Lieve Aquilegia, Doorslapen kan je toch niet afdwingen? Je wordt wakker of niet. Om welke reden dan ook. Ik vind dat je best veel eist van je 3,5-jarige! Nu is ze misschien wakker middenin de nacht en heeft jou nodig, maar durft niet te roepen, want mist een sticker. Ik heb niet alles gelezen, maar ik begrijp dat je een nieuwe speen hebt gekocht... En dan weer dreigen hem opnieuw af te pakken? Ik herken jou zo niet, ik denk dat het slaaptekort je danig parten speelt! Wees lief en duidelijk tegen je peuter! Geef haar aandacht, ze heeft het nodig! Succes meid!
Ik denk ook dat het even helemaal mis loopt. Maar dat is helemaal logisch, want je raakt helemaal in de war van her gedrag van je dochter. Ik denk dat ze echt even weer veiligheid moet voelen en weten dat je er echt voor haar bent. Mijn dochter slaapt almvanaf de geboorte slecht. Allerlei redenen, en nu nog steeds. Ze blijkt separatie angst te hebben. Vanaf het moment dat we haar op een matrasje op onze kamer hebben gelegd en vlak daarna met een sticker systeem zijn gaan werken, gaat het steeds beter. Doorlapen, dat woord kenden we helemeaal niet voor haar. Maar nu wordt ik om 6 uur sochtends wakker omdat ik enorm moet plassen..! Dus ik zou de strijdbijl even helemaal begraven. Geen druk en misschien afspreken dat je bijvoorbeeld 3 nachten bij haar op de kamer slaapt en uitleggen waarom. Je kunt werken met een aftel systeem. Overdag consequent zijn in dingen die echt belangrijk zijn, maar keuzes en vrijheid bieden waarin het juist wel mag. Dat geeft ook vertrouwen. Oja en heb je al eens over een slaaptrainer gedacht? Wij werken sinds twee nachten met de oudste van ruim 3,5 met een tijdschakelaar met een nachtlampje erin. Misschien helpt dat? Mijn jongste heeft ook een speen. Ik dacht altijd: dat doen we niet telang. Nou na veel slaapprobelemen is dat wel het kaatste waar ik me druk om maak. Een beugeltje moet toch bijna iedereen.. Dus ikheb besloten dat los te laten en in de verre toekomst pas wat mee te doen. Succes en hopelijk wordt het snel allemaal weer beter....!
Is het mogelijk dat ze bij jullie kan slapen ? Of gaat ze keten ? Ik ben de slechtste mama ever, maar hier begint ze in haar eigen bed. En als ze in de nacht wakker wordt komt ze naar ons afhankelijk of ik al slaap, komt ze lekker tussen ons in. Als ik nog niet slaap breng ik haar wel in haar eigen bedje. Maar ik ga rond 24 u naar bed en de wekker gaat om 6.15 en dan heb ik echt geen zin meer om midden in de nacht op te staan met een jankend kind. Mijn dochter maakt het ook bond met het slapen (23 uur en later) dus ook voor haar rust slaapt ze bij ons als ze naar ons toe komt.
