Mijn zoontje van bijna 17 maanden kan sinds drie dagen alleen nog maar huilen. En dan ook echt huilen met dikke tranen. Als hij moe is, als hij zijn zin niet krijgt, als hij 2 tellen geen aandacht krijgt... eigenlijk kan ie al huilen om een scheet... Hoe kan ik hier nou het beste mee omgaan? Als ik mijn stem verhef gaat hij harder huilen, als ik het volledig negeer blijft ie de hele dag huilen en raak ik er zelf geëmotioneerd van en als ik er op in ga, gaat hij om nog meer dingen huilen en heb ik zelf geen moment dat ik iets kan doen... iemand tips of is het herkenbaar?
Afleiden? Gewoon voorstellen om samen met iets te gaan spelen. Eventueel tv aan. Muziekje aan en gezellig dansen. Rondje buiten gaan wandelen.
Waar ik bang voor ben is dat als ik hem ga afleiden of met hem speel, ik hem op die manier aanleer dat als hij gaat huilen, ik iets met hem ga doen en hij dus op die manier altijd mijn aandacht zal vragen.
Ik ga altijd even voor het raam staan naar buiten kijken. Dat helpt vaak wel. En dan speelt hij zo weer verder. Als hij boos is of huilt en ik ga een liedje zingen wordt hij woest! Hij voelt zich dan niet serieus genomen, kan me er wel iets bij voorstellen.
17maandensprong? Wat hier hielp was hem dikke knuffels geven. Daar had hij nood aan en dat hielp hem wel. Klinkt raar maar dat was de enige manier om hem rustig te krijgen. Doen alsof je het begrijpt haha en knuffelen
Hier ook wat meer drama momenteel. Ik zeg gewoon ja heel vervelend voor je maar dat mag niet, en daar mag je best wel boos om zijn en huilen. Als je wilt knuffelen kom maar even en dan is het weer klaar. Soms komt ze dan een knuffel bij me halen, soms blijft ze zitten mokken. Na vijf minuten zeg ik het is klaar en zet ik haar bij speelgoed en help ik haar even op weg om te spelen. Maar tja ze huilt veel meer om onzinnige dingen dan anders, heb mijn handen er wel vol aan. Lekker er veel op uit. En ze krijgt soms wat vaker haar knuffel en zet haar wat vaker voor Bumba als ik iets moet doen. Ik kies toch wel voor de middenweg en geef ook wel is toe.
Pfff zoontje is bijna 23 maanden en hangt ook regelmatig aan mn been. Vind het soms ook moeilijk hij roept dan mama kroelen en wil op gepakt worden. Daardoor is het soms haast onmogelijk om dan even te stofzuigen oid. Ik probeer hem wel af te leiden of even te spelen en dan weer verder te gaan. Maar soms als ik net bezig ben zeg ik ook wel even wachten als mama klaar is komt ze even bij jou. Met als gevolg een hevig krijsend kind aan mijn been. Ik wil dan eigenlijk niet toegeven omdat ik bang ben dat hij als hij maar volhoud zijn zin krijg. Ik raak er dan ook geemotioneerd van. Hij houd dat krijsen vol tot ik klaar ben en hem op til. Hij geeft het ook niet op. Moeilijk hoor jammer genoeg alleen maar herkenning en geen tips.
Lekker veel naar buiten gaan. Lopen, klimmen etc. Daar worden ze lekker moe van en vaak voldaan. Verder niet te veel denken maar weten dat het een fase is. Gaat weer voorbij. Gewoon doen op dat moment wat werkt, of dat nou spelen, weggaan of troosten is. Over een tijdje speelt hij vast weer lekker zelf.