Goedemorgen dames Me kleine meid gaat 3 dagen per week naar een gastouder. De gastouder heeft nog een oppaskindje wat 4 maanden jonger is als me kleine meid. Verders heeft de gastouder zelf ook kinderen, maar die zijn tussen de 13 en de 19 jaar. Die zie je eigenlijk amper. Nu is me kleine meid daar met sommige dingen heel anders. Ik begin dan zo erg te twijfelen of ik het dan wel goed doe . Ze wil mij en me partner nooit kusjes geven en knuffels en daar doet ze het heel veel. Ze kan daar ook lekker rustig zitten bij de gastouder op schoot om een boekje te lezen. Hier kan ze dat niet. Thuis huilt ze ook meer als daar. Misschien is dat te verklaren dat ze daar een speelmaatje heeft om maar zo te zeggen. Hebben jullie dit ook met jullie kindjes dat ze bij de oppas anders zijn als thuis?
Mijn kids zijn daar ook anders. Ik denk dat het verschil is dat de gastouder toch relaxter is dan ouders...Het is niet hun kind, kind gaat aan het einde van de dag weer naar huis en dan heeft ze 'rust' dus boeie als ze wat lastiger zouden zijn. Als ouder ben je misschien toch wat meer gefixeerd op bepaalde dingen...en dat merken kindjes natuurlijk meteen. Daarbij is het denk ik ook voor het kind dat het daar speeltijd is met vriendjes/vriendinnetjes en thuis gewoon lekker veilig thuis.... Mijn oudste was altijd bij mijn schoonmoeder en ik kreeg altijd de meest geweldige verhalen...en thuis was hij dan weer lekker lastig. Ik vond dat altijd heel erg en dan ging ik geforceerd proberen hetzelfde te doen...maar dat lukte niet. Pas toen ik het los liet en gewoon mijn ding deed met hem werd dat minder...
Hier zit er ook een groot verschil tussen bij de oudste. En nu hij 7 is nog steeds. Op het KDV speelde hij een hele dag rustig, ging lekker boekje lezen met de leidster. En ondertussen thuis lekker dwars en eigenwijs. Inc huilbuien en weinig knuffeltijd.. Op de basisschool blijft hij rustiger dan thuis, veel rustiger. Thuis vliegt hij best eens over de banken, terwijl hij op school gewoon nooit stout is, echt nooit. Hij heeft daar gewoon veel zelfbeheersing, als er eens iets is, dan bewaard hij het ook tot ik er ben en dan doet hij zijn verhaal. Het wordt wel beter nu hij ouder wordt, maar het verschil is er wel. Blijkbaar voelt hij zich thuis/bij mij toch veiliger en durft hij zich bij mij te uiten zoals hij normaal is. Buitenshuis (op kdv/school) gedraagt hij zich heel keurig en netjes, blijkbaar toch minder veilig. En juist dat netjes gedragen kost een hoop energie waardoor je thuis wat drukkere buien krijgt.. het is hier geen probleem verder, het hoort erbij, en hij kan zijn verhaal wel doen..
Ik merk dit ook met mijn zoontje en zijn oppasadressen (oma's en opa) Bij mijn ouders thuis bv. doet hij bepaalde dingen maar zelden of zelfs niet wat hij thuis ook niet mag, maar waarbij hij dan thuis gewoon niet (wil) luisteren naar mij (of mijn man) Als mijn ouders dan zeggen, als hij ergens aan wil wat niet mag, dat dat niet mag en hem waarschuwen blijft hij er 95% van de tijd vanaf. Bij ons thuis als zo'n situatie zich voordoet, blijft hij ons aankijken en uitdagen en echt doorgaan.. Mijn man en ik zijn er op het moment ook best gefrustreerd van en vragen ons dan af inderdaad wat wij dan nu fout doen? Maar ik heb inderdaad ook het idee dat hij zich thuis gewoon veel vrijer voelt en dit zich dan ook op deze manier uit. Sowieso merk ik hier bv. 's avonds tussen 18 en 19, laatste uur voor hij naar bed gaat, dat hij opeens drukker wordt en in dat uur even overal aan gaat zitten en alles wil pakken en noem maar op.. Mijn ouders vertellen dan altijd dat hij zoo superlief is geweest bij hun. En als ik dan mijn vrije dag heb en ben thuis met Milan vraag ik mezelf alleen maar af wat ik fout doe? Hier doet hij dan juist wel veel meer dingen wat eigenlijk niet mag. En het is niet dat ik er niks van zeg ofzo, maar hij gaat hier gewoon echt veel verder.
Thuis zijn het vaak draakjes omdat ze zich daar het veiligst voelen. Ik word vaak geslagen door een gefrustreerde dochter en ik lees overal dat ik dat als een compliment moet opvatten. En dat geen kusjes willen geven is herkenbaar hoor, al pakte ze gisteren opeens onze hoofden ( ik en mijn man) en moesten we elkaar kusjes geven.( zwijmel) En alle knuffels geven elkaar ook kusjes, maar naar ons toe is ze er heel zuinig mee. Weet ook niet waarom, maar maak me er niet druk om. Als ze getroost moet worden weet ze niet hoe hard ze naar me toe moet rennen, dus daar ben ik gelukkig nog wel goed genoeg voor.
De momenten dat ik knuffels krijg zijn ook zeldzaam haha. Zijn 'paardje' en 'beertje' krijgen knuffels en kusjes in overvloed, maar mama maar zelden haha. Toevallig toen ik gister om een knuffel vroeg kwam hij met open armen op me afgerend, dat was wel echt smelten haha.. Maar wat jij zegt Zara75 maak me daar ook niet zo druk om. Als hij inderdaad getroost moet worden is het alleen bij mama of papa