Een keer een gesprek aanvragen omdat je dochter steeds zegt dat ze het zo saai vind op school. En dan kun je daar ook in aangeven dat ze inmiddels al een beetje kan lezen bijvoorbeeld. Je hoeft niet meteen te eisen dat ze accuut naar groep 3 gaat maar je kunt wel je zorgen kenbaar maken bij de juf. Zij kan dan aangeven wat de mogelijkheden in de klas zijn om het voor haar interessanter te maken. En bovendien kan ze zelf aan je dochter vragen wat ze vindt en wat ze eventueel zou willen. Er zitten vaker kinderen kn de kleuterklas die al kunnen lezen.. Dat hoeft niet onoverkomelijk te zijn. Dat ze zelf al zegt het saai te vinden... Daar kan de juf vast iets mee. Zeker tijdens het in de kring gezamenlijk oefenen van een letter kan de juf prima op maat voor haar moeilijkere vragen maken dan voor de rest van de klas.
hier een bericht van een volwassen hoogbegaafde Ik liep als kind tegen de volgende problemen aan: ik had een klas overgeslagen en was daardoor altijd de jongste. Emotioneel was ik nog niet zover dus liep ik veel op mijn tenen. Was de beste van de klas altijd en werd daardoor altijd in het hokje geplaatst van extra werkjes krijgen, andere kinderen helpen of leerwerk van lagere klassen nakijken. En ik was ook erg onzeker en perfectionistisch (misschien doordat je minder gewend bent aan fouten maken?) afijn, op het gymnasium werd dit allemaal minder omdat je dan dus omringd bent met anderen van zelfde type . Met mij is het trouwens allemaal goed gekomen hoor lijkt me ook heel lastig om 'zo'n ' kind te begeleiden hierin, maar ik ben zelf niet zo'n voorstander van de huidige aanpak van het bijna als een ziekte/afwijking benaderen, maar meer als ach elk kind is anders. maar hopelijk heb je nog wat aan mijn ervaringen nu terugkijkend. succes!
Dank voor je berichtje, daar heb ik zeker wat aan. Ik ben ook van mening dat ieder kind gewoon anders is. Het belangrijkst vind ik dat hij het naar zijn zin heeft op school. Hij heeft zelf van de week een gesprek met de directeur aangevraagd (eigen initiatief!) en daarin heeft hij aangegeven dat hij ander rekenwerk wil, want dat dit hem te makkelijk is. Daarnaast heeft hij gezegd dat hij geregeld last heeft van andere kinderen als ze zitten te klieren. Ook daar is een oplossing voor gezocht. Hopelijk komt hij nu snel tot rust. Hij heeft uitdaging nodig, dat vindt hij heerlijk. Als hij dat heeft, vertoont hij zelf ook geen vervelend gedrag.
OOO echt geweldig! wat een kind zeg!!!bravo! ik hoop dat de directie wel beseft wat voor een rijkdom het is om zo een leerling te hebben! ik denk dat ze dat wel beseffen.TOP!
Dank je . De directeur kwam naar me toe om te zeggen dat ze zo onder de indruk was geweest van de manier waarop hij alles kon benoemen (ook zijn eigen tekortkomingen!).
Precies hetzelfde hier, en precies dezelfde insteek. Ik ben er ook op tegen om het apart te behandelen omdat je vroeger of later toch om zult moeten leren gaan met falen en het feit dat de wereld gewoon allemaal wat langzamer gaat dan jezelf. Gewoon aanbieden waar je kind behoefte aan heeft, verdieping en verbreding, en vooral leren om aan te passen aan het tempo van anderen. Maar tegelijkertijd ook leren dat excelleren mag, en helemaal niet stom is! Ik zeg het misschien een beetje wazig maar ik bedoel eigenlijk dat je moet leren jezelf niet dommer voor te doen dan je bent, maar tegelijkertijd wel om te kunnen gaan met mensen die niet zo snel dingen snappen als jij. Trouwens, wat een geweldige actie van je zoontje! Ik was emotioneel echt niet zo ver op de basisschool, chapeau!
