Momenteel ben ik 17 weken zwanger. Graag wilden we een pretecho voor het geslacht van onze baby. Ik was ervan overtuigd dat we een zoon zouden krijgen; op basis van de conceptiedatum, maar ook omdat mezelf altijd met zonen heb ingebeeld. Dochters kwamen niet in mijn toekomstplaatje voor. Je raadt het al: we krijgen een dochter. Ik was er echt even door van slag; natuurlijk weet ik dat het 50% kans is, maar toch moest ik even omschakelen. Ik reageerde hier emotioneel op, op de hele echo; alles is namelijk helemaal goed met ons kindje en tel daar wat hormonen bij op. Brullen maar. Misschien nog wel wat meer tranen omdat de placenta aan de voorkant zit en ik dus nog geen schopjes voel (daar baal ik wel van). Mijn man denkt nu dat ik liever een zoon had gehad en niet blij ben met een dochter. Hij zegt dat het hem niet uitmaakt, maar zijn ouders hadden wel duidelijk laten merken dat ze blij zouden zijn met een "stamhouder". Ik heb daardoor het gevoel dat ik mensen teleurstel en daar baal ik van. Door dit alles ben ik een beetje van slag, en dat wil ik hierbij even van me afschrijven. Begrijp me niet verkeerd: We zijn hartstikke blij met onze gezonde dochter waar alles op en aan zit! Hebben meer mensen even moeten omschakelen toen ze het geslacht hoorden?
Ja hoor, ik had precies het tegenovergestelde. Ik zag mijzelf met alleen dochters, alles roze, ballet barbies en haren vlechten. Je raadt het al, wij verwachten een zoon... Ik moest even schakelen hoor (af en toe nog steeds). Ik ben absoluut reuzeblij met m'n zwangerschap, maar moet nog steeds wennen aan het idee van piemels, auto's, voetbal en wild gedoe...
Jahoor, hier ook! Wij hadden het andersom, heel sterk het gevoel dat het een meisje werd, naam ook al uitgekozen, zaten al helemaal in het roze te denken. Toen we bij de echo te horen kregen dat het een jongen was, moesten we ook echt omschakelen. Het komt goed, geeft het even wat tijd. Veel meer mensen dan je denkt hebben dit...
Hoe kan een dochter nou niet in je toekomstplaatje voorkomen als er 50 % kans is.. Of begrijp ik nu iets niet? Dochters zijn heel leuk hoor! En die van mij is trouwens een halve jongen.. Overigens wel met een prinsessenjurk aan, een vieze welteverstaan. Sterke met verwerken. Maar wees niet te lang verdrietig.. Het is zoooo leuk!!
Wij hadden ook graag een zoontje gehad, maar we hadden beiden een voorgevoel dat het een meisje zou worden en bijna iedereen in de omgeving dacht dit ook Het blijkt ook een meisje te zijn, ik was er eigenlijk meteen blij mee, ben vanalles roze aan het shoppen Ik hoop nu stiekem wel dat de 2de een zoontje zal worden natuurlijk, kan bij jou ook nog hè
Heel herkenbaar! Bij de eerste waren we er beide van overtuigd dat het een jongetje zou worden. We wilde het geslacht niet weten. Toen de gyn zich versprak tijdens een echo (toen ik al 36 weken zwanger was) dat het een meisje was waren we allebei even helemaal perplex. Met mijn 3e (die ongepland kwam) had ik een stiekeme wens voor een jongen na 2 meiden. Met de 20 weken echo wilde we graag weten wat het werd en ik zag al gelijk dat er geen piemeltje zat. Toen de vk vroeg of ik al zag wat het werd zei ik; verd*mme er mist wat tussen de benen.. Maar geloof me, voor je het weet ben je omgedraaid en kun je je niet anders meer inbeelden. Weet je voorkeur voor een geslacht is zo'n taboe omdat je blij moet zijn dat je uberhaupt een kindje kan krijgen. En dit is natuurlijk waar, maar ik vind dat je je niet hoeft te schamen voor wat je je ingebeeld had.. Zolang het niet de overhand neemt zul je echt niet minder houden van een meisje als van een jongen hoor.. Komt goed!
Bij mij hadden ze het met 1 van onze kids fout. Dat bleek met de geboorte overduidelijk een jongen te zijn. En had het 4 X laten bevestigen. Dus de verassing was des te leuker toen ze het mis hadden. Had toen dus twee jongens. Toen ik zwanger was van mijn jongste dochter was ik er heilig van overtuigd dat het een jonge was, des te groter was de verassing dat het een dame bleek te zijn, was geen twijfel over mogelijk. Nu denk ik weer zeker te weten dat het een jongen is, man denkt een meisje. Ik denk dat ik gelijk heb, we zullen zien! Snap wel dat sommige die omschakeling moeilijk vonden, maar echt als het maar gezond is dat staat boven alles. En je bent er zo aan gewend.