Nou, ik ben/was inderdaad compleet gebroken. Ik snap je punt en heb er respect voor, maar als ik overdag niet in staat ben een liefdevolle moeder voor mijn kinderen te zijn, dan moet er wat gebeuren. Iemand moet 's nachts stiller zijn dus. Nee, ik dwing haar niet door te slapen. Wakker worden is normaal. Ik zeg ook tegen haar: als je wakker wordt, is helemaal niet erg, maar pak je knuffel en ga stil weer slapen. Doe je nachtlampje aan en zoek zelf je knuffel als je hem kwijt bent. Als ze me 5x per nacht roept en de baby ook 5x, dan kan ik niet meer. Dan moet er iemand beter gaan slapen, voordat ik terecht bureau jeugdzorg op de stoep heb hier en mijn man ook nog bij me weggaat. Ik ben gewoon niet mezelf en kan niet omgaan met normaal peutergedrag. Ik heb ook een nieuwe speen gegeven omdat ik niet meer kon, maar ik wist niet dat het daardoor erger zou worden. Mijn man is gelukkig deze week thuis (met zware bronchitis, dat weer wel). Vandaag heb ik mijn zoontje naar het KDV gebracht en ben ik met mijn dochter naar de dierentuin gegaan om haar speciale aandacht te geven. Het was superleuk. Ik hoop dat het helpt natuurlijk. Al was deze dag sowieso leuk. Ik heb ook een dromenvanger voor haar besteld met een amethist. Helaas huilde ze net al weer. Dan ga ik haar uiteraard wel troosten. Ze had nachtangst. Ik ga haar ook heus niet 's morgens inwrijven dat ze geen sticker krijgt. Ik begin daar helemaal niet over. Zij ook niet. De afgelopen nachten resp. 2 en 1 keer geroepen. Gaat de goede kant weer op. De baby huilde 2x, dus ik kan weer enigszins functioneren.
Slaaptrainer heeft ze, werkte supergoed. We kunnen niet zonder. Een beugel? Niet erg. Gaat me meer om door de neus ademen en vervorming van het gehemelte, onduidelijker spreken door slappere mondspieren enzo. Een beugel krijgt ze toch (mijn man en ik hebben ook van nature geen mooi gebit).
Bij ons slapen vind ik geen prettig idee. Als mijn man er niet is (en hij is er vaak niet) zou het nog wel gaan, als ze op zijn helft blijft slapen. Ik kan gewoon niet slapen tegen iemand aan. Ook niet als het mijn man is. Ik moet gewoon in mijn eigen sfeer op mijn eigen matras liggen. Ik heb ook vaak genoeg gezegd dat iedereen in zijn eigen bed ligt. De baby ook, al heb ik die wel eens in bed genomen om te kalmeren. Maar die slaapt dan toch nog eerder dan ik en dan leg ik hem terug in zijn eigen bedje. Prima als anderen het doen, maar het past niet bij me (bij een baby ben ik bang dat hij stikt en bij een peuter denk ik: Je hebt nooit bij me in bed gelegen, waarom nu beginnen?)
Misschien dat het nu beter gaat, maar zoals het tot nu toe leest is ze gewoon even heel haar veilige stukje kwijt, een negatieve spiraal is makkelijker gemaakt dan weg te krijgen helaas... Ik vind het inderdaad ook erg zielig om te lezen dat die kleine meid uren wakker ligt, stil huilend, omdat ze niet wil roepen vanwege die ene sticker... Wij houden het met alles altijd op als je je best doet krijg je een sticker, zeker in het begin, zodat je ook in noodgevallen eens een keer een uitzondering kan maken. Het is best erg dat je tegenwoordig overal leest dat je hard moet blijven, en niet toe moet geven, terwijl dat in mijn ogen niet altijd de oplossing is, waarom niet een keer tegemoet komen? Heeft ze geen vriendinnetje, met of zonder speen, waar ze een nachtje kan slapen? Ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn man echt geen oordopjes hoeft te dragen snachts, het zijn ook zijn kids, en ook hij moet reageren, dat kan je niet constant aan 1 ouder over laten.
Wij hebben ook zulke drama nachten gehad. op een gegeven moment iedereen vroeg op bed, manlief naast oudste op matras een tijdje tot het weer goed ging. (Duurde een tijdje) En ik deed de jongste s, nachts. nu hebben we een matras naast ons bed staan en als er wat is, mag hij zijn deken ophalen en kussen en slaapt hij naast ons bed verder. en vaak kruipt de jongste ook nog naast mij. tja.......niet volgens boekje maar zonder slaap word je gek!!! Het is kiezen of delen....
