Het verwijderen/pellen van mijn keelamandelen 3,5 week geleden, vervolgens eenvnabloeding na 9 dagen eroverheen en weer opnieuw geopereerd worden om dicht te laten branden nadat dit eerst met een zgn verdovingsspray is gedaan buiten de ok waarbij ik door de grond ging, had drie dagen daarna nog spierpijn vh kokhalzen...dat hielp vervolgens niet en dus toch weet terug naar de ok om opnieuw onder narcose de boel dicht te branden...en dan ben je weer terug bij af en begint de hele ellende van napijn en amper jets kunnen eten en drinken opnieuw! Sorry het zit allemaal nog vers in het geheugen en t was de ergste pijn ever! Zelfs erger dan mijn horrorbevalling van mijn jongste...
Zwaar gekneusde heup.. Heb mijn rug al gebroken gehad maar dat doet niet zoveel pijn als de heup kneuzen..
Mijn voetoperatie (bot verwijderd). Pijnlijker dan m'n keizersnede met complicaties. Heb echt geroepen dat ze hem moesten amputeren. Heb onwijs veel morfine gekregen en gebruikt. En veel langer in het ziekenhuis gelegen dan gepland. Heb een hoge pijngrens. De arts zei: dat zijn de ergste.. Die onderschatten de pijn.
- Gordelroos over me hele buik en rug als kind. Ijlde van de pijn! - ontsteking in schouder, maanden niet van kunnen slapen/tillen/trekken/reiken. - Teen die omklapte/brak tijdens rennen en tegelijk teennagel uit nagelbed klapte. Weken geen schoen kunnen dragen, of op mijn voet kunnen staan. - Vinger tussen de deur tot dat die bijna dicht was, heel lang last van gehad, vingertop staat nu nog scheef er van.
Turbo bevalling met inleiding was nie fijn. Door mijn enkel gaan tijdens het skeeleren en mijn onderbeen verbrijzelen. En mijn maagbandje...
Fysiek het pijnlijkste ooit? Een balloncathether ingeplaatst krijgen terwijl hij niet nodig was (ook nog, had al 4 cm ontsluiting) Ik schoot tegen het plafond aan, dit wil ik nooit meer meemaken!
toch echt "gewoon" mijn helse bevalling. is de enige keer dat ik heb overgegeven van de pijn, dus dat is voortaan mijn graadmeter
- urineweginfectie, je weet niet hoe je moet zitten, lopen of staan. - hsg onderzoek au! Er word vacuüm gezogen op je baarmoeder en je eileiders worden doorgespoeld. Dit vond ik 10x erger dan de hele mmm, operaties en punctie bij elkaar.
Schiet mij er nog een te binnen. Moest een kies laten rekken die niet meer te redden was. Kreeg er helaas de complicatie 'dry socket' bij (het bloedstolsel dat het gat hoort af te dichten was foetsie, je keek recht op het kaakbot) Bijna een week zowat zitten janken als een klein kind ondanks een vracht aan pijnstillers.
Gek genoeg kan ik mij de pijn van de bevalling niet meer herinneren en heb ik juist de herinnering dat het wel mee viel qua pijn. Mijn voortanden zijn heel klein en om cosmetische redenen heb ik toen porseleinen "plaatjes" laten plaatsen over mijn originele tanden. Om dit vast te kunnen zetten moesten ze de tanden gelijk maken én het glazuur eraf slijpen. Het slijpen zelf deed als onwijs veel pijn, toen daarna bleek dat 1 van de porseleinen plaatjes niet goed was heb ik een week met tanden rond gelopen zonder glazuur! Erg pijnlijk.
Kraamvrouwenkoorts. Mijn organen waren allemaal al aan het ontsteken. De laatste fase zeg maar voordat het gedaan was met je. Wat heb ik een pijn gehad zeg! Ik hoopte maar dat ik snel doodging! Ik smeekte ook om een spuitje ik had heel veel pijn en was aan het hallucioneren. Vreselijk!