Wat lief van jullie . Echt waar, het enige wat ik wil, is dat hij een leuke jeugd heeft. Thuis of elders zijn er (gelukkig!) geen problemen, maar op school is het dit jaar aan de lopende band. Ook vandaag weer helaas. Hij werd uitgejoeld door een paar kinderen en daar werd hij boos van. Nu is hem gister beloofd dat er vandaag een tafeltje zou staan waar hij even kan gaan zitten om af te koelen zodat hij zijn boosheid niet meer zo uit. Dat tafeltje was er natuurlijk weer niet, waarop hij verontwaardigd reageerde, want ja, beloofd is beloofd, en toen is hij de klas uitgestuurd. Vervolgens is hij door de directeur naar een groep hoger gestuurd, waar hij heel hard heeft gewerkt. Dit is de versie van de juf, dus ik mag ervan uitgaat dat het klopt. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk maakt hij ook fouten (bijvoorbeeld door vervelend te zijn), maar ik word zo langzamerhand ook erg moe van de school. Het zijn heerlijke mailtjes om te krijgen van de juf als je zelf aan het werk bent . Overigens had hij deze juf nu voor de tweede keer.
Dat hij in die andere klas heel hard werkt zegt ook wel iets natuurlijk En dat afkoelplekje kan ook een excuus zijn om hem nog meer te gaan jennen... De meester (of juf) moet dis ook de "kliertjes" tegelijkertijd aanpakken
afkoelplekje moet voor de hele klas bedoeld zijn toch? anders lijkt het alsof alleen voor hem is en dat hij de enige is die dat nodig heeft. lijkt me niet OK. een andere probleem met HB kids is dat de ouders van andere kinderen die zich heel hard afvragen waarom nou een kind dat voorloopt nog extra aandacht en materieel en speciaals moet hebben en dat ook allemaal gaan eisen voor hun kinderen. want dat is niet eerlijk. als het kind inderdaad al dat en dit zo goed kan moet de juf juist op de kids focussen dit en dat nog niet onder de knie hebben. sommige mensen snappen hier dus helemaal niks van en vallen je echt lastig hiermee. of roddelen etc. dat je steeds moet uitleggen hoe dat allemaal komt.
Even een update: gister is het helaas helemaal misgegaan. Niet alleen met mijn zoon, maar met de hele klas. Sinds een week hebben ze twee nieuwe juffen en die vallen bepaald niet in goede aarde. Van een redelijk rustige klas is het nu een volkomen losgeslagen groep geworden. Er heerst enorme onrust en daar heeft mijn zoon ook duidelijk last van. Het enige waarmee hij echt aansluiting vindt bij zijn klasgenoten zijn Pokemon-kaarten. Het spel echt spelen doen ze volgens mij niet, maar er wordt geruild en gekeken. Echte interactie dus, waar mijn zoon heel blij van werd. Alleen hebben de juffen gister besloten dat de kaarten niet meer mee mogen naar school. De hele klas is in opstand gekomen en mijn zoon is ontroostbaar. Ik heb een heel lang gesprek met de directeur gehad en zij vertelde me dat het helemaal mis is met de klas en dat het dus niet alleen maar aan mijn zoon ligt. Daarbij zei ze me dat ze denkt dat mijn zoon veel meer kan dan wat hij nu laat zien. Haar oplossing is nu dat mijn zoon extra werk (als een soort beloning) krijgt en dat hij niet maar 1 juf, maar 2 juffen tegelijkertijd krijgt. Ondertussen is hij alleen nog maar heel boos. Ik kreeg vrijdagavond ook nog een hele lijst met nieuwe regels en die vond hij maar 'stom'. Hij zegt ook dat hij maandag absoluut niet naar school wil. En hij wilde altijd zo graag!
Wat een toestand... Maandag maar samen naar de klas dus. Misschien valt het in de praktijk wel mee. Alleen.. Ik vind 2 juffen niet meer "rust" dan 1 juf. Maar goed... De directeur besloot dat vast met een goede reden. Ben heel benieuwd hoe het maandag gaat. (En anders eens vragen of de directeur niet eens met je zoon wil praten. Dat helpt vast!)