Alledrie de keren even moeten omschakelen. Bij de oudste wisten we het geslacht niet, we dachten zelf zeker te weten dat het een meisje zou zijn, hij werd geboren, en een echte knul. Supergaaf, een jongen als oudste, maar omdat we zo op een meisje rekenden (dus niet dat het onze voorkeur was), moest ik echt omschakelen. Bij de tweede dacht ik meteen toen ik positief testte: wauw, een broertje, wat gaaf! En bij de 20 weken echo bleek het een meisje te zijn. Weer onwijs leuk, want een jongen én een meisje, dat vond ik toch wel heel erg leuk. Maar wel weer omschakelen. En dit keer alweer. Ik dacht dat er een jongetje in zou zitten, maar omdat de zwangerschap zo hetzelfde was als bij dochter zei iedereen dat het vast een meisje zou zijn, dus ging ik dat ook geloven. Bij een echo met 16 weken bleek het een jongetje te zijn, en ik was dolgelukkig, want heel stiekem was dat dit keer wel een beetje mijn voorkeur. Deze derde keer was het wennen aan het idee dat het een jongetje is dus wel iets minder, omdat ik het zo geweldig vind dat we weer een zoon krijgen.
Hier altijd gefantaseerd van eerst een jongen, daarna een meisje. Toch moet ook ik eerlijk bekennen dat ik moest omschakelen toen wij hoorden dat we inderdaad een jongen krijgen! In mijn omgeving waren zoveel mensen overtuigd van een meisje, dat ik zelf ook steeds meer het gevoel kreeg dat er een meisje in mijn buik zat. Stiekem was ik al een beetje naar meisjesspullen aan het kijken..... Bleek er toch iets tussen de beentjes te zitten! Ik heb de hele avond nog tegen m'n man gezegd 'liefje, we krijgen gewoon een zoon.. Met een PIEMEL!'.. Maar 's ochtends, toen ik wakker werd, was dit met een big smile op m'n gezicht: ik was alweer helemaal om. En cliché maar waar: ons kindje was, voor zover duidelijk, gezond verklaard - en dat was voor mij stiekem toch echt het allerbelangrijkste! Neemt niet weg dat de wens voor een meisje er nog steeds is
Ik had het bij de 2de heel erg. Ik dacht zelf dat het weer een meisje zou worden en al had ik tegen mezelf gezegd dat het net zo goed een jongen kon zijn moest ik echt ff omschakelen. Het is een taboe als je een voorkeur hebt (of een voorgevoel dat niet klopt) en je even moet wennen aan het andere geslacht. Tuurlijk is een gezond kindje het bekangrijkste maar waarom mag je niet dromen over het geslacht. Ik heb nu een zoon en een dochter en ik hou van allebei evenveel maar ik ben toch meer van het tutten en freubelen dan van het bouwen en voetballen. Gelukkig vinden de meeste jongens ook andere dingen leuk dan voetballen en bouwen en meisjes houden ook van andere dingen. (Die van mij dan) Zo hebben we een goede balans gevonden en doen we samen dingen die we allebei leuk vinden.
Ik snap je heel goed! Mijn vl hoopte op een meisje omdat we al een zoon hebben en in familie van mn vl zitten er veel mannen dan vrouwen, maar dit keer krijgen we weer een zoon wat ik het al al verwacht en voor mijn vl is het ook even omschakelen want hij had al een naam voor een meisje. Maar nu vindt hij hartstikke leuk dat we weer een jongen krijgen.
Ik had het ook bij de 2de erg. Was er echt van overtuigd dat we nog een meisje zouden krijgen, we hadden al een meisjesnaam en de winkelmandjes zaten online vol met roze spullen. Met 16 weken bleek bij de pret echo dat we een zoontje erbij krijgen! Moest even omschakelen idd, maar echt super gaaf een dochter EN een zoon straks!
