Een aantal maanden geleden versprak mijn vriend zich toen we bij mijn ouders waren en hoorde mijn vader de naam van de baby. Ik vond het vervelend maar niet zo heel erg. Nu vandaag gebeurde het weer. Mijn zusje is bij ons thuis een muurschildering aan het maken voor de babykamer en hij zei: "Ik ben benieuwd wat (naam baby) hier van gaat vinden!" uit enthousiasme. Dus nu weet mijn zusje het ook. Dit keer vond ik het echt naar en ben ik huilend weggelopen. Zullen de hormonen en vermoeidheid wel zijn, maar ik vind het echt heel erg naar. Nu weet 40% van het gezin de naam al! Zijn er meer die hier ervaring mee hebben? Raakte jij ook overstuur? Ik moet me er echt even overheen zetten merk ik
Het zijn wel mensen die dicht bij je staan, dat je het jammer vind kan ik begrijpen. Maar dat je vriend zo enthousiast is wel erg leuk, zou het proberen opzij te zetten. En denk inderdaad dat je hormonen een heel eind mee spelen. Succes
ik snap dat wel! wij zeggen nooit de naam van de baby... ook niet voor onszelf... we hebben de naam vastgelegd voor onszelf wat het word, maar tegen elkaar zeggen we ook gewoon nog 'de baby' dit omdat je dus anders inderdaad zulke versprekingen riskeert! Bij ons weet wel de hele wereld wat het word, dat mocht ook
Ja, hij kwam me troosten en zei: "Ik denk gewoon de hele dag aan haar!" En ik vind het ook heel erg lief en hij deed het echt per ongeluk en ik neem hem niks kwalijk. Maar het voelt zo vervelend.
Ik heb het dus gehad met mijn zus......heb de traktaties voor me dochtertje op school alvast gemaakt met een kaartje met de naam. Ff gauw op de commode gezet en de volgende dag kwam m'n zus langs die (per ongeluk) op de kaartjes keek die er aan hingen. Blegh heb zo zitten balen hier van en nu nog.....mja niets aan te doen
Ik begrijp.je goed hoor. Zo willen wij het geslacht geheim.houden. Vorige week zaten we met vrienden bij elkaar. Man las iets en roept prompt een voornaam die we eventueel voor baby kunnen gebruiken. En dus weet nu iedereen het geslacht. Echt, ik kon ook wel janken. Al die maanden mn best doen het geheim te houden en man kletst zo in bijzijn van.iedereen.zn mond voorbij
wel is het zo dat er twee dames zijn die het goed geraden hebben en zelf zeggen 'zeker te wten' dat dat de naam word... en dat word het dus ook............. (onze namen beginnen alle drie met een J, dus de baby word ook een J haha) en dat vind ik op zich wel jammer.... dat het straks niet 'nieuws' meer is... ondanks dat ze het eigenlijk helemaal niet zeker kunnen weten haha
Hier spreken we ook bewust de naam van de baby nooit uit 1 koppel weet dat het een naam met 4 letters is maar meer niet Ben er ook zeker van dat niemand de naam zou raden, hoewel het toch een redelijk vaak voorkomende naam is
Toen ik terug kwam van 20 weken echo met mijn moeder en we wisten wat het wordt zegt ze nou dan kun je namen gaan uitzoeken. Dus ik zeg: die hebben we al! Zegt ze ineens ik vind ......... Een hele mooie naam voor een jongen en jahoor dat is dus precies de naam die we hadden gekozen. Ik er omheen gepraat met ja en die naam is mooi en die ook, maar vond het wel jammer. Ben benieuwd of ze doorhad dat ze precies goed gegokt had!
Wij weten het geslacht niet, dus ook niet welke naam er aan komt dat scheelt ons al een hoop. Maar we hebben voor beide geslachten wel een naam, die we dan bewust niet gebruiken. Kan ons dat inderdaad niet misgaan
Ik heb het hier gisteren zelf gedaan versprak me tegen me moeder. Vond het even vervelend maargoed niks aan te doen. Maak me er niet zo druk om het is niet zo dat iedereen het nu weet.