Er wordt zelfs al over gesproken om de klas te splitsen. Alleen als je vier jaar lang een groep hebt die geen probleemklas is en dat is het na de komst van twee nieuwe juffen wel, aan wie ligt dat dan, vraag ik me af. Woensdag reageerde hij niet snel genoeg, werd hij uitgejoeld door andere kinderen, hij werd boos en werd de klas uitgestuurd. Nu blijkt hij een oorontsteking te hebben en kon het dus niet goed horen, vandaar zijn late reactie. Zucht. Ik vind ook dat er niet hard genoeg opgetreden wordt. Vrijdag wilden hij en nog een jongetje niet meedoen met gym. Dan lijkt het me dat je als juf op je strepen gaat staan. Uiteindelijk is de juf toch de baas. Hij krijgt steeds de zwarte piet toegespeeld, maar niet op de momenten dat dat wel zou moeten gebeuren.
Mja het klinkt niet heel tof. En juist een moeilijke klas zou eigenlijk gewoon 1 ervaren, strenge leerkracht moeten staan lijkt mij persoonlijk. Eentje die het heft in handen neemt en houdt. Duidelijkheid lijkt me het belangrijkst in zo'n klas. Nou ben ik natuurlijk geen juf... Dus ik kan het mis hebben En zo'n juf moet maar net voor handen zijn ook.
Rare school zoveel veranderingen. Lijkt mij niet de goede oplossing. Maar herken wel veel hoor gaat er hier niet te veel op in maar heb ook wel wat te stellen met zoonlief. Kijk of je schoolmaatschappelijkwerk kunt inschakelen. En als er echt problemen zijn zoek ook buiten school hulp laat hem individueel bekijken door een onderzoek te laten uitvoeren wat betreft iq en of gedrag. Echte goede tips heb ik niet. Misschien nog een als dit zo blijft op school dit jaar zou ik echt overwegen om een andere school te gaan zoeken die wel regelmaat en structuur kunnen bieden. vooral wat betreft personeel.
Tamio dit is precies ook onze dochter (4,5). Mag ik vragen hoe jullie thuis met die sterke drang naar autonomie en het koppige omgaan? Onze dochter wil alles volgens haar regels en voorwaarden laten verlopen. Wanneer dat niet gaat dan volgt er een huilbui/boze bui waar je u tegen zegt... Ze is ook behoorlijk allergisch voor het woord 'moeten' thuis en op school. We lopen er zelf een beetje in vast. Tot op welke hoogte ga je mee in haar voorwaarden... We hebben net een CBCL ingevuld om te kijken in welke richting we moeten kijken. Een kindercoach opperde hb, maar ik ben zelf nog niet overtuigd. Ik heb er inmiddels best wat over gelezen en ik herken ook wel dingen, maar ik vind haar niet bijzonder slim of wat dan ook. Maar goed. Ik ben wel benieuwd hoe jij met dat gedrag om gaat.
