Lesbisch ??

Over het geslacht:
Ja, wij willen het allebei graag weten.
Ik denk dat het meisje wordt.
Mijn vrouw denkt dat het jongetje wordt.

 

ahh dreamygirl balen zeg! hopen dat het de volgende keer wel raak is!
denanja spannend! hopen op dinsdag een positieve test!!

En spunkie hier het zelfde haha wij willen het ook graag weten ik zelf denk ook een meisje en mijn vrouwtje denkt ook dat t een jongetje wordt...
Helaas zullen we daar nog even op moeten wachten...

Morgen hebben wij 12 weken echo... spannend!!

 

dat is verschillend je kunt vaak geslachtsbepalende echo laten doen bij 16 weken heb ik gelezen maar het kindje moet dan wel net goed liggen.

Collega van mijn moeder heeft met 13 weken de 12 weken echo gehad haha dat klinkt stom, en het kindje lag heel toevallig helemaal perfect en die konden nu dus al zien wat het werd. maar dat gebeurd bijna nooit is haar gezegd..

Meestal krijgen mensen met 20 weken echo te horen wat het wordt als ze het zelf willen weten natuurlijk. Dat is tenminste de ervaring met de mensen om mij heen.

 

Wij denken precies hetzelfde ik meisje mn vrouw jongen haha. Wij willen het ook weten omdat het gewoon veel makkelijker is. Kan vanaf de 17 weken dat was ik gisteren. Wij wilden het graag doen zodat mn vader en schoonmoeder met vriend het dan ook kunnen zien en omdat we vinden dat je zo weinig echo's hebt

20 weken echo mogen we in het radbout laten doen omdat mn oma en nichtje beide een open ruggetje hadden. We krijgen dan een guo (3d echo) iemand ervaring met een guo?

 

Een GUO is niet perse een 3D onderzoek(tenminste, in ons ziekenhuis niet). Maar misschien gebruikt jouw ziekenhuis ook 3D beelden voor het onderzoek. Dat kan natuurlijk.
GUO wil zeggen dat er extra goed op afwijken wordt gelet en dat ze extra tijd voor het onderzoek uittrekken. Het onderzoek wordt ook gedaan door een speciaal opgeleide echoscopist.
GUO's worden uitgevoerd op medische indicatie (ICSI, aangeboren afwijkingen in de familie, enz)

Bij onze dochter konden ze bij 15 weken goed zien dat het een meisje werd.
Bij de jongens hebben we met 15 weken en 6 dagen een pretecho gehad. Toen was het geslacht ook duidelijk zichtbaar.
Pretechobureaus bieden meestal geslachtsbepaling aan vanaf 16 weken. Sommige zelfs al eerder.
Wil je geen pretecho dan moet je tot de 20 weken echo wachten.
Die 20 weken echo vond ik beide keren best spannend omdat ik steeds bang was dat de jongens ineens meisjes waren en onze kleine meid ee jongen... haha! Dan heb je lekker geshopt en dan zit je met je blauw/roze. Want tja, soms zitten ze echt verkeerd, zelfs bij de 20 weken echo.

 

Echt spunkie?
Maar hoe kan dat dan? Ik bedoel de IUI is heel gericht en vlak voor je eisprong. 14 dgn later zou je dan ongesteld moeten worden of een positieve test hebben toch? De innesteling vind toch 6 tot 10 dgn na de eisprong plaats? Vanaf moment van innesteling start aanmaak HCG.

Hmm ik denk zelf dat ik de 26e mijn eisprong heb gehad en dus evt. bevruchting. Dan zou de innesteling op zijn laatst 6 oktober geweest kunnen zijn. Dat zou dan beteken dat mijn lijf 3dgn de tijd heeft gehad om HCG aan te maken, aangezien ik vandaag (de 9e) getest heb. Zou dat dan nog te weinig zijn om een positieve test te kunnen hebben?

Ik ben nog niet ongesteld geworden. Had wel een inlegkruisje ingedaan en zag dat ik wat gelige / roomwitte natte afscheiding had.
Verder geen ongi krampen of rugpijn en blijf van die venijnige prikjes in mijn linker eierstok voelen.....

Hoeveel dgn na de IUI hadden jullie dan een positieve test Spunkie?

 

Bij mij was het zo iui 27juni innesteling 1 juli duidelijk gevoeld. 5 en 7 juli negatieve test. Menstruatie bleef uit 10 juli vet positieve test. Dus je moet nog ff wachten.

Ze hebben gezegd dat het bij het umc Nijmegen 3d is. Ben benieuwd of ik het ook vergoed krijg haha.

Voor de pretecho geven ze garantie als ze het niet 100% zeker weten krijg je een gratis tweede echo. Ach we zien wel morgen

 

Ik heb met mn beste vriendin meegemaakt dat t dus verkeerd was.
dus bij de volgende echo bleek t een jongetje terwijl ze dus al meisjes kleertje gekocht had, gelukkig kon ze die terug brengen.

hoop dat je menstruatie uit bkijft. En die prikjes heb ik ook maar dat heb ik de vorige rondes ook gehad.