Nou echt herinneren hóe de pijn was kan ik ook niet meer, weet alleen dát het erg pijnlijk was. En de eerste en tweede keer viel hier inderdaad ook echt mee qua pijn vergeleken met de derde bevalling! Wat een drama was dat.
Ik hoor heel vaak dat een 3e bevalling (vaak) pijnlijker is, gek.. mijn herinnering van de bevalling is peace of cake. Waarschijnlijk dacht ik er op dat moment anders over
Bij mij werden ze gewoon iedere keer sneller. Qua tijd herinner ik het me nog goed: 5 uur - 3 uur - 2 uur. En hoe sneller, hoe intenser de pijn...
de longrijpingsprik van mijn tweeling die een spier/zenuw raakte, ik heb er nog vaak last van. Ik heb er meerdere gehad en die deden geen pijn, alleen deze. Overigens heb ik de pijn er wel voor over gehad.
O ja, die prikken zijn echt gemeen! Kan me voorstellen dat het ontzettend pijn deed als ze ook nog eens een zenuw raken...
Het plaatsen van een spiraal zo'n 15 jaar terug. Wat een helse pijn had ik zeg! Voor sommigen is het geheel pijnloos.. Nou, voor mij niet! Ben out gegaan van de pijn.
Mijn flapoor correctie. Is was toen 14 en ze deden het onder plaatselijke verdoving...ooooh wat deed die naald in,rond en om mijn oren pijn.. Daarna toen ik thuis was en de verdoving begon uit te werken schoot een stuk hechting los dus hup terug naar het ziekenhuis.. Heb veel pijn gehad in het herstel.
- Een ontstoken nier. Ik had blijkbaar een blaasontsteking, die een urineweginfectie werd en een nierbekkenontsteking. Niets van gemerkt, dat laatste was wel iets vervelend. Dus mee door blijven lopen. Tot ik op een nacht elke 5 minuten het gevoel had dat ik moest plassen. Ging kruipend de trap weer op (nog geen alarmbellen). De volgende ochtend lag ik zo te shaken van de pijn, dat mijn vader dacht dat ik epileptische aanvallen had. Hij was er klaar mee dus bracht me naar de SEH. Opname in ziekenhuis en volgende ochtend operatie, want ze dachten blindedarmontsteking. Dat was het dus niet. Na de operatie bleef ik 41 graden koorts houden en de pijn werd ook niet minder, ondanks dubbele dosis morfine. Gingen ze toch maar eens verder kijken, bleek ik een zware infectie aan m'n nier te hebben, dat was geen blije nier! Heb daarna een half jaar (!) hele zware AB geslikt. - het wijder maken van mijn urinebuis. Het hele gebeuren zelf was al geen pretje. Het aankleden erna ging gewoon prima, tot ik voor we het ziekenhuis verlieten nog even wilde plassen. Zakte gewoon door m'n benen van de pijn. Kon erna ook niet meer lopen, alleen hysterisch huilen. Heeft wel een paar dagen geduurd - Mijn grote teen breken en elke keer wanneer het aan het helen was, hem weer opnieuw breken (in totaal 4 keer). Ik heb wel een jaar mank gelopen hierdoor. Durfde op een gegeven moment niets meer te doen, bang dat ie weer zou breken - De migraine aanvallen die ik heb. - Het verwijderen van mijn maagband (de pijn na de operatie), na maandenlange complicaties. Mijn lichaam was daardoor heel zwak voor de operatie en ik kon niets met die pijn. Wat een hel! Heeft wel 1,5 maand geduurd voor ik me weer een beetje mens voelde. - de zenuwpijn die ik sinds een paar jaar heb. Gelukkig is het niet 24/7, maar er zijn dagen... Pfoe! - Alles bij de tandarts waarbij de verdoving niet goed werkte, Brrrr!