Hoi dames! Ik weet dat ik me ongelooflijk aanstel maar kan er niks aan doen en wil het toch even kwijt. Mijn vriend is zondagmorgen voor 2 weken naar Portugal gegaan voor zijn werk. Maar het valt me zooo zwaar! Niet eens perse dat hij niet bij mij is maar word er zo onzeker van! Heb m net gesproken en hij klonk zo zakelijk en kortaf, helemaal niet zoals ik hem ken. Hij is echt zo'n lieverd normaal, super zorgzaam en attent. Nu kon er niet eens een 'ik hou ook van jou' af en hij klonk zo geïrriteerd toen ik hem vroeg of hij ons ook een beetje miste. Nu is hij al eens eerder een paar weken weg geweest en toen kon het smsen niet op en hadden we zo'n fijne diepgaande gesprekken als ik hem sprak. Ik had gewoon stiekem verwacht dat het nu weer zo zou zijn maar dat is dus totaal niet. Ik weet dat ik afleiding moet zoeken enzo maar het knaagt gewoon non stop aan me! Ik heb verlatingsangst dus in mijn hoofd is het al helemaal mis. Vind me een aansteller maar ik zit hier heel erg mee.. Verlatingsangst ben ik al tijdje mee bezig om aan te pakken maar het is dus voor mij heel moeilijk om te zien of dit in mijn hoofd zit of dat er echt iets is. Probeer nu gewoon zelf ook geen contact meer op te nemen zodat ik hem in ieder geval niet 'lastig val' maar ook dat valt me zo zwaar! Herkenbaar voor iemand? Ben al blij dat ik het even van me af heb kunnen schrijven!
Waarschijnlijk heeft hij het gewoon druk daar, of veel aan zijn hoofd. Maar voor jou natuurlijk wel vervelend. Veel succes nog komende tijd !
Misschien vind hij het zelf ook lastig vet weg te zijn en wil hij er daarom niet op in gaan. Of heeft hij het gewoon druk? Misschien staan er ander mensen bij een wel hij zich niet uiten. Heleboel redenen zijn mogelijk maat voor jou is het wel erg lastig! Misschien eens bespreken. Sterkte!
Misschien is hij erg zakelijk omdat er continue mensen om zich heen heeft. Mijn man is ook altijd heel erg zakelijk en kortaf als er iemand bij hem is. Als hij alleen in de auto is dan praat hij heel anders en open. In het begin vond ik dit ook lastig, nu begrijp ik hem wel.
Thanks voor de reacties! Hij is wel gewoon alleen op het moment dat hij belt, zit gewoon op zijn hotelkamer. Ik herken hem gewoon niet en raak daar beetje van in paniek
Ik denk ook da hij druk is, het zelf lastig vind of zakelijke contacten om zich heen heeft tijdens het bellen. Ik hoop dat je het los kunt laten en dan kun je er bij terugkomst wel weer over hebben en je gevoel erover uiten. Sterkte!
Heel erg herkenbaar Mijn man is voor zijn werk altijd van maandagochtend tot en met donderdagavond van huis weg. Onze telefoongesprekken zijn ook verre van romantisch. Hij is vaak moe en zijn hoofd loopt over van de 1001 werkdingen waar hij zich bijna dag en nacht mee bezig houdt. Ik heb ook gewerkt en heb de kinderen, dus ook moe en druk. Op vrijdagochtend laat ik mijn man altijd even tot zichzelf komen. Hij slaapt dan uit en hangt wat rond de hele ochtend en is zijn laatste administratieve dingetjes aan het afronden. 's Middags zijn de kinderen dan uit school, heb ik de boodschappen enzo binnen, is mijn man weer relaxed en hebben we de rest van het weekend een fijne tijd met elkaar. Maar af en toe baal ik ook flink van onze telefoongesprekken doordeweeks. Heb ik een heleboel verhalen te vertellen, heeft hij geen tijd bijvoorbeeld of zitten er andere mensen bij... grrrr
mijn man is elke maand 2 weken weg en ik herken helemaal de stress niet die jij hebt. je man is vast gewoon druk, hij it daar tenslotte niet voor niets? als mijn man zn dag niet heeft, en ons heel erg mist, stuurt ie een smsje dat hij geen tijd en zin heeft om te bellen, omdat hij t zat is op zn werk. dan sms ik terug dat t ok is, stand van zaken in huis, en dan spreek ik hem een dag later wel. maar goed.. wij hebben bewust gekozen voor deze aanpak en ook zeker voor deze baan. geniet van je dagen rust.. straks lult ie de oren van je hoofd als ie weer thuis is
Hahahah dit is zoooo herkenbaar! Man is hier veel oo reis en er is altijd wel een gesprek dat hij "anders" klinkt. Ik ben altijd wel een keer aan het piekeren of bedenken dat er wat is. En het bizarre daarvan is nog wel is dat wij misschien wel het gelukkigste stel ter wereld zijn, we zijn echt 1 ziel met twee gedachte (mmm nee zo is het gezegde niet maar je snapt me) Misschien dat het gewoon echt "het missen" is. Wel heel grappig dat meer mensen dit ervaren, dacht dat ik de enige muts op dit gebied was hahhaha
Als mijn man in het buitenland zit, appen we vaak alleen even. Hij heeft het altijd heel druk, volle schema's en dan zit een leuk telefoongesprek er ook niet in. Ik denk niet dat er wat is, maar snap je gevoel wel.
