11 weken lang dagelijks weeën. Ik was zo blij met de dag dat de vk eindelijk (!!) wilde ingrijpen. Zul je zien; die dag geen wee te bekennen . Uiteindelijk vliezen geprikt in het zh en 40 min na de eerste wee was mevrouw er Niet zwangerschaps gerelateerd; het scheuren van mijn enkelbanden. Ik vloog tegen het plafond totdat ik pijnstillers kreeg van de huisarts.
Ik heb er nog 1, ik had als kind veel wratjes (vingers 4, knie 1, arm 1) en al een paar keer aangestipt wat niet hielp. Toen besloot de dokter (nog al ouderwets) ze te gaan uitlepelen. Zonder verdoving... Auw! Pure marteling.
Op 1 staat toch wel de bevalling van mijn oudste zoon. Ontzettend lange weeënstorm gehad.. op 2 staat een acute blaasontsteking.. wat een pijn. Vaker een blaasontsteking gehad maar dit was vreselijk..dikke bloedproppen uitplassen.. heel zeer.. op 3 staat de bevalling van de jongste..
Wordt alweer misselijk als ik eraan terug denk. Mijn jongste gaf mij een kopstoot recht op mijn neus, kraakte tijdens de klap en het bloed stroomde rijkelijk. Dat was echt een ziekmakende pijn idd
Toch wel de weeenstorm op nummer 1.. En meteen daarna op nummer 2: nierstuwing op 6maanden zwangerschap... Kon niks meer, niet uit bed, niet praten, gewoon afzien. Dacht toen even dat de bevalling begonnen was, heel beangstigend. Oja, en met een 2 meter hoge kar vol met dozen servies over mijn enkel gereden, waardoor die verkeerd omklapte. Viesssss en zeeeeer.
Ik heb vandaag mijn 2 verstandskiezen laten trekken. Nu de verdoving is uitgewerkt verga ik van de pijn. Wat een ellende. Ik beval nog liever!
Wortelkanaalbehandeling zonder verdoving (don't ask). Daarnaast toch echt bevalling. Tenminste de bevallingen zelf niet, maar zoontje had het benauwd in mijn buik en toen is hij er dus door 2 artsen uitgeduwd. Het duurde misschien 1 seconde, maar het was wel de pijnlijkste uit mijn leven tot nu aan toe...
Doet mij denken aan mijn eigen written op mijn voeten, ik heb er ooit moeten laten "beschieten" (soort injectie zonder naald), kon ik een dag of 5 niet op lopen daarna, meerdere keren moeten laten doen ook en uiteindelijk hielp het dan nog niet ook. Maar toch liever dat dan nierstenen.
Op 1 staat bij mij de blinde darmontsteking met 17 weken zwangerschap! Omdat ik toen zwanger was kreeg ik meerdere onderzoeken om zeker te zijn dat de blinde darm ontstoken was. Na enkele uren pijn lijden kreeg ik paracetemol omdat ze niks anders durfden te geven. Toen ik naar de OK werd gereden heb ik een juich laten horen want ik zou eindelijk verlost worden van die rottige pijn! Op 2 staan de aambeien die ik aan de bevalling had overgehouden, wat kunnen die krengen pijn doen zeg!
3 keer wortelkanaalbehandeling (in zeeeeeer korte tijd aan zelfde kies) zonder verdoving. Was beter en ik maar braaf luisteren. Tandarts zit er ook niet meer. Galblaas aanvallen ook geen pretje
Mijn darm heeft knel gezeten tussen de breuk in mijn buikwand(diastase) , en was afgesloten..... dacht echt dat ik dood ging, en is natuurlijk ook dodelijk als er niet ingegrepen wordt. Mijn jongste docgter was 2 en bij mij thuis en ik ging steeds bijna van mijn stoje door de pijn. Gelukkig kon de huisarys hem terugduwen en ben ik er korte tijd later aan geopereerd. Ik beval liever, al is dat ook geen pretje