Hoi, Allereerst weet ik niet of mijn topic hier op de juiste plaats is, verplaatsen mag dus. Na de geboorte van onze zoon slaapt mijn man enorm slecht. De eerste dagen heeft onze zoon wel eens op een aankleedkussen tussen ons geslapen maar nu al een aantal dagen slaapt hij gewoon in z'n eigen wieg. Mijn man wordt nu snachts vaak wakker en vraagt mij waar onze zoon is, of hij voelt aan mij of er ook een baby ligt. Omdat ik in het begin liggend borstvoeding gaf en daarbij wel eens wat kon wegdommelen denkt hij nu dat ik dan bovenop de baby lig. Ook al heeft mijn man onze zoon zelf in z'n wieg gelegd toch wordt hij snachts wakker. Hij weet zelf nog wel dat hij me dat gevraagd heeft maar weet ook dat hij niet helemaal bij bewustzijn was. Ik zeg dan meestal dat hij rustig kan gaan slapen dat onze zoon in z'n eigen bedje ligt, maar ook dan vraagt hij een uur later weer waar hij is. Mijn man wordt er zelf knettergek van (ik vind het wel vertederend). Herkent iemand dit van zichzelf of van je partner? Wat deed je eraan of heb je tips wat we eraan kunnen doen?
Ik had dit zelf ook. Ik ben regelmatig wakker geschrokken en het hele bed overhoop gehaald, omdat ik er heilig van overtuigd was dat onze baby in bed lag. Vaak zo realistisch dat mij vriend het ook nog ging geloven. Enige optie is snel ff naar de babykamer gaan kijken en zie dat de baby heerlijk rustig ligt te slapen. Hier is het vanzelf over gegaan.
Hier precies hetzelfde alleen bij mezelf. Ik was ook zo benauwd dat de baby bij ons in bed lag en dat hij/zij eruit was gevallen. (terwijl ze nooit bij ons in bed sliepen.) Ik was zo enorm in de war dat ik mijn vriend stevig vastpakte en riep ik heb d'r! Ik heb d'r! Terwijl dat hewoon de arm van mijn vriend was die helemaal beduust wakker werd haha Gaat idd vanzelf over
Ik heb dit zelf maanden gehad. Terwijl ze nooit bij ons in bed lag, en ik geen bv gaf. Het ging vanzelf weer over.
Ja die van mij had dat ook de eerste weken. Dan stond hij verwilderd naast het bed, trok alle dekens eraf, lamp aan, en maar vragen waar is R? Hij sliep dan nog half. Echt sneu.. Maar heb er ook een aantal keer vreselijk om moeten lachen. Gelukkig hij dan ook achteraf!
Het kan maanden aanhouden? Ik zal dat maar niet aan m'n man vertellen. Maar lijkt er dus op dat het normaal is. Ik had nooit achter mijn man gezocht dat hij zo bezorgd is. Ik ben daarentegen heel relaxed wat we ook niet verwacht hadden. Grappig wat zo'n baby (en de hormonen) met je doen.
Herkenbaar! Mijn man heeft de eerste tijd ook slecht geslapen, en gaat nu nog s nachts vaak kijken of hij nog wel leeft. In het begin maken ze ook nog van die rare ademhalingsgeluiden, onregelmatig ook, dus dat maakte hem helemaal paniekerig. Ik zelf heb trouwens ook heel vaak gedacht dat mn zoontje bij mij in bed lag en ging zoeken in bed, of dat ik dacht dat er 3 baby's in bed lagen maar dat is vanzelf over gegaan. Tja, je moet maar denken, je man is enorm gek op jullie kleintje en wil heel goed voor hem zorgen, t zal vast wel een keer overgaan!
Schattig! Mijn man slaapt normaal heel diep en dat is wel minder. Hij wordt wel vaak wakker en denkt dan dat hij op hem ligt. Dat heeft hij regelmatig. Gaat vast over toch?
Mijn man had dit ook, en ik ook wel enigszins, hoewel de kinderen nooit bij ons in bed sliepen. Was wel vrij snel over hoor, duurde hier geen maanden Man is nog steeds wel overbezorgd, veel meer dan ik. Hij gaat echt minstens 2 keer per avond bij beide kijken of ze nog ademen enzo...
O ja.. dat herken ik.. bij mezelf ik heb het ook de eerste maanden gehad.. en was er constant van overtuigd dat ze huilde. Juist omdat mijn man zo vast sliep, voelde ik me extra verantwoordelijk. Nu heb ik er geen last meer van, als mijn dochter zou huilen, zet ze zo'n keel op dat de hele straat wel wakker wordt Misschien dat hij af en toe een nachtje apart kan slapen, om even bij te tanken?
Ik had dat zelf... Dan droomde ik erover en schrok ik in paniek wakker. Toen maar besloten om niet meer in bed te voeden zodat het ook niet meer mogelijk was om in slaap te vallen bij het voeden, daarna was het over.
Haha, heel herkenbaar. Mijn man en ik hadden het allebei, alleen dan op verschillende nachten. Konden we elkaar lekker wakker houden . Na een week of 3 werd het minder en op een gegeven moment was het bij ons allebei over. Heel normaal, komt vanzelf weer goed.
had maanden dat ik dacht dat ze nog op het aankleedkussen op de kommode lag... terwijl dat natuurlijk nog nooit is gebeurd... heeft half jaar redelijk vaak me laten opschrikken hihi
Hier ook soms een ijlende man sinds de bevalling! De raarste dingen komen er soms uit, zeker de eerste 2 nachten.