 

Dreamygirl, als je een hele late innesteling zou hebben, heb je later een positest.
Wij testten 2 dagen voor NOD al licht positief, dus 12 dagen na IUI. Heb trouwens ná die positieve test, een week later geloof ik, nog bloedverlies gehad. Toch ook nog een innestelingsbloedingkje.

Ik heb vannacht gewoon geen oog dicht gedaan. Vrouwlief heeft veel last van hyperventilatie die ik niet rustig kreeg. Gevolg: ik onrustig en de baby heel onrustig. Wordt een lange dag ben ik bang...

 

Maar als je 27 juni de IUI had en 5 en 7 juli negatief testte was dat toch 8 en 10 dgn na de IUI dat je negatief testte en 13 dgn na de IUI positief? Ik heb nu 14 dgn na IUI nog steeds negatief getest dus vandaar dat ik de hoop al opgegeven heb....

@vliegje: wat vervelend dat je vrouw last heeft van hyperventilatie. Mijn vrouw heeft dat helaas ook en krijgt er dan ook hartkloppingen bij. Is er een specifieke reden voor bij je vrouw?

 

Stress voornamelijk, ik ben een beetje hormonsterlijk geweest van de week, haar werk zat wat tegen. Maar ze komt niet uit die vicieuze cirkel. Ik weet echt niet meer wat te doen. Ze heeft me gister weer nieuwe dingen verteld van haar jeugd (ze heeft geen fijne jeugd gehad) dus dat speelt misschien ook nog mee?
Voel me op dit moment een beetje alleen. Ik ben zwanger, heb alle tijd al fulltime doorgewerkt en doorgestudeerd. Niet ziek geweest, nog geen 1 middagdutje gedaan. Ik raak een beetje op en nu komt dit er nog bij, ze heeft het nu al 2 dagen. Werkgever deed moeilijk vanochtend dus ze is gewoon gaan werken. Wel super knap van d'r. Maar ze heeft het zelfs bij BHV, we kregen reanimatie kindje, ze leeft zicht téveel in. Ze trekt zich alle leed op haar schouders en dan gaat het fout. Terwijl ik de enige ben die haar nodig heeft zeg maar. Ze hoeft zich niet zorgen te maken over wat KAN gebeuren. Hoop dat het snel beter gaat, maandag gaat ze naar fysio voor ademhalingsoefeningen. Wie weet helpt dat. Een rustig weekend voor de boeg. Ik ben enorm bang dat het haar misschien allemaal teveel wordt ofzo. De baby op komst. We zijn nog niet lang samen en alles is zo snel gegaan. Maar het voelt zo goed. Ze is mijn grote liefde. Dat we zo snel zwanger raakten hadden we nooit durven dromen.
Gevolg: ik hele nacht ook nog tobben, werd op een gegeven moment een beetje boos. Ik ben zwanger en loop tot 3.00u met zware huilbuien. Ze moet zichzelf gewoon herpakken. Maar ik krijg haar gewoon niet rustig dan, en dat frustreert enorm. Ik kan begrip tonen, lief zijn, rustig zijn, boos zijn. Niks helpt. Het wordt erger en ben dus ook bang dat dit met de bevalling gebeurt. Kortom, zit er fftjes doorheen. Ben als de dood haar kwijt te raken, bij ons is alles in sneltreinvaart gegaan ook dus misschien is dat toch ook even wennen ofzo.

Ze gaat zweten, wordt klam, ademhaling gaat niet goed, druk op de borst, heel erg trillen, raakt in paniek. Van alles dus. Dus als iemand tips heeft!?

Ik knuffel, ik troost, ik vertel meditatieverhaaltjes, ik word een beetje boos, ik heb alles al geprobeerd. Baby werd enorm onrustig vannacht, bleef maar schoppen ook. Maar logisch, ik was ook erg van slag. Hoop gewoon dat het snel beter gaat.

 

Vliegje, ik heb geen tips. Ik zou willen dat ik iets wist wat zou helpen.
Maar als ze, mede uit haar verleden, zo'n zware rugzak heeft en omdat ze zo gevoelig is voor alles om haar heen... zou het niet goed zijn om eens met een proffecioneel iemand te gaan praten? Misschien kan ze leren beter met stress en dergelijke situaties om te gaan.
Voor jou lijkt me dit heel zwaar. Snap dat je er even doorheen zit.
Je wil, juist nu je zwanger bent, op je partner kunnen steunen.
Ik vraag me ook af wat er gebeurt als onzekerheden die bij het moederschap er bij komen. Ook 'verandert' je relatie een beetje omdat zo'n eerste (half) jaar even doorbijten is en naast super mooi ook best pittig kan zijn.

Een dikke knuf voor jou in elk geval.

 

Ja ze is ook best wat bang voor de veranderingen, begrijpelijk. Maar we hebben afgesproken 1x in de maand echt een mama-dag te houden. En die wil ik er echt in houden. Maar aan de andere kant zijn haar moedergevoelens al in volle gang. Ze is enorm bezorgd op mij als ik eens harde buiken heb, maar té bezorgd. Ik weet, het kan geen kwaad. Het is geen pretje en het doet soms zeer, maar ze hoeft niet mijn 'leed' op haar schouders te pakken.

