De bevalling van mijn eerste verliep eigenlijk heel prettig, ging goed en geen gekke dingen op inknippen na. Dus ik had er in dat opzicht voor kunnen kiezen om haar twee jaar later bij de geboorte van haar broertje te laten zijn (ik heb met indicatie beide keren in het ziekenhuis moeten bevallen, dus dat is wel anders). Maar god zij dank was zij niet bij de bevalling! Uiteindelijk kreeg ik zoveel pijn dat ik een morfinepompmoest, daardoor ging ik echt ijlen. Vervolgens is mijn zoon zowat uit mijn buik geduwd door 3 personen en zat als klap op de vuurpijl zijn navelstreng twee keer om zijn nekje en had hij het even goed moeilijk voordat hij op gang kwam en ik hem mocht zien/vasthouden (ik in paniek in de tussentijd omdat het allemaal zo lang duurde en hij niet huilde)....ik finaal ingescheurd... Moet er niet aan denken dat mijn dochter dat meegemaakt zou hebben, echt traumatisch lijkt me dat. In het verleden behaalde resultaten bieden dus absoluut geen garanties voor de toekomst.....
Bij mij is het ook even door mijn hoofd geschoten. Dl zal ook 2,5 zijn als ik ga bevallen. Maar die gedachte was heel snel weer weg. Je kan bij de vorige wel stil zijn geweest maar je weet niet hoe iets gaat lopen. Ik vond het al vervelend als ik mijn ouders zag huilen, laat staan hoor kreunen/schreeuwen of zien bloeden... Nee dat risico wil ik haar echt niet aan doen. Mijn man was trouwens wel thuis toen zijn broertje werd geboren, hij was toen 5 en sliep tijdens de thuisbevalling. Hij werd wakker gemaakt om de navelstreng door te knippen wat natuurlijk wel een heel romantisch beeld is. Maar goed, onze dochter wordt al wakker als ik een scheet laat, dus laat staan een kind baar Ik denk dat een moeder zien die pijn heeft meer prikkels veroorzaakt dan een keertje bij opa en oma slapen.
Wij hadden er bij mijn zoontje ook over na gedacht (alleen was die bij de bevalling 1 jr en 9 mnd) We vonden het zo moeilijk hoe we het moesten doen met oppas. Ook had ik bij mijn zoontje een ongecompliceerde super snelle bevalling, dus ik dacht dat het wel zou kunnen om hem te laten slapen of gewoon te laten spelen. Uiteindelijk hebben we toch mijn ouders als back-up gevraagd en toen 's ochtends de weeën begonnen en mijn zoontje uit bed kwam verdwenen mijn weeën. Toch mijn vader mijn zoontje op laten halen en zodra mijn zoontje weg was kwamen de weeën weer op gang. Toen de bevalling eenmaal echt begon ging het helemaal niet goed en moest ik in allerijl met de ambulance naar het ziekenhuis. Achteraf was ik zo ongelofelijk blij dat mijn zoontje bij mijn ouders was!! Ik had er niet aan moeten denken om het dan nog te moeten regelen! Vanuit mijn ervaring zou ik dus zeggen: Niet doen! Daarin tegen was mijn broer gewoon thuis, toen mijn moeder van mij was bevallen. Dus het kan wel.
Wbt oppas wil de buurvrouw s nachts graag oppassen mochten we weg moeten. En mijn ma kan hier 5 vd 7 dagen overdag en alle dagen s nachts met 5-10 min zijn. Derde back-up zijn andere buren. Laatste optie is dat hij meegaat naar het zkh en daar desnoods wordt opgevangen door een leuke zuster. Dus dat plan ligt er wel... Maar de kans dat het zo met gillende sirenes misgaat.... mwah.... Ben nog aan het afwegen wat de impact van bij opa/oma slapen (niet slapen dus) zou zijn. Dat wil ik hem niet aandoen. En mezelf misschien ook niet.... een week lang een peuter die van slag is terwijl er net een zusje is geboren... zal hem en de gezinsband ook geen goed doen. Lastig hoor!
ik zelf zou het teveel afleiding vinden. tja en wie zegt dat een kleine daar wat aan heeft? dat je pijn hebt merkt je kindje ook. en idd, complicaties kunnen altijd gebeuren. helaas is geen bevalling hetzelfde. ik ga er ook lekker 'naief' naar toe straks puur voor mijn eigen rust, dat het lekker zo makkelijk gaat als de vorige keer. maar weet ook wel dat dat heel vaak toch héél anders is. Zo is mijn oma bijv bijna doodgebloed... daar kun je helaas dus niet vanuit gaan, ook al gun ik je weer zo'n fijne bevalling natuurlijk. denk goed erover na wat je doet als het toch niet goed gaat. als er paniek om de kleine is of om jou. het hoeft niet, maar het is wel iets om rekening mee te houden. en ja het kan ook jou gebeuren. hoop het niet voor je, maar de kans is er altijd. en wie weet hoelang je bevalling gaat duren? of ie dan zo lekker rustig slaapt met allemaal trabbelant in huis?
