Gisteren heel slecht nieuws gekregen bij de echo : kindje was in 1 week bijna niks gegroeid en de hartslag word steeds langzamer.. Volgens de dokter is het een aflopende zaak... zo verdrietig... Nu moet ik morgen terug komen.. ik denk om te controleren of de hartslag al is gestopt en dan afspraak maken voor curettage.. zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt ? ik vind het zo triest en weet niet goed hoe ik er mee om moet gaan
Lieve fitty, Ik heb er wel ervaring mee. Ik kreeg met 6+2 weken heftige buikpijn. Midden in de nacht naar het ziekenhuis geweest en daar een echo gehad. Mooi vruchtje te zien, maar nog geen hartje. Hoefde ook nog niet, was best vroeg. Geen controlle daarna want als het fout zou gaan, zou ik vanzelf wel gaan bloeden. Dus met negen weken de groeiecho. Bleek daar dat de kleine met 6+3 was gestopt met groeien. Heb twee keer de tabletten geprobeerd. Dit omdat ik graag wilde dat mijn lichaam het vruchtje zelf af zou stoten. Helaas lukte dit niet en heb ik een maand later een curritage gehad. Dit is mij alles meegevallen. Weinig bloeding achteraf. Alleen dat wachten tot je weer ongesteld werd, vond ik erg lang duren. Uiteindelijk werd ik na twee maanden weer ongesteld en een maand later had ik een positieve test in m'n handen. Ik wist ook echt niet hoe ik ermee om moest gaan. Was echt even de weg kwijt. Zo een lang gekoesterde droom die ineens in duigen valt. De wereld zakte onder m'n voeten vandaan... Voor mij voelde opnieuw zwanger worden het beste. Dat voelde voor mij als een afsluiting van een heel donker hoofdstuk en absoluut niet als vervanging! Het enigste advies wat ik je kan geven is, doe dat waar jij je goed bij voelt. Iedereen gaat hier op een andere niet mee om en er is geen goed of fout. Probeer het een mooi plekje te geven. Ik persoonlijk had veel aan het nummer "zo mooi" van het oktober album van bløf. Heel veel sterkte en een dikke knuf!
Bah wat naar en heftig. Kan je alleen de tip geven om het verdriet goed toe te laten, en er de tijd voor nemen. Fysiek valt het vaak alleszins mee (tenzij complicaties), maar emotioneel gezien valt het echt niet mee. Je verliest je zwangerschap, en het vruchtje dat je kindje zou worden. Dat is van roze wolk/opwinding naar een zwart gat. Maar weet wel dat het beter wordt, echt. Het blijft verdrietig, maar wordt minder heftig. Als je opnieuw zwanger raakt komt het verdriet en de onzekerheid vaak terug, maar ook dan vervaagt het wel. Moet wel eerlijk zeggen dat dat bij mij pas na een goede 26 wk zwangerschap een beetje beter ging, toen maakte de vorige zwangerschap echt plaats voor deze nieuwe en voelt et anders. Heel veel sterkte, hoop dat het snel weer lukt zodra je daar klaar voor bent
heel veel sterkte, altijd verdrietig als je zoiets kleins en moois moet loslaten. hopelijk mag je snel een nieuw gezond wondertje bij je dragen.