Mn lieve dochtertje van 3 weken is zojuist opgenomen in het ziekenhuis, omdat ze flinke koorts heeft (39.5). Ze krijgt nu een breed spectrum antibiotica via infuus gedurende twee dagen en er is bloed, urine en hersenvocht afgenomen. Het is vreselijk om haar zo te moeten zien en ik maak me best wel zorgen . Iemand evaring hiermee? Zo ja, wat was bij jou de reden van de koorts en had je baby verder nog last van de antibiotica of de opname en al het gedoe aan zijn/haar lijfje in het algemeen? Zijn er nog dingen waar ik rekening mee kan/moet houden?
Ow wat erg! Waarom is er hersenvocht afgenomen? Mijn zoontje heeft de eerste 2 weken in het ziekenhuis gelegen, maak je zeker geen zorgen om de band tussen jullie, om de hechting. De hechting tussen ons is perfecter dan perfect. Dat gepruts aan hem boeide hem ook niks. Voor de ouders is het wel verschrikkelijk om te zien maar die kleintjes zijn heel erg sterk! Ze kunnen meer aan dan ons. Heel veel beterschap en hopelijk is er niks serieus aan de hand en mag je dochtertje weer snel naar huis.
Wat erg! Heel veel sterkte, kan me voorstellen hoe machteloos je je voelt. Maar al het zekere voor het onzekere & daarom wel goed dat ze opgenomen is en ze alert zijn. Hopelijk trek je jezelf er een beetje doorheen, veel sterkte en beterschap voor jullie en je kleine meisje!
Heel veel sterkte! Kan me voorstellen dat je je heel erg zorgen maakt! Hopelijk zijn ze er snel achter wat ze mankeert en is ze gauw weer gezond bij jullie thuis
Ook wij hebben na 2 weken te hebben genoten een domper gehad. Zo een baby herinnert zich er niets meer van, maak je daar niet druk om. Sterkte in ieder geval, liever onder controle in een ziekenhuis dan vragen zonder antwoorden en hopen dat het goed komt.
Mijn tweede kind werd op de vijfde dag na haar geboorte opgenomen met hoge koorts. Het is waanzinnig eng en ik ook heb me ontzettend zorgen gemaakt. De punctie doen ze om hersenvliesontsteking uit te sluiten trouwens. Mijn dochtertje had een streptokok en dat is 11 dagen behandeld met antibiotica (in het ziekenhuis ivm infuus). Op dag 4 ging het opeens een stuk beter en toen nam de grote zorg ook af. Gelukkkig kon ik als kraamvrouw eigenlijk altijd bij haar zijn. Heel veel sterkte. Ze kunnen heel snel heel ziek worden maar ze knappen ook heel snel vaak weer op. Oja, omdat ik me zo machteloos voelde heb ik me echt gestort op kolven en ben ik gaan voorlezen.... ik mocht haar niet vast houden dus dan maar voorlezen en iets met mijn geur in het warmhoudbedje (een spookpopje)
Jeetje wat heftig! Hopelijk zijn alle resultaten goed en is je meisje weer snel thuis. Blijf lekker bij haar, jouw aanwezigheid zal echt veel goeds doen. Heel veel sterkte en beterschap!
Finley werd destijds toen hij 5 weken oud was, opgenomen in het ziekenhuis. Hij had toen al een paar dagen koorts. Via de huisartsenpost en de spoedeisende hulp moest hij toen opgenomen worden, een week lang. Bloedonderzoek en urineonderzoek en een echo van de nieren. Daaruit bleek dat hij een ernstige urineweginfectie had. Infuus gezet (wat een drama, ik hoor hem nu nog krijsen van de pijn , heb toen meegehuild.) met antibioticum. Ik ben de hele week bij hem in het ziekenhuis geweest. Heb daar dus ook geslapen, ook vanwege de borstvoeding. Tussendoor ging ik uiteraard ook wel even naar huis. Sterkte en heel veel beterschap! Hopelijk weten ze gauw waar je kindje last van heeft.
Hier om een andere reden opname bij 2,5 week. Paar keer een aantal dagen in ziekenhuis, weer naar huis, toch snel weer opname: heel gedoe allemaal. Tweede opname lag ze op neo-natologie en konden we 's nachts niet bij haar blijven. Heel heftig was dat Ze kunnen veel aan en zolang je bij ze bent, komt het wel goed. We hebben hier toen gemerkt dat de enige opname waarvan ze helemaal van de leg was, de tweede keer was, op de neo-natologie, toen we haar dus 's avonds achter moesten laten daar en pas 's ochtends er weer konden zijn. Alle andere keren was de omgeving van het ziekenhuis voor haar niet bijzonder stressvol geweest, (terwijl ze nogal wat over zich heen heeft gehad toch ook alle keren!), zolang een van ons er maar voortdurend bij was dus. Sterkte en hopelijk knapt ze snel op!
Ah wat erg voor jullie ik hoop dat er niks ernstigs is. Ik heb geen ervaring met zo'n jong kindje maar wel met zk opnames... Zorgen maken om je kind is het ergste wat er is Heel veel sterkte....