Mijn zoon is 2 als ik ben uitgerekend. Voor mij is het geen optie om hem er bij te hebben want toen ik van hem moest bevallen heb ik de hele wereld bij elkaar geschreeuwt. ook denk ik dat ik graag weer in het ziekenhuis wil bevallen. Maar al zou ik thuis willen bevallen dan mag hij van mij best thuis blijven met mijn vader erbij. Maar hij mag dan niet in mijn kamer als ik ga bevallen. Misschien is dat ook een optie voor jou? Om 1 van jouw 2 (schoon)ouders te laten komen zodat jouw zoon wel thuis is als het zover is, maar niet in dezelfde ruimte hoeft te zijn. Op het moment dat je kindje dan is geboren kan je hem er dan gelijk bij halen. (Dat is overigens wel een eis van mij haha dat mijn zoon paraat staat om meteen zijn broertje of zusje te ontmoeten ) Succes met een passende keuze maken!
Ik zou het echt nooit expres zo doen. Voor mezelf zou ik het niet willen, omdat ik dan veel te veel met hem bezig zou zijn en mijn aandacht niet op de bevalling zou kunnen richten. Ik zou voortdurend moeten opletten dat ik hem niet overstuur maak, hij zo vragen stellen en daar zou ik moeten reageren. Terwijl ik het beste beval in rust, zonder gedoe en gepraat om me heen. En voor hem zou ik het niet willen omdat het een ervaring kan zijn die hij met zijn 2,5 jaar totaal niet kan verwerken en bevatten. Wat als hij ziet dat jij pijn hebt, wat als er iets anders loopt dan verwacht en hij onverwacht weg moet of zich aan de kant gezet voelt (kan letterlijk en figuurlijk zeker gebeuren), wat als hij het gewoon niet kan begrijpen. Bovendien kan het lang duren en wat als hij zich gaat vervelen of honger krijgt en er net iemand geen tijd heeft om zich met hem bezig te houden. Of je man moet zich met hem bezig houden en dan voel jij je weer alleen, terwijl je hem nodig hebt en wordt je bevalling daar weer door gehinderd. Nee, ik zou alleen maar beren op mijn weg zien. Ik heb overigens wel eens en filmpje gezien van een waterbevalling, waarbij er nog twee peuters rondliepen rondom dat bad. Dat zag er allemaal heel gezellig en knus uit, maar het lijkt mij helemaal niks, haha.
Met alle respect: ik snap echt niet dat er mensen zijn die dit overwegen/doen. Het lijkt mij voor een kind enorm traumatisch om zijn/haar moeder pijn te zien hebben of te bloeden. Onze zoon gaat zeker weten naar opa en oma als het zover is, geen twijfel over mogelijk! Ik vind het vrij naief om te denken dat wanneer je 1e bevalling "vlekkeloos" verliep dat dat nu ook weer zo zou zijn. Geen bevalling is hetzelfde, houd daar rekening mee!
Oh, die bevalling van zoon verliep ook niet vlekkeloos. Moesten met 8 cm alsnog naar het zkh. Ik zie bevallen gewoon als iets natuurlijks... hoort erbij en je lichaam regelt het wel. Jammer dat er niet meer ervaringsdeskundigen zijn.
Mijn dochter van toen 2.5 jaar was erbij toen haar broertje werd geboren. Volgens mij heeft ze er geen trauma's aan overgehouden Als je het lezen wilt, dan hier het verhaal: Rohan, 31-03-2013 | New Zealand: here we are!
Wij zijn er ook over aan het denken om dezelfde reden als jij aangeeft. Mijn dochter raakt van een half uurtje opa en oma al zwaar overprikkeld en dan zijn wij er nog zelf bij. Het probleem is echter dat ik in het zh moet bevallen en dat de eerste met een ks kwam. En ik denk dat ze in het zh ook overprikkeld zal raken. Voor nu hebben we afgesproken met een vriendin van me, die van te voren een paar keer komt oppassen. Mijn dochter zal gewoon in ons eigen huis blijven en die vriendin zal ons ritme (voor zover we dat hebben) aanhouden. Een betere optie heb ik nog niet kunnen verzinnen.
Is het geen optie om degenen die als oppas in aanmerking zouden komen, te vragen om dit in jullie eigen huis te doen? Zodat je zoontje niet teveel in de stress schiet van de andere omgeving en dat je op het allerlaatste moment nog kunt beslissen wanneer je hem erbij haalt? Mijn schoonmoeder (met wie ik een goede band heb) heeft zowel bij de 2e als de 3e op de oudste(n) gepast en was dus beneden terwijl ik boven beviel. Ik zou de kinderen echt nooit bij de bevalling zelf willen hebben (en mijn sm ook niet trouwens ) maar vond dit wel een buitengewoon relaxte oplossing. En zodra ik gehecht en gewassen was, had ik ze dus ook direct bij me, super! De eerste paar cm heb ik ook gewoon bij m'n kind(eren) doorgebracht, als het echt een nare wee was moest ik gewoon dringend even in de keuken zijn ofzo dus daar hebben ze echt weinig van mee gekregen. (Ze waren toen 20 mnd resp. 3,5 jr en 22 mnd.)