Ik had vanaf het begin af aan heel sterk het gevoel dat wij een meisje zouden krijgen en hoopte daar eerlijk gezegd ook op. Mijn man hoopte daar in tegen heel erg op een zoontje. Uiteindelijk bleek het toch een meisje te zijn, wat voor hem even slikken was. Het duurde alleen niet lang voordat hij aan het idee gewend was en nou is hij helemaal trots dat hij een dochter krijgt. Was het toch een jongetje geweest, dan was het voor mij even omschakelen geweest maar uiteindelijk zou ik daar net zo blij mee geweest zijn. Zolang het maar gezond is, dat is het belangrijkste. Het is allebei ook gewoon leuk.
Had het voor mijn vriend wel leuk gevonden als wij samen een zoon hadden gekregen (hij had al 2 dochters). Maar met de pretecho bleek al snel dat het een meisje was. Nu is onze dochter ongeveer een halve jongen. Houd van auto's, helicopters en buiten spelen. Echt geen meisje meisje
Ook ik dacht zeker te weten dat wij een jongen zouden krijgen...tot dat ik met 20 weken te horen kreeg dat het een meid zou worden... ook ik moest enorm omschakelen... maar nu hebben wij een meid met boks handschoenen aan... dus ja ook weer heel jongensachtig.... en hoe graag ik destijds een jongen wilde, ik kan nu wel zeggen dat ik ook enorm gelukkig ben met mijn heerlijke dochter....
Herkenbaar hoor,, bij mijn eerste was ik ervan overtuigd dat het een jongen was, bij de 20 weken echo toen ze het geslacht gingen bekijken zag ik niks hangen, dus dacht ik dat ze het niet konden zien bleek gewoon een meid ... moest ff wennen maar was wel ook heel blij... Wat je moet loslaten is dat je mensen teleur stelt, als je schoonouders echt teleurgesteld zijn is dat mooi hun probleem, ze moeten blij zijn dat ze een gezond kleinkind krijgen ongeacht het geslacht! Geniet ervan, met meiden kun je heerlijk tutten
Mijn vriend en ik waren er ook van overtuigd dat het een jongetje zou worden, zo erg zelfs dat wij er echt aan moesten wennen dat het een meisje word! Maar inmiddels zien we ons al helemaal gelukkig worden met ons meisje
Heel herkenbaar. Ik heb ook altijd gezegd dat mijn voorkeur uiteraard een gezond kindje zou zijn maar als ik zou kunnen kiezen ik een jongetje toch wel erg leuk zou vinden. Lekker met de lego, auto's en treinen spelen en lekker ravotten. Ik heb tranen met tuiten gehuild tijdens de echo toen ik te horen kreeg dat mijn hele omgeving het goed had en ik niet, we kregen een dochter. Het was echt even omschakelen. En wat denk je? We hebben een hele stoere dochter die het liefst met autootjes speelt en niks wil weten van haarspeldjes Dat je je schoonouders teleurstelt moet je echt uit je hoofd zetten hoor. Een meisje kan ook net zo goed een stamhouder zijn, onze dochter zet mijn achternaam voort niet die van mijn man. Wie weet geeft jouw dochter ooit ook wel haar eigen naam door, daar kun je nu nog helemaal niks over zeggen. Geniet lekker van je zwangerschap en van je dochter!
Owh ja dit herken ik zo! Ik wist ook zeker dat ik een jongetje zou krijgen, ben zelf ook geen meisje meisje. Bleek met de 20 weken echo het opeens een meisje te zijn... ik was echt helemaal van slag! Na een dagje wennen helemaal blij mee hoor maar ik was er zoooo van overtuigd! Nu weer zwanger van een meisje, en nu helemaal niet aan hoeven wennen, ik weet nu hoe leuk een meisje is Misschien dat de familie van manlief straks wat teleurgesteld is (die hoopten bij de 1e al overduidelijk op een jongen ) aangezien mijn man de stamhouder is en dit voor ons toch het laatste kindje is!
Ach ja, je hebt toch een beeld bij het hebben van kinderen en kan me best voorstellen dat je jezelf inbeeldt met een zoon of dochter. Zolang het kindje verder welkom is, is er niks aan de hand toch? Gun jezelf ook even de tijd om aan het idee te wennen. Mijn schoonvader hoopt ook erg op een jongen. Bij de eerste echofoto riep hij: het wordt een jongen (onmogelijk te zien bij 11 weken op echofoto) en hij heeft het steeds over een kleinzoon. Leuk vind ik dit ook niet, net alsof een meisje niet goed genoeg zou zijn. Maar ik heb nu zoiets van: jullie mogen blij zijn dat je jezelf opa en oma mogen noemen straks. Het belangrijkste is dat wij van ons kindje houden en daar heeft de rest van de wereld niks mee te maken. Ook de (schoon)ouders niet. Heb er nu schijt aan.