Zelf helaas ook ervaring mee. Zoontje bij 3 weken opgenomen op intensive care voor paar weken met RS virus. Kantje boord. Wij mochten er gelukkig wel bijblijven, maar niet vasthouden. Hij lag vast aan allerlei slangetjes en beademing. Ik heb er eigenlijk voornamelijk veel naast gezeten en tegen hem gepraat. En hand steeds op zijn hoofdje gelegd, zodat hij misschien toch je aanwezigheid voelt. Omdat we in Ronald mc Donaldhuis verbleven, konden we er ook altijd zijn. Ik heb me toen ook gestort op het kolven. Gaf een goed gevoel om toch iets voor hem te kunnen doen. (Hij kreeg de voeding dan via sonde). Met de hechting heeft het gelukkig niets gedaan. Het is nu een mannetje van 2 waar je echt niets meer aan merkt van toen! Ik wens je heel veel sterkte
Wat eng zeg voor jullie! Beterschap gewenst voor jullie kleine meid en hopelijk knapt ze snel weer op!
Wat erg meid! Toen mijn zoontje 3 maanden was heeft hij 2 weken in het ZH gelegen vanwege rs-virus/bronchitis, hij was er bijna niet meer geweest, wat een hel was dat! Wij waren dag en nacht bij hem 1 van ons bleef slapen. Hopelijk komt je kleintje er snel bovenop, heel veel sterkte en beterschap!
Wat verschrikkelijk voor jullie! Eng gezicht he al die slangetjes! Mijn dochter werd 1 dag na de geboorte opgenomen door hoge koorts. Ze maakte ook niet zo'n lekkere in druk. Hier is toen ook hersenvocht en ruggemerg afgenomen en bloed etc. Voordat de resultaten er waren zijn ze begonnen met antibiotica en paracetamol. Ze heeft een infectie gehad uiteindelijk maar ze doen het meer uit voorzorg. Ik wil jullie veel beterschap wensen. Ik weet wat voor verschrikkelijk nare tijd dit is. Ik blijf je volgen
Bedankt voor alle lieve reacties! Even een kore update. Het gaat relatief goed. De koorts is iets lager, maar helaas heeft ze nu door alle antibiotica wel zwaar de diarree, waardoor ze alsnog vocht verliest. Ze is wel een stuk alerter en kijkt helderder uit haar oogjes. Gisten moest het infuus wel weer opnieuw worden geprikt, omdat het dicht gegaan was. Bah, wat vreselijk om je kindje dan zo te horen huilen en helemaal niets te kunnen doen om het te verlichten. Voorheen kon ik haar heel goed troosten en was ze vaak gelijk stil als ik haar opppakte, maar ik merk helaas dat het nu door al het ziekenhuis gedoe veel minder is geworden. Heel vaak huilt ze gewoon door als ik haar hadnje pak of over haar bolletje aai of haar oppak (als dat mag) en dat vind ik dan zo rot om te zien. Ik hoop dat dit straks wel weer terug komt en ze zich weer een beetje beter voelt en ons niet gaat associeren met de pijn en dat gedoe aan haar lijfje. Ik merk dat ik ergens ook een beetje bang ben dat haar persoonlijkheidje gaat veranderen door al het gedoe en ze minder vrolijk/tevreden gaat zijn. Vooral van die antibiotica kan ze volgens de arts nog best maanden krampen gaan houden. Maar goed, het allerallerbelangrijkste is natuurlijk haar gezondheid en dat ze uiteindelijk weer gezond mee naar huis mag. Dus hier gaan we ons eerst maar eens op richten!
Oh meid wat naar!! Hier helaas ook ervaring alleen ietsje later: mijn zoontje is met 6 weken in het ziekenhuis beland, met wat naar later bleek een ernstige urineweginfectie. Zo rot, al die slangen, draden, bloedprikken, hersenvocht controleren, infusen etc. Hier toen ook diarree van de antibiotica... iedere keer helemaal onder, en dan moest hij weer verschoond worden door de verpleging, want door alle draden en slangen mocht ik dat niet zelf doen . Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar bij mijn zoontje is het helemaal goedgekomen, ook qua persoonlijkheid. Het kan goed zijn dat je dochtertje erg van de leg is door al het gedoe, overgestimuleerd, en daardoor moeilijker te troosten is. Ook is het zo dat kindjes vaak uberhaupt wat onrustiger worden als ze wat ouder zijn (huilen piekt bijvoorbeeld vaak rond de 6 a 8 weken) dus dat kan ook meespelen. Als je er voor haar bent en zo goed mogelijk aan haar behoeftes voldoet blijft het hechtingsproces en het veiligheidsgevoel zich ontwikkelen. Dus voedt wanneer ze honger heeft, verschoont als het nodig is, houdt haar vast als ze dat nodig heeft (als dat mag, anders hand op haar hoofdje of buikje) als , rustig tegen haar praat, zingt etc. dan blijf je haar geven wat ze nodig heeft, en blijft het hechtingsproces goed doorgaan. Sterkte!!
Nog even een updatetje. Mn lieve baby meisje is weer thuis! Er is niets uit de kweekjes gekomen en dus is het hoogstwaarschijnlijk een virus. Dit mag ze nu gewoon lekker thuis uitzieken. Wij zijn zoooo blij!!! @mcm: ja, je hebt gelijk het extra huilen kan ook goed komen door de leeftijd. Voorlopig trekken we maar niet te snel conclusies en zien we het wel. Hopelijk is ze snel weer helemaal de oude.