Kan me voorstellen dat je het jammer vind idd,, maar er valt toch niks aan te doen ... aangezien het mensen zijn die dichtbij staan kun je wel vragen of ze hun mond kunnen houden.. Hier weet iedereen wat het is en de naam gewoon dus kan me niet verspreken
Dit is echt iets waar ik bang voor ben, of dat ik zelf degene ben die het verklapt. Ik zou bijna in staat zijn om dan toch de naam te veranderen, is natuurlijk onzin, je hebt niets voor niets die naam gekozen. Maar ik snap heel goed dat door de hormonen het allemaal even iets te rauw op je dak viel. Wel heel schattig dat je vriend zo uitkijkt naar jullie kleintje, hartverwarmend! Ik denk dat het beste is om onderling het kindje niet bij de naam te gaan noemen (maar aan de andere kant schep je misschien toch al wat meer een band met je kindje als je al die tijd hem/haar bij de naam noemt ipv 'baby' of 'kindje') zodat je je niet per ongeluk verspreekt.
Eigenlijk best lief van je man dat ie er zo mee bezig is maar snap dat het heel vervelend is dat ie zich heeft versproken. Logisch dat je er van baalt, maar helaas niets meer aan te doen Wij gebruiken bewust nooit de naam van de baby, ook niet als we samen zijn. En we hebben tegen de iedereen verteld dat we de baby met 'hij' benoemen, ongeacht het geslacht. Dat praat wat makkelijker
Snap heel goed dat het vervelend is maar wat de andere zeggen, niets meer aan te doen en denk maar zo: waar het hart vol van is..... 😊 Wij noemen de baby Kleine kees, al sinds het begin. De hele familie doet dat ook. Laatst kwam ik erachter dat mijn man de naam aan twee goede vrienden van hem verteld had.... Lekker dan.... Hij kon zijn mond ook niet houden toen ik net 5 weken zwanger was tegen mijn broer terwijl ik echt tot de echo wilde wachten.... Weer lekker dan.... Maar hij is zoooo blij dat hij het niet voor zich houden kan wat natuurlijk ook super lief is 💕
Wij hebben het bewust nooit over de naam, juist omdat ik ook zo'n enorme flapuit ben. Kan me voorstellen dat je even goed teleurgesteld was hoor! Is toch het laatste geheimpje wat je samen hebt. Aan de andere kant is het super aandoenlijk dat je man zo enthousiast is over jullie meisje!
Ik heb het bij mijn oudste zoon gehad. Mijn vader lag toen erg slecht op de IC. Wij kwamen op ziekenbezoek samen met mijn moeder en hadden een echo gehad. Mijn vader vond dat altijd erg leuk, dus ik sta hoogzwanger met de foto bij zijn hoofd en roep hem toe: ' Kijk pap, weer een nieuwe foto van .....!' Waarop ik meteen mijn hand voor mijn mond sla en geshockeerd naar mijn moeder staar.. die wist het dus ook meteen. Ik baalde wel even van mezelf, maar goed, niks aan te doen.
Wij gebruiken hier bewust de naam wel, daardoor wordt het echter voor mij (en manlief) en het voelt heel fijn en persoonlijk om zijn naam al te gebruiken. Het heeft er echter wel toegeleid dat ik gister mijzelf heb versproken, voor het eerst, bij een vriendin. Gelukkig heeft ze het niet helemaal goed gehoord omdat ik in het midden van de naam opeens doorhad wat ik deed en ging klungelen😋 Even balen, manlief baalde ook, maar niets aan te doen en verder niemand die het weet, dus helemaal prima 😊
Ik snap heel goed dat je baalt! Je had liever gehad dat dit nog even voor jullie tweeën bleef. 'Gelukkig' zijn het twee mensen die dichtbij staan, je kan nog even vragen of ze het verder voor zich willen houden (doen ze vast wel!) En anders maak je er juist gebruik van: vanaf nu kan je in hun bijzijn het kindje al bij de naam noemen Het heeft ook voordelen. Ach en over een paar maanden weet iedereen het, nog even wachten en dan ben je dit weer vergeten!