Een professioneel iemand is zeker aan te raden. Een tijdje terug al over gepraat, maar de kosten zijn erg hoog ook (eigen risico, eigen bijdrages).
Maar ik denk dat er even niks anders op zit.
En ik leun al niet veel op anderen. Ik ben bikkelhard voor mezelf, ga maar door. Sommige vrouwen hebben zich bij 1x overgeven al ziek gemeld, ik heb kotsende doorgewerkt. Het is een familiebedrijf bij mijn pa en oom, die zijn ook hard voor zichzelf. Bijna nooit ziek. Leunen best op mij. Druk op kantoor is ook hoog. Maatschappijen komen met verandering in premies en voorwaarden en wij worden helemaal gek gebeld hier. Ik doe mijn best zoveel mogelijk voor te werken voor mijn verlof, maar ik ben geen superwoman.
Ik kan dit moeilijk bespreken met mijn lief, want dan maakt ze zich daar weer druk om. Snap je? Eerst moet ze even rustig worden. Hoofdje leeg, even relaxen. Dit weekend is lekker van ons. Ze is bang dat ik haar niet meer wil als ik haar (soms schokkende) dingen uit haar verleden weet. Maar ik ben een heel ruimdenkend en begripvol persoon. Ze heeft het zwaar gehad vroeger, maar dat betekent niet dat ik niet meer van haar hou. Ze is echt mijn alles en andersom zegt ze dat dat ook voor haar geldt over mij. Ik ben ook een onzeker persoon hoor. Dit komt echt wel goed, alleen zit ze nu al sinds dinsdagavond eigenlijk al met die klachten. Ik slaap dus al sinds die avond niet goed meer. En vannacht maar 2 of 3 uurtjes. Ik zit met examens die eraan komen en dat alles nog voor mijn verlof in gaat. En dan ben ik met verlof en beval ik onderhand al. Kortom, weinig me-time en dat is soms lastig.
Hopelijk dit weekend wel we-time want dat is net zo belangrijk.

Thanks meis. Moest het echt even kwijt.

 

Vliegje, herkenbaar verhaal! Mijn vrouw is haar moeder verloren na een ziekbed van 11 mnd 3 jaar geleden en heeft icm stress van het werk ook deze klachten. Zij loopt hierdoor nu ook bij de psych en doet sinds kort aan yoga. Dit begint haar vruchten af te werpen. Het gebeurt nog regelmatig dat ze een paniekaanval krijgt en dan kan je 2 dingen doen. Je vriendin moet op haar rug liggen, haar armen naar achteren boven haar hoofd en de onderkant van haar voeten tegen elkaar aan leggen. Dat is de enige houding voor je lijf waardoor je een buikademhaling krijgt en dat stopt hetr hyperventileren. Uiteraard moet ze zo wel ff blijven liggen.

Wat ook helpt is haar op iets anders te laten fucussen door op haar rug met je vingers woorden te schrijven die zij dan moet raden of gewoon kriebelen en dat ze daar dan al haar aandacht moet leggen. Dan zal ze zien dat ze ongemerkt rustiger word!

Hoop dat het helpt meis!!

Hier trouwens nog niet ongi...

 

Dank je wel voor deze bruikbare tips! Daar kan ik zeker wat mee.
Yoga zat ik ook al aan te denken ja, hebben we het even over gehad. Dus ik zal het eens aan kaarten.

Oooo toch nog spannend dan! Vandaag je officiele NOD?

 

Graag gedaan meis!
Ja vandaag mijn officieele NOD dag 29. Ik word het altijd op dag 28 of 29 en vorige maand dus op dag 33 maar toen had ik dus daarvoor ook 3 licht positieve testen :-/ ik blijf in mijn inlegkruisje trouwens gelige natte afscheiding houden, is dit herkenbaar bij jouw prille zwangerschap of bij anderen zwangeren?

 

Volgens mij had ik ook beetje gelig, maar ben ook een tijdje heel droog geweest juist. Hoop met je mee!

 

Wij hebben geen IUI gedaan, maar ZI.
Dus temperaturen en ovulatietesten. 30 juni laatste keer ongesteld. 14, 16 en 18 juli is de donor langsgeweest. Volgens het temperaturen was de eisprong op 18 juli. 30 juli innestelingsbloeding. Dat is dus 12 dagen na de eisprong.
Omdat we niet te vaak wilden testen hebben we pas 4 augustus getest. Maar eigenlijk wisten we het eigenlijk al. Maar wilden we de bevestiging.

 

Tja ik heb helemaal geen innestelingsbloeding gehad bij mijn 1e zwangerschap en nu tot op heden nog niets. Ik voel verder ook niets, behalve het natte gevoel dat er af en toe wat uitloopt (sorry) en steekjes in linker eierstok en pijnlijke borsten aan zijkanten...