@ka85: hier van kleins af aan daar redelijk in mee gegaan. Dat beviel op zich prima. "Vrijheid binnen grenzen" zegmaar. Wij kaderen af en daarbinnen mag ze zelfstandig beslissen. En soms ook heel flauw.. Ze heeft meer dan 1 tandenborstel bijvoorbeeld. Tanden poetsen is verplicht... Elektrisch of met de gewone borstel en welke smaak tandpasta.. Heeft ze keuze in. Haren kammen moet.. Staart, vlecht of iets anders... Mag ze zelf weten. Behalve op feestjes, partijen en bij het sporten. De eerste 2 heeft ze inspraak maar heb ik het laatste woord en wil ik niet dat het als een wilde bos rond d'r hoofd hangt. Bij sporten is vast verplicht. (Niet door mij.. Door de ballet/theaterschool waar ze lid van is.) Maar ook al vroeg zelf aankleden, zelf boterhammen smeren.. Mee kleren kopen en daar dus ook inspraak in voorkomt dat dingen in de kast blijven liggen. Heeft ze iets aan wat ik niet vind kunnen om wat voor reden dan ook... Dan vertel ik waarom en mag ze zelf wat anders verzinnen dat wel voldoet. (Er zijn dagen dat ze zich 3x omkleed... Ik doe suggesties en leg uit waarom het niet kan/mag. Wat ze dan uit de kast pakt is haar keuze. Met het risico dat ze het alsnog weer uit kan doen. Maar meestal is dat effectiever dan heel duidelijk uitleggen welke trui en broek ze exact aan moet) En natuurlijk heeft ze ook weleens gewoon pech. Moet ze perse die ene nieuwe jurk aan als we op visite gaan of heb ik geen zin om uitgebreid te vlechten of te wachten tot ze klaar is met whatever wat ze zelf wil doen maar natuurlijk sneller gaat als ik het zelf doe. En... Ze verzorgt al onze huisdieren (2 poezen, 1 aquarium.. En dan met name eten en drinken.. Verschonen doe ik zelf) Dat is echt haar verantwoording. Als ik zie dat de poezen geen eten hebben gehad zeg ik dus niet van "ga even de poezen doen" maar dan vraag ik "oh trouwens.. Hebben de poezen al eten gehad?" En dan hebben ze binnen no time volle bakjes. Gaat ze uit logeren dan vraagt ze dus ook echt of ik deze keer voor de poezen wil zorgen. Ze maakt er ook werk van om ze dagelijks even aandacht te geven enzo.. Erg leuk. Worden ze groot van Van binnen ook... Verantwoording is goed. (En natuurlijk houdt mama een oogje in het zeil maar over het algemeen is dat eigenlijk niet nodig.)
Sinds een jaar ongeveer gaat het thuis heel goed met haar gedrag. We kunnen nu goed praten en ze accepteert ook dat dingen moeten gewoon omdat ik het zeg. Maar toen ze 4 was was dat heel anders. Toen schopte ze zo extreem tegen de grenzen aan dat ik vaak met mijn handen in het haar zat. Ik zou nog steeds niet weten wat daar nou de beste aanpak voor was . Het was steeds maar weer de juiste manier zien te vinden. Heel veel uitleggen waarom je grenzen stelt. Maar een 4 jarige heeft daar vaak niet zo'n boodschap aan.
En weer ging het vandaag grandioos mis. Gister ging het prima. Toen had hij een juf die duidelijk is en op haar strepen staat. Vandaag had hij een onervaren juf en heeft hij geen enkele les op een normale manier gevolgd. Hij is alleen nog maar boos en verdrietig en wil niets meer. Het maakt me echt wanhopig. School wil hem nu laten observeren door een expertiseteam. Wat vinden jullie daarvan?
Wat is de expertise van het team? Het hoeft niet slecht te zijn... Bij ons was het een uitkomst. Maar dat was dan ook een expert op gebied van Hb. Dat scheelt
Geen idee eigenlijk. Dom he? Ze haalden een ander kind aan dat door de expert was bekeken en die bleek alleen maar een beloningssysteem nodig te hebben. Ook de IB'er begon nu over hoogbegaafdheid, omdat ze hem zo welbespraakt vindt en omdat zijn analytisch vermogen groot is. Ik heb ook gevraagd of ze dachten aan autisme, maar dat is volgens hen niet aan de orde. Hij had vandaag de eerste sova-training gehad en verweet de IB'er later dat het nog niet geholpen had. Hij had zijn hoop daar echt op gevestigd. Hij kwam boos de school uit, ik heb hem laten vertellen wat er aan de hand was en ben vervolgens naar zijn nieuwe juf gestapt om haar verhaal te horen. Kijken of het overeenkwam. Zij wilde mij echter eerst mijn zoons verhaal horen, terwijl ik haar verhaal wilde horen. Zonder dus een oordeel te vellen. Vervolgens werd het haar allemaal te veel en ging ze huilend naar de directeur. En ik zweer het met de hand op mijn hart dat ik niets onaardigs heb gezegd!