken krijgt hij een capaciteitentest/diagnostisch onderzoek. Heb een verwijsbrief van de huisarts gekregen waardoor iets meer dan de helft vergoed wordt. Ik heb hier ook een ander topic geopend laatst over dat hij misschien hoogbegaafd is. succes!
@mamamadelon: waarom zou je je dom moeten voelen? Het is je eerste kind en je gaat mee in hoe hij groeit. De maatstaf is je eigen kind... Niet de rest van de wereld Wij vonden ons kind ook doodnormaal en anderen eerder dom dan dat we haar zo extreem slim vonden. Stiekem is ze toch beduidend slimmer dan meeste van haar klasgenootjes. wij dachten zelfs dat het echt aan de wereld lag... Gemiddeld genomen ligt het iq en de schoolresultaten in onze stad ruim onder het landelijk gemiddelde... Dus dan ben je toch niet heel afwijkend als je net wat slimmer bent? Inmiddels zijn we die illusie armer... Maar voor oms blijft ze gewoon normaal. Sorry medestadsbewoners! Sorry buren!
Interessant topic! Ik heb toevallig volgende week een gesprek met de juf, omdat ik met mijn dochter tegen hetzelfde soort issues aanloop als hier beschreven. Denk in niet aan HB, maar dat dochter een ontwikkelingsvoorsprong heeft is duidelijk.... Ze is net 5 en kan al redelijk goed lezen (avi start) en begint nu steeds meer interesse in rekenen te krijgen. Ze zoekt thuis constant uitdaging. Omdat dochter sociaal gezien nog wel iets te halen had (gevoelig, over zich heen laten lopen...) en ze het heel erg naar haar zin had op school hebben we er vorig jaar niets mee gedaan. Ze heeft deze zomer sociaal gezien echter een super spurt gemaakt. En nu.... de eerste 2 weken op school waren leuk, maar sindsdien komt ze iedere dag uit school met het verhaal dat het "saai" en "simpel" is. Ze leren nu bijv. de letter "b" en van groot naar klein en andersom. Tsja, ik begrijp dat dat voor haar niet echt uitdaging biedt.... Ik denk dat ze in de klas ook onderpresteert. Zo weet haar juf bijv. niet dat ze al kan lezen, ze vertelde vorige week dat dochter interesse in letters krijgt Dochter en een aantal moeders stond er naast dus wilder er op dat moment niet op in gaan. Weet ook even niet zo goed hoe ik het gesprek met de juf moet aanpakken, (ervarings)tips zijn dus welkom!!
Lag echt helemaal dubbel toen ik dit las.... Dochter vroeg zich een paar maanden geleden ook af hoe het komt dat er bruine en witte kippen eieren zijn.... Nou daar hadden papa en mama toch echt Google even voor nodig