Je hoeft geen kinderen bij je in bed te nemen hoor, dat kon en wou ik ook niet. Ook zonder dat kan je een heel lieve moeder zijn! Ik weet nog dat ik twee keer zo moe was. Eerste keer was toen zoon 1,5 was, erge darmkrampen had, geen vast voedsel at en om de paar uur 's nachts borst wou. Tweede keer was toen ik schilklierproblemen en een vit. D-tekort kreeg. Mán wat was ik een zombie! (Is jouw schildklier ok momenteel?). Ik moest toen ook echt slapen 's middags. Dat deed ik dan wel met zoon naast me in ons bed. Ik weet niet of jij dat kan met meerdere kinderen/ werk. Het komt écht goed!
Dit gebeurt écht niet. Ik heb 's avonds altijd de babyfoon aan en dan hoor ik elk piepje. 's Nachts slaap ik met de deur open en dan zou ik haar zeker horen huilen, ook als het zachtjes is. Ze lag zonder speen wel te hoesten, maar nu niet meer (door de speen heeft ze wat vochtigs in de mond). Wat wil je dat ik doe als ze hoest? Ik kan er niets tegen doen volgens de huisarts en ik houd haar alleen maar wakker als ik haar hand ga vasthouden tot ze slaapt. Ik ga altijd naar haar toe als ze huilt. Altijd. En dan troost ik haar. Maar ik ben gewoon buiten mezelf van vermoeidheid. Overdag ben ik geen leuke moeder. Ik had ook al bijna een huwelijkscrisis. Ik merk het gewoon: wordt ze gillend wakker, dan troost ik haar. Doe ik dat extra lief, dan roept ze gewoon na een paar uur nog een keer. Dan huilt ze helemaal niet meer als ik er ben. Dan is het gewoon de 1e keer te gezellig geweest. Die sticker is nu geen issue meer. De kaart hangt er maar we praten er niet meer over. Ze vraagt er ook niet om. Het verdienen van de sticker weerhoudt haar niet van roepen. Dus dit is gewoon niet waar. Dat wil ze zeker niet. Ze zou bij mijn schoonzus logeren. Ze is dol op haar tante en grote neven, maar ze wil absoluut niet zonder mij ergens slapen. Daar zal ik haar niet toe dwingen. Mijn man draagt geen oordoppen tegen de kinderen, maar tegen mijn gesnurk. Hij wil wel reageren, maar het gaat me door die oordoppen gewoon niet snel genoeg. Ik moet hem wakker schudden, dan zegt hij: "even wakker worden hoor" en dan gaat het ijselijk traag. Is hij dan eindelijk bij haar, dan gaat ze keihard gillen om mij. Dus ik kan hem aansporen en hij wil best helpen, alleen het helpt niet. Dit komt (a) omdat ik altijd al meer thuis ben geweest en (b) omdat ze hem afwijst omdat hij zoveel in het buitenland werkt. Het heeft nu niet mijn prioriteit om haar net zo lang te laten gillen tot ze mijn man accepteert als trooster. Dan los ik het zelf wel op. Heel vaak bén ik dus ook gewoon alleen met de kinderen. Dan ben je er zo aan gewend het zelf te doen.
Geen idee of het iets is hoor, maar ik had ook een spokende dochter van 3,5. Ze kwam bijna elke nacht wel, huilen of roepen, of aan ons bed. Tot een maand of 8 geleden, toen moest ze noodgedwongen een tijdje met haar broer op een kamer. Meteen vanaf nacht 1 niks aan de hand, sliep heerlijk door elke nacht. Paar weken terug kreeg ze weer een eigen kamer, waar over een week of 20 haar kleine baby broertje bij komt slapen. En direct weer gedoe. Weer huilen, weer bij ons in bed. Tot ik zei: nu is het klaar, vannacht draai ik wel nachtdienst, ze gaat gewoon in haar eigen bed. Gelukkig heb ik een meedenkende man, die zei: maar misschien is ze gewoon weer eenzaam. Dus broer opgetrommeld, en mooi verhaal gemaakt dat hij een tijdje bij haar mag logeren tot broertje geboren is. En ja hoor, sinds die nacht slaapt ze weer als een roosje. Zou ze zich eenzaam kunnen voelen? Ik weet nog niet of het helpt als een baby erbij ligt, maar misschien dat dat al helpt? Of is dat geen optie?
