Herkenbaar ? Bij mijn dochter helemaal niet zoveel last van oonzekerheid gehad maar deze zwangerschap ben ik echt zo onzeker als wat.. Of alles nog wel goed gaat en blijft gaan enz Het kan misschien ook komen doordat we de afgelopen 1,5 jaar veel nare dingen hebben meegemaakt met vrienden en hun zwangerschappen. Maar telkens denk ik als hij lang stil is...schop is..doe iets en als hij dan weer schopt ben ik even gerustgesteld. Misschien komt het ook omdat ik deze zwangerschap er bewuster mee bezig ben dan bij mijn dochter...
heb ik ook, maar vooral omdat ik al vanaf 12 weken ook steeds met kleine bleodingen en roze afscheiding zit en een placenta die achter helemaal onderin tegen de uitgang ligt... dus er 'is' ook meer aan de hand dan bij de erste vlekkeloze zwangerschap... maar ik hoor het meer hoor, bij een tweede dat het zorgelijker is, waarom dat zo is... misschien omdat je al 1 hebt je weet hoe het is om moeder te zijn ofzo, ik weet het niet... dat je beter weet wat je zou missen?
Vervelend die gevoelens! Probeer positief te blijven en er ondanks dat wel van te genieten. Bij mij is het juist andersom. De eerste zwangerschap was een hel, zo bang was ik. Veel paniekaanvallen en psychische ondersteuning gehad. Nu ben ik juist heel erg rustig en kan ik eindelijk genieten van deze (waarschijnlijk laatste) zwangerschap waar ik dat bij de eerste geen seconde kon.
Ik heb het ook..maak me heel veel zorgen over de baby, of alles wel goed is enzo. Dat had ik bij de eerste ook wel (is ook wel beetje normaal natuurlijk.)..maar nu veeeel erger als toen.
Denk ook je nu veel meer besef hebt dat er echt een kindje in je groeit. Je hebt immers al iets tastbaars nu En je weet gewoon hoeveel geluk je hebt dat alles goed gaat.... Ik had dat ook hoor... Maar je moet natuurlijk ook die middenweg vinden want zo kan je steeds verdergaan en dalijk je druk gaan maken over alles. Maar je kinderen zijn gewoon zo belangrijk dat je je zo snel zorgen kan maken vindt ik
Denk idd dat dat het is. Tuurlijk geniet ik ook heel erg hoor Maar soms hoor je in je omgeving het ene nare bericht na het andere.. De een met 25 w gebroken vliezen de ander kwam er achter dat het kindje niet meer leefde met 20w en mijn beste vriendin beviel met 29w van een klein wondertje wat nog maar net 650 gram woog. Denk dat je dan idd nnogmaals heel erg beseft hoe je van geluk mag spreken dat alles goed gaat en mag gaan.
Heel herkenbaar. Nu bij de 3de ook weer. Zou blij zijn als ik de eerste echo heb gehad. Weer even die bevestiging. Dan de volgende stsp dat ik het kindje kan voelen en dan weer de echo. Tussendoor de controles. Allemaal momenten dat je weer even die bevestiging krijgt. Ik hoop dat dit weer net zo'n druktemakertje wordt, dan ben ik meer gerustgesteld. Volgens mij is het heel normaal. Als je het eenmaal heb meegemaakt weet je denk ik teveel en denk je teveel na.
Herkenbaar.. Bij de eerste dacht ik vooral 'aaah ik krijg een kind' en nu realiseer ik me veel meer wat er allemaal mis kan gaan.... Van miskraam tot een totaalruptuur.. Haha Maar goed ik hou maar in gedachte dat het toch altijd nog in de meeste gevallen redelijk goed gaat hier tot nu toe wel in ieder geval...
Ik ken de zorgen al was dit onze eerste. Komt echt door de verhalen die je meemaakt en hoort. Wij hadden moeite met zwanger worden en door de mmm zijn we onzeker geworden. Probeer afleiding te zoeken!
Ik was bij mn eerste heeeel panisch!! Was ook 5jr bezig ze is ons ivf wonder en was de laatste embryo en ze was al nr 17 die was geplaatst. Heel wat doorstaan dus. En dat het echt raak was kon ik niet geloven. En bleef zooo a gstig tot 24 weken. Dacht als er nu iets gebeurd kunnen ze van alles voor me doen. En dat gaf me geestelijk enorm rust. ik ben nu weer via ivf zwanger maar wel meteen de eerste plaatsing. (Wel al 6x behandeling moeten stoppen en nu eindelijk eens doorgaan) ik kan t weer niet geloven ! En ben wederom onwijs onzeker! Ook door de nare berichten om me heen. En omdat ik weet hoe bijzonder het allemaal is en hoe mooi een kindje is. Maar ik had voor mn zwangerschap afgesproken dat ik meer wil genieten als van de 1ste zwangerschap en hoop dat ik dit vanaf 12 weken gewoon kan. Succes meis!!! Hopelijk kan je snel max genieten. En je bent echt niet de enige! Tip: praat erover! (Hier of met je vk of man!)
jeetje dat moet een lang en zwaar traject geweest zijn! Petje af, en gefeliciteerd.. ik snap helemaal dat je dan een soort van extra onzeker bent maar we moeten positief denken en genieten van het wonder dat we gekregen hebben! Soms zeg ik dan ook gewoon tegen mezelf: Doe niet zo gek, en doe eens positief haha. Heb totaal geen kwaaltjes ofzo hoor dat niet,alleen veel harde buiken die had ik bij J. ook al vroeg in de zwangerschap. Maar gewoon het idee dat dit en dat kan fout gaan, terwijl ik normaal een heel nuchter persoon daarin ben.. Ik wil bijvoorbeeld graag thuis bevallen en daar ben ik dan weer helemaal niet onzeker over , gek he?
Ik heb het tot dusverre juist andersom, erg angstig bij mijn eerste zwangerschap en nu een stuk relaxter. Dat ondanks ernstige complicaties na geboorte dochter, vroege miskramen,nu een afwijking bij de 20 weken echo bij het hartje, en ook de laatste tijd veel slecht zwangerschapsnieuws in de kennissenkring (overleden kindje, extreme vroeggeboorte, ...). Je zou denken dat ik nu angstiger ben, maar ondanks dat alles (of dankzij? Je leert ook wel relativeren, misschien helpt dat dan weer mee) ben ik eigenlijk wel at ease tot dusverre. Maar ik weet nog goed hoe het is om veel zorgen te hebben en dat was toen ook best zwaar soms! Kon er daardoor veel minder van genieten dan nu. Wat bij mij wel hielp was de angsten bespreken met man, familie en de vk. Soms worden dingen door het uitspreken ervan al wat minder spokerig in je hoofd en kun je het beter handelen.
Ja idd .. maar ik denk steeds: Waarom zou het mij nog een keer gegund zijn? Waarom is het onze vrienden niet gegund?.. waarom zouden wij het nu twee keer gezond,goed en wel mogen mee maken? en zij niet.. snapje wat ik bedoel beetje lastig uit te leggen haha het is gewoon een rot gevoel..
Ik heb dat gevoel ook maar dat komt omdat ik recent een miskraam heb gehad en nu heel onzeker ben of het goed zal gaan..