Ik wou alleen man. En mijn moeder op stand-by (wachtend in ons huis) ze wonen ruim een uur rijden. Maar uiteindelijk een ks gehad dus een hele team om me heen.
Alleen mijn man het was iets van ons tweeën voor we gezin werden van 3. En het was al druk genoeg met ziekenhuis personeel.
Ik ben 3x bevallen met alleen mijn man, verloskundige en (niet elke keer) kraamzorg erbij. De derde keer had ik mijn moeder er eigenlijk wel bij gewild, maar mijn man zag dat niet zo zitten. En aangezien toen zowel de verloskundige als de kraam ook nog een stagiaire mee had, vond ik het eigenlijk ook wel druk zat.
Alleen mijn vriend en medisch personeel. Ik moet er niet aan denken om er ook nog anderen bij te hebben. Ik denk dat mijn moeder ook compleet in paniek zou zijn dus dat lijkt me voor haar ook helemaal niet leuk (en voor mij dus ook niet) En aan verdere familie of vrienden heb ik sowieso op dat moment geen behoefte. Vriendlief was verrassend ondersteunend destijds!
Kind 1: ziekenhuis bevalling. Lichte complicaties waardoor er naast de vk ook een gynaecoloog aan te pas kwam en op een zeker moment twee verpleegkundigen en een co-ass...Teveel, veeeeeeeeeeeel te veel. Op het moment van persen: man, verloskundige en verpleegkundige .. prima Kind 2: thuis bevalling: dit ging heel vlot en zo vlot dat er geen tijd was om de kraamzorg te bellen. Dus... alleen man en verloskundige.. Heerlijk! Kind 3: geplande keizersnee.. een team van een man of 8 geloof ik.. veeeel te veel maar ja, weinig over te zeggen De beste bevalling was zeker weten nummer 2... heerlijk zo thuis met alleen manlief en de schat van een verloskundige. Het liefst had ik nog gehad dat het diep in de nacht was geweest (ipv rond het middaguur).. dan ben je zo heerlijk op een eilandje.. maar ja, je kan niet alles hebben.
We moeten maar kijken hoe alles loopt.. en afwachten of ik mag proberen om natuurlijk te bevallen. . schoon moeder erbij zag ik als steun voor mijn man. Maar volgens mij zit hij er echt niet op te wachten Haha...
Ik wil zo min mogelijk mensen bij mijn bevalling hebben. Hier zal dan ook alleen mijn man erbij zijn + onze verloskundige en kraamverzorgster of indien nodig ander medisch personeel.
Moet nog bevallen. Maar ideaalplaatje (poliklinisch bevallen in zkh): vriend, verloskundige, kraamhulp + eventueel stagiair. Ik heb mijn moeder beloofd te bellen of te appen als "het" begint. Schoonmoeder niet. Die is in staat om ons thuis op te wachten.... Echt geen zin in. Hoe verder ik kom in zwangerschap hoe meer ze me irriteert.
Ik wil alleen mijn vriend bij de bevalling verder niemand. ja de verloskundige of die van het ziekenhuis dan nog maar verder wil ik niemand van familie of vrienden erbij. Het is sowieso mijn eerste weet niet wat op me afkomt en wil het dan zo rustig mogelijk houden.
Wij hebben ervoor gekozen het samen te doen, zonder andere familieleden erbij. Dat vonden we het fijnst. Vanaf het prille begin wist iedereen er al van en we moesten al zoveel aan derden overlaten (onze dochter is via ICSI ontstaan), dus dit wilden we echt met zijn tweeën en de verloskundige doen. En dat geldt ook voor de volgende!
Alleen m'n man, en de vk was er natuurlijk + stagiaire en de kraamzorg. Moet er eigenlijk niet aan denken om de halve familie rond m'n bed te hebben staan... Mocht mijn man het niet kunnen redden oid, dan misschien m'n moeder of schoonmoeder maar liever niet.
Hier ook goed gepraat, en man en ik gaan dit samen doen met de perinatoloog en de andere artsen/ verpleegsters en wie er nog meer bij moeten zijn. Ben benieuwd wat voor circus dat nog gaat worden Haha
Ik heb altijd gezegd dat ik ook mijn moeder erbij wilde hebben. Maar nadat de eerste bevalling plotseling en dramatisch verliep en ik dat alleen met mijn man heb gedaan, heb ik nu juist heel erg het gevoel van dit is iets wat ik alleen met mijn man wil doen. Echt samen je kind ter wereld brengen, geen anderen erbij. Ik vond de steun die we toen aan elkaar hadden geweldig en dat zal ik nooit vergeten. Ik wil wel graag dat mijn moeder dan in de buurt is op de gang ofzo Na de vorige keer moet ik er ook niet aan denken dat er nog meer mensen in de kamer bij zouden zijn. Vond het al een gedoe met gyn, assistent, stagiair en vp erbij.
Ik ben een bam-mama, dus geen partner. Bij de eerste bevalling wat uitliep op ks, was mijn moeder erbij. Was totaal in mezelf gekeerd, dus kreeg nergens iets van mee. Bij de twee bevalling (uiteindelijk ook weer ks) was ik alleen, blijkbaar niet veel voorkomend. Uiteraard wel beide keren ziekenhuispersoneel etc aanwezig.
Wij moeten sowieso naar het Ziekenhuis voor de (ingeleide) bevalling. Voor mij dus alleen mijn man en de "medische staf"... ook geen fam/vrienden wachtend in de gang, dit doen we lekker saampjes en we kijken na de bevalling wel wie wanneer mag komen
aan schoonfamilie moet ik sowieso niet denken... mijn eigen familie (moeder/zus) zou ik misschien nog wel kunnen verdragen mocht man het niet redden. toch het liefst lekker samen met man, met z'n tweeën meemaken lijkt me toch het mooist.