Wij halen eerst een kadootje in huis en die staat op de kast. (Iets wat hij heel graag wil) En dan is meneer hier ineens gemotiveerd om stickers te verdienen. Waar wil zij ze voor verdienen dan? heb je sleepzzz rust en slaap siroop al eens geprobeerd? En je hebt heel veel tips gehad.....Hoop dat je er wat mee doet..
Hier een dochter van zes die de eerste vier jaar super slecht heeft geslapen. Met 3 jaar en een beetje de speen afgeleerd, nog meer drama. Ze sliep ook veel bij ons. Na bezoeken aan een magnetiseur en osteopaat meer inzicht en ineens een goedslapend meisje. Wel een dromenvanger op de kamer voor haar nachtmerries. Ze wordt alleen wakker als er iets is. toen kwam broer lief die slaapt nog slechter pfff.....ligt ook veel bij ons.....dus speen afleren echt nog lang niet. nu ook weer osteopaat en valdispert kids en al vijf redelijke nachten. het is zwaar ik weet het......maar ja niet altijd veel aan te doen. Succes!!!
Ik heb geen tips, maar wel dezelfde ervaring. Wij hebben het 2x geprobeerd maar beide keren sliep ze pas zo laat, huilde ze 's nachts en had ze wallen onder haar ogen en zei ze "Ik ben zo verdrietig op mijn speen" dat we hem toch maar terug gegeven hebben
Mijn zoontje is net af van zijn speentje. Het afleren was niet voor zijn tandjes oid, maar voor zijn spraak. Hij is pas een paar weken echt begonnen met 2 woordjes praten. Het stoppen met foppenboek heeft enorm goed geholpen. Het boek is ook voor grotere kindjes. Er zitten leuke opdrachten bij, stickervel en een kalender. Samen met je kindje doe je leuke opdrachten zoals tekenen, knutselen etc etc. Hij heeft 5 nachten een paar keer gehuild om z'n speentje, gemerkt dat hij dan veel wil drinken en eten om het verdriet van z'n speentje te vergeten. Achteraf gezien, had ik het liefst even gewacht met het stoppen met z'n speentje omdat hij ook sinds 2 weken naar de psz gaat en het erg moeilijk heeft. Veel huilen en het liefst naar huis willen gaan. Maar we komen er samen wel uit. Ik leg hem goed uit dat zijn speentje nu bij Fee Soe Soe is en herhaal af en toe een bladzijde uit het boek. Succes er mee!
Ik snap je hoor. Maar als ze alleen haar speen in bed zou hebben is het toch niet zo erg? Maar ik snap ook dat je nu niet meer terug wilt na al deze moeite. Wat heftig he..... Veel sterkte!
Bedankt voor het meedenken! Zij slaapt op zolder op een grote meisjeskamer, mijn zoontje van bijna 1 slaapt op de 1e verdieping in de babykamer. Ik denk dat ze hem er niet bij wil hebben. Voordat we de speen afnamen, sliep ze wel gewoon door vanaf dat ze 2,5 jaar oud was. Mijn zoontje slaapt ook slecht op het moment, ik ben bang dat hij haar wakker huilt. En dan moeten we elke keer naar boven hollen. Op vakantie hebben ze ook samen op een kamer geslapen, dat ging heel goed. Ze wilde dit van tevoren eigenlijk niet. Ze is best jaloers op haar broertje, dat mag van mij ook, hoor. Gevoelens mogen, niet elk gedrag mag. Ik denk dus niet dat ze haar kamer wil delen.