Ik ga zo lezen Leeuwtje, bedankt! Margreet, helaas niet. Wonen in een appartement van krap 80 m2. Bovendien is die buurvrouw onlangs zelf haar kindje verloren en wordt dat te confronterend voor haar. Oma wil ik er niet bij hebben, die gaat zich overal mee bemoeien en dan schiet ik in de stress. Hebben sowieso afgesproken dat als er opgepast moet worden als wij weg moeten, dat in ons huis gebeurt. Buurvrouw zal daaraan voldoen, oma/opa zegt ook van wel maar kan ik niet 100% op vertrouwen. Maar mocht het overdag gebeuren dan is buurvrouw geen optie, die werkt gewoon..
Tsja....in hoeverre is een bevalling iets natuurlijks als er ook maar iets mis dreigt te gaan? Als er ingegrepen moet worden (je bent immers zelf met 8 cm ontsluiting nog naar het zkh gemoeten?) dan is de stelling dat je lichaam het zelf allemaal wel regelt niet echt gegrond. Dat er weinig ervaringsdeskundigen zijn komt waarschijnlijk doordat de meeste ouders weloverwogen besluiten om zo'n klein kind niet te confronteren met de bevalling. Voor jou kan het iets natuurlijks zijn, wat is het voor je kindje van 2.5? Je kunt niet in zijn koppie kijken en niet goed inspelen op zijn behoeften....
Meintje, je weet de reden niet van die 8 cm. Wat wordt er fel gereageerd zeg? Het merendeel is of nog nooit bevallen, of heeft het kind er niet bij gehad, en om die meningen vroeg ik niet. Van mij mag hier wel een slotje op.
Er wordt juist netjes gereageerd. Waarom is het direct fel of slecht bedoeld als mensen wijzen op mogelijke gevaren/onvoorziene omstandigheden/ mogelijke gevolgen voor de psyche van het kind/ complicaties etc? Als je enkel op zoek bent naar positieve ervaringen en niet open staat voor de mogelijke keerzijde hoef je ook niet om meningen te vragen... Uiteindelijk is het je eigen keuze en moet je doen wat jou goed lijkt, maar zeg niet dat bevallen allemaal alleen maar natuurlijk is en dat je lichaam alles zelf wel regelt, want dat is nu eenmaal vaak niet zo. Je ogen sluiten voor de werkelijkheid (en het onbekende, je weet immers niet hoe deze bevalling gaat verlopen) is niet realistisch. Dat anderen je daarop wijzen is enkel goed bedoeld en geven je stof tot nadenken en (her)overwegen.
Waarom je mening geven als daar niet om wordt gevraagd? Wat is dat toch voor behoefte? Ik sta open voor welke ervaring dan ook, maar dan wil ik wel ervaringen horen, geen 'oh maar dat zou ik echt nooit doen/durven' kreten. Daar heb ik niks aan en daar vraag ik niet om. Ik besef me prima dat het niet normaal is in nederland, juist daarom hoop ik hier ervaringen te horen van mensen die het wel hebben gedaan. En daar hoor jij schijnbaar niet bij.
Dit. Ik wilde reageren maar Meintje zegt precies wat ik wilde gaan zeggen. En ook ik reageer uit goede bedoeling, gewoon een advies, meedenken... Ik denk ook dat er niet veel ervaringsdeskundigen zijn om de simpele reden dat de meeste moeders zo'n jong kindje niet bij de bevalling zouden willen. Zo ook ik niet. Mijn dochter is ook ongeveer 2,5 tegen de tijd dat ik ga bevallen. Mijn bevalling van haar was prima, verliep redelijk soepel. Maar ik heb wel veel pijn gehad, veel bloed verloren (binnen de maatstaven dat wel) en ik kan me niet voorstellen dat dit goed is voor een kind van die leeftijd om mee te maken. En daarnaast is een voorspoedige eerste bevalling geen garantie voor de tweede. Nogmaals, alleen maar goed bedoeld advies. Op een forum reageren nu eenmaal ook mensen waar je niet direct de mening van vraagt, maar die graag met je meedenken. Dus denk eerder dat je zelf een beetje fel reageert. Desalniettemin wens ik je veel succes met je keuze.
Als ik het mijn lichaam wel zelf had laten regelen waren zowel mijn dochter als ik er nu niet meer geweest. Verder zit je gewoon op een forum en daar krijg je nou eenmaal meningen, ook als die niet helemaal in je straatje passen.