Heeeel herkenbaar.. Nu afgsproken dat we maar niet meer bellen.. Had pas gehoord van een andere man die zei dat hij het niet fijn vind dat zn vrouw belt want als hij dan hoort dat het niet met haar gaat of met de kinderen is hij er niet meer met zn gedachten bij en daar zit wel wat in!
Goed onderwerp, bijna vergeten om nog even een appje te sturen. Hier zijn de gesprekken over het algemeen ook niet heel uitgebreid. Vaak zijn de werkdagen la ng en uitgebreid kletsen komt later wel weer. Ik merk zelf ook dat als ik zelf voor het werk weg ben iets meer afstand neem. Je wordt dan al best wel geleefd en ben dan toch minder met het thuisfront bezig. Klinkt erger dan het is, thuis haal ik de schade wel weer in.
Ja hier ook In de 4 weken dat hij weg is bellen we als hij in het vliegtuig stapt en er weer uit ( in Nederland) Verder appen we alleen maar. Ideaal... geen rare gesprekken die toch altijd een beetje akward zijn ( ook na 14 jaar ) TS, je hoeft er niks achter te zoeken of je onzeker over te voelen...niet iedereen vindt het leuk om te bellen als ze weg zijn. Misschien had hij het ineens heel erg moeilijk om je stem te horen..
Je hoeft je niet onzeker te voelen hoor, TS. Hier een verhaal van de andere kant. Ik ga regelmatig op reis naar het buitenland (gelukkig geen twee weken). En ik bel dan ook weinig. Ook al zit ik soms op mijn hotelkamer, ik merk dat het bellen/skypen me uit mijn ritme brengt. Als ik voor mijn werk weg ben, ben ik ook echt alleen met werk bezig en geconcentreerd aan de gang. Ik hoef dan even geen rekening met thuis te houden en kan gewoon netwerken of juist hard doorwerken en veel werk verzetten. Het bellen met thuis brengt dat in de war, zeg maar. Bovendien zit ik vaak met tijdsverschil waardoor bellen zeer onhandig is. En vaak heb je ook wel echt een programma dat je af moet werken, waardoor je amper op je hotelkamer zit. Dan moet je daar dus echt heengaan om te bellen, en zit je in je hoofd alweer te denken aan dat je nog snel moet ontbijten/lunchen/welke metro je ook alweer moet pakken/waar je je eigenlijk moet registreren voor de conferentie/etc. Ik hoop dat het duidelijk is, maar neem van mij aan: je hoeft je geen zorgen te maken!
Ik vind het ook altijd moeilijk om met het thuisfront te bellen de laatste keer was er nogal wat drama thuis (zusje woonde hier en mijn moeder dr hond op logee) en om daar constant mee geconfrontreerd te worden is lastig
Mijn partner zit elke week van maandag tot vrijdag in het buitenland. elke ochtend en avond een berichtje met kus en knuffel voor de kinderen en mij en lekker slapen. En verder 1x per week even bellen over hoe en wat als er wat is. Hij zit daar ook niet voor zijn "lol" maar om te werken en hij heeft het erg druk. (ik ook trouwens, thuis met drie kinderen en de beestenboel )
Ook hier een man die elke week weg is van ma-vrij en steeds frequenter langere periodes achter elkaar. We skypen dan voor de kids (bij langer dan 1 werkweek) En anders bellen we savonds om half 7 even voor de kinderen zodat ze even papa's stem kunnen horen. Hij en ik...tja we appen eigenlijk vooral.
Mijn man zit vaak in de kost van maan-vrijdag. Hij belt elke morgen voor de kids en elke avond voor mij
Bedankt voor jullie ervaringen! Ik app ook liever dan dat ik bel maar ook daar krijg ik vooral een opsomming van wat ie gedaan heeft terwijl ik soms echt wat lieve woorden nodig heb. Dacht gewoon dat we daarmee op 1 lijn zaten, zo sprak hij er vooraf ook over maar het pakt zo anders uit en dat vind ik moeilijk! Hij loog gister ook over dat hij geen internet had maar kon op facebook zien dat ie actief was geweest. Confronteer hem daar niet mee want hij mag rustig op fb maar waarom liegen? Ik snap het gewoon niet..